رابط کاربری هوش مصنوعی (AI User Interface) به عنوان یکی از حوزه‌های کلیدی در طراحی و توسعه نرم‌افزار، به چگونگی تعامل انسان با سیستم‌های هوش مصنوعی اشاره دارد. با پیشرفت تکنولوژی و افزایش کاربردهای هوش مصنوعی در زندگی روزمره، مثل دستیاران مجازی، سیستم‌های توصیه‌گر و برنامه‌های تحلیل داده، ایجاد رابط‌های کاربری کاربرپسند و کارآمد برای استفاده از این فناوری‌ها به یک نیاز اساسی تبدیل شده است.

این رابط‌ها باید به گونه‌ای طراحی شوند که کاربران با سطوح مختلف تجربه فناوری، بتوانند به راحتی و بدون نیاز به دانش تخصصی از قابلیت‌های هوش مصنوعی بهره‌برداری کنند. طراحی مطلوب رابط کاربری هوش مصنوعی نه تنها به بهبود تجربه کاربری کمک می‌کند، بلکه می‌تواند بر روی کارایی و اثربخشی سیستم‌های هوش مصنوعی تأثیرگذار باشد.

اگر از افراد بپرسید آینده رابط‌های کاربری در هوش مصنوعی چگونه خواهد بود، احتمالاً به فیلم Her اشاره می‌کنند. احتمالاً از دستیارهای مجازی صحبت می‌کنند که در آینده می‌توانند همه کارهای روزمره شما را انجام دهند؛ از مرتب کردن ایمیل‌ها گرفته تا رزرو بلیت برای یک جشنواره موسیقی . اما حقیقت چیز دیگری است.

فیلم “Her” درباره چگونگی تسلط تکنولوژی بر زندگی ما و تبدیل رابطه ما با آن به نوعی ارتباط یک ‌طرفه است. اگر کسی تصور کند که چت‌بات‌ها بهترین راه برای استفاده از کامپیوترها هستند، باید تجدید نظر کند. فرصت واقعی در رابط‌های چت‌بات نیست، بلکه در کامپیوترهایی است که بر اساس رابط‌های بصری که با آنها آشنا هستیم ساخته شده‌اند؛ کامپیوترهایی که می‌توانیم به شکلی طبیعی و روان با آنها ارتباط برقرار کنیم، خواه از طریق صدا یا لمس یا ترکیبی از هر دو.

رابط‌های بصری: راه‌ حلی برای تجربه بهتر کاربر

کامپیوترهای آینده نه تنها باید برای ما قابل استفاده باشند، بلکه باید به ما اجازه دهند تا آن‌ها را به شکلی که می‌خواهیم تغییر دهیم. چت‌بات‌ها به این دلیل ناکام می‌مانند که اصول ابتدایی موفقیت تلفن‌های هوشمند را نادیده می‌گیرند: برای اینکه یک کامپیوتر مفید باشد، کاربران نیاز دارند که یک مدل ذهنی روشن از قابلیت‌ها و محدودیت‌های آن داشته باشند. موفقیت تلفن‌های هوشمند بر پایه رابط‌های کاربری گرافیکی (GUI) بنا شده است که نحوه استفاده از کامپیوترها را دگرگون کرده است. این رابط‌ها با نشان دادن قابلیت‌های کامپیوترها به صورت بصری و بدون ابهام، یادگیری و درک آن‌ها را برای کاربران ساده و سریع کردند.

در حالی که امروزه رابط‌های گرافیکی (GUI) را امری بدیهی می‌پنداریم، رابط‌های چت‌بات شبیه جادو به نظر می‌رسند. شما می‌توانید هر چیزی بگویید و پاسخ معقولی دریافت کنید. اما جادو می‌تواند ما را گمراه کند. این رابط‌ها به شما این حس را می‌دهند که قادرند هر چیزی را بفهمند، اما در عمل نمی‌توانند همه کارها را انجام دهند. همین تفاوت بین «هر چیزی» و «همه چیز» باعث می‌شود که بسیاری از ایده‌های نادرست و محصولات هیجان‌ زده در نهایت شکست بخورند.

مشکلات چت‌بات‌ها به عنوان رابط اصلی

به عنوان مثال، شاید یک چت‌بات بتواند برای شما بلیطی برای کنسرت رزرو کند، اما آیا در صورت بروز مشکل می‌تواند بلیط شما را تغییر دهد؟ آیا می‌تواند از شما بپرسد که کدام پرواز بهترین گزینه برای بازگشت است؟

در واقع، ما قابلیت‌های تعاملی رابط‌های گرافیکی را به دلیل سادگی و کارآمدی ‌شان به دست آورده‌ایم. اما وقتی از چت‌بات‌ها استفاده می‌کنیم، هرگز به طور کامل نمی‌دانیم که توانایی‌های آن‌ها کجا شروع و کجا تمام می‌شود. با اینکه فهرست کارهایی که می‌توانند انجام دهند روز به روز طولانی‌تر می‌شود، اما چطور می‌توانیم همه این قابلیت‌ها را به یاد داشته باشیم و بدانیم چه چیزهایی کار می‌کند و چه چیزهایی قرار است در آینده به آن اضافه شود؟

این مساله درباره مدل‌های زبان بزرگ (LLMs) نیز صادق است. وقتی این مدل‌ها به عنوان رابط اصلی استفاده می‌شوند، مشکلات ناشی از عدم تطابق مدل ذهنی کاربر و قابلیت‌های واقعی سیستم دوباره ظاهر می‌شود. چت‌بات‌ها و دستیارهای مجازی به دلیل رویکرد بازشان محدودیت‌هایی دارند که کاربران را وادار به آزمون و خطا برای کشف توانایی‌هایشان می‌کند. به جای این روش ناکارآمد، ما نیاز داریم تا راحتی و طبیعی بودن ورودی‌های زبان را با ماشین‌هایی ترکیب کنیم که به وضوح قابلیت‌هایشان را نشان دهند.

ترکیب رابط‌های بصری و چت‌بات‌ها برای تجربه بهتر

تصور کنید، به جای اینکه مانند فردی ناآگاه با دستگاه‌های هوشمند خود صحبت کنید و منتظر واکنش آن‌ها باشید، بتوانید از طریق عینک هوشمند (یا هر وسیله دیگری) به چیزی نگاه کنید و گزینه‌های تعاملی آن را در قالب یک منوی بصری ببینید؛ منویی که به شما نشان می‌دهد چه کنترل‌هایی در اختیار شماست. در این حالت، دیگر یک صدای مجازی به شما نخواهد گفت که چه کارهایی ممکن است، بلکه یک صفحه نمایش ساده و قابل فهم، مانند همان رابط‌های قدیمی گرافیکی، این کار را انجام می‌دهد. شما می‌توانید این رابط را با صدای خود یا دستانتان یا حتی ترکیبی از هر دو، کنترل کنید.

 اما این هنوز نقطه اوج فرصت‌ها نیست!

چرا نباید قادر باشیم تا نه‌ تنها از فناوری استفاده کنیم، بلکه آن را بر اساس نیازهای خود بازسازی کنیم؟ آینده‌ای که ما می‌خواهیم باید شامل کامپیوترها و برنامه‌هایی باشد که به ما اجازه می‌دهند آن‌ها را به ‌دلخواه خود تغییر دهیم.

مطالب مرتبط : تاثیر هوش مصنوعی بر نابرابری اقتصادی

پایان عصر مصرف منفعلانه: بازسازی فناوری بر اساس نیازهای ما

در دنیای امروزی، اگر از برنامه هتل خود راضی نیستید، نمی‌توانید آن را تغییر دهید. اگر از نرم‌افزار بانکی خود ناراضی هستید و از وجود قابلیت‌های غیر ضروری در آن خسته‌اید، چاره‌ای جز قبول آن ندارید. ما توسط برنامه‌ها و ابزارهایی محاصره شده‌ایم که فقط برای اهدافی که دیگران تعیین کرده‌اند، طراحی شده‌اند. چرا نباید بتوانیم فناوری را به جای مصرف صرف، برای خودمان بازطراحی کنیم؟

این آینده‌ای است که بسیاری از پیشگامان فناوری در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۹۰ تصور می‌کردند؛ آینده‌ای که در آن کاربران ابزارهای دیجیتالی نه ‌تنها مصرف‌ کنندگان بلکه سازندگان فناوری خواهند بود.

در دهه ۱۹۷۰، Steve Wozniak  و  the Homebrew چشم‌ انداز دنیایی را داشتند که در آن هر کس می‌تواند کامپیوتر خود را تغییر داده و مطابق با نیازهایش طراحی کند. در دهه ۱۹۹۰، با ظهور وب جهانی (World Wide Web) این چشم‌انداز دوباره نزدیک شد. اما امروز، فاصله بین افرادی که از کامپیوترها استفاده می‌کنند و کسانی که آن‌ها را تغییر می‌دهند، بیشتر از هر زمان دیگری است.

 تصور کنید مجبور نبودید ویژگی‌هایی را که یک نابغه تکنولوژی در یک موج تبلیغاتی اعلام کرده بپذیرید. تصور کنید به جای اینکه اپلیکیشنی که شخص دیگری ساخته را دانلود کنید، بتوانید آن را با کمک یک کامپیوتر و از طریق بازسازی قابلیت‌های هر اپلیکیشنی که تاکنون ساخته شده است، مطابق با خواسته خود بسازید. برنامه‌ نویسان این ایده را “قابلیت ترکیب” می‌نامند. من فکر می‌کنم آینده از آنِ قابلیت ترکیب است: اما قابلیتی که هر کسی بتواند از آن استفاده کند.

 این ایده در حال حاضر در حال جان گرفتن است. «Notion» ، که در ابتدا به عنوان نرم‌ افزار سازمانی طراحی شده بود تا اسناد مختلف را در یک مکان جمع‌ آوری و ایجاد کند، با نسل «Z» مورد توجه قرار گرفته است، زیرا برخلاف اکثر نرم ‌افزارها که فقط هدفی محدود یا سفت و سخت دارند، به شما اجازه می‌دهد قالب‌هایی برای انجام انواع کارها بسازید و به اشتراک بگذارید. شما می‌توانید امور مالی خود را مدیریت کنید یا یک طرح درسی برای مهد کودک در یک جا ایجاد کنید، با هر ابزاری که نیاز دارید.

 حالا تصور کنید اگر بتوانید به تلفن ‌تان بگویید که چه نوع قالب‌های جدیدی می‌خواهید. یک مدل زبانی بزرگ می‌تواند تمام چیزهایی که نیاز دارید را جمع ‌آوری کند و رابط کاربری مناسب برای آن‌ها را طراحی کند. می‌خواهید یک اپلیکیشن آموزشی برای بافندگی داشته باشید؟ مشکلی نیست. یا یک راهنمای شخصی برای نیویورک؟ انجام شد. احتمالاً آن کامپیوتر از یک مدل زبانی بزرگ برای ترکیب این اپلیکیشن‌ها استفاده خواهد کرد. عالی. این فقط به این معنی است که شما، به عنوان یک فرد عادی، می‌توانید به راحتی به کد منبع نرم‌ افزاری که ایجاد کرده‌اید نگاه کرده و آن را تغییر دهید.

بنابراین، توجه به اصول طراحی UX (تجربه کاربری) و UI (رابط کاربری) در این زمینه، امری ضروری است. این شناخت عمیق از نیازها و رفتارهای کاربران، به توسعه راهکارهای هوشمندتر و کاربرپسندتر منجر خواهد شد که می‌تواند به تسهیل و بهبود تعامل انسان با ماشین کمک کند.

کلید ساختن یک رابطه متفاوت با تکنولوژی، این است که هر کدام از ما قدرت داشته باشیم تا رابط کاربری آینده را به شکلی که دوست داریم، طراحی کنیم.

مطالب مرتبط

هوش مصنوعی (AI) پتانسیل آن را دارد که صنایع و اقتصادها را متحول کند، اما تاثیر هوش مصنوعی بر نابرابری اقتصادی هنوز نامشخص است. پژوهشگران برجسته پیش‌ بینی می‌کنند که ظهور هوش مصنوعی عمومی می‌تواند از آینده نزدیک تا شاید هیچ‌ وقت اتفاق نیفتد، در حالی که اقتصاددانان درباره تأثیر بالقوه آن اختلاف‌ نظر دارند.

برخی معتقدند که هوش مصنوعی منجر به افزایش مداوم بهره‌وری خواهد شد و برخی دیگر پیش ‌بینی می‌کنند که این دستاوردها محدودتر خواهند بود. اما بیشتر کارشناسان توافق دارند که پیشرفت تکنولوژی، هرچند چشمگیر باشد، تضمینی برای بهره‌مند شدن همه نیست.

اگرچه بسیاری از تلاش‌های تحقیق و توسعه هوش مصنوعی بر اهمیت فراگیر بودن و بهره‌مندی همگان تأکید می‌کنند، اما سرمایه‌گذاری کافی برای تحقق این هدف در زمینه حکمرانی هوش مصنوعی انجام نشده است.

 یکی از دلایل این وضعیت، عدم قطعیت پیرامون تأثیر هوش مصنوعی بر بازار کار و نابرابری است که طراحی مداخلات مؤثر را دشوار می‌کند. با این حال، ما می‌دانیم که برخی عوامل کلیدی بر تعامل بین هوش مصنوعی و نابرابری در چند دهه آینده تأثیر خواهند داشت. توجه به این عوامل می‌تواند به ما کمک کند که ایده بهره‌مندی همگانی از هوش مصنوعی به یک رویا تبدیل نشود.

توسعه هوش مصنوعی و شکاف‌های جمعیتی

توسعه هوش مصنوعی عمدتاً توسط شرکت‌های خصوصی هدایت می‌شود که تحت تأثیر ساختارهای اقتصادی کشورهای مختلف قرار دارند. یکی از عوامل مهم در این زمینه، تفاوت جمعیتی فاحش بین کشورهای ثروتمند و فقیر است. کشورهای پردرآمد با پیری جمعیت مواجه هستند، در حالی که کشورهای کم‌ درآمد، به دلیل نرخ بالای تولد نسبت به مرگ و میر، همچنان رشد جمعیتی خواهند داشت.

مطالب مرتبط : آینده بشریت با تکنولوژی چگونه متحول خواهد شد ؟

نقش هوش مصنوعی در کشورها با جمعیت‌های پیر و جوان

توسعه هوش مصنوعی در کشورهای ثروتمند، جایی که جمعیت در حال پیر شدن است، بر اساس نیازها و واقعیت‌های این کشورها پیش خواهد رفت. کشورهایی که نسبت افراد در سن کار به بازنشستگان آنها در حال کاهش است، برای حفظ سطح زندگی بازنشستگان و پویایی اقتصادی خود، به دنبال راه‌هایی برای گسترش نیروی کار مؤثر خواهند بود؛ خواه با انسان‌ها یا با عامل‌های مصنوعی.

افزایش سن بازنشستگی ممکن است منجر به دستاوردهای محدودی شود که احتمالاً از نظر عمومی چندان محبوب نخواهد بود. دستاوردهای بزرگ‌تری می‌تواند از طریق مهاجرت حاصل شود. اما حفظ نسبت جمعیت فعال به بازنشستگان، نیاز به افزایش قابل‌ توجه مهاجرت به کشورهای پردرآمد دارد. با این حال، احساسات ضد مهاجرتی گسترده، افزایش هزینه‌های بهداشتی و کاهش مستمری‌ها، این امر را غیرمحتمل می‌سازد.

اگر سیاست‌های مهاجرتی محدود کننده در کشورهای ثروتمند تغییر نکنند، احتمالاً طی چند دهه آینده، شاهد افزایش انگیزه‌های اقتصادی برای پر کردن شکاف‌های نیروی کار با هوش مصنوعی خواهیم بود.

 در نگاه اول ممکن است به نظر برسد که این امر نابرابری را تشدید نخواهد کرد، زیرا نیروی کار کمتری نسبت به تعداد مشاغل موجود وجود خواهد داشت. اما اگر این روند با توزیع نابرابر دستاوردها و زیان‌ها، اشتغال ناپایدار، نظارت بیش از حد بر کارگران و دیجیتال سازی دانش، همراه باشد، باید انتظار افزایش نابرابری را داشته باشیم.

حتی اگر تلاش‌ها برای جایگزینی نیروی کار با هوش مصنوعی در کشورهای ثروتمند به خوبی پیش برود، ممکن است نابرابری بین کشورها را به شدت عمیق‌تر کند. تا پایان قرن بیست و یکم، کشورهای کم‌ درآمد همچنان جمعیت‌های جوان و در حال رشدی خواهند داشت که به جای فناوری‌های جایگزین نیروی کار، به اشتغال سودمند نیاز دارند.

مشکل اینجاست که ماشین‌هایی که برای پر کردن کمبود نیروی کار ساخته می‌شوند، به سرعت به کشورهایی که نرخ بیکاری دو رقمی دارند و اکثریت نیروی کار آنها در مشاغل غیررسمی فعالیت می‌کنند، نیز گسترش می‌یابند. به همین دلیل است که در رستوران‌های آفریقای جنوبی و فرودگاه‌های هند، کیوسک‌های سلف‌ سرویس می‌بینیم که مشاغل رسمی را در این کشورها و بسیاری کشورهای دیگر، که با چالش ایجاد اشتغال کافی مواجه هستند، از بین می‌برند.

در چنین دنیایی، بسیاری از کاربردهای مفید هوش مصنوعی ممکن است در مقایسه با فناوری‌های صرفه‌ جویانه در نیروی کار، کمتر توسعه پیدا کنند. برای مثال، تلاش‌ها برای توسعه هوش مصنوعی در زمینه‌های مقابله با تغییرات اقلیمی، پیش‌ بینی زودهنگام بلایای طبیعی یا آموزش شخصی‌ سازی شده و مقرون به صرفه ممکن است در مقابل پروژه‌هایی که به کاهش هزینه‌های نیروی کار در خرده‌ فروشی، مهمان‌  داری و حمل‌ و نقل می‌پردازند، عقب بمانند.

اقدامات گسترده از سوی دولت‌ها، بانک‌های توسعه و بنیادهای خیریه برای اطمینان از اینکه هوش مصنوعی به نیازهای کشورهای فقیرتر نیز توجه دارد، ضروری خواهد بود. بودجه‌های اختصاص داده شده به این تلاش‌ها در حال حاضر بسیار ناچیز است و هوش مصنوعی در مسیر پیش‌ فرضی قرار دارد که چندان شامل حال همه نمی‌شود.

اما مسیر پیش‌ فرض سرنوشت نیست. ما می‌توانیم انتخاب کنیم که تلاش‌های بیشتری در تحقیق و توسعه عمومی برای حل چالش‌های جهانی مانند تسریع گذار به اقتصاد سبز و بهبود نتایج آموزشی انجام دهیم. ما می‌توانیم سرمایه‌ گذاری بیشتری در ایجاد و حمایت از مراکز توسعه هوش مصنوعی در کشورهای کم‌ درآمد داشته باشیم.

تصمیمات سیاستی که به جابجایی بیشتر نیروی کار کمک کند، می‌تواند توزیع متوازن‌تری از جمعیت در سن کار بین کشورها ایجاد کند و فشارهای اقتصادی که هوش مصنوعی تجاری را به سمت جایگزینی نیروی کار سوق می‌دهد، کاهش دهد.

اگر هیچ‌یک از این کارها انجام نشود، انگیزه‌های تحریف‌ شده همچنان به شکل‌دهی به این فناوری قدرتمند ادامه خواهند داد و پیامدهای منفی عمیقی نه‌ تنها برای کشورهای کم‌ درآمد بلکه برای همه به دنبال خواهند داشت.

مطالب مرتبط

در رویداد Made by Google 2024، گوگل محصولات و ویژگی‌های متنوعی را معرفی کرد. با وجود حجم زیاد معرفی‌ها، برخی از ویژگی‌های جذاب هوش مصنوعی نادیده گرفته شدند. در ادامه به بررسی چند ویژگی جدید و کمتر توجه‌ شده هوش مصنوعی گوگل مانند Pixel Studio  و Pixel Screenshots  می‌پردازیم که تجربه کاربری را در دستگاه‌های سری Pixel 9  بهبود می‌بخشند.

ویژگی های جدید هوش مصنوعی گوگل

1. Call Notes: خلاصه‌ سازی مکالمات شما

برای افرادی که ممکن است به حافظه کوتاه‌ مدت خود اعتماد نداشته باشند، ویژگی Call Notes می‌تواند بسیار مفید باشد. این ویژگی در دستگاه‌های سری Pixel 9 در دسترس است و بعد از هر تماس، خلاصه‌ای از مکالمه شما را ذخیره می‌کند. جزئیات و متن کامل مکالمه نیز در بخش گزارش تماس‌های تلفن ذخیره می‌شود.

اگر این ویژگی از نظر حریم خصوصی برای شما نگرانی ایجاد می‌کند، گوگل اعلام کرده است که Call Notes به‌طور کامل روی دستگاه اجرا می‌شود و به تمام افراد حاضر در تماس اطلاع می‌دهد که مکالمه در حال ضبط است. با این حال، باید منتظر نظرات کارشناسان امنیتی در این زمینه باشیم.

2. Pixel Studio: اپلیکیشن جدید تولید تصاویر

یک اپلیکیشن جدید مخصوص تولید تصاویر با استفاده از مدل‌های هوش مصنوعی مانند Imagen 3 که از طریق کلود کار می‌کند. این اپلیکیشن در دستگاه‌های Pixel 9، Pixel 9 Pro و Pixel 9 Pro Fold در دسترس است. کاربران می‌توانند با وارد کردن دستورات متنی، تصاویر دلخواه خود را تولید و به‌ راحتی ویرایش کنند. این ویژگی به‌ شدت خلاقیت را تقویت می‌کند و از طریق پیام‌های گوگل نیز قابل اشتراک‌ گذاری است.

به گفته گوگل، در حال حاضر Pixel Studio نمی‌تواند چهره‌های انسانی تولید کند که احتمالاً به دلیل مشکلاتی است که مدل هوش مصنوعی گوگل به نام Gemini اوایل سال جاری داشت. همچنین مشخص نشده که آیا تدابیر دیگری برای جلوگیری از تولید تصاویر مضر در این اپلیکیشن وجود دارد یا خیر.

مطالب مرتبط : Gemini Live : هوش مصنوعی فوق پیشرفته با توانایی مکالمه زنده

3. Pixel Screenshots: قابلیت جستجو در اسکرین‌ شات‌ها

اگر شما هم مثل من زیاد اسکرین‌ شات می‌گیرید ( بلیط‌ها، کدهای QR، کارت‌های پرواز و غیره) می‌دانید که پیدا کردن اطلاعات در میان اسکرین‌ شات‌ها ممکن است بسیار دشوار باشد، زیرا قابلیت جستجوی مناسبی ندارند.

اما خوشبختانه برای دارندگان آینده گوشی‌های Pixel 9، اپلیکیشن Pixel Screenshots از هوش مصنوعی برای تحلیل محتوای اسکرین‌ شات‌ها استفاده می‌کند، از جمله متن‌ها، افراد و اشیا موجود در تصاویر. اگرچه Google Photos قبلاً این کار را انجام می‌داد، اما Pixel Screenshots به‌ صورت محلی روی دستگاه کار می‌کند.

برای مثال فرض کنید دوست شما که عاشق سنجاب‌هاست، تولدش نزدیک است. شما ممکن است در گوگل کروم به دنبال هدیه‌ای برای او بگردید و اسکرین‌ شات‌هایی از لباس‌ها و لوازم مرتبط با سنجاب بگیرید. Pixel Screenshots محتوای این تصاویر را تحلیل می‌کند و به شما اجازه می‌دهد به‌ راحتی با جستجوی کلمه “سنجاب” به تمام این نتایج دسترسی پیدا کنید. حتی ، لینک‌هایی به جایی که این محصولات را پیدا کرده‌اید به همراه خلاصه‌ای از اطلاعات مربوط به هر آیتم نمایش داده می‌شود.

همچنین Pixel Screenshots می‌تواند اطلاعاتی مانند کدهای ورودی درب یا آدرس‌ها را در عکس‌های شما جستجو کند. در رویداد Made by Google 2024، تعدادی ویژگی جدید و جالب مبتنی بر هوش مصنوعی برای دستگاه‌های جدید سری پیکسل معرفی شد. برخی از این ویژگی‌ها در حال حاضر بر روی گوشی‌های Pixel 9 و Pixel 9 Pro ارائه شده‌اند.

4. Gemini AI

 این دستیار شخصی به کاربر کمک می‌کند تا وظایفی مانند یادداشت‌ برداری، تنظیم یادآورها و پاسخگویی به سوالات را به‌ راحتی انجام دهد. این مدل هوش مصنوعی با اپلیکیشن‌های گوگل یکپارچه شده و از توانایی چند وجهی (متن، تصویر و صدا) برای پاسخگویی استفاده می‌کند.

5. برنامه‌های سلامت

 ساعت Pixel Watch 3 نیز از هوش مصنوعی برای ویژگی‌هایی نظیر “Daily Readiness” و “Cardio Load” استفاده می‌کند تا به کاربران در پایش وضعیت بدنی و فعالیت‌های ورزشی کمک کند. همچنین این ساعت قابلیت “Loss of Pulse Detection” دارد که در صورت توقف ضربان قلب، اورژانس را مطلع می‌کند.

این ویژگی‌ها در دستگاه‌های جدید پیکسل، نوید یک تجربه کاربری پیشرفته‌تر و هوشمندانه‌تر را می‌دهد که تعامل کاربران با گوشی‌ها و ابزارهای پوشیدنی را ساده‌تر و کاربردی‌تر کرده است.

مطالب مرتبط