هزینه‌ توسعه نرم ‌افزار : ۱۲ عامل تأثیرگذار در هزینه توسعه نرم افزار

هزینه‌ توسعه نرم ‌افزار : ۱۲ عامل تأثیرگذار در هزینه توسعه نرم افزار

هزینه‌ توسعه نرم ‌افزار یکی از عوامل حیاتی در موفقیت یا شکست پروژه‌های نرم‌ افزاری است. توسعه نرم ‌افزار یک فرآیند پیچیده و چند وجهی است که هزینه‌های آن تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد. از جمله پیچیدگی پروژه، میزان تجربه تیم توسعه ‌دهنده، و تکنولوژی‌های مورد استفاده.

بررسی و مدیریت دقیق هزینه‌ توسعه نرم ‌افزار نه تنها به کنترل بودجه کمک می‌کند، بلکه باعث می‌شود پروژه‌ها در زمان مقرر و با کیفیت مورد انتظار به اتمام برسند. انتخاب رویکردهای مناسب برای تخمین هزینه و شناخت عوامل مؤثر بر آن، از جمله اقدامات کلیدی در بهینه ‌سازی فرآیند توسعه نرم‌ افزار و دستیابی به اهداف کسب ‌و کار است.

در این مقاله، به بررسی عوامل مختلفی که بر هزینه‌ توسعه نرم ‌افزار تأثیر می‌گذارند، پرداخته می‌شود تا بتوانید تصمیمات بهتری در مسیر توسعه نرم ‌افزار خود بگیرید.

هزینه توسعه نرم ‌افزار چقدر است؟

پاسخ دقیقی وجود ندارد. زمانی که افراد سعی می‌کنند هزینه‌های مهندسی نرم ‌افزار را تخمین بزنند، اغلب به نرخ ساعتی توسعه ‌دهندگان نگاه می‌کنند. هزینه توسعه نرم ‌افزار در سراسر جهان به‌ شدت متفاوت است و به کشوری که توسعه ‌دهندگان در آن زندگی می‌کنند بستگی دارد.

نرخ‌ها در آمریکای شمالی بالاترین است. این موضوع تعجب‌ آور نیست زیرا توسعه ‌دهندگان نرم ‌افزار ارشد در آمریکا حدود ۲۲۰,۰۰۰ دلار درآمد دارند که آن را به یکی از پردرآمدترین مشاغل در این کشور تبدیل کرده است. در مقابل، نرخ‌های اندونزی بسیار پایین‌تر است زیرا هزینه‌های کار کم و عرضه نیروی کار زیاد است.

نکته اینجاست که دستمزد توسعه ‌دهندگان تنها عامل تعیین ‌کننده بودجه توسعه نرم ‌افزار نیست.

عوامل موثر بر هزینه توسعه نرم افزار

بیایید نگاهی به فهرستی از عواملی بیندازیم که بر قیمت‌ گذاری تأثیر می‌گذارند.

عوامل موثر بر هزینه توسعه نرم افزار

هوش مصنوعی

هوش مصنوعی یکی از محبوب‌ ترین فناوری هایی است که می‌تواند بر قیمت توسعه تأثیر بگذارد. احتمالاً هیچ صنعتی وجود ندارد که تحت تأثیر ظهور هوش مصنوعی قرار نگرفته باشد. نمی‌توان گفت که هوش مصنوعی مهندسی نرم ‌افزار را متحول کرده است، اما بدون شک برخی بهبودها را به ارمغان آورده است.

با ورود ابزارهایی مانند ChatGPT، OpenAI Codex، Bing AI و سایر ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی، توسعه ‌دهندگان به دنبال راه‌هایی برای ادغام این ابزارها در فرآیندهای مهندسی و چرخه عمر توسعه نرم ‌افزار (SDLC) خود بودند. این ابزارها می‌توانند در موارد زیر کمک کنند:

  • تولید کد منبع
  • رفع مشکلات نحوی
  • اتوماسیون تست‌های واحد
  • پیشنهادات برای تکمیل کد
  • کاهش اشکالات

به ‌طور کلی، تمام کارهایی که با ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی انجام می‌شود، به توسعه ‌دهندگان کمک می‌کند تا از دوباره ‌کاری اجتناب کنند و کارآمدتر باشند. در نتیجه زمان و هزینه توسعه نرم ‌افزار کاهش یابد.

نوع کار

توسعه نرم افزار از صفر با ارتقاء نرم ‌افزار تفاوت دارد. تصور کنید شرکت شما به  دذیک اپلیکیشن موبایل سفارشی نیاز دارد تا مشتریان بیشتری را جذب کند. در عین حال، می‌خواهید سیستم مدیریت ارتباط با مشتری (CRM) فعلی خود را با سیستم دیگری جایگزین کنید. هر کار به تلاش، تکنولوژی، خدمات و زمان متفاوتی نیاز دارد.

در دنیای فناوری اطلاعات، تنوع خدمات ذکر شده ممکن است به شکل زیر باشد:

  • توسعه نرم ‌افزار سفارشی
  • نوسازی سیستم‌های قدیمی
  • مهاجرت به ابر
  • ادغام سیستم‌ها

به یاد داشته باشید که ساخت نرم ‌افزار از صفر تقریباً همیشه گران‌تر از پیاده ‌سازی یک راه‌حل آماده است، هرچند گزینه اول سودمندتر است.

نوع محصول

بسیاری از افراد توسعه نرم ‌افزار را برابر با ساخت یک اپلیکیشن می‌دانند و بنابراین هزینه‌های توسعه اپلیکیشن را به عنوان معیار در نظر می‌گیرند. با این حال، یک اپلیکیشن موبایل یا وب تنها یکی از انواع محصولات نرم ‌افزاری است.

محصولات نرم افزای دیگر شامل موارد زیر می باشد:

  • سیستم‌های مدیریت محتوا (CMS)
  • سیستم‌های برنامه ‌ریزی منابع سازمانی (ERP)
  • سیستم‌های مدیریت ارتباط با مشتری (CRM)
  • وب ‌سایت‌ها (اغلب فروشگاه‌های اینترنتی)
  • سیستم‌های بانکداری اصلی
  • محصولات نرم ‌افزار به عنوان سرویس (SaaS)

توسعه هر یک از این محصولات نرم ‌افزاری هزینه های متفاوتی دارد. به عنوان مثال CMS و فروشگاه‌های اینترنتی هزینه‌های متوسطی بین ۲۰,۰۰۰ تا ۵۰,۰۰۰ دلار دارند و محصولات گران ‌قیمت مانند CRM و  ERP هزینه هایی تا ۶۰۰,۰۰۰ دلار دارند.

حوزه کسب ‌و کار پروژه

یکی دیگر از عوامل مهم، صنعتی است که محصول نرم افزاری در آن به کار گرفته خواهد شد. گران‌ترین موارد در بخش‌های بانکی و خدمات مالی توسعه داده می‌شوند. دلیل این امر نیاز به تامین امنیت در سطح بالا، پیچیدگی توسعه و تخصص مورد نیاز برای انجام کارهای مهندسی در این راه‌ حل‌ها است.

پیچیدگی و دامنه پروژه

اگر قرار است یک نرم افزار جدید ایجاد شود، دامنه و پیچیدگی پروژه به تعداد عملکردها، پیچیدگی آن‌ها و سطح سفارشی‌ سازی مربوط می‌شود. اگر پروژه شامل ارتقاء نرم ‌افزار قدیمی باشد، باید تغییراتی انجام شود. هنگامی که با تحول ابری سر و کار دارید، باید حجم داده‌هایی که منتقل می شوند را درک کنید.

بیایید پروژه را به چهار دسته زیر تقسیم کنیم:

  • کوچک: این پروژه ها به سرعت انجام می‌شوند. زیرا به معرفی تغییرات جزئی در رابط کاربری (UI) یا رفع اشکالات ابتدایی در نرم افزارهای موجود محدود می‌شوند.
  • متوسط: شامل اپلیکیشن‌ها یا سایت‌های ساده با تعداد محدودی از ویژگی‌های اساسی است.
  • بزرگ: ساخت این نوع نرم افزارها به چندین ادغام، بررسی مؤلفه‌های پایگاه داده و در نظر گرفتن مسائل امنیتی نیاز دارد.
  • سازمانی: معمولاً این پروژه‌ها بر اساس یک چارچوب کلی هستند و به اقدامات امنیتی در سطح بالا نیاز دارند.

بدیهی است که هرچه پروژه پیچیده‌تر باشد، هزینه توسعه نرم ‌افزار نیز بیشتر است.

پلتفرم

این عامل زمانی مطرح می‌شود که شما قصد ساخت یک اپلیکیشن موبایل را دارید. از آنجا که دو سیستم عامل (اندروید و iOS) وجود دارند، باید انتخاب کنید که اپلیکیشن شما بر روی کدام دستگاه موبایل اجرا شود. البته، می‌توانید آن را برای هر دو سیستم عامل در دسترس قرار دهید. در این صورت، باید دو اپلیکیشن ایجاد کنید.

این گزینه گران قیمت را می‌توان با توسعه اپلیکیشن‌های چند پلتفرمی جایگزین کرد، که در آن یک اپلیکیشن برای هر دو سیستم ساخته می‌شود. هرچند ارزان‌تر است، اما چنین اپلیکیشن‌هایی نمی‌توانند از نظر عملکرد، سرعت و تجربه کاربری (UX) با اپلیکیشن‌های بومی رقابت کنند.

برای برنامه های وب، انتخاب یک سیستم (ویندوز، لینوکس یا macOS ) حیاتی نیست. زیرا پایتون، جاوا اسکریپت و سایر زبان های برنامه نویسی مورد استفاده برای ساخت آنها مستقل از پلتفرم هستند.

طراحی رابط کاربری و تجربه کاربری (UI/UX)

محصولات نرم ‌افزاری، به‌ ویژه اپلیکیشن‌های موبایل، باید دارای ویژگی‌های کاربر پسند و رابط‌های جذاب باشند. در غیر این صورت، کاربران آن‌ها را رها می‌کنند. به همین دلیل، مشتریان به دکمه‌ها، رنگ‌ها، فونت‌ها و آیکون‌ها و همچنین به ناوبری آسان و استفاده بدون دردسر اهمیت زیادی می‌دهند.

تحقیقات عمیق در زمینه تجربه مشتری، نیازمند مشارکت یک محقق تجربه مشتری (CX) است. این محقق مسیر کاربر را از اولین تعامل با شرکت تا آخرین نقطه تماس کشف می‌کند. این تحقیق همچنین شامل مصاحبه با کاربران، تهیه پرتره‌های مشتری و نقشه ‌برداری از سفر کاربر است که به هزینه‌های نرم ‌افزار اضافه می‌کند.

Back-end

معماری و دانش فنی ابزارها، وظیفه ارائه آنچه در بخش قبلی ذکر شد را بر عهده دارند. علاوه بر این، نرم ‌افزارهای مدرن اکثرا به‌ صورت مستقل کار نمی‌کنند و به منابع و محیط‌های خارجی متصل می‌شوند. برای یکپارچه کردن همه این‌ها در یک سیستم، باید از مجموعه‌ رابط‌های برنامه ‌نویسی (API) استفاده کرد.

ادغام‌ها

همانطور که گفته شد، محصولات نرم ‌افزاری اغلب به API‌ها، درگاه‌های پرداخت و ماژول‌های مختلف متصل می‌شوند. نیاز به ادغام نرم ‌افزار نیز بر هزینه توسعه تأثیر می‌گذارد. نیازهای ادغام باید در مرحله اکتشاف تخمین زده شود، بنابراین حتماً تیم خود را از این نیازها مطلع کنید.

تکنولوژی مورد استفاده

تکنولوژی مورد استفاده احتمالاً یکی از مهم ‌ترین عواملی است که هزینه توسعه نرم ‌افزار را تعیین می‌کند. چرا؟ هزینه کل نرم ‌افزار شامل حقوق توسعه ‌دهندگان است. حقوق‌ها بسته به زبان برنامه ‌نویسی که فرد در آن مهارت دارد متفاوت است.

به عنوان مثال، بر اساس نظرسنجی Stack Overflow در میان پنج زبان برنامه‌ نویسی با بالاترین درآمد در سال ۲۰۲۳ می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • Zig – $۱۰۳,۶۱۱
  • Erlang – $۹۹,۴۹۲
  • F# – $۹۹,۳۱۱
  • Ruby – $۹۸,۵۲۲
  • Clojure – $۹۶,۳۸۱

برای جذب مخاطبان بیشتر و ارتقاء پتانسیل حل مسئله، نرم ‌افزارهای مدرن به ‌طور گسترده‌ای از تکنولوژی‌های پیشرفته مانند هوش تجاری (BI)، هوش مصنوعی (AI)، یادگیری ماشین (ML)، بلاک‌ چین، اینترنت اشیا (IoT) و سایر فناوری‌های نوین استفاده می‌کنند. اگر بخواهید هر یک از این فناوری‌ها را برای ارتقاء محصول خود اضافه کنید، باید هزینه بیشتری پرداخت کنید.

تست

تست، پایه و اساس کیفیت نرم ‌افزار است. هر چه اطمینان بیشتری از کیفیت داشته باشید، بیشتر اطمینان خواهید داشت که نرم افزار به ‌طور بی‌ نقص کار خواهد کرد. میزان تست به طور مستقیم با مبلغی که باید برای آن پرداخت کنید متناسب است.

برای ارزیابی هزینه توسعه نرم ‌افزار، با مهندسین تست مشورت کنید که آیا نیاز به اتوماسیون تست دارید یا خیر. به غیر از تست دستی، پروژه‌های بزرگ و پیچیده معمولاً به تست اتوماسیون نیاز دارند. مشارکت یک مهندس اتوماسیون QA به هزینه‌های مهندسی نرم ‌افزار اضافه خواهد کرد.

ترکیب تیم

تعداد افراد مورد نیاز برای تحویل پروژه عمدتاً به دامنه پروژه بستگی دارد. تیم اصلی شامل یک تحلیلگر کسب ‌ وکار، چند توسعه ‌دهنده نرم ‌افزار، یک طراح UI/UX، یک تستر و یک مدیر پروژه است.

پروژه‌های پیچیده‌تر نیاز به افزایش تعداد این متخصصان و استفاده از خدمات یک مهندس DevOps، مدیر محصول و غیره دارند. در این حالت، تعداد کل کارکنان در تیم شما از ۳-۴ نفر به دوازده یا حتی بیشتر افزایش می‌یابد.

معمولاً شرکای فناوری پیشنهاد می‌دهند که کارکنان را بر اساس یک ماتریس سطح ارشدیت استخدام کنید. این ماتریس نشان‌ دهنده موقعیت توسعه ‌دهنده در کارت رتبه بندی است که با توجه به مهارت‌ها و تجربه آن‌ها تعیین می‌شود.

این ماتریس نه تنها به تعیین نرخ مناسب برای توسعه‌دهندگان بر اساس مهارت‌ها و تجربیاتشان کمک می‌کند، بلکه اطمینان می‌دهد که سازمان‌ها می‌توانند استعدادهای مناسب را که با نیازهای پروژه‌هایشان همخوانی دارد، پیدا کنند.

چگونه هزینه‌ توسعه نرم ‌افزار را تخمین بزنیم؟

بسیاری از سایت‌ها یک ماشین حساب برای هزینه توسعه نرم ‌افزار سفارشی، ارائه می‌دهند. اما استفاده از آن برای محاسبه دقیق هزینه‌ها اشتباه است.

اولاً، هر پروژه منحصر به ‌فرد است و متغیرهای زیادی دارد که باید در نظر گرفته شوند. بنابراین، زمانی که به محاسبه بپردازید، در نهایت به یک رقم تقریبی می‌رسید که احتمالاً نیاز به تصحیح خواهد داشت (معمولاً به سمت بالا).

ثانیاً، منطقی است که تنها زمانی که یک ارائه‌ دهنده انتخاب شده باشد، به محاسبه هزینه بپردازید.

برای پاسخ به این پرسش که “هزینه توسعه نرم ‌افزار چقدر است؟” ما یک مرحله اکتشافی را پیشنهاد می‌کنیم. در این مرحله اولیه، کارشناسان نیازها را مشخص می‌کنند. تعداد ساعت‌های مورد نیاز برای توسعه نرم افزار، اعضای تیم مورد نیاز و تکنولوژی مورد استفاده را مشخص می‌کنند تا بودجه را به ‌طور دقیق تخمین بزنند.

 محصولات نرم ‌افزاری سفارشی می‌توانند برای بسیاری از صنایع دیجیتالی تحول ‌ساز باشند. برای محاسبه هزینه توسعه نرم ‌افزار، عواملی را در نظر بگیرید که به محصول سفارشی و شرکت برون ‌سپاری که آن را اجرا می‌کند مربوط می‌شود.

سوالات متداول

هزینه توسعه نرم ‌افزار به طور متوسط چقدر است؟ 

نرم ‌افزارهای پیشرفته هرگز ارزان نیستند؛ در هر صورت، آماده باشید که حداقل ۵۰,۰۰۰ دلار پرداخت کنید.

چگونه هزینه توسعه نرم ‌افزار را تخمین بزنیم؟ 

چندین عامل بر قیمت نهایی تأثیر می‌گذارند. این عوامل به ویژگی‌های پروژه‌ای که باید اجرا شود (دامنه، نوع، صنعت، ویژگی‌های فنی و روش‌های تست اعمال ‌شده) و به تیمی که قرار است آن را اجرا کند (مکان، ترکیب، مدل همکاری و مدت زمانی که روی آن کار خواهد کرد) مربوط می‌شوند.

نرخ ساعتی توسعه نرم ‌افزار چقدر است؟ 

نرخ‌ها بسته به مکان ارائه ‌دهنده متفاوت است. از ۱۵ دلار در آفریقا و جنوب آسیا تا ۲۰۰ دلار در آمریکای شمالی و اروپای غربی. بهترین گزینه‌ها در اروپای شرقی ارائه می‌شود که با کیفیت بالای خروجی همراه است و کشورهای این منطقه (اوکراین، لهستان، رومانی، جمهوری چک و غیره) را به مقصد ایده ‌آلی برای برون ‌سپاری تبدیل می‌کند.

متدلوژی Agile یا چابک چیست؟

متدلوژی Agile یا چابک چیست؟

متدلوژی  Agile یا چابک یک روش توسعه نرم ‌افزار است که بر تکرار پذیری، همکاری نزدیک بین تیم‌ها و مشتریان و پاسخگویی سریع به تغییرات تأکید دارد. اجایل شامل مجموعه‌ای از چارچوب‌ها و روش‌ها مانند  Scrum، Kanban  و Extreme Programming (XP)  است که همگی اصول و ارزش‌های Agile را دنبال می‌کنند.

در دنیای پرشتاب فناوری اطلاعات، نیاز به روش‌هایی در توسعه نرم ‌افزار است که بتوانند به سرعت به تغییرات پاسخ دهند.

 روش‌های سنتی توسعه نرم ‌افزار، مانند مدل آبشاری (Waterfall)، اغلب قادر به پاسخگویی سریع به نیازها و تغییرات نیستند. در این میان، متدلوژی   چابک به عنوان یک روش انعطاف ‌پذیر و کارآمد برای توسعه نرم ‌افزار مطرح شده است.

متدلوژی اجایل پروژه‌ها را به چندین فاز پویا، تقسیم می‌کند. هر فاز به عنوان یک اسپرینت (Sprint) شناخته می‌شوند. پس از هر اسپرینت، تیم‌ها بازبینی و بازخوردی از عملکرد خود دارند تا در اسپرینت بعدی استراتژی خود را بهبود دهند. با تغییر مداوم اولویت‌ها و نیازهای مشتریان، متدلوژی اجایل به بهبود مستمر کمک کند.

در این مقاله، مروری کلی بر متدلوژی Agile داریم .همچنین اصول، مزایا و معایب متدلوژی چابک را بررسی می کنیم.

 

اگر مایاید درباره ی سایر متدلوژی های توسعه نرم افزار بدانید پیشنهاد می کنم مطلب زیر را مطالعه بفرمائید:

DevOps چیست؟ آشنایی با اصول DevOps به زبان ساده

مانیفست Agile (Agile Manifesto) چیست؟

مانیفست  یا بیانیه Agile سندی است که بر چهار ارزش و ۱۲ اصل برای توسعه نرم ‌افزار به روش متدلوژی اجایل تمرکز دارد. این سند در فوریه ۲۰۰۱ توسط ۱۷ توسعه ‌دهنده نرم ‌افزار، منتشر شد.

 

چهار ارزش متدلوژی Agile چیست؟

طبق مانیفست Agile، چهار ارزش اصلی مدیریت پروژه چابک عبارتند از:

  1. افراد و تعاملات مقدم بر فرآیندها و ابزارها: تیم‌های Agile همکاری تیمی و تعاملات را بر انجام مستقل کارها ترجیح می‌دهند.
  2. تولید نرم ‌افزار کاربردی مقدم بر مستندات جامع: نرم ‌افزار باید کار کند. کارهای اضافی مانند مستندات به اندازه توسعه نرم ‌افزار کاربردی اهمیت ندارد.
  3. همکاری با مشتری مقدم بر مذاکره قرارداد: مشتریان در متدلوژی چابک بسیار مهم هستند. تیم‌ها اجازه می‌دهند مشتریان مسیر نرم ‌افزار را هدایت کنند. بنابراین، همکاری با مشتریان از جزئیات دقیق قرارداد مهم‌تر است.
  4. پاسخگویی به تغییرات مقدم بر پیروی از برنامه: یکی از مزایای اصلی مدیریت پروژه Agile این است که تیم‌ها را انعطاف ‌پذیر می‌کند. این فریم ورک اجازه می‌دهد تیم‌ها به سرعت استراتژی‌ها و گردش کاری خود را بدون از دست دادن کل پروژه تغییر دهند.
ارزش های متدلوژی Agile

دوازده اصل متدلوژی Agile چیست؟

چهار ارزش Agile ستون‌های متدلوژی چابک هستند. تیم های توسعه دوازده اصل از این ارزش ها توسعه داده اند. این اصول می‌توانند به راحتی با نیازهای تیم توسعه تطبیق داده شوند. دوازده اصل استفاده شده در متدلوژی  اجایل عبارتند از:

  1. جلب رضایت مشتریان از طریق بهبود و تحویل مستمر و زودهنگام
  2. پذیرش تغییرات حتی در مراحل پایانی پروژه
  3. تحویل ارزش به ‌صورت مکرر
  4. ایجاد همکاری تیم ها در پروژه‌ها
  5. ساخت پروژه‌ها توسط افراد با انگیزه و متعهد
  6. موثرترین راه ارتباط، ارتباط رو در رو و یا تماس‌های ویدیویی است
  7. محصول نرم ‌افزار کاربردی، معیار اصلی پیشرفت است
  8. حفظ سرعت کاری پایدار در طول پروژه
  9. بهبود مداوم باعث افزایش چابکی می‌شود
  10. سادگی در ارائه راه حل ضروری است
  11. تیم‌هایی که خود را سازمان ‌دهی می کنند، بیشترین ارزش را ایجاد می‌کنند
  12. بازخورد منظم و اطلاح روش کار برای افزایش اثربخشی

مزایا و معایب متدلوژی Agile در توسعه نرم ‌افزار

توسعه نرم ‌افزار به روش چابک به ‌عنوان یکی از متدلوژی‌های محبوب در صنعت فناوری اطلاعات شناخته می‌شود. این روش به دلیل قابلیت انعطاف ‌پذیری و توانایی انطباق با تغییرات، مورد توجه بسیاری از تیم‌های توسعه قرار گرفته است. در ادامه به بررسی مزایا و معایب اجایل در توسعه نرم ‌افزار می پردازیم.

مزایا و معایب Agile

مزایای Agile

  1. انعطاف ‌پذیری بالا: انعطاف‌ پذیری به توسعه ‌دهندگان اجازه می‌دهد تا با تغییرات و بازخوردهای مشتری به طور مداوم سازگار شوند.
  2. ارتباط مستمر با مشتری: این امر باعث می‌شود تا نیازهای واقعی مشتری بهتر درک شود و محصول نهایی با انتظارات آن‌ها هماهنگ باشد.
  3. تحویل سریع‌تر: تقسیم پروژه به بخش‌های کوچک‌تر و قابل مدیریت (اسپرینت‌ها) باعث می‌شود تا تحویل قابلیت‌ها و ویژگی‌های جدید به صورت دوره‌ای و با سرعت بیشتری انجام شود.
  4. بهبود کیفیت محصول: بازبینی‌های مکرر و تست‌های مداوم در طول توسعه، بهبود کیفیت نهایی محصول را تضمین می‌کند. خطاها و مشکلات سریع‌تر شناسایی و رفع می‌شوند.
  5. تیم‌های خود سازمانده: در متدلوژی Agile، تیم‌ها به خود سازماندهی و تصمیم ‌گیری مستقل تشویق می‌شوند. این استقلال باعث افزایش انگیزه و بهره‌وری تیم می‌شود.
  6. بهبود مداوم: جلسات بازنگری و بازتاب به تیم‌ها کمک می‌کند تا به طور مداوم فرآیندها و عملکرد خود را بهبود دهند.

معایب Agile

  1. عدم ثبات در مستندات: به دلیل تمرکز بر تعاملات و ارتباطات، ممکن است مستندات کاملی از پروژه وجود نداشته باشد. این امر می‌تواند در بلندمدت مشکلاتی ایجاد کند، به‌ خصوص در پروژه‌های بزرگ و پیچیده.
  2. نیاز به تجربه و مهارت بالا: تیم‌های Agile باید تجربه و مهارت کافی در مدیریت پروژه‌ها به روش اجایل داشته باشند. کمبود تجربه می‌تواند منجر به سوء مدیریت و کاهش کیفیت محصول شود.
  3. پتانسیل برای افزایش فشار کاری: تحویل سریع ‌تر و بازبینی‌ های مکرر می‌تواند منجر به افزایش فشار کاری بر روی تیم‌ها شود. این امر ممکن است باعث خستگی و کاهش انگیزه تیم شود.
  4. عدم قطعیت در زمان‌ بندی و هزینه: با توجه به ماهیت انعطاف‌ پذیر متدلوژی چابک، پیش‌ بینی دقیق زمان و هزینه پروژه ممکن است دشوار باشد. این امر می‌تواند برای برخی مشتریان و ذینفعان نگران‌ کننده باشد.
  5. چالش‌ هماهنگی در تیم‌ های بزرگ: هماهنگی و ارتباط در تیم‌های بزرگ با استفاده از متدلوژی Agile می‌تواند چالش ‌برانگیز باشد. مدیریت ارتباطات و تعاملات در تیم‌های بزرگ نیازمند ابزارها و روش‌ های مناسب است.

مراحل چرخه عمر Agile

چرخه عمر اجایل یک فرآیند تکرار پذیر برای توسعه نرم ‌افزار است که بر تعاملات مکرر، تحویل و بهبود مداوم تأکید دارد.

 این چرخه معمولاً شامل چندین مرحله است که در تکرارهای کوتاه مدت (اسپرینت‌ها) اجرا می‌شوند. هر اسپرینت معمولاً بین ۱ تا ۴ هفته طول می‌کشد. چرخه عمر Agile شامل مراحل زیر است:

چرخه عمر Agile
  1. برنامه ‌ریزی اسپرینت (Sprint Planning)
  • هدف: تعیین اهداف و برنامه‌ ریزی کارهای اسپرینت
  • فعالیت‌ها: تیم توسعه و صاحبان محصول (Product Owners) با هم به بررسی و اولویت‌ بندی لیست کارها (Backlog) می‌پردازند. آیتم‌های اولویت‌دار برای انجام در اسپرینت انتخاب می‌شوند.
  • خروجی: لیست کارهای مشخص شده برای اسپرینت (Sprint Backlog).

 

  1. اجرای اسپرینت (Sprint Execution)
  • هدف: پیاده‌ سازی و انجام کارهای برنامه ‌ریزی شده در اسپرینت.
  • فعالیت‌ها: تیم توسعه کارهای مشخص شده در Sprint Backlog را انجام می‌دهد که شامل طراحی، توسعه، تست و مستند سازی است.
  • خروجی: نرم ‌افزار عملیاتی و تکمیل شده برای بازنگری.

  1. جلسات روزانه (Daily Stand-ups)
  • هدف: هماهنگی و ارتباط مستمر بین اعضای تیم.
  • فعالیت‌ها: جلسات کوتاه روزانه که در آن هر عضو تیم وضعیت کارهای خود را گزارش می‌دهد و مسائل و موانع را مطرح می‌کند.
  • خروجی: بهبود هماهنگی و شناسایی سریع موانع.

  1. بازنگری اسپرینت (Sprint Review)
  • هدف: ارائه نتایج و دستاوردهای اسپرینت به صاحبان محصول و ذینفعان.
  • فعالیت‌ها: تیم توسعه نتایج اسپرینت را به مشتریان و ذینفعان نشان می‌دهد و بازخورد دریافت می‌کند.
  • خروجی: بازخورد مشتریان و ذینفعان برای بهبود و تنظیم کارهای آینده.

  1. بازخورد اسپرینت (Sprint Retrospective)
  • هدف: بررسی عملکرد تیم و بهبود فرآیندهای کاری.
  • فعالیت‌ها: تیم به بررسی عملکرد خود در اسپرینت گذشته می‌پردازد، نقاط قوت و ضعف را شناسایی می‌کند و برای بهبود فرآیندها برنامه ‌ریزی می‌کند.
  • خروجی: برنامه‌های بهبود برای اسپرینت‌های آینده.

چرخه عمر اجایل ممکن است بسته به چارچوب یا متدلوژی  مورد استفاده (مانند اسکرام، کانبان، XP ) متفاوت باشد.

 

متدلوژی‌های Agile

متدلوژی چابک چندین روش مختلف را در توسعه نرم افزار پوشش می دهد. در اینجا به معرفی چندین متدلوژی رایج اجایل می پردازیم:

متدلوژیهای Agile

Kanban

یک رویکرد بصری به Agile است که تیم‌ها از ابزارهای بورد آنلاین Kanban برای نشان دادن وضعیت کارها در فرآیند توسعه استفاده می‌کنند.

Scrum

یک متدلوژی  رایج اجایل برای تیم‌های کوچک است که شامل اسپرینت‌ها و جلسات روزانه است.

اسکرام یک روش معمول برای تیم های کوچک است و همچنین شامل sprints می شود.

 Extreme Programming (XP)

همانند Scrum ، نسخه ها و تکرارهای منظم وجود دارد، اما XP در رویکرد خود بسیار فنی تر است.

پنج ارزش XP برای کار موثرتر تیم عبارتند از:

ارتباطات، سادگی، بازخورد، شجاعت ، احترام.

Adaptive Project Framework (APF)

فریم ورک پروژه تطبیقی (APF)، از این اصل پیروی می کند که در پروژه‌های IT عوامل ناشناخته ممکن است در هر زمان ظاهر شوند. همچنین منابع پروژه می توانند در هر زمان تغییر کنند. به عنوان مثال، بودجه ، جدول زمانی یا اعضای تیم می تولنند تغییر کنند.

Extreme Project Management (XPM)

مدیریت پروژه اکستریم (XPM) اغلب برای پروژه‌های بسیار پیچیده با سطح بالای عدم قطعیت استفاده می شود. این رویکرد Agile شامل سازگاری مداوم فرایندها تا زمانی  است که منجر به نتیجه مطلوب شود.    XPM نیاز به انعطاف پذیری زیادی دارد.  به همین دلیل هر اسپرینت کوتاه است ،حداکثر چند هفته.  

Adaptive Software Development (ASD)

توسعه نرم ‌افزار تطبیقی (ASD) بر تطبیق و سازگاری مداوم تمرکز دارد و شامل فازهای گمانه‌ زنی، همکاری و یادگیری است. به دلیل ساختار غیر خطی ان، همپوشانی فازها معمولی است. تکرار مداوم سه مرحله به اعضای تیم کمک کند تا مشکلات را بسیار سریعتر از روش های استاندارد مدیریت پروژه شناسایی و حل کنند.

Dynamic Systems Development Method (DSDM)

روش توسعه سیستم‌های دینامیک (DSDM) بر کل چرخه حیات پروژه تمرکز دارد. به همین دلیل، DSDM بر خلاف سایر روش های متدلوژی چابک، ساختار و پایه دقیق تری دارد.  چهار مرحله اصلی DSDM عبارتند از:

امکان سنجی و مطالعه کسب و کار،حالت عملکردی یا تکرار نمونه اولیه، طراحی و ساخت تکرار، اجرا و پیاده سازی.

Feature Driven Development (FDD)

توسعه مبتنی بر ویژگی (FDD) ترکیبی از بهترین شیوه های متدلوژی اجایل است که بر ویژگی‌های دقیق نرم ‌افزار تمرکز دارد. FDD به شدت به ورودی مشتری متکی است و بر اساس آن الویت بندی می کند.

نتیجه ‌گیری

متدلوژی Agile با انعطاف ‌پذیری و امکان تعامل مداوم با مشتری، می‌تواند به بهبود کیفیت و سرعت تحویل محصولات نرم ‌افزاری کمک کند. با این حال، نیاز به تجربه و مهارت بالا دارد . همچنین مستند سازی و هماهنگی در تیم‌های بزرگ، از چالش‌های این روش محسوب می‌شوند. با درک مزایا و معایب متدلوژی چابک، تیم‌ها می‌توانند تصمیمات بهتری در مورد انتخاب متدلوژی  مناسب برای توسعه پروژه‌های خود بگیرند.

DevOps چیست؟ آشنایی با اصول DevOps به زبان ساده

DevOps چیست؟ آشنایی با اصول DevOps به زبان ساده

DevOps ترکیبی از توسعه (Dev) و عملیات  (Ops)  است که باعث افزایش کارآیی، سرعت و امنیت در توسعه نرم ‌افزار و تحویل آن نسبت به روش‌های سنتی می‌ شود.

دواپس با استفاده از روش‌ها و ابزارها، توانایی یک سازمان در ارائه سریع برنامه‌ها و خدمات را افزایش می ‌دهد. یک چرخه توسعه نرم ‌افزاری سریع تر، سازمان‌ها را قادر می سازد تا در ارائه خدمات به مشتریان عملکرد بهتری داشته باشند و در بازار بهتر رقابت کنند.

رویکردهای DevOps  به تیم‌های توسعه نرم‌ افزار و عملیات از طریق اتوماسیون، همکاری، بازخورد سریع و بهبود مداوم، امکان تسریع در تحویل نرم ‌افزار را می ‌دهد.

این فرآیند از رویکرد Agile در توسعه نرم ‌افزار نشأت می ‌گیرد و رویکرد DevOps را در ساخت و تحویل برنامه‌ها به صورت سریع ‌تر و با تکرار بیشتر گسترش می ‌دهد.

در ادامه به بررسی چرخه عمر DevOps  می پردازیم .همچنین مزایای DevOps را معرفی خواهیم کرد و با روش های DevOps  بیشتر آشنا خواهیم شد.

DevOps  چگونه کار می‌ کند؟

 در یک مدل DevOps، تیم‌های توسعه و عملیات جدا از هم نیستند. گاهی اوقات، این دو تیم در یک تیم واحد ترکیب می ‌شوند و مهندسان در طول چرخه ‌ی کامل برنامه، از توسعه و تست تا استقرار و عملیات، در کنار همدیگر کار می ‌کنند.

در برخی از مدل‌های  دواپس، تیم‌های تضمین کیفیت و امنیت نیز ممکن است با توسعه و عملیات به صورت موثر‌تری یکپارچه شوند و در طول چرخه ‌ی برنامه مشارکت کنند.

 تیم‌های DevOps مجموعه‌ ای از فناوری ها و ابزارها را برای اتوماسیون فرآیندهای دستی و کند استفاده می ‌کنند تا به آن‌ها کمک ‌کند سریع تر و با قابلیت اطمینان بالا، برنامه ‌ها را اجرا و پیاده سازی کنند.

این ابزارها همچنین به مهندسان کمک می‌ کنند وظایفی مانند استقرار کد یا تأمین زیرساخت، که نیاز به کمک تیم‌های دیگر دارند را، به صورت مستقل انجام دهند. این عدم وابستگی باعث افزایش سرعت تیم می‌شود.

با DevOps می‌توانید به سرعت نرم‌ افزار را توسعه دهید و نتایج مثبتی در کسب‌ و کار خود ببینید.

مزایای DevOps

مزایای devOps

دواپس در مقایسه با روش‌های سنتی برنامه ‌ریزی و اجرای توسعه نرم ‌افزار، تغییرات و مزایایی را به همراه دارد. ازجمله مزایای DevOps  می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • افزایش سرعت توسعه : مدل DevOps سرعت توسعه و تحویل نرم افزار را افزاریش می دهد و این امکان را برای تیم توسعه و عملیات فراهم می کند که به نوآوری بپردازند، با تغییرات سریعتر سازگار شوند و کسب‌ و کار را بهبود دهند.
  • تحویل سریع : تحویل پیوسته و ادغام مداوم (CD\CI) ، روش‌هایی هستند که فرآیند انتشار نرم ‌افزار، از ساخت تا استقرار را، سریع می ‌کنند. با افزایش تعداد و سرعت انتشار، می توانید سریع ‌تر قابلیت‌ های جدید را منتشر کنید و باگ ‌ها را رفع کنید. در نتیجه به نیازهای مشتریان سریعتر پاسخ می دهید و با سایر شرکت ها، رقابت بهتری خواهید داشت.
  • قابلیت اطمینان:  استفاده از CD\CI برای تست هر تغییر، کاربردی و ایمن است. هنگامی که از کیفیت به ‌روزرسانی‌ های نرم‌ افزار و تغییرات زیرساختی اطمینان داشته باشید، نرم افزار را با نرخ سریع ‌تری تحویل می دهید و کاربران تجربه مثبتی خواهند داشت. روش‌های نظارت و ثبت گزارش، کمک می ‌کنند تا به موقع از عملکرد نرم افزار مطلع شوید.
  • توسعه ‌پذیری: زیرساخت‌ها و فرآیندها را توسعه پذیر کنید. اتوماسیون و یکپارچه سازی به شما کمک می‌کنند تا سیستم‌های پیچیده و تغییرات بوجود آمده را، مدیریت کنید. به عنوان مثال، “زیرساخت به عنوان کد” به شما کمک می‌کند تا محیط‌های توسعه، تست و تولید خود را به صورت تکرارپذیر و کارآمد مدیریت کنید.
  • بهبود همکاری:  بر اساس مدل فرهنگی DevOps، تیم‌هایی تشکیل دهید که بر ارزش‌هایی مانند مالکیت و مسئولیت تأکید دارند. در این تیم ها توسعه ‌دهندگان و تیم ‌های عملیات به طور نزدیک همکاری می‌ کنند، مسئولیت‌های مشترکی را به اشتراک می ‌گذارند و جریان کاریشان را ادغام می ‌کنند. این همکاری باعث کاهش ناکارآمدی‌ ها و صرفه ‌جویی در زمان می ‌شود (برای مثال، کاهش دوره‌های تحویل بین توسعه ‌دهندگان و عملیات).
  • افزایش امنیت: با استفاده از سیاست‌های خودکار تطابق، کنترل‌های دقیق و تکنیک‌های مدیریت پیکربندی، می‌توانید مدل DevOps  را بدون آسیب به امنیت اتخاذ کنید. به عنوان مثال، با استفاده از “زیرساخت به عنوان کد” و “سیاست به عنوان کد”، می‌توانید تطابق را تعریف و سپس پیگیری کنید.

 

چرخه‌ عمر DevOps

DevOps رویکردی است که به یک تیم توانایی مدیریت کامل چرخه‌ی عمر برنامه‌ها، از توسعه، تست، انتشار، استقرار تا عملیات، نمایش و برنامه ‌ریزی را می ‌دهد.

با استفاده از DevOps، می‌توانیم تحویل برنامه‌ها و خدمات را به کمک یک تیم به سرعت انجام دهیم. شرکت‌هایی مانند Amazon  و Netflix با موفقیت از DevOps برای بهبود تجربه‌ی مشتریان خود استفاده کرده‌اند.

چرخه‌ عمر DevOps مجموعه‌ای از مراحل است که شامل توسعه و وظایف گروه عملیات برای تحویل سریع‌تر نرم‌ افزار است. DevOps  از تکنیک‌هایی مثل کد نویسی، تولید، تست، انتشار، استقرار، عملیات، نمایش و برنامه‌ ریزی پیروی می‌کند.

هر بخش از چرخه‌ عمر DevOps  به ابزارها و تکنولوژی‌هایی مرتبط است تا فرآیند را انجام دهد. برخی از ابزارهایی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند، منبع باز هستند و بر اساس نیازهای تجاری پیاده ‌سازی می‌ شوند.

چرخه‌ عمر DevOps به راحتی قابل مدیریت است و به تحویل با کیفیت نرم افزار کمک می‌کند.

چرخه عمر devops

دوره‌ی چرخه‌ DevOps یک فرآیند تکراری و همکارانه است که اتوماسیون و بازخورد را ترکیب می‌کند تا نرم‌افزار با کیفیت بالا تحویل داده شود. این دوره از چند مرحله متمایز تشکیل شده است. مراحل چرخه‌ عمر DevOps عبارت‌اند از:

  1. برنامه ‌ریزی (Plan):
    • در این مرحله، تیم‌ها اهداف پروژه، نیازمندی‌ها و وظایف را تعریف می‌کنند.
    • تیم ها یک نقشه‌ی توسعه و استقرار ایجاد می‌کنند.
    • شناسایی سهامداران کلیدی و نیازهای آن‌ها برای تعیین جهت مناسب اهمیت دارد.
  2. کدنویسی (Code):
    • توسعه ‌دهندگان کد با کیفیت و قابل تست را بر اساس نیازمندی‌ها می‌نویسند.
    • سیستم‌ های کنترل نسخه (مانند Git ) به مدیریت تغییرات کمک می ‌کنند.
    • با بازبینی کد، از کیفیت کد و رعایت استانداردها اطمینان حاصل می‌کنیم.
  3. ساخت (Build):
    • کد به یک آرتیفکت (مانند فایل JAR  یا WAR ) تبدیل می‌شود.
    • ابزارهای ساخت خودکار (مانند Maven  یا  Gradle) از توسعه مطمئن می‌شوند.
    • تست‌های پایه‌ای و اعتبارسنجی انجام می‌شود.
  4. تست (Test):
    • انواع مختلف تست (تست واحد، تست ادغام، تست پذیرش) آرتیفکت تولید شده را اعتبارسنجی می‌کنند.
    • ابزارهای تست خودکار(مانند JUnit  یا TestNG ) از تطابق و سرعت مطمئن می‌شوند.
    • باگ ها شناسایی و رفع می‌شوند.
  5. انتشار (Release):
    • آرتیفکت تولید شده، برای استقرار آماده می‌شود.
    • یک برنامه ‌ریزی و زمان‌بندی انتشار ایجاد می‌شود.
    • برای طمینان از انتشار بدون مشکل، با سهامداران و تیم‌ها هماهنگی های لازم انجام می شود.
  6. استقرار (Deploy):
    • انتشار به محیط تولید انجام می ‌شود.
    • ابزارهای استقرار خودکار (مانند Ansible  یا  Docker ) از تطابق مطمئن می ‌شوند.
  7. عملیات (Operate):
    • در این مرحله، نرم ‌افزار در محیط تولید پایش می ‌شود تا مشکلات شناسایی شود.
    • برای حفظ پایداری و امنیت نرم ‌افزار، مشکلات تولید، نگهداری و به‌ روزرسانی‌ها بررسی می شوند.
  8. نظارت (Monitor):
    • داده‌های عملکرد و استفاده از نرم ‌افزار جمع‌آوری می‌شود.
    • تجزیه و تحلیل داده‌ها برای شناسایی روندها و مواردی که نیاز به بهبود دارند، استفاده می ‌شود.
    • بازخورد مواردی که نیاز به بهبود دارند ، اطلاع‌ رسانی می شود.
  9. بازخورد (Feedback):
    • بازخورد از سهامداران و کاربران جمع ‌آوری می ‌شود.
    • مواردی که نیاز به بهبود دارند شناسایی می ‌شوند.
    • حلقه‌های بازخورد به مرحله‌ی برنامه ‌ریزی باز می ‌گردد.

این مراحل به یکدیگر وابسته هستند و DevOps بر همکاری، اتوماسیون و بهبود مداوم تأکید دارد.

روش های  DevOps

روش‌های دواپس (DevOps) به مجموعه‌ای از اصول، روش‌ها و ابزارها اشاره دارد که هدف آن ایجاد ارتباط بین تیم ‌های توسعه (Dev) و عملیات (Ops) است.

این روش‌ها با بهره گیری از همکاری، اتوماسیون و بهبود مداوم، سبب تحویل نرم ‌افزار و خدمات با کیفیت بالا به صورت موثر و قابل اعتماد می شوند.

بهترین روش های DevOps

بهترین روش های DevOps عبارتند از : 

  1. پیاده‌سازی CI/CD (Continuous Integration and Delivery)

یکپارچه ‌سازی مداوم به معنی ادغام تغییرات کد در مخزن مرکزی به طور مکرر و از طریق فرآیندهای خودکار می باشد. اهداف اصلی ادغام پیوسته، شناسایی و رفع سریع باگ‌ ها، بهبود کیفیت نرم‌ افزار، کاهش زمان اعتبارسنجی و انتشار نسخه های جدید نرم‌ افزار است.

در تحویل پیوسته، اتوماسیون مراحل تولید، تست، استقرار و تغییرات کد، تضمین کننده ی ورود سریع محصول به بازار است. با پیاده ‌سازی صحیح تحویل پیوسته، توسعه ‌دهندگان همیشه دارای محصول آماده‌ی انتشار هستند که از فرآیند آزمون استاندارد عبور کرده اند.

  1. مانیتورینگ و ثبت لاگ مداوم (Monitoring and Logging)

مانیتورینگ و ثبت لاگ  دو رویکرد متفاوت هستند، اما هر دو برای مدیریت عملکرد و قابلیت دسترسی به داده‌ها مورد استفاده قرار می ‌گیرند.  مانیتورینگ به شما کمک می ‌کند تا عملکرد یک برنامه را مدیریت کنید، در حالی که ثبت لاگ ها (Logging)  به مدیریت داده‌ های خاص درون لاگ‌ ها می ‌پردازد.

مانیتورینگ شامل مشاهده عملکرد، امنیت و کیفیت برنامه به صورت زمان ‌بندی شده است. حاصل مانیتورینگ مداوم، تشخیص سریع مشکلات و رفع آن‌ها است. با مانیتورینگ، سازمان ها متوجه خواهند شد که چگونه عملکرد برنامه و زیرساخت بر تجربه کاربر نهایی محصول آنها تاثیر می گذارد.

ثبت لاگ مدیریت تمام داده ‌های لاگ است که توسط برنامه ‌ها و زیر ساخت‌ها تولید شده است. این مدیریت شامل جمع ‌آوری لاگ ‌ها از منابع مختلف و انتقال آن ‌ها به یک مکان مرکزی، ذخیره و آرشیو کردن لاگ ‌ها، کنترل کیفیت داده ‌های لاگ، افزایش اطلاعات موجود در لاگ ‌ها و تحلیل داده‌ های لاگ می باشد.

ثبت لاگ به شما این امکان را می ‌دهد تا تاثیر تغییرات یا به ‌روز رسانی‌ها بر روی کاربران را بررسی کرده و ریشه‌های مشکلات را شناسایی کنید.

در فرآیند مانیتورینگ و ثبت لاگ، ایجاد هشدار یا انجام تجزیه و تحلیل در زمان واقعی ، به سازمان ها کمک می کند تا فعالانه تر بر خدمات خود نظارت داشته باشند.

  1. تست خودکار و مداوم  Continuous and Automatic Test) )

 در این فرآیند، ارزیابی مداوم نرم ‌افزار به منظور اطمینان از کیفیت و قابلیت اعتماد آن انجام می ‌شود.در تست مداوم، از تکنیک‌ها، روش‌ها و ابزارهای مختلف برای شناسایی باگ ها و رفع آن ها استفاده می شود. در صورت وجود باگ یا خطا، کد برای اصلاح به مرحله ادغام ارسال می‌ شود.

علاوه بر این، تست ‌های مداوم،  گزارش ارزیابی تست را بهبود می ‌بخشد و هزینه تأمین و نگهداری محیط ‌های تست را کاهش می ‌دهد. ابزارهای  Junit  ، Selenium، TestNG  و TestSigma  از جمله ابزارهای DevOps  برای تست ‌های مداوم هستند.  همچنین تست‌های خودکار، زمان و تلاش لازم برای ارائه نتایج با کیفیت را کاهش می ‌دهند.

ابزارهای اتوماسیون مانند JUnit، Selenium، Testsgima، Cypress  و Playwright اغلب برای اجرای خودکار موارد تست استفاده می ‌شوند که منجر به تست ‌های سریع‌ تر و کارآمد ‌تر می ‌شود. TestSigma  یک پلتفرم یکپارچه تست خودکار مبتنی بر هوش مصنوعی است که پیچیدگی فنی تست خودکار را از طریق هوش مصنوعی کاهش می ‌دهد.

  1. زیرساخت و سیاست به عنوان کد  (Infrastructure and Policy as Code) 

زیرساخت به عنوان کد شیوه ای است که در آن زیرساخت‌ها را با استفاده از کد و تکنیک‌های توسعه نرم ‌افزار، پیاده ‌سازی و مدیریت می ‌کنند. 

بنابراین، مهندسان می‌توانند با استفاده از ابزارهای مبتنی بر کد با زیرساخت تعامل کنند و آن را مدیریت کنند. با این روش، می توان زیرساخت ‌ها و سرورها را به سرعت با الگوهای استاندارد پیاده‌سازی کرد.

سیاست به عنوان کد (Policy as Code) روشی برای تعریف و مدیریت قوانین، معیارها و شرایط امنیتی از طریق کد است. این رویکرد به شما امکان اجرای خودکار اعتبارسنجی و حسابرسی سیاست‌ها را در محیط توسعه/تحویل/پیاده‌سازی (CI/CD) مداوم می‌دهد.

با استفاده از سیاست به عنوان کد، می‌توانید قوانین امنیتی و ریسک را به صورت برنامه ‌نویسی پیاده ‌سازی کنید و در محیط‌های IT اجرا وتأیید کنید.  این رویکرد معمولاً در زمینه‌های امنیت، پایبندی به مقررات و پیکربندی زیرساخت‌ها استفاده می‌شود.

  1. همکاری و ارتباط (Communication and Collaboration)

ترویج ارتباط ، اعتماد و مسئولیت مشترک بین تیم‌های توسعه و عملیات برای تضمین تحویل و نگهداری بدون مشکل برنامه ها ضروری است. فرهنگ سازمانی یکی از جنبه‌های کلیدی DevOps  است که به افزایش ارتباطات و همکاری در سازمان توجه دارد.

این هماهنگی افراد، سبب تمرکز فرآیندها و ابزارها بر روی نیازهای مشتری می شود. ابزارهای DevOps  و اتوماسیون می‌توانند فرآیندهای کاری را شفاف ‌تر کنند و اطلاعات را به اشتراک بگذارند. تیم‌های DevOps  می‌توانند از ابزارهای مختلف برای ارتباط استفاده کنند.

به طور خلاصه، ایجاد یک فرهنگ DevOps که ارتباطات و همکاری را ترویج می ‌کند، به سازمان ها کمک می ‌کند تا بر روی اهداف و پروژه‌ها به صورت هماهنگ فعالیت کنند.

  1. یادگیری مداوم (Continuous Learning) 

تیم ‌ها باید از تجربیات خود یاد بگیرند و فرآیندها و ابزارهای خود را به طور مداوم، بهبود دهند. همچنین، توسعه‌ دهندگان و متخصصان عملیات باید با همکاری و تبادل دانش، بهبود‌های مداوم را در محیط‌های توسعه و تولید ایجاد کنند. این تمرکز بر یادگیری مداوم و بهبود‌های پیوسته، اساس فلسفه‌ی دواپس است.

DevOps  چگونه به تحقق فرآیند CI/CD  کمک می‌ کند؟

DevOps  و CI/CD  رقیب نیستند، بلکه یک هدف مشترک دارند و آن ارائه ارزش به مشتریان است.

CI/CD  ابزارها و روش‌هایی را برای ایجاد یک جریان کاری بی‌ نقص فراهم می ‌کند، در حالی که DevOps  فرهنگ همکاری و اتوماسیون را تقویت می‌کند.

CI وCD با هم تشکیل یک پایپ لاین می‌ دهند، که مجموعه ‌ای از جریان ‌های کاری خودکار است که به تیم‌های DevOps  کمک می‌ کند تا کارهای دستی را کاهش دهند. به عبارت دیگر، CI/CD به شما کمک می‌ کند تا تغییرات کد را با سرعت و قابلیت اطمینان بیشتری ارسال کنید.

همچنین، با تست‌های خودکار مداوم، پایداری و قابلیت اطمینان کدها حفظ می‌شود و سازمان‌ها می‌توانند منابع خود را بر روی نوآوری و رضایت مشتری متمرکز کنند .  DevOps   و CI/CD  با هم تیم‌ها را قادر می ‌سازند تا نوآوری داشته باشند، تست کنند و به طور مداوم بهبود یابند.

DevOps  چگونه از رویکرد Cloud-Native  پشتیبانی می کند؟

DevOps  نقش مهمی در کمک به سازمان‌ها برای پذیرش رویکردهای cloud-native  دارد و به منظور افزایش همکاری بین تیم‌های توسعه و عملیات، اتوماسیون زیرساخت‌ها و… ایجاد شده است.

هدف استراتژی‌های DevOps  بهبود چرخه توسعه، کاهش خطاهای نصب، تسریع در ارتباطات، افزایش کارآمدی و موارد دیگر است.  از طرف دیگر، cloud-native  به توسعه‌ دهندگان و تیم‌های عملیات امکان همکاری بیشتر را در ایجاد نرم ‌افزارهای بهتر و با سرعت بیشتر می‌دهد.

مهندس DevOps کیست؟

مهندس DevOps یک کارشناس IT است که مدیریت عملیات DevOps  سازمان را انجام می‌دهد. این عملیات شامل تمام روش‌ها و ابزارهایی است که سازمان برای ایجاد و مدیریت نرم ‌افزار استفاده می ‌کند.  مهندسان DevOps عنصر اصلی در پیاده ‌سازی موفق DevOps هستند.

وظایف مهندس DevOps ممکن است در سازمان‌های مختلف متفاوت باشد، اما به طور معمول شامل ترکیبی از مهندسی انتشار، پیکربندی و مدیریت زیرساخت‌ها، مدیریت سیستم، امنیت و حمایت از DevOps  می ‌شود.

حمایت از DevOps  شامل ترویج DevOps در سازمان و ایجاد محیط همکاری بیشتر است . مهندسان DevOps  نیاز به دانش زبان‌ های برنامه ‌نویسی مختلف و مهارت‌ های قوی ارتباطی دارند تا بتوانند در میان گروه‌ های مهندسی و تجاری همکاری کنند.

تاثیر DevOps بر روابط سازمان با مشتریان چگونه است؟

DevOps به عنوان یک ابزار قدرتمند برای سازمان‌هایی که به دنبال افزایش رضایت مشتری و تقویت وفاداری بلندمدت هستند، به کار گرفته می شود.

با اتخاذ رویکردهای DevOps، سازمان‌ها می‌توانند نوآوری را شتاب دهند، کیفیت محصول را بهبود دهند و تجربیات شخصی‌سازی شده‌ای ارائه دهند که با نیازهای مشتریان همخوانی دارد .

این تغییرات باعث می‌شود که مشتریان احساس کنند که نیاز‌ها و انتظارات آن‌ها در مرکز توجه قرار دارد و تجربه‌ی آن‌ها بهبود یافته می یابد. به عبارت دیگر، DevOps به سازمان‌ها کمک می‌کند تا بهتر به نیازهای مشتریان پاسخ دهند و تجربه‌ی بهتری را ارائه دهند.

 

چگونه می‌توان DevOps را در سازمان پیاده سازی کرد؟

 پیاده‌ سازی DevOps نیاز به رویکرد سیستماتیک دارد که شامل تعریف اهداف واضح، تشکیل ساختار تیم و یکپارچه ‌سازی ابزارهای اتوماسیون برای توسعه پیوسته و استقرار می‌شود.

در ادامه، یک راهنمای گام به گام برای پیاده‌ سازی DevOps  در سازمان ها ارائه شده است:

  1. تشکیل یک واحد DevOps متخصص:
    • ایجاد یک تیم متخصص DevOps با توانمندی‌ های مورد نیاز.
    • شروع به عملیات توسعه پیوسته (CI) برای ارسال تغییرات کد به محیط‌های تولید.
  2. تعیین اهداف DevOps:
    • مشخص کردن اهداف کوتاه‌ مدت و بلند مدت برای پیاده ‌سازی DevOps.
  3. توسعه استراتژی جامع DevOps :
    • تشکیل ساختار تیم DevOpsو تعیین نقش‌ ها و مسئولیت ‌ها در تیم.
    • ادغام زیرساخت با ابزارهای CI/CD مانند Jenkins  یا  GitLab.
  4. اتوماسیون تست و هماهنگی QA با توسعه:
    • استفاده از ابزارهای خودکار برای تست‌های واحد، انتگرال و عملکرد .
    • همکاری بین تیم‌ های QA و توسعه ‌دهندگان .
  5. پایش عملکرد برنامه:
    • استفاده از ابزارهای پایش و پیگیری عملکرد برنامه ‌ها و زیر ساخت‌ها.

با پیروی از این مراحل، شما می‌توانید دواپس را به عنوان یک استراتژی موثر برای بهبود توسعه نرم‌ افزار در سازمان خود پیاده سازی کنید.

خلاصه

با پیاده‌ سازی فرآیند توسعه  DevOps، شما تصمیم می‌ گیرید جریان و ارائه ارزش برنامه ‌ی خود را با تشویق به محیط همکاری در تمام مراحل چرخه‌ی توسعه بهبود دهید.

موفقیت DevOps  به فرهنگ مسئولیت ‌پذیری، همکاری بهبود یافته، همدلی و مسئولیت مشترک در نتایج کسب‌ و کار، بستگی دارد.

اگر مایلید درباره ی تفاوت DevOps  و SRE بیشتر بدانید ، پیشنهاد می دهم مطلب زیر را مطالعه بفرمائید:

مقایسه SRE و DevOps : تفاوت ها و شباهت ها

توسعه نرم افزار ERP

توسعه نرم افزار ERP

توسعه نرم افزار ERP به فرآیند ایجاد و پیاده‌ سازی نرم‌ افزار برنامه ‌ریزی منابع سازمانی (ERP) اشاره دارد. نرم ‌افزار ERP  برای مدیریت و یکپارچه‌ سازی فرآیندهای کلیدی کسب ‌و کار یک سازمان و سیستم جامع طراحی شده است. توسعه نرم افزار ERP می ‌تواند شامل توسعه نرم افزارهای مالی، منابع انسانی، تولید، زنجیره تأمین، خدمات، تدارکات و غیره باشد. هدف توسعه نرم افزار ERP ، تسهیل جریان اطلاعات در داخل سازمان و مدیریت ارتباطات با ذینفعان خارجی است. توسعه نرم افزارERP  می‌ توانند به بهبود کارایی، استانداردسازی فرآیندها و فراهم آوردن دید کامل به عملیات کمک کنند.

توسعه نرم افزار ERP یکی از پیچیده ترین رویکردها محسوب می شود که نیاز به یک چشم انداز یکپارچه از استراتژی توسعه دارد. در ادامه، تصویر کاملی از فرآیند توسعه ERP  ارائه خواهد شد.

در ادامه مراحل توسعه نرم افزار ERP ، مراحل پیاده سازی ERP ، هزینه و tech-Stack مورد نیاز برای توسعه نرم افزار ERP  را بررسی خواهیم کرد.

مراحل توسعه نرم افزار ERP

مراحل توسعه ERP

مرحله کشف و شناسایی

 با تعیین انتظارات شروع کنید. توسعه‌دهندگان باید نیازهای شما را به‌ وضوح درک کنند. می‌توانید هر ماژولی را در یک برنامه وب ساده قرار دهید و این یک گزینه عالی برای کسب‌وکارهای کوچک و متوسط ​​است. برای یک شرکت بزرگ، منطقی است که به دنبال ابر ERP باشید. قبل از برنامه ‌ریزی توسعه، مطمئن شوید که دو سوال اساسی را روشن می ‌کنید:

  • در نتیجه ی این فرآیند چه مشکلاتی در کسب‌ و کار حل خواهد شد؟
  • آیا شرکت فرآیند توسعه نرم افزار ERP را انجام می دهد یا باید یک تیم توسعه برون سپاری استخدام کنید؟

برای تعیین اهداف واقع‌گرایانه و قابل دستیابی، لازم است با تمام سهامداران و کارشناسان IT شرکت مشورت کنید.

مرحله اکتشاف، ضامن موفقیت پروژه است.

مرحله طراحی

راهکار نهایی شامل تعداد زیادی نقش کاربری، عناصر ناوبری، نمودارها و اجزای تعاملی خواهد بود. بنابراین باید تمرکز اصلی بر روی  طراحی باشد زیرا عملکرد نهایی ، در نتیجه ی طراحی درست خواهد بود.

اقدامات و روش های شرکت‌های دیگر در صنعت خود را مطالعه کنید و یک شرح خام از سیستم خود ایجاد کنید. نوع و پیاده‌سازی موقت پروژه را تعیین کنید. اگر خدمات برون سپاری را ترجیح می‌دهید، در ایجاد ساختار و انتخاب تیم و منابع مورد نیاز آن مشارکت کنید.

اگر راهکار توسعه ERP برای یک سازمان گسترده در نظر گرفته شده است، افرادی از دپارتمان های مختلف را در برنامه ‌ریزی مشارکت دهید. بنابراین شما دید کلی از تمام عملکردهای مهم دارید و می‌توانید لیستی از ماژول‌های لازم را تهیه کنید. به رنگ‌ بندی عناصر توجه ویژه داشته باشید. هر یک از آنها باید استاندارد باشد، به‌ وضوح نشان دهنده شرکت شما باشد و ارزش‌های شرکت شما را منعکس کند.

مرحله انتخاب تکنولوژی ها

 توسعه‌ دهندگان برای توسعه نرم افزار ERP باید تکنولوژی استک مناسب را تشکیل دهند.

تکنولوژی‌های مختلف مانند زبان‌های برنامه ‌نویسی، فریم ‌ورک‌ها، کتابخانه‌ها و ابزارهای دیگری که توسعه ‌دهندگان برای ساخت یک برنامه یا وب‌ سایت استفاده می‌کنند، به عنوان یک تکنولوژی استک یا tech stack  شناخته می‌شوند.

استفاده ازtech stack    مناسب، به توسعه ‌دهندگان کمک می‌کند تا زمان توسعه را کاهش داده و پروژه‌های خود را در زمان مقرر به پایان برسانند.

مرحله یکپارچگی

 بدون شک، جریان کاری شما نیاز به یکپارچه سازی با محصولات دیگر مانند  Office 365، G Suite، FreshBooks   یا مشابه آن ها را دارد. با استفاده از رابط کاربری(API)  مخصوص، توسعه ‌دهندگان قادر خواهند بود به سیستم شما دسترسی پیدا کرده و آنها را نمایش دهند.

مرحله تست

 اطمینان حاصل کنید که موارد زیر را انجام دهید:

  • مطمئن شوید که محصول نیازهای امنیتی، یکپارچه سازی و کاربردی را برآورده می‌کند.
  • عملکرد ماژول‌ها را ارزیابی کنید. دقت نتایجی که سیستم برمی‌گرداند را محاسبه کنید. از گروه‌های متمرکز برای تست ماژول‌ ها و ترکیب‌های خاص استفاده کنید.
  • یک بررسی امنیتی انجام دهید. ما پیشنهاد می‌دهیم تست پویا را با فایروال های برنامه وب (web application firewalls WAF)  ادغام کنید. این کار به شما اجازه می ‌دهد تا آسیب‌ پذیری‌ها را ردیابی کرده و به محض بروز مشکل، آن را برطرف کنید.

مراحل پیاده‌ سازی نرم افزار ERP

مراحل پیاده‌ سازی نرم افزار ERP

چرخه عمر پیاده ‌سازی ERP شامل مراحل زیر است:

  1. انتخاب محصول: ERP ارزیابی و انتخاب نرم‌ افزار ERP که بهترین مطابقت را با نیازهای کسب ‌و کار دارد.
  2. برنامه ‌ریزی پروژه: تعیین اهداف، تیم پروژه، زمان‌ بندی و بودجه.
  3. تجزیه و تحلیل عدم تطابق: شناسایی و بررسی هرگونه تفاوت بین فرآیندهای کسب ‌و کار فعلی و قابلیت‌های جدید نرم ‌افزار .ERP
  4. توسعه و اجرا: سفارشی ‌سازی و تنظیم نرم‌ افزار برای رفع عدم تطابق ‌ها و ادغام با سایر سیستم ‌ها.
  5. مهندسی مجدد: بازطراحی فرآیندهای کسب‌ و کار برای به حداکثر رساندن بهره‌ وری با استفاده از. ERP
  6. تست: اطمینان از عملکرد صحیح نرم ‌افزار در شبیه ‌سازی شرایط واقعی.
  7. آموزش: آموزش کارکنان برای استفاده صحیح و مؤثر از سیستم.
  8. پیاده‌سازی: راه‌اندازی نرم‌افزار در محیط واقعی کسب‌وکار.
  9. خدمات پشتیبانی و نگهداری: ارائه خدمات پس از پیاده‌سازی برای حفظ عملکرد سیستم.

این مراحل به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به سازمان کمک کنند تا به بهترین شکل از نرم‌افزار ERP استفاده کنند و از سودآوری آن حداکثر استفاده را ببرند. هر مرحله دقت و برنامه ‌ریزی دقیقی را می‌ طلبد تا اطمینان حاصل شود که پروژه به خوبی پیش می رود.

تکنولوژی tech stack  برای توسعه نرم‌ افزار ERP

 

Front-end

front end

HTML : بلوک سازنده اصلی است که محتوای وب را به بخش‌ها، پاراگراف‌ها، تصاویر، سرفصل‌ها، پیوندها و بلوک‌های دیگر تقسیم می‌کند.

CSS  : زبان استایل صفحه است که نحوه نمایش محتوای وب را در یک وب سایت توصیف می‌کند. با استفاده از این ابزار، یک توسعه‌دهنده می‌تواند رنگ، اندازه و فونت متن، فاصله بین پاراگراف‌ها، رنگ یا طرح پس‌زمینه، تصاویر، اندازه جدول و سایر جنبه‌های یک صفحه وب را تعریف کند.

JavaScript   :  برای ایجاد عناصر واسط کاربری اضافی مانند اسلایدرها، نقشه‌های تعاملی، ماشین حساب و انیمیشن‌های دو بعدی و سه بعدی استفاده می ‌شود.

React.js  : یک کتابخانه JavaScript  برای توسعه عناصر واسط کاربری پویا و تعاملی است. توسعه ‌دهندگان می‌توانند از این کتابخانه برای طراحی واسط کاربری یک صفحه یا یک برنامه موبایل استفاده کنند. هدف آن ارائه سرعت، سادگی و قابلیت مقیاس‌پذیری توسعه front-end است.

Angular.js  :  یک فریم ورک عالی جاوا اسکریپت است که توسط گوگل برای ساخت برنامه های تک صفحه ای پاسخگو و پویا پشتیبانی می شود.

Vue.js : یک فریم ورک JavaScript  پیشرفته برای ساخت واسط کاربری و برنامه‌های تک صفحه ای پیچیده است.

Back-end

back end

  .NET: یک پلتفرم برای ایجاد نرم‌افزارهای با کیفیت بالا، چند پلتفرمی، با عملکرد بالا و امن است؛ این امکان را به شما می‌ دهد که از چندین زبان ( C#، F#، VB و غیره)، ویرایشگرها و کتابخانه‌ها برای ایجاد اپلیکیشن های سرور سازمانی که در ویندوز سرور و لینوکس یا میکروسرویس‌های ابری در مقیاس بزرگ اجرا می شوند، استفاده کنید.

Java  : یک زبان برای برنامه‌نویسی در سمت سرور است.

Python  : یک زبان برنامه‌نویسی سطح بالا است که گاهی اوقات برای توسعه راهکارهای سمت سرور استفاده می‌شود.

پایگاه داده

database
  • MSSQL  : یک سیستم مدیریت محبوب از Microsoft برای ذخیره و مدیریت داده‌ها است.
  • PostgreSQL : یک سیستم مدیریت پایگاه داده شیء-رابطه‌ای(یک مدل داده ای که ویژگی‌هایی از مدل داده‌ای شیءگرا و رابطه‌ای را ترکیب می‌کند) است که در راهکارهای سفارشی استفاده می‌شود.
  • :  Oracle SQL یکی از بهترین پیشنهادها برای برنامه‌های مدیریت پایگاه داده شرکت ها است.
  • MongoDB  : یک سیستم مدیریت پایگاه داده NoSQL  متن باز و سند محور است که از یک زبان کوئری بدون ساختار استفاده می‌کند.
  • Azure CosmosDB  : مشابه MongoDB و SQL است، به راحتی تراکنش‌های ACID را پشتیبانی می‌کند، اما از مدل داده‌ رابطه‌ای استفاده نمی‌کند.

هزینه های توسعه نرم‌ افزار ERP

  • هزینه کلی مالکیت (Total cost of ownership TCO)شامل هزینه اولیه نرم‌افزار و هزینه‌های بعدی است
  • پیاده‌سازی: طراحی، نصب و پیکره بندی جریان کاری. برای کاهش هزینه‌ها، قبل از ساختن یک ERP  کامل، سعی کنید یک MVP راه‌اندازی کنید.
  • سفارشی‌سازی: شامل هزینه راهکارهایی است که از ابتدا به صورت سفارشی ایجاد شده‌اند.
  • آموزش: شامل هزینه سودهای از دست رفته به دلیل کاهش  زمان کارکنان در انجام وظایف اصلی است.
  • به‌روزرسانی: هزینه‌های طراحی مجدد فرآیند.
  • نگهداری: کار یک تیم IT مجرب.
  • پشتیبانی: ساعات کاری کارشناسانی که به کارمندان شما در حل مشکلات جدید کمک می‌کنند.
هزینه های توسعه ERP

در هنگام برنامه ‌ریزی بودجه، به‌خاطر داشته باشید که این هزینه با توجه به مقیاس بزرگی شرکت، عملکرد سیستم و تعداد کاربران تعیین می ‌شود. قیمت یک راهکار سفارشی می‌تواند از ۵۰،۰۰۰ دلار تا میلیون‌ها دلار متغیر باشد. بیشترین قیمتی که ارائه‌ دهندگان SaaS  شرکتی برای هر کاربر درخواست می کنند، ۴۰۰ دلار در ماه است!

اگر توسعه نرم افزار ERP را برون سپاری می کنید، قیمت‌های شرکت‌های برون سپاری مختلف را مقایسه کنید و جزئیاتی درباره تقسیم هزینه بپرسید. و توجه داشته باشید که قیمت‌های متخصصان اروپای شرقی معمولاً پایین‌تر است.

توسعه برنامه  :ERPراهکارهای شرکت های دیگر در مقابل راهکارهای سفارشی طراحی شده

در انتخاب یک  ERP، کارآفرینان با دو گزینه مواجه هستند: ایجاد یک راهکار کاملاً سفارشی که متناسب با آنها است یا خرید  راهکارهایی که توسط شرکت‌های دیگر تولید شده‌اند و بیشتر نیازهای کاربر را برآورده می‌ کنند. این راهکارها معمولاً از نظر هزینه‌ ارزان ‌تر هستند و زمان کمتری برای پیاده‌ سازی نیاز دارند. در مقابل، راهکارهای سفارشی شده، برای مسائلی که با راهکارهای معمول قابل حل نیستند، به کار می‌روند. این راهکارها برای مسائلی که نیاز به تخصص و دانش خاص دارند، مناسب هستند.

راهکارهای سفارشی امروزه محبوب ‌ترین راهکارها هستند زیرا:

  • آنها به ویژه برای مجموعه‌ای خاص از نیازها، از جمله نیازها و محدودیت‌های سازمانی، طراحی و توسعه داده شده‌اند.
  • تنظیمات سیستم برای در نظر گرفتن تمام ویژگی‌های جریان‌های سازمانی، مدیریت، استراتژی‌ها و عملیات طراحی شده است.

راهکارهای سفارشی برای شما بهینه ‌ترین راهکار است اگر:

  • می ‌خواهید به ‌صورت مستقیم به نیازهای کسب‌ و کار خود پاسخ دهید.
  • برای شما مشکلی ندارد که وقت و پول بیشتری را در توسعه نرم افزار ERP سرمایه ‌گذاری کنید تا در بلند مدت نتایج کارآمدی را دریافت کنید.
  • شما به دنبال انجام وظایف کسب‌ و کار خود با بهره وری و انعطاف‌ پذیری مطلوب برای مواجهه با چالش‌های آینده هستید.

در حالت سفارشی، توسعه نرم افزار ERP گران‌ تر است، زیرا به تیم توسعه ‌دهندگان، طراحان و تست کنندگان نیاز دارد. با این حال، برای تمامی شرکت‌ها، بدون توجه به اندازه آنها، مناسب است زیرا فروشندگان می‌توانند پلتفرم را مطابق با نیازهای خاص خود تغییر دهند.

یک سیستم کامل و آماده، اغلب انعطاف‌ پذیری و عملکرد محدودی (گاهی اوقات بیش از حد) دارد زیرا برای پاسخگویی به نیازهای کلی طراحی شده است.

این انتخاب در صورتی توجیه پذیر است که به دنبال موارد زیر باشید:

  • یک سیستم آسان برای پیاده‌ سازی بدون جریان‌ها و ساختار داده‌ای از پیش تعریف شده و هزینه‌های لایسنس اضافی
  • راه‌ اندازی و پیاده ‌سازی عملیاتی
  • زمان سریع ‌تر برای رسیدن به بازار
  • کمترین تعامل با ماژول‌های دیگر

نرم افزارهای آماده با لیست محدودی از ماژول‌ها و سفارشی ‌سازی کم، بهترین انتخاب برای کسب ‌و کارهای سنتی مانند فروش است و برای بخش پزشکی یا مالی بهترین انتخاب نیست. اینگونه راهکارهای آماده ساده اند اما قابل تغییر نیستند.

سوالات متداول

  • توسعه نرم‌ افزار ERP چیست ؟

توسعه نرم ‌افزار ERP یک فرآیند برای ساخت نرم ‌افزار برنامه ‌ریزی منابع سازمانی است که به مدیریت فرآیندهای کلیدی کسب ‌و کار کمک می ‌کند.

  • چگونه می ‌توان نرم‌افزار ERP را توسعه داد؟

شما می‌توانید با مرور راهنمای بالا، به خلاصه ی فرآیند توسعه نرم‌ افزار ERP برسید. ERP یک ابزار استراتژیک قدرتمند برای بهینه ‌سازی عملیات کسب ‌و کار برای شرکت‌های متوسط و بزرگ است که می ‌خواهند محیط کاری بهتری ایجاد کنند.

  • چه مراحلی در چرخه عمر پیاده ‌سازی ERP وجود دارد؟

مراحل چرخه عمر ERP شامل موارد زیر است اما به آن ها محدود نمی شود:

 شناسایی نیازها و برنامه‌ریزی؛ طراحی؛ توسعه؛ آزمایش؛ پیاده‌سازی و پشتیبانی، شامل کانفیگ و ‌آپدیت در صورت نیاز.

  • چه مزایایی در توسعه برنامه ERP وجود دارد؟

 از جمله مزایای توسعه نرم افزار ERP می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: بهبود فرآیندهای کسب ‌وکار و ساده‌ سازی آنها؛ افزایش قابلیت مقیاس‌ پذیری؛ گزارش‌ دهی ساده ‌تر؛ بهبود خدمات مشتری؛ کنترل پیشرفته موجودی و مدیریت کارآمد زنجیره تأمین ؛ افزایش امنیت داده؛ و سرعت بالای تصمیم ‌گیری در چارچوب استراتژی کلی شرکت.

  • چگونه یک شرکت توسعه نرم‌افزار ERP می‌تواند به شما در بهبود کسب‌ و کار کمک کند؟

با توسعه نرم افزار ERP، شما نرم‌افزاری را دریافت می‌کنید که بخشی اساسی از برنامه تحول دیجیتال شما است. با هزینه نسبتاً کم، کسب‌ و کار خود را با ابزارهایی مدرن می کنید که فعالیت های سازمان شما را متمرکز ، سازماندهی  و بهینه ‌سازی  می ‌کنند و شما کنترل کاملی بر روی عملکردهای کسب ‌و کار خود پیدا می کنید ERP. روش های ناکارآمد و فعالیت های بیش از حد پرهزینه را حذف می کند و همچنین قابلیت توسعه و اتوماسیون عمیق را فراهم می کند.

مقایسه SRE و DevOps : تفاوت ها و شباهت ها

مقایسه SRE و DevOps : تفاوت ها و شباهت ها

برای مقایسه SRE و DevOps بهتر است با قابلیت های هر کدام بیشتر آشنا شویم و سپس تفاوت ها و شباهت های SER  و DevOps  را بررسی می کنیم.

مهندسی قابلیت اطمینان سایت (SRE) و DevOps  دو رویکرد متفاوت هستند، اما هدف هر دو بهبود عملکرد نرم ‌افزار و تسریع در تحویل آن است.

DevOps  بر توسعه نرم ‌افزار و چرخه عمر برنامه تمرکز دارد، در حالی که SRE بر پایداری و قابلیت اطمینان سیستم‌ های نرم ‌افزاری تمرکز دارد.

DevOps  یک رویکرد عملی برای افزایش سرعت توسعه و تحویل نرم ‌افزار جدید است و SRE  بر فرآیندهای عملیاتی متمرکز است. هر دو شیوه اصول کلی یکسانی دارند و می‌توانند یکدیگر را تکمیل کنند.

با افزایش چشمگیر تقاضا برای خدمات آنلاین، سازمان ها به فن آوری های ابر بومی روی آوردند.  محیط های ابر بومی  (Could Native)، سبب افزایش سرعت و چابکی توسعه و عملیات نرم افزار  (DevOps) شدند.  از طرفی سرعت و چابکی، مشکلات و پیچیدگی های جدیدی را به وجود می آورد، و این در حالی بود که عملکرد و قابلیت اطمینان باید حفظ می شد.  در این جا بود که SRE وارد عمل شد.

در این مطلب به مقایسه SRE وDevOps  می پردازیم  و نحوه تعامل آنها را بررسی می کنیم.

DevOps

 DevOps یک فرایند خاص نیست، بلکه مجموعه ای از شیوه های انعطاف پذیر توسعه و تحویل نرم افزار است که شکاف بین توسعه نرم افزار و عملیات فناوری اطلاعات را از بین می برد.  هدف DevOps  توسعه و ارائه بهترین نرم‌ افزارها با سرعت بیشتر است . این هدف با استفاده از روش‌های متدلوژی چابک، اتوماسیون حداکثری و همگام ‌سازی تیم‌ها به جای تیم‌های جدا از هم، بدست می آید.

تیم‌ها ممکن است در روند اجرای برنامه‌های جدید، در فرایندهای دستی متداول و جزئی و چرخه‌های پیشین گیر کنند و با هم تعامل سازنده نداشته باشند. در این حالت مدیران باید تیم‌ های DevOps را در توسعه و اتخاذ روش‌هایی برای ساده‌ سازی و اتوماسیون هر چه بیشتر فرآیندها حمایت کنند.

DevOps  فقط شامل فرآیندها و اتوماسیون نمی شود بلکه رویکردی است که تیم ها را برای  مجموعه اهداف مشترک همگرا می کند.  

توسعه ‌دهندگان تمایل دارند با چابکی بیشتری برنامه را توسعه دهند، در حالی که تیم‌های عملیات تلاش می ‌کنند پایداری و  پیش ‌بینی پذیری برنامه را حفظ کنند.  هدف DevOps  این است که تیم‌ها را با وجود تفاوت های عملکردی، هماهنگ کند و اطمینان دهد که تیم ها با همکاری می توانند به اهداف خود برسند.

اگر مایلید در مورد DevOps بیشتر بدانید ، پیشنهاد می کنم مطلب زیر را مطالعه بفرمائید:

DevOps چیست؟ آشنایی با اصول DevOps به زبان ساده 

SRE

فلسفه  SRE این است که دو تیم عملیات (Operations) و توسعه ‌دهندگان (Developers) در یک تیم ترکیب شوند تا مشکلات عملیاتی سیستم ‌ها را بهبود بخشند و اطمینان از عملکرد پایدار و قابل اعتماد سیستم ‌ها را بالا ببرند. این فلسفه مبتنی بر اصول مهندسی نرم‌ افزار و شیوه‌های جدیدی است که به توسعه ‌دهندگان امکان می ‌دهد تا بهترین شیوه ‌ها و ابزارهای موجود را برای بهبود عملکرد و پایداری سیستم استفاده کنند.

SRE  اصول DevOps را برای بهبود فرایندهای عملیاتی ، از جمله  موارد زیر اعمال می کند:

  • دسترس بودن
  • کاهش تاخیر
  • بهره وری
  • مدیریت تغییرات
  • واکنش اضطراری مناسب
  • برنامه ریزی دقیق ظرفیت سیستم

SRE  تحول عملیات سنتی با استفاده از اصول مهندسی نرم ‌افزار و DevOps است تا دسترسی، عملکرد و توسعه ‌پذیری نسخه‌ها را با ایجاد انعطاف پذیری در برنامه‌ها و زیرساخت‌ها بهبود بخشد.

اگر مایلید در مورد SRE  بیشتر بدانید ، پیشنهاد می کنم مطلب زیر را مطالعه بفرمائید:

مهندسی قابلیت اطمینان سایت (SRE) به چه معناست ؟ 

شباهت های SRE و DevOps  

اگر SRE اصول مهندسی نرم افزار را در جهت عملیات DevOps اعمال می کند، منطقی است که انتظار داشته باشیم این دو مشترکات زیادی داشته باشند.

SRE  و DevOps هر دو بهبود عملکرد و پایداری سیستم ‌ها را هدف قرار می‌ دهند و از همه مهمتر، هر دو در دستیابی به اهداف توسعه نرم‌ افزار با کیفیت، قابل اعتماد و سریع کمک می‌ کنند. این دو رویکرد دارای شباهت ‌های زیر هستند:

شباهت SRE  و  DevOps
  1. تمرکز بر اتوماسیون: هر دو SRE و DevOps به اتوماسیون فرآیندها و ابزارها برای کاهش خطاها و بهبود کارایی سیستم توجه دارند.
  2. همکاری تیمی: SRE و DevOps هر دو اهمیت زیادی به همکاری تیمی و درک مسئولیت‌ ها و نیازهای تیم ‌های مختلف، برای برقراری عملکرد بهینه سیستم ‌ها می‌ دهند.
  3. مدیریت ریسک: هدف اصلی هر دو SRE و DevOps، مدیریت و کاهش ریسک‌ ها و ناهماهنگی‌ ها در فرآیندهای توسعه نرم‌ افزار و عملیات است.
  4. انعطاف ‌پذیری: SRE و DevOps هر دو به انعطاف ‌پذیری در مواجهه با تغییرات مداوم و نیازمندی‌ ها برای تسریع انتشار محصولات ، می ‌پردازند.
  5. مدیریت عملکرد: SRE و DevOps با بکارگیری معیارها و شاخص های عملکرد ، بهبود مستمر عملکرد سیستم ‌ها را ارزیابی می کنند  تا کیفیت و اطمینان از عملیات حفظ شود.

به طور کلی، این دو رویکرد هم راستا و مکمل یکدیگر هستند و بهبود فرآیندها، شفافیت و اثربخشی کاری را ترویج می‌ کنند . همچنین سبب کاهش تضاد بین تیم ها، به حداقل رساندن موانع و تحویل سریع‌تر نرم ‌افزار توسط توسعه‌ دهندگان می شوند.

تفاوت های SRE و DevOps

SRE  و DevOps دو رویکرد متفاوت برای توسعه نرم ‌افزار هستند که جریان کار را بهینه می‌ کنند، فرآیندها را خودکار می‌ کنند و ابزارها را به منظور ساخت یک محصول قابل اطمینان یکپارچه می‌ کنند. DevOps  بر روی توسعه و استقرار تمرکز دارد، در حالی که SRE با کاهش مشکلات، کیفیت را مدیریت می‌ کند.

به عبارت دیگر، DevOps  تلاش می‌ کند تا فرآیندهای توسعه نرم ‌افزار و عملیات IT را خودکارسازی و یکپارچه کند. این رویکرد سبب ایجاد همکاری تیم‌های توسعه و عملیات ‌می شود و تحویل نرم ‌افزار را شتاب می‌ دهد و کارایی کلی را بهبود می ‌بخشد. DevOps بر روی حل مشکلات توسعه و پشتیبانی از نیازهای کسب ‌و کار تمرکز دارد.

از سوی دیگر، SRE  پایداری ابزارها، روش‌ها و فرآیندهایی که کسب ‌و کارها در طول چرخه عمر محصول استفاده می ‌کنند را مدیریت می کند. این رویکرد تضمین می‌ کند که تیم‌ها محصولات و ویژگی‌های جدید را با ابزارهای پایدار ساخته و از فرآیندهایی استفاده می‌ کنند که باعث موفقیت در محیط تولید می‌ شود.SRE  بر روی کاهش مشکلات تمرکز دارد.

به علاوه، SRE یک رویکرد محدودتر و کاربردی تر برای بهبود اطمینان، پایداری و زمان انتشار محصولات تحت وب است، در حالی که DevOps یک فرهنگ سازمانی گسترده ‌تر است که بر توسعه و ادغام دائمی فرآیندها و افراد در زنجیره ارائه خدمات تاکید دارد.

به طور خلاصه، اصلی ‌ترین تفاوت بین SRE و DevOps در مواردی است که بر آن تمرکز دارند. SRE  بر روی قابلیت اطمینان و پایداری محیط تولید تمرکز دارد، در حالی که DevOps بر روی چرخه کلی نرم ‌افزار تمرکز دارد. با این حال، کسب‌ و کارها نیازی به انتخاب بین SRE و DevOps ندارند؛ آن‌ها می‌توانند از هر دو استفاده کنند.

SREDevOps 

تضمین پایداری و قابلیت اطمینان سیستم‌ های نرم ‌افزاری در محیط تولید

 

بهبود فرآیندهای توسعه و تحویل نرم ‌افزار  به منظور همکاری توسعه‌ دهندگان و تیم‌های عملیاتیتمرکز

کاهش زمان توقف عملیات و مشکلات سیستم

 

افزایش سرعت توسعه و تحویل مستمر نرم ‌افزار با استفاده از روش‌های چابک، اتوماسیون و همکاری تیم هاهدف
ارتقاء کیفیت مدیریت با سنجش بر مبنای شاخص‌های سطح خدمت (SLI)مجموعه‌ای از روش‌هایی که هدف آن کاهش فاصلهٔ بین فرآیند توسعه نرم ‌افزار و وظایف عملیاتی استفلسفه

تکنیک‌ های DevOps را پیاده‌ سازی می کند و به عنوان یک کلاس انتزاعی از DevOps عمل می کند.

 

ادغام ابزارها و فرآیندها برای ایجاد چرخه توسعه و تحویل موثر.

حل مشکلات توسعه و پشتیبانی از نیازهای کسب‌ و کار.

 

عملکرد

SRE  چگونه از DevOps پشتیبانی می کند؟

SRE، با پیروی از رویکردهای اصلی  DevOps، به موارد زیر می‌پردازند:

  • توسعه‌ دهندگان و تیم‌های DevOps می‌توانند از نظرات و پیشنهادات SRE برای بهبود فرآیندهای توسعه استفاده کنند. به عنوان مثال، SRE ممکن است پیشنهاد دهد تست‌های عملکرد خودکار اضافه شود یا فرآیند بازبینی کد بهبود یابد. این کار باعث افزایش کیفیت و عملکرد نرم ‌افزار می‌شود.
  • SRE می‌تواند به تیم‌های DevOps کمک کند تا اهداف سطح خدمت (SLOs) را تعیین و مدیریت کنند. این اهداف می‌توانند به عنوان معیارهای دسترسی برای یک سرویس مشخص در نظر گرفته شوند.
  • SRE با استفاده از اصول مهندسی نرم ‌افزار و DevOps، دسترسی و عملکرد سرویس‌ها را بهبود می دهد. این بهبود شامل ایجاد انعطاف‌ پذیری و توسعه ‌پذیری در زیرساخت‌ها و برنامه‌ها می‌شود.

مزایا و معایب SRE و DevOps

به طور خلاصه، مزایا و معایب SRE وDevOps ، به شرایط و محیط‌های مختلف بستگی دارند. اجازه بدهید به طور خلاصه به مزایا و معایب هر کدام بپردازم:

مزایا و معایب DevOps

  • مزایا:
    • تسریع در توسعه و تحویل نرم ‌افزار DevOps: با ادغام فرآیندهای توسعه و عملیات، توسعه نرم ‌افزار را سریع‌تر می‌ کند.
    • کاهش خطاها: اتوماسیون و تست‌های مداوم باعث کاهش خطاها در محیط تولید می‌شود.
    • تسهیل در مدیریت تغییرات:  DevOps  سبب بهبود مدیریت تغییرات و انتشار‌ها می شود.
  • معایب:
    • پیچیدگی: ادغام فرآیندهای مختلف ممکن است پیچیدگی ایجاد کند.
    • نیاز به تغییر فرهنگ سازمانی:  پیاده سازی اصول DevOps نیاز به تغییر در فرهنگ و همکاری بین تیم‌ها دارد.
مزایا و معایب DevOps

مزایا و معایب SRE

  • مزایا:
    • قابلیت دسترسی بالا SRE: سبب بهبود قابلیت دسترسی سیستم‌ها می‌ شود.
    • کاهش تاخیر:  بهبود در زمان پاسخ ‌دهی به درخواست‌ها.
    • بهره‌وری:  بهبود در مصرف منابع و افزایش بهره ‌وری سیستم‌ها.
  • معایب:
    • تمرکز بر جزئیات عملیاتی: پیاده سازی SRE نیازمند توجه به جزئیات عملیاتی است که ممکن است منجر به پیچیدگی شود.
    • نیاز به تخصص SRE: نیاز به تخصص در زمینه‌های شبکه، امنیت و عملیات دارد.

به طور کلی، انتخاب بین DevOps و SRE بستگی به نیاز‌ها و محیط سازمانی دارد. هر دو رویکرد می‌توانند سبب بهبود عملکرد و قابلیت اطمینان سیستم‌ها شود .

مزایا و معایب SRE

انتخاب بین  SRE و DevOps

در انتخاب بین SRE وDevOps  در سازمان ها، باید به دقت به فاکتورهای مختلفی توجه کنیم. ابتدا، اگر در بازاری با تغییرات و توسعه سریع که سرعت توسعه در آن از اهمیت بالایی برخوردار است، فعالیت می‌کنیم، DevOps  باید انتخاب ما باشد.

 DevOps بر همکاری و اتوماسیون تاکید دارد و به تیم‌ها امکان می‌دهد به سرعت تغییرات را ایجاد کرده و قابلیت های جدید را با سرعت ارائه دهند.

 از طرف دیگر، اگر سازمان ها با سیستم‌های حیاتی سروکار دارد که قابلیت اطمینان و آپتایم سیستم برای آنها اهمیت دارد، SRE  ممکن است گزینه مناسب ‌تری باشد. SRE بر روی قابلیت اطمینان سیستم، انعطاف‌پذیری و تخصص عملیاتی تأکید دارد و تضمین می‌ کند که حتی در شرایط چالشی، سرویس بدون وقفه ارائه می‌شود.

فاکتور دیگری که باید در نظر گرفته شود، سطح تحمل ریسک در سازمان است.  DevOps  بر روی کاهش ریسک از طریق پیاده‌ سازی شیوه‌هایی مانند یکپارچه‌ سازی مداوم، آزمون‌های اتوماتیک و خطوط تولید تمرکز دارد.

در نهایت، باید توسعه ‌پذیری و پیچیدگی سیستم‌ها را در نظر بگیریم.

DevOps  با بهره‌گیری از اتوماسیون و شیوه‌های زیرساخت به عنوان کد، امکان توسعه ‌پذیری را فراهم می‌ کند که مدیریت پیاده ‌سازی‌های بزرگ کارآمد می‌شود. این نکته برای سازمان‌هایی با سیستم‌های نرم ‌افزاری پیچیده و در حال رشد بسیار مهم است.

بسیاری از سازمان هایی که قبلا از  DevOps استفاده می کردند ، اکنون برای بهینه سازی عملیات به SRE  روی آورده اند.  بهترین روش برای شروع، توسعه یک استراتژی است که شامل هر دو شیوه DevOps  و  SRE است.

به طور کلی، انتخاب بین SRE و DevOps بستگی به نیاز‌ها و محیط سازمان دارد. با ارزیابی دقیق این عوامل، می ‌توانیم تصمیمی آگاهانه بگیریم که SRE یا DevOps کدامیک با نیازها و اهداف خاص سازمان ما بهتر هماهنگ می‌شود.  در نهایت هر دو رویکرد می‌ توانند عملکرد و قابلیت اطمینان سیستم‌ ها را بهبود دهند.

اگر مایلید در مورد Agile بیشتر بدانید ، پیشنهاد می کنم مطلب زیر را مطالعه بفرمائید:

 

متدلوژی Agile یا چابک چیست؟ – معرفی اصول ، مزایا و معایب اجایل 

مهندسی قابلیت اطمینان سایت (SRE) به چه معناست ؟

مهندسی قابلیت اطمینان سایت (SRE) به چه معناست ؟

مهندسی قابلیت اطمینان سایت (Site Reliability Engineering) ، با بهره گیری از اصول مهندسی نرم افزار در عملیات و فرایندهای زیرساختی، به سازمان ها در ایجاد سیستم های نرم افزاری بسیار قابل اعتماد و توسعه پذیر کمک می کند.  SRE  بر روی حوزه های کلیدی از جمله در دسترس بودن سیستم نرم افزاری، عملکرد، تاخیر، بهره وری، ظرفیت و پاسخ به حادثه تمرکز دارد.  کسانی که وظایف را انجام می دهند به عنوان مهندسین SRE  شناخته می شوند.

مهندسی قابلیت اطمینان سایت (SRE) با استفاده از ابزارهای نرم افزاری، وظایف زیرساخت های فناوری اطلاعات مانند مدیریت سیستم و نظارت بر برنامه را خودکار سازی یا اتوماسیون می کنند.  سازمان ها از SRE استفاده می کنند تا اطمینان حاصل کنند که برنامه های نرم افزاری آنها در میان به روز رسانی های مکرر  تیم های توسعه، قابل اعتماد هستند.  SRE  قابلیت اطمینان سیستم های نرم افزاری توسعه پذیر را بهبود می بخشد زیرا مدیریت یک سیستم بزرگ با استفاده از نرم افزار، پایدارتر از مدیریت دستی صدها ماشین است.

اصطلاح  “مهندسی قابلیت اطمینان سایت”  در سال ۲۰۰۳ توسط معاون مهندسی گوگل  Ben Sloss ابداع شد و در واقع تلاش برای ایجاد سیستم‌های پایدار، امن و بدون اختلال برای خدمات آنلاین است. اگر شما به بهینه سازی قابلیت اطمینان و کیفیت کلی نرم افزار خود فکر می کنید، مهم است که اصول SRE و همچنین مهارت ها و طرز فکر مهندسان SRE را درک کنید. در ادامه به شرح این موضوعات می پردازیم:

مهندسی قابلیت اطمینان سایت چگونه عمل می کند؟

مهندسی قابلیت اطمینان سایت (SRE) با استفاده از اصول مهندسی نرم‌ افزار، زیرساخت‌ها و خدمات قابل اطمینان و انعطاف پذیر را برای سازمان‌ها فراهم می‌ کنند. مهندسان SRE حاصل می‌کنند که سیستم‌ها در همه حال قابل اطمینان، انعطاف‌ پذیر و در دسترس خواهند بود و سرعت انجام سرویس ها منجر به وقفه سرویس دهی یا مشکلات امنیتی نمی شود. SRE ها مسئول نظارت و نگهداری سیستم‌ها هستند و اتوماسیون را برای محیط‌های مورد نیاز فراهم می‌کنند.

مهندسان قابلیت اطمینان سایت در ارائه فریم ورک ها و پلتفرم‌ها برای استقرار خدمات و برنامه‌ها نقش مهمی را ایفا می کنند. وقتی مشکلی پیش می‌آید، مهندسان SRE اغلب نقش مدافعان اولیه را به عهده دارند  و به طور مداوم با تیم‌های توسعه‌ همکاری می‌کنند تا به برنامه‌هایی که تحت حمله قرار دارند، رسیدگی کنند.

شاید مهم‌ترین نقش مهندسان SRE در طراحی قابلیت اطمینان باشد. قابلیت اطمینان را نمی توان به عنوان یک سرویس خریداری کرد. بنابراین باید سیستم‌هایی را با طراحی قابلیت اطمینان ایجاد کرد.

مهندسی قابلیت اطمینان سایت شامل مشارکت مهندسان SRE در یک تیم نرم افزاری است.  تیم SRE  معیارهای کلیدی را برای  قابل اطمینان بودن سیستم تعیین می کند و یک بودجه خطا بر اساس سطح تحمل ریسک سیستم، در نظر می گیرد.  اگر تعداد خطاها کم باشد، تیم توسعه می تواند ویژگی های جدیدی را منتشر کند ولی اگر خطاها بیش از بودجه مجاز باشد، تیم ایجاد تغییرات جدید را متوقف می کند و مشکلات موجود را حل می کند.  به عنوان مثال، مهندس SRE   بر معیارهای عملکرد و تشخیص رفتار برنامه نظارت می کند.  اگر مشکلاتی در برنامه وجود داشته باشد، تیم SRE گزارشی را به تیم مهندسی نرم افزار ارسال می کند.  توسعه دهندگان موارد گزارش شده را برطرف می کنند و برنامه به روز شده را منتشر می کنند.

مزایای مهندسی قابلیت اطمینان سایت

مهندسی قابلیت اطمینان سایت (SRE) با ترکیب اصول مهندسی نرم‌ افزار و تجربه‌ی عملی در طراحی، ساخت و نگهداری سیستم‌های نرم‌ افزاری، قابلیت اطمینان، توسعه پذیری و بهره وری را در سازمان‌ها افزایش می دهد.

مزایای SRE

مزایای SRE عبارتند از:

  • افزایش قابلیت اطمینان و زمان‌ فعالیت‌ سیستم ها(uptime): SRE بر جلوگیری از وقوع و کاهش حادثه‌ها تمرکز دارد تا اطمینان حاصل کند که سیستم‌ها و برنامه‌ها همیشه در دسترس هستند و عملکرد مناسبی دارند.
  • بهبود قابلیت توسعه پذیری: با بهینه ‌سازی استفاده از منابع و کاهش هدررفت، SRE  می‌تواند به سازمان‌ها در توسعه پذیری زیرساخت ها و برنامه‌ها به صورت کارآمد کمک کند.
  • بهبود تجربه کاربری:  SRE می‌تواند تضمین کند که برنامه‌ها و سرویس ها همیشه در دسترس و پاسخگو باشند. این عامل می‌تواند به طور مستقیم بر رضایت مشتری، اعتبار برند و درآمد تأثیر بگذارد.
  • بهینه ‌سازی و پیشرفت مداوم: SRE بر استفاده از داده‌ها و معیارها برای شناسایی زمینه‌های بهبود، بهینه ‌سازی و نوآوری مداوم تأکید دارد.
  • افزایش امنیت: SRE تضمین می کند که سیستم‌ها و برنامه‌ها امن باشند و با استانداردها و مقررات صنعتی سازگار باشند.
  • پیش ‌بینی عملکرد:  SRE  با نظارت و تجزیه و تحلیل الگوها، می تواند مشکلات عملکردی را پیش ‌بینی کند و از وقوع مشکل جلوگیری کند، تا سیستم‌ها و برنامه‌ها به صورت پیوسته کار کنند و  قابل پیش ‌بینی باشند.
  • صرفه‌جویی در هزینه:  SRE می‌تواند با اتوماسیون وظایف روزمره و بهینه ‌سازی استفاده از منابع، نیاز به دخالت دستی را کاهش داده و در زمان و پول صرفه‌ جویی کند.
  • همکاری بین تیم ‌های توسعه و عملیات: SRE  بر همکاری تیم‌ها با وظایف و مالکیت مشترک تأکید دارد و فرهنگ همکاری و مسئولیت ‌پذیری را ترویج می کند.

معیارهای کلیدی مهندسی قابلیت اطمینان سایت

تیم‌های SRE کیفیت ارائه خدمات و قابلیت اعتماد را با استفاده از معیارهای زیر اندازه ‌گیری می ‌کنند.

  • اهداف سطح سرویس(SLO)

SLO اهداف و معیارهای مشخص و قابل اندازه ‌گیری است که مطمئن هستید نرم‌ افزار می‌تواند با هزینه مناسب به آن ها دست یابد. برخی از این معیارها عبارتند از:

  • uptime، یا زمانی که یک سیستم در حال کار است
  • ظرفیت یا توان عملیاتی سیستم
  • خروجی سیستم
  • نرخ دانلود، یا سرعتی که برنامه بارگیری (Load) می‌شود

 یک SLO وعدهای تحویل کاراز طریق نرم‌ افزار به مشتری است. به عنوان مثال، شما برای برنامه شرکت خود یک SLO با زمان آپتایم (uptime) 99.95٪ تعیین می‌کنید.

  • شاخص های سطح سرویس(SLI)

SLI اندازه‌ گیری‌ واقعی معیارهایی است که یک SLO تعریف می‌کند. در شرایط واقعی، ممکن است نتایجی بگیرید که با SLO مطابقت یا تفاوت داشته باشد. به عنوان مثال، برنامه شما تا ۹۹.۹۲٪ آپتایم است که کمتر از SLO وعده شده است.

  • توافق ‌نامه‌های سطح سرویس (SLA)

SLA اسناد قانونی هستند که بیان می‌کنند زمانی که یک یا چند SLO برآورده نشده باشد، چه اتفاقی خواهد افتاد. به عنوان مثال، SLA بیان می‌کند که تیم فنی پس از دریافت گزارش، باید مشکل مشتری را در ۲۴ ساعت حل کند. اگر تیم شما نتواند مشکل را در مدت مشخص حل کند، ممکن است مجبور شوید به مشتری وجهی را پرداخت کنید.

  • بودجه خطا (Error budgets)

بودجه خطا میزان تحمل عدم رعایت SLO است. به عنوان مثال، یک آپتایم ۹۹.۹۵٪ در SLO به این معناست که زمان مجاز خرابی (downtime) سیستم ۰.۰۵٪ است. اگر زمان خرابی بیشتر از بودجه خطا باشد، تیم نرم‌ افزار تمام منابع و توجه خود را به افزایش ثبات برنامه اختصاص می‌دهد.

  • موشکافی بی طرفانه (Blameless Postmortem)

موشکافی بی طرفانه یک فرایند تحلیلی است که پس از وقوع یک مشکل یا خطا، توسط تیم SRE به منظور یادگیری از اتفاق بوجود آمده و جلوگیری از تکرار آن انجام می‌شود. مهمترین اصل این فرایند، انجام تحلیلی شفاف و بی طرفانه بر روی علت اصلی مشکل است. این روش، به افراد امکان می‌دهد که مشکلات را بدون ترس از انتقاد همکاران خود، بررسی و رفع کنند .

نقش ها و مسئولیت های   SRE

با پیشرفت فناوری و وابستگی کسب‌ و کارها به زیرساخت های دیجیتال ، نقش مهندسان SRE  اهمیت پیدا کرده است. در ادامه، برخی از وظایف استاندارد مهندسان SRE  را شرح می دهیم:

نقش های SRE
  1. نظارت و هشداردهی: یکی از وظایف اصلی مهندسان SRE ، راه ‌اندازی ابزارها و سیستم‌های نظارت بر زیرساخت دیجیتال برای تشخیص مشکلات قبل از تبدیل شدن آن ها به مشکلات قابل توجه است. مهندسان SRE سیستم‌های هشداردهی را تنظیم می‌کنند تا در صورت تشخیص مشکلات، افراد مناسب را مطلع کنند.
  2. پاسخ به مشکلات به وجود آمده : SRE  به سرعت و به طور مؤثر به مشکلات به وجود آمده پاسخ می‌دهد. علت اصلی مشکل را شناسایی می کند و با نهادهای مرتبط  ارتباط برقرار می کند.
  3. توسعه اتوماسیون و ابزارها:SRE ها ابزارها و سیستم‌های مورد استفاده برای مدیریت زیرساخت‌های دیجیتال یک شرکت را توسعه و نگهداری می‌کنند. این شامل توسعه اسکریپت‌های اتوماسیون برای ساده‌سازی فرآیندها و کاهش خطر خطاهای انسانی است. SRE همچنین حوزه هایی را که می‌توان ابزارها را بهبود داد شناسایی می‌کنند و ابزارهای جدیدی را برای تأمین نیازهای متغیر کسب‌ و کار ایجاد می ‌کنند.
  4. پیش بینی و برنامه ‌ریزی ظرفیت مورد نیاز:SRE اطمینان می‌یابد که زیرساخت دیجیتال یک شرکت می‌تواند نیازهای کسب‌وکار را برآورده کند. این شامل تجزیه و تحلیل الگوها برای پیش‌بینی و تضمین ظرفیت مورد نیاز برای تأمین تقاضای آینده است.
  5. همکاری با سایر تیم ها: مهندسان SRE به طور نزدیک با تیم‌های دیگر همکاری می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که زیرساخت دیجیتال شرکت قابل اعتماد، توسعه پذیر و امن است.

یک مهندس SRE  عالی چه ویژگی‌هایی دارد؟

مهندسان SRE عالی ریسک ‌پذیر، متفکر و نوآور هستند. آن‌ها نیاز توسعه سیستم از ۱۰۰ کاربر به ۱۰۰,۰۰۰ کاربر و حتی ۱,۰۰۰,۰۰۰ کاربر را تشخیص می دهند و در عین حال قابلیت اطمینان و انعطاف ‌پذیری و آماده به کار سیستم را حفظ می کنند.

SRE ها بر روی سیستم‌ها تحلیل و بررسی های لازم را انجام می دهند و در نظر می‌گیرند که تصمیمات گرفته شده در مرحله توسعه چگونه بر روی محیط‌های تولید تأثیر می‌گذارد و نیازهای سیستم‌های تولید چگونه طراحی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

موفقیت SRE ها نیازمند تست مداوم، پذیرش شکست و تطبیق با تغییرات است. آن‌ها فرآیندهای تکراری را اتوماسیون می‌کنند تا از بروز خطای انسانی جلوگیری کنند و زمان بیشتری را به نوآوری اختصاص دهند.

مهندسان SRE باید با تیم‌های دیگر همکاری کنند و از تکنولوژی‌ها و شیوه‌های جدید آگاه شوند. اشتراک‌ گذاری تجربیات و یادگیری از دیگران نیز بسیار مهم است.

به طور کلی مهندسان SRE باید از دیدگاهی انعطاف ‌پذیر و سازگار با هر موقعیتی برخوردار باشند.

DevOps  در مقایسه با SRE

تیم‌های DevOps بر ساده سازی و سرعت تغییر تمرکز دارند. تیم هایSRE  اطمینان حاصل می کنند که تغییرات، نرخ خرابی کلی را افزایش نمی‌دهد. در واقع، آن‌ها دو روی یک سکه هستند: DevOps  سرعت را اتوماسیون می‌کند، در حالی که SRE اطمینان را اتوماسیون می‌کند. این تعادلی بین سرعت و ایمنی است.

DevOps  در طول چرخهٔ توسعه از چپ به راست حرکت می‌کند و با استفاده از اتوماسیون، قابلیت‌های جدید را سریع‌تر ارائه می‌دهد. در مقابل، SRE  با استفاده از نیازهای سطح تولید در مرحله توسعه، از راست به چپ حرکت می‌کند و تمرکز بر کاهش نرخ خرابی و کاهش زمان لازم برای بازیابی سرویس دارد.  SRE  اطمینان می دهد که با وجود تغییرات زیاد، این تغییرات عملکرد سیستم ها را مختل نمی کند.

از طرفی  SRE و DevOps در مورد SLOها ، رویکرد یکسانی دارند.

SLOها در مورد حمایت از اهداف تجاری هستند. شرکت‌ها ممکن است به سیستم‌هایی با قابلیت اطمینان ۹۹% نیاز داشته باشند یا اینکه بخواهند پایگاه کاربری خود را افزایش دهند یا تجربهٔ کاربران را بهبود بخشند. تحقق این اهداف بر عهده DevOps  است. اما در پشت این اهداف، معیارهای فنی‌ای وجود دارند و تحقق این معیارها وظیفهٔ کارکنان SRE  است.  در واقع SRE  پیاده سازی عملی DevOps  است و تضمین می کند که تیم DevOps  تعادل مناسب بین سرعت و ثبات را برقرارکند.

به عبارت دیگر، SLO یک راه عالی برای ترکیب DevOps و SRE است. 

اگر مایلید در مورد تفاوت ها و شباهت های SRE  و DevOps   بیشتر بدانید ، پیشنهاد می کنم مطلب زیر را مطالعه بفرمائید:

مقایسه SRE و DevOps : تفاوت ها و شباهت ها

نتیجه گیری

تضمین قابلیت اطمینان سایت هرگز و هرگز یک “مسئله حل شده” نخواهد بود. خدمات و برنامه‌های جدید در کنار تقاضاهای متغیر شرکت‌ها به این معناست که همیشه کار برای تیم‌های SRE وجود دارد و همیشه فضایی برای بهبود وجود دارد.