پیاده سازی SOC در سازمان

پیاده سازی SOC در سازمان

توسط | مرداد ۱۹, ۱۴۰۳ | آموزش امنیت, امنیت, مقالات آموزشی

در عصر دیجیتال امروزی، سازمان‌ها با تهدیدات سایبری پیچیده و پیشرفته‌ای مواجه هستند که می‌تواند امنیت اطلاعات و عملیات حیاتی آنها را به خطر اندازد. پیاده سازی SOC (مرکز عملیات امنیتی) در سازمان به یکی از ضرورت‌های اساسی برای حفاظت از زیر ساخت‌های فناوری اطلاعات و اطلاعات حساس تبدیل شده است.

مرکز عملیات امنیتی به عنوان یک واحد تخصصی، نقش حیاتی در شناسایی، تحلیل و پاسخ به تهدیدات امنیتی ایفا می‌کند.با این حال، راه اندازی مرکز عملیات امنیتی که مؤثر و کارآمد باشد، نیازمند برنامه‌ ریزی دقیق، استفاده از فناوری‌های مناسب و تدارک نیروهای متخصص است.

در این مقاله، به بررسی مراحل پیاده سازی SOC در سازمان می‌پردازیم، از طراحی اولیه و تعریف نیازمندی‌ها تا پیاده‌ سازی و بهبود مستمر.هدف این است که سازمان‌ها بتوانند با بهره‌گیری از این راهنما، یک مرکز عملیات امنیتی قوی و پاسخگو را تاسیس کنند که قادر باشد در برابر تهدیدات رو به رشد سایبری مقاومت کند و امنیت دیجیتال سازمان را تضمین نماید.

 مراحل پیاده سازی SOC

راه‌اندازی مرکز عملیات امنیتی موفق برای اولین بار، می‌تواند با پیروی از هفت مرحله زیر به دست آید.

اینفوگرافی مرکز عملیات امنیتی

مطالب مرتبط : مرکز عملیات امنیتی (SOC) چیست ؟ – اهمیت و کاربرد SOC در سازمان ها

مرحله ۱: تعیین اهداف – SOC چه کارهایی باید انجام دهد؟

قبل از اینکه یک سازمان پیاده سازی SOC را شروع کند، تیم مسئول امنیت باید اهداف کلی  SOC، چگونگی هماهنگی آن با اهداف کسب ‌و کار و قابلیت‌های اصلی لازم برای شروع عملیات امنیتی را شناسایی کند.در ادامه هر کدام از موارد ذکر شده را شرح می دهیم:

مرحله اول پیاده سازی مرکز عملیات امنیتی
  • هماهنگی اهداف کسب ‌و کار و امنیت

اگر به نیازهای کسب ‌و کار توجه نشود، اقدامات امنیتی بی ‌فایده هستند. تمام جنبه‌های کسب ‌و کار و امنیت باید هماهنگ شوند تا مشخص شود کدام بخش‌های مرکز عملیات امنیت باید ابتدا پیاده ‌سازی شوند.

  • ارزیابی قابلیت‌های فعلی

اکثر سازمان‌های بزرگ اکنون حداقل یک تیم امنیتی کوچک دارند که به تهدیدات اطلاعاتی، شناسایی نفوذ، پاسخ به حوادث و بازیابی پرداخته و با اصول پایه‌ای تیم امنیتی آشنا هستند. با داشتن این اصول پایه‌ای، انتقال به یک SOC کامل آسان‌تر خواهد بود. اگر چنین تیمی ندارید، سرعت ایجاد SOC کم خواهد شد.

مرحله ۲: پیاده‌ سازی قابلیت‌های اصلی

برای راه‌ اندازی مرکز عملیات امنیتی ، از همان ابتدا نیازی به اتاق بحران ندارید. ابتدا نیازهای پایه‌ای سازمان خود را برآورده کنید و آن‌ها را به خوبی پوشش دهید. ایجاد اصول پایه‌ای به صورت درست از ابتدا، پایه ‌گذاری قوی برای تکامل SOC فراهم می‌کند. با اینکه هر سازمان نیازهای متفاوتی دارد، این چهار عامل به ایجاد یک پایه قوی کمک می ‌کنند:

مرحله دوم پیاده سازی مرکز عملیات امنیتی

  1. سیستم نظارت امنیتی : مرحله‌ای ضروری برای درک تمامی تهدیدات ورودی.
  2. ابزار شناسایی نفوذ : برای شناسایی و پیدا کردن مهاجمانی که در تلاش اند سیستم دفاعی شما را مختل کنند.
  3. برنامه پاسخ به حوادث : شامل دفترچه‌های راهنما برای تهدیدات شناخته ‌شده.
  4. پروتکل‌های بازیابی داده‌ها : برنامه ‌ریزی برای اتفاقات معمول مانند قفل شدن به وسیله باج ‌افزار یا تخریب کامل مقر SOC.

پس از اینکه این معیارهای پایه‌ای برقرار شدند، SOC و تمامی نقش‌های مرکز عملیات امنیت می‌توانند کامل شوند.

 مرحله ۳: طراحی راه ‌حل SOC

اکنون که اهداف کسب ‌و کار و امنیت هماهنگ شدند و اصول پایه‌ای برقرار شده‌اند، تیم مرکز عملیات امنیت می‌تواند بر روی توسعه هوش تهدید و عملیات امنیتی تمرکز کند.

  • شناسایی نیازهای خاص کسب ‌و کار

با استفاده از داده‌های جمع ‌آوری‌ شده، تیم SOC باید نگرانی‌های کلیدی امنیتی که سازمان با آن‌ها روبرو است را شناسایی کند. برای مثال، اگر تعداد قابل توجهی از حملات فیشینگ وجود دارد، باید منابع و آموزش‌هایی برای کاهش شدت و موفقیت حملات فیشینگ اختصاص داده شود.

  • تعریف مراحل لازم

موارد حیاتی کسب ‌و کار می‌توانند به ‌صورت دفترچه‌های راهنما (playbooks) تعریف شوند. این کار به تحلیلگران امنیت کمک می‌کند تا با رایج ترین مشکلاتی که سازمان با آن‌ها مواجه است، برخورد کنند و پاسخ به حوادث را بهبود بخشند.

  • ایجاد فضایی برای سناریوهای آینده

اگر تغییراتی در سازمان ایجاد شود، وضعیت امنیتی نیز باید تغییر کند. بنابراین باید فرآیندهایی را ایجاد کنید که به شما امکان ‌میدهد به ‌راحتی سناریوهای جدید را پیاده ‌سازی کنید. ایجاد فرآیندهایی با قابلیت تغییر، زمان صرف‌ شده برای گسترش عملیات امنیتی را کاهش می‌دهد و توانایی شما در پاسخ به خطرات امنیتی را بهبود می بخشد.

 

 مرحله ۴: ایجاد فرآیندها، رویه‌ها، و آموزش

این مرحله به‌ طور نزدیک با شناسایی و تعریف نیازهای کسب ‌و کار مرتبط است. فرآیندها، رویه‌ها و آموزش‌ها باید به ‌طور جامع برای پاسخ به مشکلاتی که پیش‌تر تعریف شده‌اند، پیاده ‌سازی شوند.

  • شناسایی نیازهای خاص سازمان

با ثبت لاگ می‌توان تقریباً هر چیزی را درباره سیستم هایی که با آن‌ها کار می‌کنیم، به دست آوریم. اما درک نیازهای سازمان برای ثبت لاگها، کلید موفقیت در پیاده‌ سازی فرآیندها، رویه‌ها و آموزش‌ها است. با درک نیازهای سازمان خود، قادر خواهید بود بر موارد ضروری نظارت کنید و موارد غیر ضروری را نادیده بگیرید.

  • مستند سازی دفترچه‌های راهنما (Playbooks)

هنگامی که رویه ‌ها به تکامل برسند، مرکز عملیات امنیتی، دفترچه‌های راهنما برای مقابله با تهدیدات شناخته ‌شده و رایج ایجاد می‌کند. فترچه‌های راهنما یعنی برنامه‌ای که واکنش مناسب در برابر یک رویداد امنیتی سایبری را شامل می‌شود و برنامه‌ای برای تمام نقش‌های امنیتی دارد. ایجاد دفترچه‌های راهنما زمان صرف ‌شده برای حل مشکلات توسط تحلیلگران SOC را بهینه می‌کند.

  • پذیرش خودکار سازی

پاسخ‌های خودکار، کلید کاهش حجم کار تحلیلگران امنیتی هستند. تحلیلگران امنیتی وقتی هر روز با وظایف تکراری سر و کار دارند، دچار فرسودگی شغلی می‌شوند. بنابراین چرا از خودکار سازی برای مدیریت ثبت لاگ ها یا پاسخ به تهدیدات جزئی شناخته شده استفاده نکنیم؟

پیاده‌ سازی اتوماسیون به تیم‌های امنیتی این امکان را می‌دهد تا زمان بیشتری را صرف توسعه و تقویت وضعیت امنیتی کنند. در غیر این صورت ممکن است دچار فرسودگی شغلی شوند و به طور بالقوه یک تهدید جدی را نادیده بگیرند.

  • آموزش برای همه

همه باید در فرآیند عملیات امنیتی مشارکت داشته باشند. در گذشته، بسیاری از سازمان‌ها عملیات امنیتی را به عنوان بخشی مجزا و تقریباً بیگانه از سازمان تلقی می‌کردند. امنیت باید در تمام بخش‌ها ادغام شود و آموزش‌های لازم برای کاهش خطر کلی دسترسی مهاجم به سیستم‌ها ارائه شود.

 مرحله ۵: آماده ‌سازی محیط با بهترین ابزارهای موجود

یک SOC به اندازه ابزارهایی که استفاده می‌کند، مؤثر است. ممکن است از ابزارهای تجاری استفاده کنید یا ابزارهای منبع ‌باز را اضافه کنید و یا ابزارهای اختصاصی خود را بسازید. در هر حال SOC شما باید یک مجموعه ابزار را پیاده‌ سازی کند که مخصوص نیازهای سازمان شما باشد.

این مرحله به سازمان شما وابسته است. تیم امنیتی تنها زمانی می‌تواند محیط خود را بسازد که نیازهای سازمان خود را به خوبی درک کرده باشد.

مطالب مرتبط : برآورد هزینه ‌های SOC : بر اساس مدل‌های تأمین نیروی انسانی

  • جمع‌ آوری مجموعه ابزار

در سازمان‌های کوچک، استفاده از انواع ابزارهای متن ‌باز راهی مناسب برای رفع مسائل شناخته شده‌ای است که مختص آن سازمان ها هستند. در حالی که ابزارهای تجاری ممکن است در بلند مدت و با رشد سازمان شما، مؤثرتر باشند. درک نیازهای امنیتی سازمان به شما کمک می‌کند تا استراتژی‌های امنیتی مفیدی را ایجاد کنید که مخصوص کسب‌ و کار شما باشند.

 مرحله ۶: پیاده‌ سازی SOC

برای بسیاری از مراکز عملیات امنیتی ، مرحله پیاده‌ سازی مرحله‌ای است که بیشترین مشکلات را به همراه دارد. انتقال از یک تیم IT آگاه به امنیت، به یک SOC کامل، نیاز به بهبود مهارت‌ها، ابزارها و تکنیک‌هایی دارد که باید به‌ سرعت به تکامل برسند.

  • ساخت زیرساخت برای مدیریت لاگ‌ها

اگر به ‌طور دقیق به مدیریت لاگ‌ها پرداخته نشود، به سرعت به یک آشفتگی داده‌ای تبدیل می‌شود. لاگ‌ها باید جمع ‌آوری، سازمان‌د هی، تحلیل، فشرده ‌سازی و سپس به‌ طور امن ذخیره شوند. حفظ لاگ ها برای نظارت بر انطباق و یا یافتن نشانه‌های احتمالی نقض که از پروتکل‌های امنیتی معمولی فرار کرده است، مفید می باشد.

  • توسعه قابلیت‌های تحلیلی

وضعیت امنیتی آینده سازمان، به توانایی متخصصان در جمع‌ آوری داده‌های تحلیلی و تغییر وضعیت امنیتی بر اساس آن یافته‌ها، بستگی دارد. قابلیت‌های تحلیلی توسعه ‌یافته کمک می کند SOC تبدیل به یک مرکز امنیتی پاسخگو شود. مرکزی که به ‌طور مداوم در حال بهبود روش‌های شناسایی، جلوگیری و تحلیل تهدیدها است.

  • افزایش خودکار سازی و هماهنگی

برای جلوگیری از خستگی و فرسودگی نیروی کار مرکز عملیات امنیتی (SOC)، تیم شما باید به طور مداوم مسائل شناخته ‌شده را اتوماتیک کرده و پاسخ‌های اتوماتیک را هماهنگ کند تا جریان‌های کاری کاملاً اتوماتیک ایجاد شود.

  • توسعه سناریوها به صورت کامل

سناریوهای شما باید به صورت کامل به پلا‌ن‌های عملیاتی تبدیل شوند که با تهدیدات امنیتی به محض وقوع برخورد کنند . رویکرد تیم شما از شناسایی تا پاسخ ‌دهی، باید هر حادثه احتمالی را با تحلیل داده‌ها و آزمایش مداوم سناریوها، پیش ببرد.

  • واکنش به داده‌ها

داده‌های لاگ یک ابزار قدرتمند برای تیم‌هایی است که مهارت‌های تحلیلی صحیح دارند و بر اساس مشاهدات خود، سیاست‌های جدید را ایجاد می‌کنند. داده‌ها را تحلیل کنید و فرآیندها یا پلن‌های جدیدی بسازید که زمان صرف ‌شده برای مدیریت مسائل امنیتی و عوامل تهدید کننده را کاهش دهد.

  • آزمون فرضیات

پس از ایجاد یک فرضیه بر اساس داده‌های ثبت شده، راه‌حل‌های خود را آزمایش کنید. تحلیل ‌گران مرکز عملیات امنیت می‌توانند به عنوان یک تیم قرمز عمل کنند. با انجام تست‌های نفوذ و فشار بر روی سیستم‌های شناسایی نفوذ، به طور کامل وضعیت امنیتی سازمان  را درک کنند. آزمایش مداوم به تیم SOC کمک می‌کند نقاط ضعف سیستم را شناسایی کرده و قابلیت‌های کلی SOC را بهبود ببخشند.

  • اثبات قابلیت اطمینان

زمانی که تیم شما بتواند به تهدیدات جدید واکنش نشان دهد و قابلیت‌های خود را آزمایش کند، یک سیستم قابل اطمینان ایجاد خواهید کرد که به طور موثر، در برابر تهدیدات روز افزونی که شرکت‌ها با آن مواجه‌اند، مقاوم است.

 مرحله ۷: نگهداری و تکامل

اگرچه این مرحله آخرین مرحله پیاده سازی SOC در سازمان شماست، ولی آغاز ایجاد دفاع‌های مؤثر است. برای بهبود وضعیت امنیتی خود با استفاده از SOC، تیم شما باید بر سه حوزه کلیدی تمرکز کند:

  1. بهینه سازی مداوم SOC

اگر در حال حاضر یک پلن عملیاتی یا رویکرد، به طور موثر کار می‌کند، به این معنا نیست که در آینده نیز مؤثر خواهد بود. مرکز عملیات امنیتی باید به طور مداوم برای تطابق با تغییرات تهدیدات شناخته ‌شده یا شناسایی روش‌های کارآمدتر مقابله با آنها، بهینه شود. بنابراین تیم مرکز عملیات امنیت، همیشه آماده مقابله با چالش‌های امنیتی است که سازمان با آن‌ها روبه‌ می شود.

  1. ایجاد پروتکل‌های بازبینی

همان‌ طور که برای مقابله با مسائل امنیتی، پلن‌های عملیاتی توسعه داده‌اید، باید پروتکل‌هایی برای ساده‌ سازی فرآیند بازبینی نیز ایجاد کنید. به این ترتیب، کارکنان مرکز عملیات امنیتی (SOC) می‌توانند سیستم شما را با همان سطح ساختاری که برای شناسایی و مدیریت تهدیدات جدید به کار می‌برند، بهبود دهند.

همچنین، بازبینی‌ها به پروتکل‌های پاسخ‌ دهی محدود نمی شود. بررسی و بهبود کارکنان و مدل‌های سازمان، کلید پروتکل‌های امنیتی بهتر و گسترش توانایی‌های شما در مواقع مناسب است.

  1. یکپارچه ‌سازی سایر سیستم‌ها

با شروع استفاده از سیستم‌های جدید برای حمایت از تیم امنیتی خود، مرکز عملیات امنیتی (SOC) شما می‌تواند رشد کند و شروع به جمع‌آوری اطلاعات برای بهبود تحلیل‌ها و بهتر کردن پاسخ‌های امنیتی خود کند.

کارکنان مرکز عملیات امنیت باید قادر باشند داده‌هایی که از SIEM، فایروال‌ها، نرم‌افزارهای ضد ویروس/ضد بدافزار جمع‌آوری شده‌اند را یکپارچه‌ کرده و از تمام اطلاعات مربوط برای تقویت تحلیل‌ها و توانایی پاسخ به حوادث امنیتی استفاده کنند.

نتیجه گیری

پس از تکمیل مراحل پیاده سازی SOC، تیم امنیتی شما باید تمام ابزارها، پلن‌های عملیاتی، و فرآیندهای لازم را برای مدیریت موفق امنیت سازمان داشته باشد. این امر همچنین فضایی برای توسعه بیشتر و تکامل مرکز عملیات امنیتی فراهم می‌آورد.

پیدا کردن بهترین نیروهای SOC و بهبود یا سازگار کردن سیستم‌های امنیتی سازمان یک فرآیند زمانبر است. بسیاری از سازمان‌ها نیاز به زمان دارند تا تمام اهداف کسب و کار را به امنیت مرتبط کنند. اما هرکسی نقشی در سرمایه‌ گذاری بر روی مرکز عملیات امنیتی دارد. دفاع از زیرساخت‌های حیاتی و توسعه تدابیر امنیتی پیشرفته، مرحله بعدی پس از دنبال کردن راهنمای ما برای راه‌اندازی مرکز عملیات امنیتی (SOC) است.

مطالب مرتبط :  ایجاد مرکز عملیات امنیت (SOC) با منابع محدود – راهنمای جامع و گام به گام

مطالب مرتبط

مرکز عملیات امنیتی (SOC) چیست ؟

مرکز عملیات امنیتی (SOC) چیست ؟

توسط | مرداد ۱۵, ۱۴۰۳ | امنیت

مرکز عملیات امنیتی یا ( security operations center ) SOC، یک واحد متمرکز است که مسئول نظارت و پاسخگویی به تهدیدات امنیتی می‌باشد.

تعداد حملات سایبری که سازمان‌ها هر سال با آن‌ها روبرو هستند، به طور پیوسته در حال افزایش است. با افزایش هزینه ی نقض داده‌ها، مخرب ‌تر شدن بد افزارها و پیچیده‌ تر شدن حملات سایبری، سازمان ها به دنبال راه‌هایی برای محافظت بهتر از اطلاعات خود هستند. یکی از این راه‌ها، ایجاد یک مرکز عملیات امنیتی (SOC) است.

SOCها تیم‌های امنیتی مستقلی هستند که در شناسایی تهدیدات، نظارت بر امنیت و رسیدگی به رویدادهای امنیتی تخصص دارند. در نتیجه لازم نیست تمامی مسائل امنیتی توسط تیم IT مدیریت شود. این تیم‌ها دارای اتاق بحران هستند که با پرسنل SOC و ابزارهای امنیتی مؤثر تجهیز شده‌اند. طبق گزارش پونمون، ۸۰٪ از سازمان‌ها معتقدند که SOCها برای یک وضعیت امنیتی قوی ضروری هستند.

در این مطلب، درباره اینکه SOC چیست، چه کارهایی انجام می‌دهد و چگونه می‌تواند به سازمان شما کمک کند، بحث خواهیم کرد.

مطالب مرتبط : پیاده سازی SOC در سازمان – راهنمای مرحله به مرحله

 تعریف دقیق مرکز عملیات امنیتی یا security operations center

SOC یک بخش حیاتی برای تامین امنیت سازمان است. این واحد مسئول نظارت و پاسخگویی به رویدادها و حوادث امنیتی است.

یک SOC می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا از داده‌ها و اعتبار خود محافظت کنند و همزمان هزینه‌های پاسخگویی به حوادث را کاهش دهند.

هسته اصلی SOC یک تیم تخصصی از کارشناسان امنیتی است که مسئول نظارت و پاسخگویی به رویدادهای امنیتی هستند. شامل وظایف پیشگیرانه و واکنشی مانند شناسایی تهدیدات احتمالی، بررسی حوادث و رفع آسیب ‌پذیری‌ها می‌باشد.

 اهداف مرکز عملیات امنیتی (SOC)

هدف اصلی یک SOC این است که با شناسایی و پاسخگویی پیشگیرانه به حوادث امنیتی، یک حمله سایبری را متوقف کند یا حداقل تاثیر آن را به حداقل برساند.

مرکز عملیات امنیتی (SOC)چه کار می‌کند؟

یک SOC توسط سازمان‌ها برای نظارت و تحلیل رویدادهای مرتبط با امنیت سایبری استفاده می‌شود.

پرسنل SOC اغلب خط مقدم دفاع در برابر تهدیدات امنیت سایبری هستند. زیرا آنها فعالیت‌های مشکوک، بازیگران مخرب و دسترسی‌های غیرمجاز در شبکه را نظارت می‌کنند.

آنها از ابزارهای پیشرفته برای شناسایی تهدیدات و تحلیل امنیتی دقیق استفاده می‌کنند تا حوادث سایبری را شناسایی، علت ریشه‌ای آنها را بررسی و به آنها پاسخ دهند و تدابیر متقابل را اجرا کنند.

با حفظ کنترل پیشگیرانه بر شبکه‌ها، سازمان‌ها می‌توانند بهتر از دارایی‌های اطلاعاتی خود در برابر حملات مخرب محافظت کنند.

اجزای کلیدی SOC: چه چیزی یک SOC را مؤثر می‌سازد؟

برای ایجاد یک SOC مؤثر، به سه مؤلفه اصلی نیاز است: افراد، فرآیندها و فناوری.

اجزاء کلیدی SOC

افراد

با وجود اتوماسیون، حضور افراد در SOC ضروری است. در یک محیط ایده‌آل، یک SOC شامل ترکیبی از تحلیلگران امنیتی، مهندسان امنیتی، مدیران امنیتی، و دیگر پرسنل حمایتی است. دو نقش اساسی در یک SOC، تحلیلگر امنیت و پاسخ ‌دهنده به حوادث هستند.

این تیم‌ها نیاز به تخصص در زمینه‌های مختلفی دارند، از جمله تحلیل و شناسایی تهدید، پاسخ به حوادث و مدیریت آسیب‌پذیری‌ها ، مدیریت سیستم‌ها و شبکه‌ها.

فرآیندها

شامل وظایف دستی انجام شده توسط پرسنل به صورت منظم و همچنین راه‌حل‌های خودکار که در شرایط خاص فعال می‌شوند، می باشد. فرآیندها به افراد کمک می‌کنند تا با یکدیگر کار کنند. به عنوان مثال، یک تحلیلگر امنیتی ممکن است مجموعه‌ای از رویدادها را در سیستم SIEM علامت‌گذاری کند که نیاز به بررسی بیشتر توسط پاسخ‌دهنده به حوادث دارد. پلتفرم SIEM قابلیت‌های گردش کار را فراهم می‌کند که مسئولیت کار را از تحلیلگر امنیتی به پاسخ‌دهنده به حوادث منتقل می‌کند.

پلتفرم‌های SIEM همه‌کاره می‌توانند ارتباطات، همکاری، گردش کار و قابلیت‌های هماهنگی بسیار پیچیده‌تری را برای SOCها فراهم کنند.

فناوری‌ها

 یک پلتفرم همه ‌کاره برای ساخت یک SOC شامل یکپارچه‌ سازی همه فرم‌های مورد نیاز برای اتوماسیون امنیتی و هماهنگی پاسخ به حوادث در یک نمایش واحد است. فناوری شامل ابزارهای شناسایی و پاسخ به تهدیدات، سیستم‌های مدیریت اطلاعات امنیتی و رویدادها (SIEM)، و فناوری‌های اتوماسیون می‌شود. استفاده از اتوماسیون در SOC به شدت اهمیت دارد، زیرا می‌تواند بسیاری از جنبه‌های شناسایی، پاسخ و بازیابی حوادث را به صورت خودکار انجام دهد. مانند شناسایی و بررسی حملات فیشینگ، مسدود کردن تهدیدات و تولید گزارش. اتوماسیون باعث کاهش وابستگی به تعداد زیاد تحلیلگران و افزایش کارایی عملیات امنیتی می‌شود. در نتیجه می توان به سرعت و بهینه‌تر به حوادث پاسخ داد. همچنین ابزارهای تجزیه و تحلیل پیشرفته می‌توانند به شناسایی تهدیدات جدید و پیچیده‌تر کمک کنند.

تمامی این اجزای کلیدی با هم ترکیب می‌شوند تا اطمینان حاصل کنند که زیرساخت دیجیتال یک سازمان به صورت امن عمل می‌کند.

مطالب مرتبط : SIEM چیست : آشنایی جامع با سیستم مدیریت اطلاعات و رویدادهای امنیتی

اعضای تیم مرکز عملیات امنیتی (SOC)

به طور کلی، نقش های اصلی در یک تیم SOC عبارتند از:

مهندسان امنیتی

مهندسان امنیتی مسئول طراحی، پیاده‌سازی و نگهداری سیستم‌ها و ابزارهای امنیتی هستند. آن‌ها باید توانایی پیکربندی و نگهداری ابزارهای SIEM، فایروال‌ها، سیستم‌های تشخیص نفوذ، و دیگر فناوری‌های امنیتی را داشته باشند.

پرسنل حمایتی

ین افراد شامل نقش‌های مختلفی مانند تحلیلگران تهدیدها، پاسخ دهندگان به حوادث امنیتی و دیگر تخصص‌های امنیتی هستند که به تحلیل و شناسایی تهدیدات پیچیده‌تر کمک می‌کنند.

مدیران امنیتی

مدیران امنیتی  مسئول نظارت بر عملیات SOC و اطمینان از اجرای صحیح فرآیندها و رویه‌ها هستند. آن‌ها باید توانایی مدیریت تیم‌های امنیتی، توسعه و اجرای سیاست‌های امنیتی، و ارزیابی و بهبود عملکرد SOC را داشته باشند.

تحلیلگران امنیتی

این افراد مسئول مانیتورینگ مداوم سیستم‌ها و شبکه‌ها برای شناسایی تهدیدات احتمالی هستند. آن‌ها باید توانایی تحلیل داده‌های لاگ و رویدادها، شناسایی نشانه‌های نفوذ، و پاسخ به حوادث امنیتی را داشته باشند.

مدل‌های مختلف پیاده‌سازی  SOC

سازمان‌ها گزینه‌های زیادی برای نحوه تأمین نیروی انسانی SOC دارند. در ادامه چند مثال از مدل‌های ممکن برای پیاده سازی SOC  آورده شده است.

برون ‌سپاری شده

تمام نقش‌های SOC توسط یک ارائه‌ دهنده خدمات امنیتی مدیریت‌ شده (MSSP) یا برون ‌سپاری ‌کننده انجام می‌شود. برون ‌سپاری‌ کننده تنها در مواقع ضروری برای پاسخ به حوادث یا سوالات تماس می‌گیرد.

درون ‌سازمانی

گزینه های درون سازمانی SOC عبارتند از:

  • ۲۴×۷ SOC(7 روز هفته و ۲۴ ساعت شبانه روز): نیاز به تعداد زیادی تحلیلگر و پاسخ‌ دهنده به حوادث دارد و برون ‌سپاری به حداقل می‌رسد.
  • ۸×۵ SOC(5 روز در هفته و ۸ ساعت در شبانه روز): با استفاده از پلتفرم SIEM برای اتوماسیون، ریسک کاهش می‌یابد و می‌توان برای جبران عدم پوشش ۲۴x۷، از اعلان‌های خودکار استفاده کرد.

مدل ترکیبی

در مدل‌های ترکیبی، همکاری بین کارکنان داخلی و پیمانکاران برون‌سپاری شده می‌تواند به بهبود کارایی و پوشش ۲۴ ساعته کمک کند. به عنوان مثال، در یک مدل ترکیبی که در آن یک MSSP (ارائه‌دهنده خدمات مدیریت ‌شده امنیتی) به صورت ۲۴x۷ نظارت می‌کند،  SOC داخلی تقویت می‌شود. موفقیت چنین مدل ترکیبی به این بستگی دارد که  MSSP بتواند به طور مؤثر نیازها و انتظارات سازمان را برآورده کند. شامل ارائه اطلاعات دقیق درباره فرآیندهای کسب‌وکار، تهدیدات خاصی که سازمان با آن‌ها مواجه است، و هرگونه نیاز خاص امنیتی است.

مطالب مرتبط : برآورد هزینه ‌های SOC : بر اساس مدل‌های تأمین نیروی انسانی

وظایف مرکز عملیات امنیت (SOC)

فعالیت‌ها و مسئولیت‌های یک SOC به سه دسته کلی تقسیم می‌شوند.

وظایف مرکز عملیات امنیت

 ۱. آماده‌سازی، برنامه‌ریزی و پیشگیری

  • موجودی دارایی‌ها: نگهداری فهرستی از همه دارایی‌ها و ابزارهای حفاظتی.
  • نگهداری و آماده‌ سازی منظم: به ‌روزرسانی نرم‌ افزارها، فایروالها و رویه‌های امنیتی.
  • برنامه‌ ریزی برای پاسخ به حوادث: توسعه برنامه‌های پاسخ به حوادث و تعیین نقش‌ها.
  • آزمایش‌های منظم: انجام ارزیابی‌های آسیب‌پذیری و تست‌های نفوذ.
  • به‌ روز ماندن: پیگیری آخرین راه‌حل‌ها، فناوری‌ها و اطلاعات تهدیدات.

 

 ۲. نظارت، شناسایی و پاسخ‌ دهی

  • نظارت مداوم و شبانه‌ روزی: نظارت بر زیرساخت‌های IT به‌صورت شبانه روزی در طول سال با استفاده از SIEM و XDR.
  • مدیریت لاگ‌ها: جمع‌آوری و تحلیل داده‌های لاگ برای شناسایی ناهنجاری‌ها.
  • شناسایی تهدیدات: رتبه ‌بندی تهدیدات بر اساس شدت آنها و استفاده از AI.
  • پاسخ به حادثه: اقداماتی مانند قطع نقاط انتهایی در معرض خطر، جدا کردن مناطق شبکه و اجرای نرم‌ افزارهای ضد بد افزار.

 

 ۳. بازیابی، بهبود و تطابق

  • بازیابی و اصلاح: بازگرداندن دارایی‌ها به وضعیت قبل از حادثه.
  • بازبینی و بهبود: استفاده از اطلاعات حادثه برای بهبود فرآیندها و سیاست‌ها.
  • مدیریت تطابق: اطمینان از تطابق با مقررات حفظ حریم خصوصی داده‌ها و اطلاع‌ رسانی به طرف‌های مربوطه پس از حادثه.

 

مزایای مرکز عملیات امنیت (SOC)

اجرای SOC برای سازمان‌ها مزایای زیادی دارد که شامل موارد زیر می باشد:

مزایای مرکز کنترل امنیت

 

  • حفاظت از دارایی‌ها: نظارت پیشگیرانه و توانایی پاسخ سریع SOCها، به جلوگیری از دسترسی غیرمجاز و کاهش خطر نقض داده‌ها کمک می‌کند.
  • تداوم کسب و کار: با کاهش حوادث امنیتی و کم کردن اثرات آن‌ها، SOCها تضمین می‌کنند که عملیات کسب و کار بدون وقفه ادامه یابد. در نتیجه به حفظ بهره ‌وری و رضایت مشتریان کمک می‌کند.
  • تطابق با مقررات: از طریق اجرای تدابیر امنیتی موثر و نگهداری سوابق دقیق از حوادث و پاسخ‌ها، SOCها به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا با الزامات قانونی و استانداردهای صنعتی در زمینه امنیت سایبری هماهنگ شوند.
  • صرفه ‌جویی در هزینه‌ها: با سرمایه ‌گذاری در تدابیر امنیتی پیشگیرانه از طریق یک SOC، از نقض پرهزینه داده‌ها و حملات سایبری جلوگیری می شود. در نتیجه می‌تواند به صرفه ‌جویی‌های قابل توجهی منجر شود.
  • جلب اعتماد مشتری: نشان دادن تعهد به امنیت سایبری از طریق عملیات یک SOC، باعث افزایش اعتماد و اطمینان مشتریان و ذینفعان می‌شود.
  • پاسخ ‌دهی سریع به حوادث: SOC با مهار تهدیدات و بازگرداندن سریع عملیات به حالت عادی، زمان توقف و خسارت مالی را کاهش می‌دهد .
  • بهبود مدیریت ریسک : با تحلیل رویدادهای امنیتی و روندها، تیم‌های SOC می‌توانند آسیب ‌پذیری‌های بالقوه سازمان را شناسایی کنند. سپس می‌توانند اقدامات پیشگیرانه‌ای برای کاهش آن‌ها قبل از بهره ‌برداری انجام دهند.
  • تشخیص پیشگیرانه  تهدیدات : با نظارت مستمر بر شبکه‌ها و سیستم‌ها، SOCها می‌توانند تهدیدات امنیتی را سریع‌تر شناسایی و مهار کنند. این کار خسارت‌های احتمالی و نقض‌های داده‌ها را به حداقل می‌رساند و به سازمان‌ها کمک می‌کند تا در مقابل تهدیدات در حال تغییر مصون بمانند.

مطالب مرتبط : استراتژی امنیت سایبری در حوزه IT – موارد ضروری برای ایجاد یک استراتژی موثر 

چالش‌های یک سازمان بدون SOC

بیایید نگاهی به چالش‌هایی بیندازیم که یک کسب ‌و کار در مواجهه با امنیت سایبری، بدون مرکز عملیات امنیت، با آن‌ها روبرو است.

یک سازمان بدون SOC می‌تواند با پیامدهای جدی روبرو شود.

  • زمان پاسخ‌ دهی به حوادث افزایش می‌یابد.
  • نظارت بر امنیت به حداقل می رسد.
  • تیم‌های IT باید علاوه بر بار کاری روزمره خود، رویدادها و تحلیل‌های امنیتی را مدیریت کنند و این وظیفه‌ای طاقت‌ فرسا است.

نگرانی‌های امنیتی مدرن به سرعت سازمان بدون SOC را تحت فشار قرار می‌دهد. برخی از سازمان‌ها با استخدام تحلیلگران بیشتر سعی دارند همان نقش SOC ایفا شود. اما این کار باعث می‌شود که شرکت بیش از حد هزینه کند و نتایج ضعیفی بدست آورد.

 

 چگونه یک SOC می‌تواند این چالش‌ها را برطرف کند؟

علاوه بر کاهش زمان شناسایی و پاسخ به حوادث، یک SOC همچنین مزایای زیر را برای شرکت فراهم می‌آورد:

  • افزایش امنیت داده‌ها: از طریق پاسخ‌های بهتر به مسائل امنیتی
  • بهبود تحلیل‌ها: شامل ترافیک شبکه و اطلاعات تهدید
  • بهبود جریان‌های کاری: برای تیم‌های امنیتی، منجر به پروتکل‌های بهتر پاسخ به حوادث و کاهش خستگی کارکنان
  • شکار تهدیدات با کمک ماشین: بهبود توانایی در یافتن تهدیدات پنهان در سیستم‌های خود
  • پاسخ بهتر به حوادث: از طریق دسته ‌بندی تهدیدات بر اساس ریسک، یعنی زمان کمتری هدر می‌رود و تهدیدات شناخته شده کمتری از دست می‌روند
  • پلتفرم امن‌تر: که شامل ابزارها و سیستم‌های مختلفی است که از شیوه‌های امنیتی مؤثر پشتیبانی می‌کند

استفاده از ابزارهای جدید و افزودن متخصصان امنیتی، برای موفقیت مداوم SOC ضروری است.

 

چگونه یک مرکز عملیات امنیت (SOC) را در سازمان خود راه ‌اندازی کنیم؟

نیازی نیست که یک مرکز عملیات امنیت (SOC) از ابتدا آماده مقابله با حملات باشد. بلکه باید به ‌طور تدریجی با گسترش نیازها و توانایی‌های امنیتی خود، به سمت ایجاد بنیادهای امن و بلوغ سیستم حرکت کنید. برای سازمان‌هایی که برای اولین بار قصد دارند SOC را راه‌ اندازی کنند، مراحل اصلی شامل هفت مرحله زیر است:

مراحل راه اندازی یک مرکز عملیات امنیت در سازمان
  1. ارزیابی قابلیت‌های فعلی و هماهنگ ‌سازی اهداف کسب ‌و کار و امنیت بر اساس انتظارات ذینفعان
  2. ایجاد و پیکربندی زیرساخت‌های ضروری و طراحی راه‌حل‌هایی برای مشکلات امنیتی شناخته‌شده.
  3. تعریف فرآیندها و رویه‌های عملیاتی و ارائه آموزش‌های لازم به پرسنل.
  4. تجهیز محیط کار به ابزارهای امنیتی برتر و مناسب.
  5. پیاده‌سازی SOC و توسعه قابلیت‌های مورد نیاز برای نظارت و پاسخ به تهدیدات.
  6. حفظ و به ‌روزرسانی SOC به‌طور مداوم و تطبیق با تغییرات محیطی و تهدیدات جدید.
  7. ارتقاء SOC برای توانایی مدیریت تمامی سناریوهای پیچیده

 پس از استقرار این قابلیت‌های کلیدی، آماده‌اید که SOC خود را از طریق استخدام پرسنل متخصص و استفاده از ابزارهای خاص کسب‌ و کار خود، به بلوغ برسانید.

 

نتیجه ‌گیری

مرکز عملیات امنیتی (SOC) یکی از اجزای حیاتی برای حفظ امنیت اطلاعات در سازمان‌ها است. SOC به عنوان یک واحد متمرکز و تخصصی، مسئولیت مانیتورینگ، تحلیل و پاسخ به تهدیدات امنیتی را بر عهده دارد. این مرکز با استفاده از ابزارهای پیشرفته و تیمی از متخصصان امنیت، به شناسایی، تحلیل و مقابله با حملات سایبری و حوادث امنیتی می‌پردازد.

با توجه به افزایش روزافزون تهدیدات سایبری و پیچیدگی حملات، داشتن یک مرکز عملیات امنیتی کارآمد و فعال می‌تواند به حفظ اطلاعات حساس و کاهش ریسک‌های امنیتی کمک شایانی کند. در نتیجه، سرمایه‌گذاری در SOC و تقویت توانمندی‌های آن، برای هر سازمانی که به امنیت اطلاعات اهمیت می‌دهد، ضروری است.

مطالب مرتبط :  ایجاد مرکز عملیات امنیت (SOC) با منابع محدود – راهنمای جامع و گام به گام

مطالب مرتبط

تست نفوذ

تست نفوذ

توسط | اردیبهشت ۳۱, ۱۴۰۳ | امنیت

تست نفوذ (penetration testing) به معنای بررسی و ارزیابی امنیت سیستم‌ ها، شبکه‌ ها یا برنامه‌ های کامپیوتری می‌ باشد. در این فرایند، یک تیم امنیتی یا فرد متخصص تلاش می‌ کند تا با استفاده از تکنیک‌ ها و ابزارهای مشابه یا حتی همان روشهای هک کردن، به صورت قانونی و با اجازه مالک سیستم، به سیستم وارد شده و نقاط ضعف امنیتی آن را شناسایی و رفع کند و از وقوع حملات سایبری جلوگیری کند.

با توجه به افزایش تهدیدات سایبری، شرکت‌ها به دنبال روش‌های جدیدی برای محافظت از برنامه‌های وب خود هستند. یکی از بهترین روش‌ها، تست نفوذ است که برای هر استراتژی محافظتی بسیار ضروری شده است و به طور پیوسته محبوبیت آن افزایش پیدا می کند

چرا باید به دنبال تست نفوذ باشیم؟

تست نفوذ یک نمای کلی از وضعیت امنیت اطلاعات هدف مورد تست، در یک زمان خاص ارائه می دهد. ابتدا باید بررسی شود که آیا تدابیری که برای اطمینان از کیفیت و امنیت اتخاذ شده‌اند کافی هستند یا خیر. در عین حال، آسیب‌ پذیری‌های احتمالی باید کشف شوند که ممکن است فقط از دیدگاه یک مهاجم وجود داشته باشند و از دیدگاه دیگری نادیده گرفته شود.

ساخت و نگهداری زیرساخت‌های IT همیشه یک فرآیند چرخه ی تکراری است که از طریق فناوری‌ها، مفاهیم و روش‌های جدید به طور مداوم تغییر می‌کند. بنابراین، تست‌های نفوذ باید به صورت مکرر در فواصل زمانی منظم انجام شود.

 

چه مواردی تست می شود

هر چیزی که به طور مستقیم یا غیرمستقیم با سیستم‌های IT مرتبط است، می‌تواند تست شود. اما به طور کلی،  چنین تست‌هایی بر روی برنامه‌هایی تمرکز دارند که به دلیل وظیفه و هدف خود برای جمعیت گسترده از کاربران قابل دسترسی هستند و به همین دلیل در معرض حملات احتمالی مکرر هستند.

مواردی که معمولاً تست می‌شوند عبارتند از:

  • سرورها و شبکه‌های داخلی یا خارجی قابل دسترسی
  • برنامه‌های وب
  • برنامه‌های تلفن همراه
  • REST/SOAP API
  • دسترسی و اتصالات بی‌سیم
  • WLAN)،Bluetooth،RFID، LoWPAN 6)

اما مهندسی اجتماعی، مانند انجام شبیه‌سازی‌های فیشینگ(phishing simulations)، بسته به تعریف، می‌تواند در محدوده ی تست نفوذ قرار گیرد.

اگر مایلید با ابزارهای تست نفوذ آشنا شوید، پیشنهاد می کنم مطلب زیر را مطالعه فرمائید:

ابزارهای تست نفوذ – معرفی بهترین ابزارهای تست نفوذ

مراحل تست نفوذ

از آنجایی که در این حوزه استانداردهای کلی وجود ندارد، ممکن است با توجه به ارائه‌دهنده ی تست ، این مراحل تفاوت‌های کوچکی با هم داشته باشند. با این حال، اغلب تفاوت‌های جزئی از نظر محتوا وجود دارد.

تست نفوذ به عنوان یک فرآیند مستقل، می‌تواند به راحتی با جریان کاری یا فرآیندهای موجود یکپارچه شود و در نتیجه سطح کلی امنیت یک محصول را در چرخه عمر آن ، به صورت پایدار افزایش دهد.

مراحل تست نفوذ

 آماده‌سازی

در مرحله آماده‌سازی، شرایط، چهارچوب و موضوع تست نفوذ با مشتری مطرح می‌شود. باید به طور دقیق ثبت شود که چه چیزی باید تست شود و از چه روش‌هایی استفاده می‌شود. از آنجایی که اغلب سیستم‌های تولیدی تست می‌شوند، باید در نظر گرفت که تست نفوذ، کارکرد منظم سیستم را محدود نکند. همچنین باید دوره زمانی تست از قبل مشخص شود.

جمع‌آوری اطلاعات

در این مرحله کار عملی آغاز می‌شود. در صورتی که تست نفوذ، تست جعبه سفید باشد، مشتری اطلاعات مورد نیاز در مورد موضوع تست را  به تست کننده ارائه خواهد داد. در صورتی که تست نفوذ، تست جعبه سیاه است، تست کننده باید به طور مستقل با ابزار مناسب یا به صورت دستی، اطلاعات را به دست آورد. به طور کلی، هر دو روش‌ خودکار و دستی به جای یکدیگر استفاده می‌شوند.

ارزیابی اطلاعات

اطلاعات جمع‌آوری شده برای بردارهای حمله احتمالی بررسی و ارزیابی می‌شود. این مرحله پایه‌ای برای دوره عملی تر تست نفوذ ایجاد می کند.(بردار های حمله “Attack vector ” به معنای روش یا ترکیبی از روش هایی است که هکرهای سایبری برای نفوذ به یک شبکه یا سیستم قربانی استفاده می کنند.)

تست‌های عملی

این مرحله اصلی‌ ترین بخش است. نقاط ضعف شناسایی شده بررسی می ‌شوند و تست‌های بیشتری انجام می‌شود. به طور کلی، تست‌ های عملی از بردارهای حمله شناسایی شده در مراحل قبلی، بسیار فراتر می‌روند و دیگر مشکلات امنیتی متداول شیء مورد آزمایش را پوشش می‌ دهند.

گزارش‌دهی

در مرحله نهایی، یک گزارش برای مشتری ایجاد می‌شود. این گزارش شامل اطلاعات دقیق در مورد نقاط تست جداگانه، روش‌های استفاده شده و مشکلات امنیتی یافت شده است. مشکلات امنیتی بر اساس درجه بحرانی بودن آن‌ها (کم، متوسط، بالا و بحرانی) دسته‌بندی شده و پیشنهاداتی برای رفع آن‌ها ارائه می‌شود.

تست شبانه (اختیاری)

تست شبانه فقط بر روی مشکلات امنیتی یافت شده تمرکز دارد و برای ارزیابی مشکلات مستند شده در گزارش در نظر گرفته شده اند که آیا این مشکلات به درستی رفع شده اند یا خیر. با این حال، باید توجه داشت که رفع نواقص امنیتی ممکن است منجر به شکاف‌های جدید شود. بنابراین، همیشه تست نفوذ جدید و کامل برای تغییرات گسترده تر توصیه می‌شود. 

مطالب مرتبط

استراتژی امنیت سایبری در حوزه IT

استراتژی امنیت سایبری در حوزه IT

توسط | بهمن ۱۴, ۱۴۰۲ | امنیت, فناوری اطلاعات (IT)

استراتژی امنیت سایبری در حوزه IT  از یک دغدغه، به یک عنصر اساسی در حفظ امنیت هر کسب و کار تبدیل شده است. همانطور که وابستگی ما به پلتفرم های دیجیتال افزایش می یابد، بیشتر در معرض یک چشم انداز گسترده و در حال تحول از تهدیدات سایبری قرار می گیریم. بنابراین، استراتژی امنیت سایبری قوی ، یک ضرورت است. در ادامه بررسی خواهیم کرد که یک استراتژی امنیت IT  شامل چه مواردی است ، چرا حیاتی است و چگونه یک استراتژی امنیت سایبری انعطاف پذیر و مقاوم ایجاد کنیم که کسب و کار شما را محافظت کند.

استراتژی امنیت سایبری چیست؟

استراتژی امنیت سایبری ، فقط یک پروتکل دفاعی نیست بلکه یک طرح جامع برای افزایش انعطاف پذیری سازمان در برابر حملات سایبری است. استراتژی امنیت سایبری مسائل مختلفی از امنیت اطلاعات را پوشش می دهد، از جمله حفاظت از داده های حساس و مدیریت دسترسی کاربران تا تقویت زیرساخت IT و تضمین رعایت مقررات مربوطه.

 استراتژی امنیت سایبری اهداف امنیتی سازمان را به سیاست ها، فرآیندها و فناوری های عملی تبدیل می کند و چارچوبی منسجم برای مدیریت خطرات سایبری فراهم می کند. در حالی که استراتژی ها به دلیل تفاوت در اندازه، صنعت یا ماهیت دارایی های دیجیتالی هر سازمان می توانند متفاوت باشند، اصول خاصی همیشه ثابت هستند. این اصول شامل شناسایی تهدیدات و آسیب پذیری های احتمالی، اجرای اقداماتی برای جلوگیری و تشخیص حملات و ایجاد مکانیزم های قوی پاسخ به حوادث است. یک استراتژی با طراحی دقیق، همچنین اهمیت رفتار انسانی در حفظ امنیت سایبری را در نظر می گیرد. با استفاده از برنامه های آموزشی و آگاهی بخشی منظم، اطمینان حاصل می شود که کارمندان با آخرین تهدیدات و بهترین شیوه ها برای استراتژی های امنیت اطلاعات به روز می شوند. با توجه به ماهیت پویای دنیای دیجیتال، یک استراتژی امنیت سایبری همیشه یک سند پویا است. این سند پویا نیاز به بازبینی و به روز رسانی منظم دارد تا با تهدیدات جدید، پیشرفت های فناوری و اهداف سازمانی سازگار شود. استراتژی امنیت سایبری پویا با استراتژی کسب و کار گسترده هماهنگ است و به سازمان ها این امکان را می دهد که نوآوری های دیجیتالی را بدون به خطر انداختن امنیت، دنبال کند.

یک مقاله  با موضوع “آزمایش نفوذ ” بخوانید: “بهترین ابزارهای تست نفوذ“

ماهیت حملات سایبری

برای آشنایی با امنیت سایبری، درک ماهیت و شناخت انواع مختلف حملات سایبری از اهمیت بسزایی برخوردار است. علاوه بر آن، این شناخت، آمادگی لازم در برابر تهدیدات دیجیتالی را فراهم می کند. حملات سایبری اقدامات بدخواهانه ای هستند که به صورت دیجیتالی انجام می شوند، که اصلی ترین هدف آنها سیستم های اطلاعاتی، زیرساخت ها، شبکه های کامپیوتری یا دستگاه های شخصی فرد یا سازمان است. این حملات به قصد سرقت، تغییر یا نابودی داده های حساس کاربر هدف است که اغلب منجر به آسیب های شخصی، مالی یا اعتباری قابل توجهی می شوند. انگیزه های چنین حملاتی بسیار متفاوت است، از سود مالی و جاسوسی در شرکت ها تا اختلال در امور سیاسی و کینه جویی شخصی.

 در عصر دیجیتال فعلی، هیچ موجودی از این تهدیدات در امان نیست. چه یک شرکت چند ملیتی، یک سازمان غیر دولتی یا یک کاربر فردی باشد، هر موجودی که به دنیای دیجیتال متصل است، یک هدف بالقوه است. تهدیدات سایبری متنوع هستند، شامل روش های مختلف حمله، که هر کدام نیازمند استراتژی های دفاعی خاص خود هستند.

انواع حملات سایبری
  1. فیشینگ(Phishing): این یک حمله فریبنده است که در آن مجرمان سایبری به صورت نهادهای قانونی ظاهر می شوند تا افراد را فریب دهند که اطلاعات حساس، مانند رمزهای عبور یا شماره های کارت اعتباری را افشا کنند. حملات فیشینگ اغلب از طریق ایمیل انجام می شوند اما ممکن است از طریق پیام های متنی یا تماس های تلفنی نیز انجام شوند.
  2. باج افزار(Ransomware) : در یک حمله باج افزار ، بدافزار داده های قربانی را رمزگذاری می کند. سپس حمله کنندگان از قربانی باج می خواهند تا کلید رمزگشایی را در ازای آن بدهند.
  3. از دسترس خارج کردن سرویس ها(DDoS) : در یک حمله DDoS، چندین کامپیوتر مختلف که قربانی نرم‌افزار مخرب شده‌اند، با تولید ترافیک بالا به مقصد یک سرور، شبکه یا وب‌ سایت را غرق می ‌کنند و باعث می ‌شوند که این سرویس ‌ها برای کاربران از دسترس خارج شوند.
  4. حملاتMan-in-the-Middle (MitM) : در اینجا، حمله کننده به طور مخفیانه ارتباط بین دو طرف را که فکر می کنند مستقیماً با یکدیگر در ارتباط هستند، رهگیری می کند و آن را تغییر می دهد.
  5. : SQL Injection در این حمله، مهاجم با استفاده از کد SQL مخرب، به دیتابیس دسترسی پیدا کرده و اطلاعاتی را که معمولاً نباید نمایش داده شوند، به نمایش در می‌آورد. هدف نهایی این حمله، سرقت اطلاعات حساس یا به دست آوردن دسترسی به سیستم است.
  6. حملاتZero-day : این حملات هنگامی رخ می‌دهند که هکرها قبل از پیاده‌سازی یک پچ یا راه‌حل، آسیب‌پذیری نرم‌افزار را شناسایی می‌کنند و از ضعف آن سوء استفاده می‌کنند. برنامه راهبردی امنیت سایبری باید برای جلوگیری، شناسایی و پاسخگویی به این حملات، اقدامات لازم را انجام دهد.

درک این حملات و مکانیزم های آنها قدم اول برای ایجاد یک استراتژی امنیت سایبری انعطاف پذیر است. این استراتژی به سازمان ها امکان می دهد تهدیدات احتمالی را پیش بینی کنند، آسیب پذیری ها را شناسایی کنند و اقدامات امنیتی مناسب را برای دفاع در برابر این حملات دیجیتالی، اجرا کنند.

 

پیامدهای حملات سایبری: تأثیر بر کسب و کارها

پیامدهای حملات سایبری فراتر از قطع خدمات دیجیتالی یا سرقت داده ‌ها است. این حملات می‌ توانند تمام جنبه های  یک کسب و کار را تحت تأثیر قرار دهند و آسیب‌ های گسترده و گاهی اوقات ماندگاری به آن‌ ها وارد کنند. شناخت این تأثیرات برای درک اهمیت یک برنامه استراتژیک امنیت سایبری، ضروری است.

پیامدهای حملات سایبری

 پیامدهای احتمالی حمله سایبری عبارتند از:

  • ضررهای مالی: ضرر مالی ممکن است فوری ترین و ملموس ترین تأثیر یک حمله سایبری باشد. این زیان ها می‌ توانند چند جانبه باشند و همه چیز از سرقت مستقیم پول یا مالکیت معنوی ارزشمند تا هزینه ‌های تلاش‌ برای بازیابی را در بر بگیرند. برای مثال، کسب و کارها ممکن است برای پاسخ به حادثه، تعمیر سیستم، بازیابی داده ‌ها و تقویت امنیت پس از حمله، نیاز به سرمایه ‌گذاری داشته باشند. در صورتی که حمله منجر به نقض مقررات شود، ممکن است شرکت ها همچنین با هزینه‌ های حقوقی و جریمه‌ هایی روبرو شوند.
  • اختلال در عملیات: حملات سایبری اغلب منجر به اختلال قابل توجه ای در عملیات کسب و کار می‌ شوند. این اختلال می‌تواند از عدم دسترسی موقت یک وب‌سایت به دلیل یک حمله DDoS تا وقفه های شدیدتری در سیستم ها که در آن داده‌های حیاتی از دست می‌روند یا سیستم‌ها آسیب می‌بینند، متفاوت باشد. چنین اختلال های عملیاتی می‌تواند منجر به کاهش بهره‌وری و از دست دادن فرصت‌های کسب و کار  شود و در موارد بحرانی، حتی توانایی کسب و کار برای ادامه فعالیت را تهدید می کند.
  • آسیب به اعتبار : اعتماد یک کالای ارزشمند در عصر دیجیتال است و یک حمله سایبری می‌تواند به اعتبار یک کسب و کار آسیب جدی وارد کند. اگر مشتریان احساس کنند اطلاعاتشان در اختیار یک کسب و کار ناامن است، ممکن است به جای آن ،شرکت دیگری را انتخاب کنند. جبران چنین آسیب‌های اعتباری می‌تواند طولانی و هزینه‌ بر باشد و نیازمند تلاش زیادی برای بازسازی اعتماد مشتری و بازگرداندن تصویر قابل اعتمادی از کسب و کار باشد.
  • پیامدهای حقوقی و نظارتی: در پی یک حمله سایبری، کسب و کارها ممکن است با پیامدهای حقوقی و نظارتی روبرو شوند، به خصوص اگر حمله منجر به از دست دادن اطلاعات مشتری شود. بسیاری از حوزه‌های قضایی قوانین سخت‌گیرانه‌ای در حفاظت از داده‌ها  دارند و نقض آن‌ها می‌تواند منجر به جریمه‌های سنگین شود. علاوه بر این، مشتریان یا شرکای تجاری که تحت تأثیر  این حملات هستند، ممکن است اقدام حقوقی علیه شرکت برای عدم حفاظت کافی از اطلاعاتشان انجام دهند.
  • تأثیر استراتژیک بلندمدت: حملات سایبری همچنین می‌توانند تأثیرات استراتژیک بر کسب و کار ها داشته باشند. حملات ممکن است آسیب‌پذیری‌هایی را در استراتژی یا عملیات کسب و کار نشان دهند، که نیازمند ارزیابی مجدد برنامه‌های کسب و کار است. علاوه بر این، منابع مورد نیاز برای بهبود و تقویت امنیت ممکن است سرمایه‌گذاری‌ها را از ابتکارات استراتژیک منحرف کنند، که ممکن است رشد کسب و کار را مختل کند.

این اثرات ادامه دار، اهمیت یک استراتژی امنیت سایبری انعطاف پذیر و مقاوم را برجسته می‌کنند. یک برنامه امنیت سایبری که به خوبی برنامه‌ریزی و اجرا شده است، دارایی‌های دیجیتال یک سازمان را محافظت می‌کند و از بروز تأثیرات احتمالی مالی، عملیاتی، اعتباری ، حقوقی یا استراتژیک جلوگیری می‌کند.

نقشه راه برای طرح استراتژی امنیت سایبری قوی

یک استراتژی امنیت سایبری قوی و موثر، از طریق برنامه‌ریزی که جنبه‌های مختلف امنیت اطلاعات را در نظر می گیرد، شکل می‌گیرد. ساختن یک طرح نیازمند توجه به جزئیات است، از شناسایی تهدیدهای بالقوه تا ترسیم سیاست‌ها و اقدامات امنیتی. در ادامه، مراحل استراتژی امنیت سایبری را شرح خواهیم داد.

طرح استراتژی امنیت سایبری قوی

  مرحله ۱ – تجزیه و تحلیل اولیه و ارزیابی ریسک

مرحله اول در ایجاد طرح استراتژی امنیت سایبری، تجزیه و تحلیل اولیه و ارزیابی ریسک است. دید جامع نسبت به وضعیت دیجیتالی فعلی سازمان، سنگ بنای این فرآیند است. در اینجا عناصر حیاتی تجزیه و تحلیل اولیه و ارزیابی ریسک را شرح می دهیم:

۱.     بررسی زیرساخت فناوری اطلاعات:شامل بررسی معماری شبکه، برنامه‌های استقرار یافته، روش‌های ذخیره‌سازی و مدیریت داده‌ها و اقدامات امنیتی است. این فرآیند، تصویری روشن از وضعیت امنیت سایبری سازمان را به نمایش می‌گذارد. این دید جامع، به شناسایی موثر نقاط ضعف بالقوه که هکرها ممکن است از آن‌ها سوءاستفاده کنند، کمک می‌کند.

  1. شناسایی دارایی‌ها و سیستم‌های کلیدی: دارایی ها  سیستم های کلیدی، عناصری هستند که اگر آسیب ببینند، منجر به اختلال قابل توجه در عملیات کسب و کار یا ضرر مالی شدید می‌شوند. دارایی‌های کلیدی می‌توانند شامل پایگاه‌های داده محرمانه مشتریان و راه‌حل‌های نرم‌افزاری اختصاصی برای سیستم‌های ارتباطی داخلی و برنامه‌های حیاتی کسب و کار باشند.
  2. ارزیابی ریسک:با شناسایی دقیق تهدیدها و آسیب‌پذیری‌های بالقوه سازمان خود، و با درک دفاع‌هایی که ممکن است شکست بخورد، شما می توانید برای حملات احتمالی بهتر مجهز شوید. این مرحله شامل بررسی عمیق تهدیدهای داخلی و خارجی است، با تأکید بر احتمال هر ریسک و تأثیر بالقوه آن بر سازمان.

تقسیم مرحله اولیه به عناصر ذکر شده، به شما کمک می کند تا فرآیند را سازماندهی کرده و با یک رویکرد کامل و جامع، طرح استراتژی امنیت سایبری خود را پایه گذاری کنید.

مرحله ۲ – تدوین استراتژی: ساخت فریم ورک دفاعی

 پس از درک واضح چشم انداز دیجیتالی و تهدیدهای بالقوه سازمان، مرحله بعدی تدوین استراتژی امنیت سایبری است. این استراتژی  راهنمایی ها و قوانینی را برای جلوگیری از فعالیت‌های سایبری خرابکارانه ارائه می‌دهد. تدوین این استراتژی با ایجاد سیاست‌ها و روش های امنیتی جامع آغاز می‌شود. این سیاست‌ها زمینه ایجاد شیوه‌های امنیت سایبری را فراهم می‌کنند، و دستورالعمل‌هایی را برای مدیریت استفاده از منابع فناوری اطلاعات و روش‌های رسیدگی به داده‌ها در سازمان ارائه می‌دهند. این سیاست ها، ابزارهای ضروری هستند که اطمینان می‌دهند هر عضو سازمان، نقش خود را در حفظ یک محیط دیجیتالی امن می‌داند.

 جنبه بعدی در برنامه‌ریزی امنیت سایبری، طراحی یک معماری شبکه امن است. طراحی معماری شبکه امن شامل استقرار فایروال، نرم‌افزارهای آنتی ویروس، سیستم‌های تشخیص نفوذ و فناوری‌های رمزنگاری است. این طراحی همچنین بر کنترل دسترسی تمرکز دارد، که اطمینان می‌دهد فقط کسانی که مجوزهای لازم را دارند، بتوانند به داده‌های حساس دسترسی پیدا کنند. بخش حیاتی هر استراتژی امنیت سایبری، این است که یک قدم جلوتر از تهدیدهای بالقوه باشد. با گنجاندن “هوش تهدید” (Threat Intelligence) در طرح خود، سازمان را با دانش به ‌روز درباره آسیب‌پذیری‌های جدید، روندهای سوء استفاده و عوامل تهدید مجهز می‌کنید. این رویکرد پیشگیرانه به شما امکان می‌دهد روش های دفاعی خود را برای مقابله با تهدیدهای جدید تنظیم کنید. در نهایت، آمادگی برای نقض‌ها یک رکن ضروری در تدوین استراتژی است. ایجاد مکانیزم‌های پاسخ به حادثه که جزئیات عملکرد سازمان را  در صورت وقوع نقض شرح می‌دهد، حیاتی است. این مکانیزم ها شامل مراحلی برای مهار و کاهش آسیب، بازیابی عملیات عادی سیستم ها و ارتباط موثر با تمام ذینفعان مربوطه است.

مرحله ۳ – اجرا

پس از اینکه الگوی استراتژی امنیت سایبری تدوین شد، مرحله بعدی عمل کردن به آن است. شروع این مرحله با استقرار اقدامات و فناوری‌های امنیتی شناسایی شده آغاز می‌شود. اقدامات و فناوری‌های امنیتی ممکن است شامل لایه‌های مختلفی از امنیت باشند، مانند:

  • امنیت شبکه: شامل نصب فایروال، VPNها و بخش بندی شبکه.
  • امنیت برنامه: نیازمند استفاده از شیوه‌ های کدنویسی امن و ابزارهای آزمون امنیت برنامه است.
  • امنیت Endpointها: استفاده از نرم‌ افزارهای آنتی ویروس و فایروال شخصی بر روی دستگاه‌های متصل به شبکه.

پیچیدگی تهدیدهای سایبری مدرن، نیازمند ادغام فناوری‌های پیشرفته در فریم ورک امنیت سایبری است. هوش مصنوعی (AI) و یادگیری ماشین (ML)  برای آنالیز پیش‌بینی و تشخیص تهدید در زمان واقعی و بلادرنگ، به طور فزاینده‌ای استفاده می‌شوند و سیستم‌های دفاعی شما را تقویت می‌کنند.

اقدام محوری بعدی ، گنجاندن این شیوه‌های امنیتی در عملیات روزانه است. هر عضوی در سازمان باید سیاست‌های امنیتی تعیین شده را درک و رعایت کند، از شیوه‌های ورود امن تا مدیریت و اشتراک مناسب اطلاعات حساس.

علاوه بر این، ملاحظات امنیتی باید در تمام جنبه‌های سازمانی رعایت شود. برای مثال، آزمون امنیتی باید هنگام استقرار نرم‌افزارها یا برنامه‌های جدید الزامی باشد تا اطمینان حاصل شود که این برنامه ها، آسیب‌پذیری‌های جدیدی را ایجاد نمی‌کنند. علاوه بر این، هنگام ارزیابی شرکای تجاری جدید، رعایت استانداردهای امنیت سایبری باید یک ملاک کلیدی باشد.

مرحله ۴ – نظارت، ارزیابی و بهبود

 مرحله نهایی نقشه راه، نظارت، ارزیابی و بهبود مستمر است. همانطور که فعالیت های سایبری تکامل می‌یابد، استراتژی امنیت سایبری نیز باید تغییر کند. هوشیاری مداوم در امنیت سایبری حیاتی است.  فعالیت‌های سیستم و رفتارهای کاربر باید به طور مداوم نظارت شوند، که این امر امکان تشخیص زودهنگام و پاسخ سریع به تهدیدها را فراهم می‌کند.

برخی از ابزارها و تکنیک‌های مفید نظارت عبارتند از:

  • سیستم‌های مدیریت اطلاعات و رویدادهای امنیتی (SIEM)

این ابزارها آنالیز لحظه‌ای از هشدارهای امنیتی تولید شده توسط برنامه‌ها و تجهیزات شبکه را ارائه می‌دهند.

  • آنالیز رفتار کاربر و دستگاه ها (UEBA)

این راهکار‌ها از الگوریتم‌های یادگیری ماشین برای تشخیص رفتارهای غیرطبیعی که ممکن است نشانه‌ای از تهدید باشند، استفاده می‌کنند.

علاوه بر این، بررسی‌های منظم باید انجام شود تا تطابق استراتژی امنیت سایبری با سیاست‌ها و اثربخشی آن را ارزیابی کنند. این بررسی ها می‌توانند شکاف‌های بالقوه در مکانیزم دفاعی را شناسایی کنند، بینش‌های ارزشمندی را در مورد زمینه‌های نیازمند بهبود، ارائه دهند. در نهایت، استراتژی امنیت سایبری نباید یک سند بدون تغییر باشد. استراتژی امنیت سایبری باید با پیشرفت فناوری‌ها و ظهور تهدیدهای جدید، سازگار شود و تکامل یابد. این به روزرسانی اطمینان می‌دهد که سازمان از انعطاف‌پذیری لازم برخوردار می باشد و برای چالش‌های دنیای دیجیتالی در حال تغییر آماده است.

مرحله ۵ – تضمین پایداری بلندمدت

سازمان باید برای حفظ وضعیت امنیت سایبری قوی در دراز مدت، فرهنگ آگاهی امنیتی را تقویت کند. برنامه‌های آموزش و آگاهی‌بخشی منظم کارمندان در دستیابی به این هدف نقش مهمی دارند. این آموزش ها، کارمندان را با دانش به ‌روز درباره تهدیدهای بالقوه، شیوه‌های امن و شیوه هایی که در صورت نقض مشکوک باید پیروی کنند، مجهز می‌کنند. آموزش ها همچنین به کارمندان کمک می‌کنند تا نقش حیاتی خود را در حفظ امنیت سایبری درک کنند.

برخی از موضوعات کلیدی که این برنامه‌های آموزشی می‌توانند پوشش دهند عبارتند از:

  • استفاده امن از اینترنت: برجسته کردن خطرات شبکه‌های ناامن، ایمیل‌های مشکوک و وب‌ سایت‌های ناامن.
  • امنیت رمز عبور: به اشتراک گذاری بهترین شیوه‌ها برای ایجاد رمزهای عبور قوی و منحصر به فرد و اهمیت تغییر منظم رمز عبور.
  • حریم خصوصی داده‌ها: توضیح اهمیت رسیدگی مسئولانه به داده‌ های حساس و پیامدهای حقوقی نقض داده‌ها.

به‌روز بودن همگام با پیشرفت‌های فناوری امنیت سایبری، عامل ضروری دیگری در تضمین پایداری بلندمدت است. ابزارها و راه‌حل‌های جدید به طور مداوم برای مقابله با تهدیدهای نوظهور توسعه داده می‌شوند و بهره‌گیری از این فناوری‌ها می‌تواند امنیت سایبری سازمان را به طور قابل توجهی افزایش دهد. در نهایت، بازبینی و به‌روزرسانی منظم استراتژی ضروری است. استراتژی امنیت سایبری باید با رشد و تکامل سازمان هماهنگ باشد تا تغییرات در مدل کسب و کار، زیرساخت های IT و چشم انداز تهدید گسترده  را منعکس کند. این بازبینی‌ها فرصتی را برای ارزیابی مجدد ریسک های سازمان، ارزیابی اثربخشی اقدامات فعلی و شناسایی زمینه‌های نیازمند بهبود، فراهم می‌کنند.

نتیجه‌گیری

مشخص است که استراتژی امنیت سایبری برای کسب و کارهای فعال در حوزه دیجیتال یک ضرورت است. ظهور فناوری‌های مدرن یک شمشیر دو لبه بوده است، از یک طرف فواید بی‌شماری را فراهم می‌کند اما از طرف دیگر سازمان‌ها را در معرض مجموعه ای از تهدیدهای سایبری بالقوه قرار می‌دهد. همانطور که پیچیدگی این تهدیدها به طور مداوم افزایش می‌یابد، کسب و کارها باید دارایی‌های دیجیتال خود را ، محافظت  کنند و استراتژی های امنیتی را تقویت نمایند. تدوین یک استراتژی امنیت سایبری قوی نیازمند یک رویکرد دقیق است، تا بتواند عناصر مختلفی را که ذکر کردیم، ترکیب کند. با توجه به چشم انداز سایبری در حال تکامل و پرورش فرهنگ آگاهی از امنیت در سازمان، کسب و کارها می‌توانند دفاع و انعطاف‌پذیری خود را در برابر تهدیدهای سایبری تقویت کنند. در نهایت، درک این مساله ضروری است که امنیت سایبری یک مقصد نیست بلکه یک سفر مداوم است. پویایی دنیای دیجیتال و خلاقیت تهدیدهای سایبری به این معنی است که کسب و کارها باید به طور مداوم هوشیار بمانند و آماده سازگاری استراتژی‌های امنیت سایبری خود با چالش‌های جدید باشند.

سوالات متداول

استراتژی امنیت فناوری اطلاعات چیست؟

استراتژی امنیت IT یک طرح دقیق است که تلاش‌ها برای محافظت از دارایی‌های دیجیتال و زیرساخت IT یک سازمان را هدایت می کند. این طرح مراحل شناسایی، پیشگیری و پاسخ به تهدیدهای امنیت سایبری را شرح می‌دهد و محرمانگی، یکپارچگی و در دسترس بودن داده‌ها را تضمین می‌ کند.

چهار رکن امنیت فناوری اطلاعات چیست؟

چهار چهار رکن امنیت فناوری اطلاعات، که اغلب سه گانه CIA به علاوه یک نامیده می‌شوند، عبارتند از: محرمانگی، یکپارچگی، در دسترس بودن و عدم انکار. هدف این اصول محافظت از داده‌های حساس در برابر دسترسی غیرمجاز، تضمین دقت داده‌ها، حفظ دسترسی قابل اعتماد به داده‌ها و تضمین صحت ارتباطات است.

۵Cدر امنیت چیست؟

۵Cدر امنیت، نشان دهنده اصول اساسی یک بنیان امنیت سایبری قوی است: هماهنگی (تلاش‌های امنیتی در سراسر سازمان)، کنترل (بر دسترسی ها و مجوزها)، فرهنگ (آگاهی و آموزش امنیتی)، سایبر (فناوری و ابزارهای مورد استفاده برای دفاع) و رعایت (قوانین، مقررات و سیاست‌ها).

چهار مرحله توسعه یک استراتژی امنیتی چیست؟

چهار مرحله توسعه یک استراتژی امنیتی عبارتند از: ارزیابی، برنامه‌ریزی، اجرا و نظارت. در مرحله ارزیابی، سازمان نقاط قوت و ضعف امنیت سایبری خود را شناسایی می‌کند. در مرحله برنامه‌ریزی، سازمان‌ها اهدافی را برای بهبود وضعیت خود توسعه می‌دهند. در نهایت، در مرحله اجرا، آن‌ها وظایف تاکتیکی را انجام می‌دهند که می‌توانند در دستیابی به این اهداف کمک کنند و در نهایت نظارت، عملکرد را ارزیابی می‌کند تا مشخص شود که آیا نتایج مورد نظر حاصل شده‌اند یا خیر.

مطالب مرتبط : تست نفوذ – بررسی روش ها و مراحل تست نفوذ

مطالب مرتبط

ابزارهای تست نفوذ

ابزارهای تست نفوذ

توسط | بهمن ۱, ۱۴۰۲ | آموزش فناوری اطلاعات, امنیت

ابزارهای تست نفوذ (Penetration Testing Tools) ، ابزارهایی هستند که برای ارزیابی و بررسی امنیت سیستم‌ ها، شبکه‌ ها، برنامه‌ ها و وب‌ سایت‌ها استفاده می‌ شوند. این ابزارها امکان ارزیابی سطح امنیتی سیستم‌ ها را فراهم می‌ کنند. ابزارهای تست نفوذ معمولاً توسط فرد یا تیم‌های امنیتی برای شناسایی و رفع آسیب‌ پذیری‌ها و بهبود امنیت سیستم‌ ها استفاده می‌ شوند.

این ابزارها از قابلیت‌های مختلفی برخوردار هستند که برای انجام حملات تست نفوذ، اسکن شبکه، آنالیز ترافیک، کرک پسورد و شناسایی آسیب‌پذیری‌ها استفاده می‌شوند.

در ادامه به معرفی انواع تست نفوذ می پردازیم و بهترین ابزارهای تست نفوذ را معرفی می کنیم.

انواع تست نفوذ

انواع تست نفوذ

  • تست نفوذ به عنوان یک سرویس ( Penetration-testing-as-a-service(PTaaS))

“تست نفوذ به عنوان یک سرویس” (PTaaS) یک پلتفرم است که دسترسی منظم و مقرون به صرفه به تست‌های نفوذ را فراهم می‌کند. مهم است که آن را با تست نفوذ ابری اشتباه نگیرید. PTaaS ، ارائه دهندگان خدمات تست نفوذ و سازمان‌های مشتری را قادر می سازد تا به راحتی در این پلتفرم با هم همکاری کنند. سازمان‌ها به صورت منظم از PTaaS  برای شناسایی و رفع نقاط آسیب‌پذیر استفاده می‌کنند.

قبلاً، تست نفوذ یک فرآیند پیچیده بود و از طریق انعقاد قرارداد انجام می‌شد و سازمان‌ها تنها می‌توانستند یک یا دو بار در سال آن را انجام دهند. با  PTaaS، سازمان‌ها می‌توانند تست نفوذ را روزانه یا حتی بعد از هر تغییر کد انجام دهند. تست نفوذ ابری بر روی یافتن ضعف‌های امنیتی در محیط‌های ابری خاص تمرکز دارد، در حالی که PTaaS اجازه می دهد تا تست‌های مکرر بیشتری در تمام محیط‌ها انجام شود.

  •  تست نفوذ منبع باز(Open-source)

ابزارهای تست نفوذ مختلفی در دسترس هستند که می‌توانند برای تجزیه و تحلیل، شبیه‌سازی حمله و گزارش امنیتی محیط IT استفاده شوند. بسیاری از این ابزارها منبع باز هستند، به این معنی که هر تیم امنیتی می‌تواند از آن‌ها استفاده کند.

مهم است به یاد داشته باشید که برخی از ابزارهای اسکن منبع باز، مانند Metasploit و Burp Suite، به محصولات تجاری تبدیل شده‌اند. این ابزارها همچنان  به صورت نسخه‌های رایگان  ارائه می‌ شوند، اما با کاهش عملکرد. صرف نظر از ابزاری که انتخاب می‌کنید، حتماً باید اطمینان حاصل کنید که آن ابزار به طور فعال پشتیبانی شده و به صورت منظم به‌روزرسانی می شود.

  • تست نفوذ برنامه وب

تست نفوذ برنامه وب به دنبال یافتن ضعف‌های امنیتی یا نقاط آسیب‌پذیر در برنامه‌های وب، از جمله کد منبع، پایگاه داده و شبکه پشتیبان مرتبط است. این فرآیند معمولاً شامل سه مرحله است:

مرحله ۱. تشخیص: جمع‌آوری اطلاعات در مورد برنامه، مانند سیستم عامل و منابعی که استفاده می‌کند.

مرحله ۲. شناسایی: تلاش برای شناسایی موارد آسیب‌پذیر در برنامه.

مرحله ۳. بهره‌برداری: استفاده از نقاط آسیب‌پذیر شناسایی شده برای دسترسی غیرمجاز به برنامه و داده‌های آن.

نتایج تست نفوذ برنامه وب، اطلاعاتی در مورد موارد آسیب‌پذیر شناسایی شده و هر گونه بهره‌برداری از این آسیب پذیری ها توسط هکرها را فراهم می‌کند. این داده‌ها به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا موارد آسیب‌پذیر را اولویت‌بندی کرده و تصمیم بگیرند که چگونه باید اصلاحات لازم را اعمال کنند.

  • تست نفوذ برنامه‌های تلفن همراه

تست نفوذ برنامه‌های تلفن همراه به دنبال شناسایی ضعف‌های امنیتی به طور خاص در برنامه‌های تلفن همراه است، به استثنای سرورها و  API‌های تلفن همراه.

دو نوع ارزیابی اصلی در این تست شامل موارد زیر است:

  • تجزیه و تحلیل استاتیک شامل استخراج عناصری مانند کد منبع و ابرداده برای مهندسی معکوس است. هدف، تجزیه و تحلیل ساختار برنامه و شناسایی آسیب‌پذیری‌های بالقوه است.
  • تجزیه و تحلیل پویا: شامل ارزیابی رفتار برنامه در زمان اجرا است. تست کنندگان ممکن است سعی کنند برای کشف موارد آسیب‌پذیر، داده‌ها را از RAM دستگاه استخراج کنند یا کنترل‌های امنیتی را برای کشف نقاط آسیب‌پذیر دور بزنند.

این دو روش تست معمولاً در طول تست نفوذ برنامه‌های تلفن همراه انجام می‌شوند.

  • تست نفوذ ابری

تست نفوذ ابری شامل شناسایی و بهره‌برداری از ضعف‌های امنیتی در زیرساخت ابری شما با انجام حملات سایبری کنترل شده است. این فرآیند با رعایت دستورالعمل‌های سختگیرانه ایجاد شده توسط ارائه دهندگان خدمات ابری مانند AWS و GCP  انجام می‌شود. هدف آن شناسایی و رفع آسیب‌پذیری‌ها است، قبل از آنکه افراد مخرب بتوانند از آن‌ها سوء استفاده کنند.

به بیان ساده، تست نفوذ به تست‌های امنیتی تهاجمی اطلاق می‌شود که بر روی یک سیستم، سرویس یا شبکه انجام می‌شود تا ضعف‌های امنیتی را شناسایی کند. تست نفوذ ابری به طور خاص بر شبیه‌سازی حملات به سرویس های ابری برای ارزیابی اقدامات امنیتی آن‌ها ، تمرکز دارد .

  • تست نفوذ شبکه

تست نفوذ شبکه یک سرویس امنیتی است که به شناسایی معایب و نقص ها در شبکه‌ها، سیستم‌ها، هاست ها و دستگاه‌ها با استفاده عمدی از تکنیک‌های مخرب برای آزمایش پاسخ‌های امنیتی شبکه می‌پردازد. به عبارت ساده، شرکت‌ها هکرهای اخلاقمند را استخدام می‌کنند تا با استفاده از هر وسیله‌ای سعی کنند به شبکه‌ها نفوذ کنند و نقاط ضعف را پیدا کنند. تست نفوذ شبکه مزایای متعددی را برای شرکت‌ها فراهم می‌کند.

مزایای برتر تست نفوذ شبکه عبارتند از:

  1. درک معیارهای شبکه: تست نفوذ، درک درستی از نقاط قوت و ضعف امنیت شبکه شما ارائه می دهد.
  2. تست کنترل‌های امنیتی: با شبیه‌سازی سناریوهای حمله واقعی، اثربخشی کنترل‌های امنیتی شبکه را ارزیابی می‌کند.
  3. ارزیابی وضعیت امنیتی: تست نفوذ، وضعیت کلی امنیتی زیرساخت شبکه را ارزیابی می‌کند.
  4. شناسایی نقاط ضعف امنیتی: این تست، آسیب‌پذیری‌ها و نقاط ضعف خاصی را که هکرها می‌توانند از آن ها سوء استفاده کنند، کشف می‌کند.
  5. ارزیابی خطر: تست نفوذ به شما کمک می‌کند تا خطرات احتمالی شبکه خود را درک کنید و تلاش‌ها برای کاهش خطر را اولویت‌بندی کنید.
  6. رفع نقص های امنیتی: پس از شناسایی نقاط ضعف امنیتی شبکه، می‌توان این نواقص را مدیریت و رفع کرد تا امنیت کلی ارتقاء یابد.
  7. جلوگیری از نفوذ: تست نفوذ با شناسایی پیشگیرانه نقاط آسیب‌پذیر، از نفوذ به شبکه و داده‌ها جلوگیری می‌کند.
  8. تضمین امنیت شبکه و سیستم: انجام منظم تست نفوذ به حفظ امنیت و استحکام محیط شبکه و سیستم کمک می‌کند.

تست نفوذ به شرکت‌ها امکان ارزیابی کنترل‌های امنیتی، کاهش آسیب‌پذیری‌ها و پیشگیری فعالانه از نقض اطلاعات را می‌دهد.

  • تست نفوذ دستی و خودکار

تست نفوذ دستی و خودکار هر دو اهدف مشترک اما رویکردهای متفاوتی دارند. تست دستی شامل کارشناسان انسانی است که ضعف‌ها و ریسک‌های سیستم را ارزیابی می‌کنند. کارشناسان داده‌ها را جمع‌آوری می‌کنند، آسیب‌پذیری‌ها ارزیابی کرده، جلو سوءاستفاده‌ها را می گیرند و گزارش‌های دقیقی با اقدامات اصلاحی تهیه می‌کنند.
از سوی دیگر، تست خودکار سریع‌تر، کارآمدتر و قابل اطمینان‌تر است. نیازی به مهندسان متخصص ندارد و می‌تواند توسط افراد با دانش کم انجام شود.
تست خودکار برای انجام کار از فناوری استفاده می‌کند. به طور خلاصه، تست دستی متکی بر تخصص انسانی است، در حالی که تست خودکار متکی بر قابلیت‌های ماشین برای دستیابی به همان هدف است.

 بهترین ابزارهای تست نفوذ

بالاخره به معرفی بهترین ابزارهای تست نفوذ رسیدیم که به شما در انجام تست نفوذ کمک می‌کنند.

Kali Linux

Kali Linux

Kali Linux به دقت برای اهداف تهاجمی ، به خصوص به عنوان ابزار تست نفوذ، بهینه‌سازی شده است. این ابزار تست نفوذ می‌تواند روی سخت‌افزار اختصاصی اجرا شود، اما معمولاً از طریق ماشین‌های مجازی در سیستم‌ عامل هایی مانند OS X  یا Windows استفاده می‌شود. این پیکربندی انعطاف پذیری و امکانات بیشتری را فراهم می‌کند.   Kali Linux با مجموعه جامعی از ابزارهایی که قبلاً ذکر شد، مجهز شده است و به عنوان سیستم عامل پیش‌فرض برای بیشتر سناریوهای تست نفوذ عمل می‌کند. با این حال، مهم است به یاد داشته باشید که Kali Linux با تمرکز بر حمله به جای دفاع طراحی شده است، که در صورت عدم امنیت مناسب، ممکن است آسیب‌پذیر باشد.
به این دلیل ذخیره فایل‌های بسیار حساس یا اطلاعات محرمانه در یک ماشین مجازی Kali Linux  توصیه نمی‌شود.

Metasploit

Metasploit  یک فریم ‌ورک تست نفوذ قدرتمند و همه کاره است که به کاربران امکان شبیه‌سازی حملات سایبری را می‌دهد.  با استفاده از این فریم‌ورک، تست کنندگان می‌توانند به صورت دقیق اهداف خود را هدف گیری کنند، سوءاستفاده های مناسب را انتخاب کنند ، از بین ماژول‌های مختلف ماژول مناسب را انتخاب کنند، پیامدهای مختلف را بسنجند و به صورت موثر حملات خود را انجام دهد.

Metasploit با ارائه گسترده قابلیت‌های خودکار، زمان و تلاش مورد نیاز برای وظایف خسته کننده پیشین را به شدت کاهش می‌دهد.  این فریم‌ورک به عنوان “پرکاربردترین فریم‌ورک تست نفوذ جهان” شناخته شده است و به عنوان یک پروژه متن باز با پشتیبانی تجاری از Rapid7  عمل می‌کند.  Metasploit یک ابزار ضروری برای افراد و سازمان هایی است که به دنبال تقویت سیستم‌های خود در برابر حملات احتمالی هستند تا امنیت جامع و کاملی  را تضمین کنند.

Metasploit
Nmap(Network mapper)

Nmap(Network mapper)

Nmap یک نرم‌افزار تست نفوذ ضروری برای تست کنندگان است که به عنوان پدربزرگ اسکنرهای پورت شناخته می‌شود. این نرم‌افزار برای شناسایی پورت‌های باز و سرویس‌های در حال اجرا بر روی آن‌ها بسیار حیاتی است. این اطلاعات در فاز تشخیص بسیار ارزشمند است و Nmap قابل اعتماد ترین ابزار برای این کار است. مهم است توجه داشته باشید که با وجود نگرانی‌های گاه به گاه مطرح شده توسط  مدیران غیرفنی در مقام‌ رهبری شرکت، درباره انجام اسکن پورت در شبکه سازمانی  توسط نهادها یا افراد  ناشناخته ، استفاده از Nmap کاملاً قانونی است. از نظر مفهومی، می‌توان آن را با زدن به درب‌های خانه‌های مسکونی در یک محله برای تعیین اینکه آیا کسی در خانه است یا خیر، مقایسه کرد.  سازمان‌های معتبر، از جمله نمایندگی های بیمه، نقشه‌برداران اینترنتی مانند Shodan و Censys ، و ارائه‌دهندگان ارزیابی ریسک مانند  BitSight، به طور منظم از نرم‌افزارهای تخصصی اسکن پورت ( معمولاً رقبای Nmap مانند Masscan یا Zmap ) برای اسکن کل دامنه‌ی آدرس‌های IPv4  استفاده می‌کنند . این روش به نقشه‌برداری از وضعیت امنیتی عمومی شرکت‌های بزرگ و کوچک کمک می‌کند. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که هکرها نیز از تکنیک‌های اسکن پورت استفاده می‌کنند، بنابراین لازم است چنین فعالیت‌هایی را برای ارجاع و آنالیز در آینده،  ثبت کرده و بر آن ها نظارت کنید .

John the Ripper

John the Ripper  یک نرم‌افزار کرک پسورد متن‌باز است که برخلاف نام آن که یادآور یک قاتل سریالی در لندن است، هدف متفاوتی را دنبال می‌کند. این نرم‌افزار به جای آسیب رساندن، در کرک پسورد آفلاین بسیار موفق است.  با استفاده از یک لیست کلمات که به صورت متداول در پسوردها استفاده می شود، John the Ripper  با جایگزینی حروفی مانند “a” با نمادهایی مانند “@” یا جایگزینی “s”  با “۵”، جهش‌هایی را ایجاد می‌کند.  با بهره‌گیری از قدرت محاسباتی یک GPU قوی، بی وقفه ترکیب‌های مختلفی را تست می‌کند تا موفق به رمزگشایی یک رمز عبور شود.  با توجه به اینکه بیشتر افراد از رمزهای عبور کوتاه و ساده استفاده می‌کنند، John the Ripper  اغلب در شکستن اطلاعات دسترسی رمزگذاری شده موفق است.

John the Ripper
Wireshark

Wireshark

Wireshark، یک تحلیل‌گر پروتکل شبکه است که در همه جا مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای شناسایی ترافیکی که از زیرساخت شبکه شما عبور می‌کند، بسیار حیاتی است.  اگرچه معمولاً برای عیب یابی روزانه مسائل مربوط به اتصال TCP/IP استفاده می‌شود، اما Wireshark دارای قابلیت هایی برای آنالیز صدها پروتکل مختلف است. علاوه بر این، Wireshark  از آنالیز و رمزگشایی بی وقفه برای بسیاری از پروتکل‌ها، پشتیبانی می‌کند. یادگیری استفاده از نرم‌افزار تست نفوذ Wireshark  برای افرادی که به تست نفوذ می‌پردازند، ضروری است.

روندهای نوظهور تست نرم افزار در سال ۲۰۲۴

روندهای نوظهور تست نرم افزار در سال ۲۰۲۴

توسط | مهر ۲۵, ۱۴۰۲ | امنیت, تست نرم افزار

نقش تضمین کیفیت در توسعه نرم افزار، در کنار روندهای پرهیاهوی صنعت به تکامل خود ادامه می دهد.  تضمین کیفیت (QA) تغییر قابل توجهی را تجربه کرده است و فراتر از انجام آزمایش های دستی ساده است.  همچنین در مورد مدیریت عملکردهای استراتژیک است.  از آنجایی که تست نرم افزار برای نتایج موفقیت آمیز پروژه و محصول ضروری است، تست QA همچنان در اولویت مدیران ارشد اطلاعات (CIOs) قرار دارد. در این پست ، برخی از عناصر مهم تست نرم افزار را بررسی خواهیم کرد.

 موارد جدید در تست نرم افزار

    • تحول دیجیتال : افزایش سازگاری برنامه‌های تحول دیجیتال، مانند DevOps، سازمان‌ها را وادار کرده است تا تضمین کیفیت (QA)را از منظر دیجیتالی‌سازی مورد بازنگری قرار دهند. در نتیجه، تیم‌ها منسجم‌تر می‌شوند و درنتیجه سرعت افزایش می یابد و کارایی را به حداکثر می‌رساند. با این حال، بدون یک استراتژی قوی در  تضمین کیفیت (QA)، تصور توسعه(development) و تحویل (delivery) مداوم دشوار است. از این رو، DevOps در حال ادغام به QA است که منجر به یک چارچوب جدید به نام QAOps می شود  QAOps. کیفیت نرم افزار را با نزدیک شدن به چهارچوب DevOps حفظ می کند.

    • هوش مصنوعی : هوش مصنوعی یک زمینه در حال توسعه است، و این به ویژه در مورد QA صادق است. در حالی که بسیاری از افراد در صنعت در مورد اینکه چگونه هوش مصنوعی آزمایش را تغییر می دهد صحبت می کنند، به نظر می رسد تعداد بسیار کمی آن را پیاده سازی کرده اند. هدف اصلی هوش مصنوعی استفاده از اتوماسیون، یعنی یادگیری ماشین، برای ارائه نتایج بهتر است. ترکیب هوش مصنوعی همچنین مشاغل جدیدی را برای متخصصان خاصی از جمله دانشمندان داده و کارشناسان کیفیت هوش مصنوعی ایجاد می کند.
      آزمایش‌کنندگانی که هم در آزمایش سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی و هم در استفاده از تکنیک‌های آزمایشی مبتنی بر هوش مصنوعی مهارت‌های خود را توسعه می‌دهند، در چند دهه آینده تقاضای زیادی خواهند داشت. ظهور هوش مصنوعی نقش مهندسی تضمین کیفیت (QA)را در تیم توسعه نرم افزار تغییر خواهد داد. همانطور که آزمایش کنندگان نقش های جدیدی را در سازمان خود ایجاد می کنند، صنعت باید در تقویت هوش مصنوعی خلاقانه عمل کند، بدون اینکه اجازه دهد هوش مصنوعی مانع خلاقیت شود.
      پیشرفت‌های اخیر صنعت فرصت‌های جدیدی را در رابطه با استفاده از هوش مصنوعی در آزمایش ایجاد کرده است. الگوریتم‌های هوش مصنوعی برای تولید داده‌های آزمایشی، گزارش‌ها و موارد آزمایشی بهتر توسعه داده شده‌اند، از مدل‌های پیش‌بینی‌کننده برای کمک به تصمیم‌گیری بهتر استفاده می‌شود و تیم‌های پشتیبانی تحلیلی مبتنی بر هوش مصنوعی، خطاها را شناسایی می‌کنند تا مناطق پرخطر و پوشش آزمایشی را بهتر درک کنند.

    • مرکز سنجش مرغوبیت  (Testing Center of Excellence TCoE) :دنیای تجارت برای ایجاد TCoE در پاسخ به چالش هایی مانند کاهش بودجه و تنوع مدل های تحویل آزمایشی ، تحت فشار است. عوامل دیگر، مانند عملکرد ضعیف آزمایش ها و منابع کم استفاده شده ناشی از فرآیندهای آزمایشی متفاوت درسراسر مناطق جغرافیایی، مکان‌ها و تیم‌ها، نیاز به ایجاد مرکز سنجش مرغوبیت را بیشتر می‌کند . مرکز سنجش مرغوبیت ؛ عملکردتضمین کیفیت (QA)متمرکز، فرآیندهای منسجم، معیارهای دقیق پروژه‌ها و تحویل مداوم را برای افزایش رضایت مشتری ممکن می‌سازد. ایجاد یک مرکز سنجش مرغوبیت موفق شامل داشتن اسپانسر ، تبلیغ کردن با تیم های پروژه و ایجاد فرآیندهای واضح، الگوها، گزارش‌های وضعیت، گزارش‌دهی معیارها و کانال‌های ارتباطی سرتاسری شفاف است.  یک مرکز سنجش مرغوبیت موفق مستلزم ایجاد یک طرح پروژه کامل است که شامل فرآیندهای تعریف شده، روش ها، ابزارها، ارتباطات، و ماتریس انتساب مسئولیت (ماتریسRACI) می باشد. این تضمین می کند که هر عضو تیم از اهداف و مسئولیت های پروژه آگاه است. مدل عملیاتی هدف باید به عنوان معیار ورود هر عضو جدید تیم عمل کند و تیم را به سمت یک هدف مشترک سوق دهد.

    • تست سیار : آزمایشگاه های تست سیار باید با سیستم عامل های مختلف راه اندازی شوند. بنابراین، مدیریت دستگاه ها و سیستم عامل های مختلف همچنان یک چالش است. با چندین دستگاه  سیارموجود، تخصص تست  سیار برای موفقیت کلی عملکرد تضمین کیفیت(QA) ضروری است. علاوه بر این، تست سیار یک حوزه قابل توجه برای همه مشتریان است. از این رو، ایجاد یک آزمایشگاه تست سیار برای تصاحب مالکیت دستگاه‌های مدیریتی، به کسب‌وکارها در چشم‌انداز فعلی برتری می‌دهد . برخی از ابزارهای مناسب برای تست موبایل عبارتند از Appium، Espresso،  XCTest  و Calabash. به طور کلی سه نوع برنامه  سیار وجود دارد: برنامه های کاربردی بومی(   native applications اپلیکیشن بومی ، نرم افزاری است که توسعه دهندگان برای استفاده در یک پلتفرم یا دستگاه خاص می سازند. ) ، برنامه های کاربردی وب و برنامه های کاربردی ترکیبی. بسیاری از سازمان‌ها برنامه‌های ترکیبی را انتخاب می‌کنند که می‌تواند تعداد بیشتری از پلتفرم‌ها را پوشش دهد.

    • تست اکتشافی: به زبان ساده، تست اکتشافی پاسخی به چالش توسعه راه حل های با کیفیت ، بدون اتوماسیون است. “چارترینگ” ، یکی از عناصر کلیدی تست اکتشافی ، به معنای تعیین یک مأموریت واضح برای جلسه ای است که قرار است  تست شود . به عبارت دیگر، چارترینگ در تست اکتشافی به تعیین هدف و مأموریت مشخصی برای جلسه تست اشاره دارد. این هدف ممکن است شامل مواردی مانند اهداف تست، نقاط کلیدی برای بررسی، مناطق خاصی که باید مورد توجه قرار گیرند، و غیره باشد. این مأموریت معمولاً به منظور جلب توجه به جوانب خاصی از تست یا بررسی می‌باشد و کمک می‌کند تا تستر به طور موثر‌تر و جامع‌تری تست را انجام دهد. وظیفه آزمایش‌کننده این است که یک محقق باشد – برای پرسیدن سؤالات در مورد  موضوع  کاربر و تعریف محدوده مأموریت. آزمایش‌کننده باید ایمیل، رسانه‌های اجتماعی و هر چیز دیگری را خاموش کند و به سادگی روی جلسه تمرکز کند. در پایان جلسه، آزمایش کنندگان باید پنج دقیقه وقت بگذارند تا نتیجه را منعکس کنند. کار به صورت  تیم دو نفره در حین انجام تست مبتنی بر جلسه موثرتر است. در درجه اول، آزمایش اکتشافی به کاربران امکان می دهد تا خلاقیت خود را برای یافتن اشکالات جدیدی که از طریق آزمایش بدون اسکریپت پیدا نشده اند، به کار گیرند.

    • تست اتوماسیون : تغییرکاربری از ابزارهای نرم افزاری دارای مجوز به ابزارهای منبع باز(open source) صورت گرفته است. شرکت هایی که در استفاده از ابزارهای منبع باز مسلط هستند در بازارهای نوظهور پیشرفت خواهند کرد. با این حال، قبل از انجام هر گونه تلاش اتوماسیون، کسب و کارها باید ثابت کنند که ابزار انتخاب شده با موفقیت در محیط مشتری کار می کند. با انجام این کار، آنها اعتماد مشتریان را به راه حل پیشنهادی تضمین می کنند و سرعت اجرا را افزایش می دهند، هزینه را کاهش می دهند، چرخه های رگرسیون سریعتر را فعال می کنند و در نهایت محصولی با کیفیت بالا تولید می کنند. برای تست کاربردی، برخی از محبوب ترین ابزارهای موجود در بازار عبارتند از Selenium, Playwright, Cypress, and Cucumber.  Playwrights  در این صنعت جذابیت قابل توجهی به دست آورده اند.

    • تست یکپارچه سازی مداوم:این آزمایش با یکپارچه‌سازی مکرر کد در یک محیط شبه تولید همزمان  با افزایش‌های کوچک انجام می‌شودتا به شناسایی مشکلات اولیه کمک کند و انتشار با کیفیت بالا و بدون نقص را امکان پذیر کند. از دیگر مزایای تست یکپارچه سازی مداوم می توان به نتایج بهتر پروژه، کاهش خطرات و نرم افزار کاربردیکه به موقع در دسترس است، اشاره کرد. آزمایش یکپارچهسازیمداوم همچنین منجر به افزایش انتشار در بازه‌های زمانی کوتاه‌تر و یکپارچه‌سازی مداوم تنظیم‌شده و تحویل مداوم/استقرار پیوسته (CI/CD) (continuous integration and continuous delivery)می‌شود. این همچنین مبنایی برای DevOps است، که منجر به افزایش تعداد انتشار در بازه‌های زمانی کوتاه‌تر، با تنظیم شبکه CI/CD و توانایی انجام فوری رفع اشکالات می‌شود. آزمایش یکپارچهسازیمداوم همچنین آزمایش بتا و آزمایش کاربر را امکان پذیر می کند.

    • تست امنیتی : با وجود کار از راه دور و ترکیبی، تست امنیتی به یک نگرانی اصلی برای همه سازمان ها تبدیل شده است. علاوه بر این، ظهور آزمایش مبتنی بر ابر، نگرانی‌های امنیتی را افزایش داده است. تست امنیت یک مهارت تخصصی است و داشتن کارمندان و شرکای متخصص برای ایجاد یک سازمان آزمایشی جامع ضروری است. الزامات امنیتی معمولی شامل محرمانه بودن، یکپارچگی، احراز هویت، در دسترس بودن، مجوز و عدم انکار است. از آنجایی که تست امنیتی یک مهارت تخصصی است، نقش مهمی در گفتگوهای ما با مشتریان در مورد کیفیت محصول و فرآیند ایفا می کند.

    • جداسازی تضمین کیفیت(QA) و توسعه : ایجاد دیدگاهی مستقل درباره ی کیفیت ، از منظر انطباق بسیار مهم است. خوب است که تیم های توسعه و تضمین کیفیت را از هم جدا کنید تا اطمینان حاصل شود که کیفیت درونی سازی شده است و هیچ سوگیری در نتایج وجود ندارد. با این حال، روند دیگری در حال ظهور است – روندی که در آن تیم‌های تضمین کیفیت و توسعه از طریق DevOps ادغام می‌شوند. ممکن است در نهایت به مرحله ای برسیم که در آن هر دو عملکرد زیر یک چتر قرار گیرند.

    • تشخیص زودهنگام نقص : در حال حاضر، سازمان‌های فناوری اطلاعات نسبت به قبل، بخش بیشتری از بودجه خود را صرف تضمین کیفیت می‌کنند. برای اطمینان از عملی بودن افزایش بودجه، برای کسب و کارها ضروری است که تیم  تضمین کیفیت را در آغاز چرخه عمر توسعه نرم افزار درگیر کنند. هنگامی که عیوب زود تشخیص داده شوند، کسب و کارها در هزینه های مربوط به رفع آنها و هزینه های کلی مرتبط با کیفیت صرفه جویی می کنند. معیار”انتقال به سمت چپ” (Shifting Left) ، اندازه گیری اثربخشی یک تغییر و تعیین اینکه آیا انتظارات کاربر نهایی را برآورده می کند یا خیر، میباشد.”انتقال به سمت چپ” به معنای انجام تست‌ها، اعتبارسنجی‌ها و ارزیابی‌های کیفیت نرم‌افزار در مراحل زودتر توسعه (مانند توسعه کد یا تست واحد) است. این کارها به تشخیص زودتر مشکلات و بهبود کیفیت نرم‌افزار کمک می‌کنند.یکی دیگر از روش‌های مفید این است که تضمین کیفیت  موارد تست واحد را برای تیم‌های توسعه بنویسد  تا از طریق توسعه تست محور   (test-driven development (TDD)) آزمایش شود. 
    • مهندسین توسعه نرم افزار در آزمون Software Development Engineers in Test (SDETs) :  به عنوان ترکیبی از تست عملکردی و تست اتوماسیون،  SDETها آزمایش کننده هایی هستند که قابلیت کدگذاری را برای کمک به سازمان ها برای تولید محصولات برنده ی آینده دارند. SDETها همچنین به تیم های  تضمین  کیفیت کمک می کنند تا نقص ها را زودتر شناسایی کنند و تست جعبه سفید را که همیشه توسط تیم های  تضمین کیفیت انجام نمی شود ، بهبود بخشند. SDET همچنین کیفیت را افزایش می دهد و در عین حال امکان صرفه جویی در هزینه را از طریق راه حل های اتوماسیون فراهم می کند.

    • محیط های تست: تیم های  تضمین کیفیت باید مهارت هایی را توسعه دهند که آنها را قادر سازد دامنه ها را به طور مستقل مدیریت کنند. از این رو، محیط های آزمایشی باید از تیم های  تضمین کیفیت پشتیبانی کنند، زیرا آنها مستقل از تیم های توسعه آزمایش می کنند. سازمان‌ها استراتژی‌های محیط آزمایش بیشتری را اتخاذ می‌کنند، زیرا در دسترس نبودن یا ناسازگاری محیط آزمایش، پروژه آزمایش را متوقف می‌کند. اطمینان از در دسترس بودن محیط مناسب و تهیه یادداشت های انتشار مناسب برای هر استقرارمهم است. این اقدامات به برقراری ارتباط   تغییرات موثر و گسترش انتظارات کمک می کند. نتایج تست واحد و گزارش عیوب نیز برای موفقیت تیم آزمایش بسیار مهم است.

 موفقیت در آینده

 مدیران ارشد اطلاعات به طور فزاینده ای احساس می کنند که  تضمین کیفیت  بسیار کارآمد است. از این رو، سرمایه گذاری در تضمین کیفیت برای افزایش درآمد و رضایت مشتری حیاتی است.  سازمان های  تضمین کیفیت باید برای سال ۲۰۲۴ باید بر روی روندهای ذکر شده در بالا تمرکز کنند.

 

مطالب مرتبط