۱۰ پلتفرم توسعه دهنده داخلی برتر در سال ۲۰۲۴

۱۰ پلتفرم توسعه دهنده داخلی برتر در سال ۲۰۲۴

توسط | فروردین ۲۴, ۱۴۰۳ | آموزش, توسعه نرم افزار

پلتفرم توسعه دهنده داخلی (IDP) مجموعه ای جامع از ابزارها و فن آوری هایی است که با ارائه قابلیت های سلف سرویس برای وظایفی مانند پیکربندی، استقرار، تامین منابع و  بازگشت به حال قبل، توسعه دهندگان را توانمند می کند. این پلتفرم به ابزارهای توسعه و گردش کار،  ساختار یکپارچه می دهند و توسعه دهندگان به جای روبرو شدن با پیچیدگی های زیرساخت ها و فناوری اطلاعات، می توانند بر وظایف اصلی خود در توسعه نرم افزار تمرکز کنند. سازمان ها تلاش می کنند راه حل های کارآمدی را پیدا کنند که تحویل نرم افزار را تسریع کند و در نتیجه تقاضا برای پلتفرم های توسعه دهنده قوی در حال افزایش است. در این راهنمای جامع پلتفرم های توسعه دهنده داخلی برتر در سال ۲۰۲۴ را بررسی می کنیم و یک مرور کلی از ویژگی ها، عملکرد و مزایای آنها ارائه می دهیم. با به دست آوردن درک عمیق تر از این پلتفرم ها، سازمان ها می توانند تصمیمات آگاهانه ای بگیرند و در نتیجه گردش کار توسعه خود را بهینه کنند و راه را برای موفقیت بیشتر در زمینه های نرم افزاری خود هموار کنند.

یک پلتفرم توسعه دهنده داخلی چه کاری انجام می دهد؟

هدف اصلی IDP ساده سازی فرآیند توسعه نرم افزار و افزایش بهره وری توسعه دهندگان است. IDP با ارائه یک پلتفرم منسجم از ابزارها و فن آوری ها، توسعه دهندگان را قادر می سازد تا به جای درگیر شدن در چالش های مربوط به زیرساخت ها و مطابقت آنها با استانداردهای سازمان، بر ارائه ویژگی ها و راه حل های ارزشمند و نوآورانه به مشتریان خود تمرکز کنند.

پلتفرم های توسعه دهنده داخلی با ارائه یک محیط یکپارچه متناسب با نیازهای توسعه دهندگان، بار شناختی مرتبط با مدیریت ابزارها و سیستم های مختلف را کاهش می دهند و توسعه دهندگان می توانند از ایجاد مجدد چرخه توسعه نرم افزار برای هر پروژه جلوگیری کنند. مهندسی پلتفرم یک محیط یکپارچه از ابزارهای متداول را ایجاد می کند که توسعه دهندگان می توانند از آنها استفاده کنند و در نتایج کارآمدتری به مشتریان ارائه دهند. این پلتفرم با سرعت بخشیدن به زمان ورود به بازار و افزایش نوآوری، به نفع شرکت و مشتریان است.

 ۱۰ تا از بهترین پلتفرم های توسعه دهنده داخلی در سال ۲۰۲۴

Qovery یک پلتفرم داخلی توسعه ‌دهنده

Qovery

Qovery  یک راه‌ حل نوآورانه برای ساخت پلتفرم های توسعه ‌دهنده داخلی است. این پلتفرم دارای مجموعه‌ ای از ویژگی‌ ها شامل ادغام بی نقص با ارائه‌ دهندگان اصلی ابر ، قابلیت شبیه سازی محیط ‌ها و همچنین ایجاد محیط‌ های جدید بر اساس درخواست‌ های  pull، بهینه‌ سازی هوشمند هزینه و فعال ‌سازی خودکار است که تجربه کاربری و بهره وری در هزینه ها را بهبود می‌ بخشد. با  Qovery، تیم‌ ها به راحتی می ‌توانند زیر ساخت‌ها را مدیریت کنند، برنامه ‌ها را توسعه ‌پذیر کنند و تحویل پیوسته را تضمین کنند. محیط کاربری کاربر پسند و مستندات جامع این پلتفرم، آن را برای توسعه‌ دهندگان با هر سطح تخصصی قابل دسترسی می ‌کند.  Qovery با از بین بردن پیچیدگی های مدیریت زیرساخت ها ، سازمان ها را قادر می سازد تا بر وظایف اصلی خود در توسعه تمرکز کنند.

OpsLevel

OpsLevel یک رابط کاربری یکپارچه است که به توسعه دهندگان اجازه می دهد ابزار، خدمات و سیستم های خود را از یک مکان، مدیریت کنند و دید جامعی به سرویس ها، وابستگی های آنها، و سلامت کلی سیستم ارائه می دهد. OpsLevel تجزیه و تحلیل ارزشمندی را ارائه می دهد که به تیم ها کمک می کند تا آگاهانه تصمیم بگیرند و قابلیت اطمینان سیستم را تضمین کنند. OpsLevel با رابط کاربری قوی و قابلیت های نظارت بر سیستم، سازمان ها را قادر می سازد تا به طور موثر معماری های پیچیده را مدیریت کنند و کیفیت سرویس ها را افزایش دهند.

OpsLevel یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده
Humanitec یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده

Humanitec 

Humanitec یک پلتفرم توسعه دهنده داخلی است که بر روی ایجاد زیرساخت های سلف سرویس برای توسعه دهندگان تمرکز دارد. Humanitec یک داشبورد یکپارچه برای مدیریت برنامه ها، محیط ها و تنظیمات در مراحل مختلف چرخه عمر توسعه فراهم می کند. با Humanitec، توسعه دهندگان به راحتی می توانند زیرساخت های خود را تعریف و مستقر کنند و وابستگی به تیم های عملیاتی را کاهش دهند. سادگی و قابلیت های اتوماسیون این پلتفرم به سازمان ها اجازه می دهد تا چرخه های تحویل نرم افزار را سریع تر کنند و همکاری بین توسعه دهندگان و تیم های عملیاتی را بهبود بخشند.

Coherence 

Coherence  یک پلتفرم PaaS است که یک پلتفرم از چرخه کامل توسعه نرم افزار را فراهم می کند و امکان توسعه، تست و استقرار برنامه های وب full-stack را فراهم می کند و از چرخه عمر  توسعه نرم افزار به طور کامل پشتیبانی می کند. همچنین قابلیت مدیریت پایگاه داده ها و سایر منابع ابر در انواع محیط ها را فراهم می کند (dev/Cloud IDE, staging/ephemeral branch previews, & production).

Coherence یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده
Mia Platform یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده

Mia Platform

Mia Platform یک مرکز توسعه دهنده است که چرخه عمر برنامه های Cloud-Native را مدیریت می کند و چرخه ی Dev و Ops را ساده می کند. همچنین یک بازار پر از کامپوننت های plug-and-play  را برای سرعت بخشیدن به ساخت پلتفرم دیجیتال فراهم می کند. در میان محصولات آن، Mia-Platform Console یک سازنده پلتفرم است که فرآیندهای توسعه را صنعتی می کند، ایجاد معماری های مایکروسرویس را تسریع می کند و تجربه توسعه دهنده (DevX) را بهبود می بخشد.

Portainer 

Portainer یک ابزار منبع باز است که به کاربران اجازه می دهد تا یک پورتال مدیریتی را راه اندازی، پیکربندی و اداره کنند . این ابزار به تیم ها کمک می کند تا با مهارت هایی که دارند، بیشترین بهره وری را از Kubernetes داشته باشند. با Portainer، شما می توانید هر Orchestrator (یک نرم‌افزار یا ابزار است که وظیفه مدیریت و کنترل منابع و فرآیندهای مختلف در یک سیستم پیچیده را بر عهده دارد) را، در cloud  و یا در edge ، در یک رابط کاربری واحد مدیریت کنید.

Portainer یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده
Appvia یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده

Appvia 

Appvia یک پلتفرم زیرساخت ابری سلف سرویس است که برای ساده سازی فرآیندهای تحویل نرم افزار طراحی شده است. Appvia  مجموعه جامعی از ویژگی ها را ارائه می دهد، از جمله استقرار خودکار، مدیریت زیرساخت ها و ادغام با ارائه دهندگان اصلی ابر. Appvia به ارائه راه حل هایی اختصاص داده شده است که تحویل ابر عمومی را ساده و امن می کند. این راه حل سازمان ها را قادر می سازد تا با اطمینان به ابر پیش بروند و از راه حل هایی که Kubernetes را امن، مقرون به صرفه و توسعه پذیر می کند، استفاده کنند.

Argonaut

Argonaut یک پلتفرم استقرار سلف سرویس است که بر ساده سازی گردش کار پیچیده توسعه، تمرکز دارد. Argonaut در سال ۲۰۲۱ با ماموریت خودکار سازی گردش کار استقرار در ابر، تاسیس شد. Argonaut با قابلیت های سلف سرویس وظایفی مانند پیکربندی، استقرار و مدیریت برنامه، توسعه دهندگان را توانمند می کند. Argonaut.dev شامل ویژگی هایی مانند تست خودکار و یکپارچه سازی مداوم است و این یک انتخاب ارزشمند برای سازمان هایی است که به دنبال بهینه سازی فرآیندهای توسعه نرم افزار خود هستند.

Argonaut یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده
Nullstone یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده

Nullstone

Nullstone یک پلتفرم توسعه دهنده داخلی است که بر مدیریت زیرساخت های سلف سرویس تاکید دارد. Nullstone یک داشبورد یکپارچه برای مدیریت برنامه ها و محیط ها ارائه می دهد و چرخه عمر توسعه را ساده می کند. Nullstone.io شامل ویژگی های اتوماسیون و نظارت قوی است که سازمان ها را قادر می سازد تا به چرخه های تحویل سریع تر نرم افزار دست یابند و خدماتی با کیفیت بالا ارائه دهند . Nullstone همکاری بین تیم های توسعه و عملیات را افزایش می دهد و نوآوری و کارایی را در توسعه نرم افزار تسهیل می کند.

Mogenius 

Mogenius یک پلتفرم توسعه دهنده داخلی است که برای سرعت بخشیدن به روند تحول دیجیتال برای شرکت ها طراحی شده است. بر خلاف بسیاری از پلتفرم های دیگر که تنها بر استقرار یا تست تمرکز می کنند، Mogenius مجموعه ای کامل از سرویس ها را ارائه می دهد که کل چرخه عمر توسعه نرم افزار را پوشش می دهد. از نمونه سازی سریع تا استقرار تولید در مقیاس کامل، هدف Mogenius ارائه یک مرکز کامل برای تمام نیازهای توسعه می باشد.

Mogenius یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده

ویژگی های پلتفرم توسعه دهنده داخلی مناسب

هنگامی که می خواهید بهترین پلتفرم توسعه دهنده داخلی را برای سازمان خود انتخاب کنید، ارزیابی و مقایسه پلتفرم های برجسته بر اساس فاکتورهای مختلف ضروری است. برای تصمیم گیری آگاهانه جنبه های زیر را در نظر بگیرید:

ویژگی های پلتفرم توسعه دهنده داخلی مناسب

توسعه پذیری

توسعه پذیری هر پلتفرم نشان دهنده توانایی آن پلتفرم برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد سازمان است. در نظر داشته باشید که آیا این پلتفرم می تواند رشد آینده سازمان شما را در خود جای دهد و از افزایش حجم کار بدون به خطر انداختن عملکرد پشتیبانی کند یا خیر.

قابلیت های ادغام و یکپارچه سازی

گزینه های ادغام ارائه شده توسط هر پلتفرم را بررسی کنید و در نظر بگیرید که با چه کیفیتی با ابزارها، فن آوری ها و زیرساخت های موجود شما ادغام می شود. به دنبال پلتفرم هایی باشید که ادغام یکپارچه و قابلیت همکاری را فراهم می کنند، زیرا یکپارچه سازی، فرآیند توسعه را ساده می کند و همکاری را افزایش می دهد.

سهولت استفاده

تجربه کاربر و رابط کاربری هر پلتفرم را ارزیابی کنید. یک پلتفرم کاربر پسند، زمان یادگیری را برای توسعه دهندگان کاهش می دهد و به آنها اجازه می دهد تا به سرعت با محیط جدید سازگار شوند. به دنبال پلتفرم‌ هایی با رابط کاربری قابل فهم، مستندات جامع و دارای ویژگی‌های مهم برای توسعه ‌دهندگان باشید تا برای کار با سیستم تجربه‌ ی آسانی را تضمین کنید.

امنیت و انطباق با قوانین

ویژگی های امنیتی و استانداردهای انطباق پشتیبانی شده توسط هر پلتفرم را بررسی کنید. حفاظت از داده ها، کنترل دسترسی و قابلیت های رمزگذاری باید برای اطمینان از محرمانه بودن، یکپارچگی و در دسترس بودن برنامه ها و داده های ارزیابی شود. همچنین استانداردهای ارائه شده باید قوانینی را که سازمان باید به آنها پایبند باشد، پوشش دهد.

هزینه

مدل های قیمت گذاری و ساختارهای صدور لایسنس پلتفرم ها را مقایسه کنید. هزینه کلی مالکیت، همچنین هزینه های اضافی مانند آموزش، پشتیبانی و الزامات زیرساختی را در نظر بگیرید. خدمات ارائه شده توسط هر پلتفرم را در مقایسه با هزینه آن ارزیابی کنید و آن را با بودجه سازمان خود هماهنگ کنید.

هماهنگی با نیازهای خاص سازمان

ارزیابی کنید که هر پلتفرم چقدر با نیازهای توسعه ‌ی سازمان شما همخوانی دارد. برخی پلتفرم‌ها ممکن است برای انواع خاصی از برنامه‌ ها، معماری ‌ها یا روش ‌های توسعه مناسب ‌تر باشند. نیازهای منحصر به فرد سازمان خود را در نظر بگیرید و پلتفرمی را انتخاب کنید که به بهترین وجه این نیازها را برطرف کند.

پشتیبانی و مستندات

سطح پشتیبانی ارائه شده توسط فروشنده پلتفرم را در نظر بگیرید. به دنبال پلتفرم هایی با پشتیبانی قوی از جمله پاسخ های به موقع به پرسش ها، دسترسی به پایگاه های دانش و اجتماع های فعال توسعه دهندگان، بگردید. مستندات جامع و آموزش ها نیز منابع ارزشمندی هستند که می توانند در رفع مشکلات و بهره گیری بیشتر از قابلیت های پلتفرم کمک کنند.

نظرات و انتقادات کاربران

نظرات و بازخورد سازمان هایی که از پلتفرم استفاده می کنند را بررسی کنید. این نتایج می تواند بینش ارزشمندی را در مورد تجربیات واقعی سایر توسعه دهندگان و سازمان ها ارائه دهد. برای به دست آوردن یک دیدگاه متعادل نظرات مثبت و منفی را در کنار هم در نظر بگیرید.

نتیجه

انتخاب صحیح پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی امری بسیار مهم در افزایش بهره ‌وری و کارایی تیم‌های توسعه نرم ‌افزاری است. پلتفرم‌های معرفی شده در این راهنمای جامع، مجموعه ‌ای از ویژگی‌ها، قابلیت‌ ها و مزایا را ارائه می ‌دهند که به نیازهای متنوع سازمان ‌ها پاسخ می دهند. با ارزیابی نقاط قوت، ضعف‌ها و ویژگی‌های منحصر به ‌فرد هر پلتفرم، سازمان‌ها می ‌توانند انتخاب آگاهانه ای داشته باشند که با نیازهای خاص آن ها هماهنگ باشد. با بهره گیری از پلتفرم‌ های توسعه ‌دهنده داخلی از توانمندی کامل تیم‌های توسعه ‌ی خود بهره مند شوید.

اگر مایلید در مورد پلتفرم های توسعه دهنده داخلی بیشتر بدانید، پیشنهاد می کنم مقاله ی زیر را مطالعه بفرمایید:

پلتفرم‌ های  توسعه‌ دهنده داخلی باعث شتاب دهی در نوآوری می شود 

مطالب مرتبط

مقایسه پلتفرم توسعه دهنده داخلی و پورتال توسعه دهنده داخلی : تفاوت در چیست؟

مقایسه پلتفرم توسعه دهنده داخلی و پورتال توسعه دهنده داخلی : تفاوت در چیست؟

توسط | فروردین ۱۷, ۱۴۰۳ | توسعه نرم افزار

در سال های اخیر دو اصطلاح  “پلتفرم توسعه دهنده داخلی ” (IDP) و “پورتال توسعه دهنده داخلی ”  در دنیای توسعه نرم افزار رایج شده اند. این اصطلاحات اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند و منجر به سردرگمی می شوند. در این مقاله هدف ما تمایز این دو و برجسته کردن اهمیت آنها در مهندسی نرم افزار مدرن است.

پلتفرم توسعه دهنده  داخلی  چیست؟

IDP به عنوان ستون فقرات یک تیم مهندسی عمل می کند و یک جعبه ابزار برای ساخت، تست و استقرار برنامه ها ارائه می دهد. هدف آن به حداقل رساندن پیچیدگی ها و سرعت بخشیدن به چرخه عمر توسعه نرم افزار (SDLC) است.

ویژگی های یک پلتفرم توسعه دهنده داخلی

معرفی چند پلتفرم توسعه دهنده داخلی 

  • Qovery: با ارائه مسیرهای هموار و آسان به تولید و تست نرم افزار کمک می کند و با ارائه محیط های پویا و بینش های عملی باعث بهبود نرم افزار می شود.
  • Coherence: در یکپارچه سازی سیستم های مختلف در یک پلتفرم واحد تخصص دارد.
  • Appvia: بر خودکار سازی فن آوری های بومی ابر تمرکز دارد.

پورتال توسعه دهنده داخلی چیست؟

پورتال  توسعه دهنده داخلی به عنوان رابط کاربری یا front-end  برای پلتفرم داخلی  توسعه دهنده (IDP) عمل می کند. این پورتال اجازه می دهد تا توسعه دهندگان با ابزارهایی که IDP فراهم می کند ارتباط برقرار کنند.

ویژگی های یک پلتفرم توسعه دهنده داخلی

 معرفی چند پورتال توسعه دهنده  داخلی 

  • Backstage: یک پورتال منبع باز است که ابزار، خدمات و مستندات زیرساخت را متمرکز می کند.
  • Port: یک رویکرد بدون کد برای ایجاد رابط توسعه دهنده سفارشی شده در فرآیند توسعه نرم افزار ارائه می دهد.
  • Cortex: بینش مبتنی بر داده را برای پشتیبانی بهتر از تصمیمات مهندسی فراهم می کند.

ارتباط بین پلتفرم و پورتال توسعه دهنده داخلی 

پورتال توسعه دهنده داخلی به عنوان رابط کاربری پلتفرم توسعه دهنده داخلی عمل می کند و به توسعه دهندگان امکان انجام عملیات سلف سرویس و دید کلی نسبت به زیرساخت را می دهد. پورتال اغلب به یک API پلتفرم تکامل می یابد و یک رابط کاربری یکپارچه برای تعاملات مختلف ارائه می دهد.

ویژگی ها پورتال توسعه دهنده داخلی  پلتفرم توسعه دهنده داخلی 

هدف اولیه

 

 به عنوان یک رابط برای پلتفرم عمل می کند و تجربه بهتری را برای کاربر فراهم می کند.

چرخه عمر توسعه نرم افزار را ساده و خودکار می کند.

 
استفاده کنندگان توسعه دهندگان، DevOps، تیم های عملیاتی توسعه دهندگان، DevOps، مهندسان پلتفرم

ویژگی های کلیدی

 

 ویژگی های UI/UX، کاتالوگ نرم افزار، اقدامات سلف سرویس

زیرساخت های خودکار، خطوط لوله CI/CD، مدیریت منابع

 
تعامل کاربر از طریق یک رابط گرافیکی از طریق API ها و دستورات CLI

ادغام

 

 به‌ صورت آزاد، می‌ تواند در بالای یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی لایه ‌بندی شود کاملاً با منابع و خدمات ابری زیرساخت یکپارچه شده است

شفافیت

 

 دید و کنترل بهتری بر زیرساخت ها ارائه می دهد دید محدودی را به زیرساخت های زیربنایی ارائه می دهد

سفارشی سازی

 

 محدود به سفارشی سازی UI/UX سطح بالایی از سفارشی سازی از نظر زیرساخت
قابلیت های سلف سرویس متوسط؛ توسط رابط کاربری هدایت می شود، اما ممکن است برای ویژگی های جدید به پشتیبانی داخلی نیاز داشته باشد بالا؛ زیرساخت های خودکار به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا با حداقل تداخل مستقر شوند
بررسی های کیفیت و انطباق معمولاً به مداخله دستی یا ابزار اضافی نیاز دارد به طور کلی خودکار و در پلتفرم تعبیه شده است

مقیاس

 

 بسته به پلتفرم داخلی که روی آن لایه بندی شده است، ممکن است به ملاحظات مقیاس بندی نیاز داشته باشد

مطابق با نیازهای سازمان ساخته شده است

 

مثال ها

 

 Backstage, Port, Cortex Qovery، Coherence، Appvia

 

نتیجه

یک پورتال توسعه دهنده داخلی،  پلتفرم  توسعه دهنده داخلی را تکمیل و تقویت می کند. در حالی که پلتفرم  توسعه دهنده داخلی به عنوان موتور داخلی عمل می کند و مسیرهای هموار و ساده برای تولید و بینش های عملی را ارائه می دهد،  پورتال توسعه دهنده داخلی  به عنوان رابط کاربری  و front-end عمل می کند و تعامل را تسهیل می کند و یک دید کلی به فرآیند توسعه ارائه می دهد.  هر دوی آن ها در کنار هم، باعث بهره وری در فرآیندهای توسعه نرم افزار می شوند، استانداردهای کنترل کیفیت را حفظ می کنند و فرآیندهای توسعه نرم افزار را ساده می کنند.

برای آشنایی بیشتر در مورد پلتفرم توسعه دهنده داخلی می توانید مطلب زیر را مطالعه بفرمایید:

پلتفرم‌ های توسعه‌ دهنده داخلی باعث شتاب دهی در نوآوری می شود 

مطالب مرتبط

پلتفرم‌ های توسعه‌ دهنده داخلی باعث شتاب دهی در نوآوری می شود

پلتفرم‌ های توسعه‌ دهنده داخلی باعث شتاب دهی در نوآوری می شود

توسط | فروردین ۱۱, ۱۴۰۳ | توسعه نرم افزار

با توجه به نیازهای مشتریان و رقابت با سایر شرکت ها، سازمان‌ها به منظور ایجاد تجربیات کاربری جدید و افزایش کارایی عملیاتی، در تحول دیجیتالی سرمایه‌ گذاری می کنند.

تیم‌ های توسعه ‌نرم ‌افزار باید تحول دیجیتال را بدون افزایش بودجه یا افزایش نیروی کار تسریع کنند . با ادامه این روند در سال ۲۰۲۴، سازمان‌ها باید فرایندهای توسعه و تحویل را با منابع کمتری اجرا کنند. این موضوع باعث تمرکز قابل توجهی بر روی مهندسی پلتفرم شده است، که به توسعه‌ دهندگان مجموعه ‌ای از ابزارها و کامپوننت های قابل استفاده مجدد را برای ایجاد نرم‌ افزار با کمترین تلاش دستی ارائه می ‌دهد. طبق گزارش Gartner ، ۸۰٪ از سازمان‌های مهندسی نرم‌ افزاری بزرگ، تیم‌ های مهندسی پلتفرم را تا سال ۲۰۲۶ تأسیس خواهند کرد.

تیم‌ های مهندسی پلتفرم در حال ساخت یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  (Internal Developer Platform)  هستند. این پلتفرم به توسعه‌ دهندگان اجازه می ‌دهد تا خودشان منابع مورد نیاز برای پایپ لاین ها، تست‌ها و زیر ساخت‌ ها را تأمین کنند، بدون این که نیاز به ساخت هر کدام از این‌ها برای هر سرویس یا محصول را داشته باشند.

 سازمان‌ها استفاده خود را از میکروسرویس‌ها، Kubernetes  و معماری‌های multi-cloud افزایش داده‌اند و این مسئله بار کاری مهندسان را افزایش داده است، زیرا این اکوسیستم‌ها پیچیدگی ایجاد می کنند، عناصر بیشتری را به پشته تکنولوژی اضافه می کنند و تعداد ابزارها و پلتفرم‌هایی که توسعه‌ دهندگان به آن‌ها نیاز دارند را افزایش می ‌دهند و آن ها را ملزم به پیکربندی انواع زیرساخت های مختلف می کند. در نتیجه، روند وقت ‌گیر و پیچیده ‌تری برای اعضای تیم ایجاد می شود.

پلتفرمی برای یک تجربه بهتر

یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  (IDP) این چالش‌ها را رفع می ‌کند و به توسعه‌ دهندگان یک محیط یکپارچه ارائه می ‌دهد که از طریق آن می ‌توانند به ابزارها و قابلیت ‌های مورد نیاز برای استقرار کد‌های موجود و جدید دسترسی پیدا کنند و تمامی سرویس ها و کامپوننت هایی که مسئولیت آن‌ها را به عهده دارند، مدیریت کنند.

پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  (IDP) مجموعه‌ ای از ابزارها و فناوری‌ ها است که به توسعه‌ دهندگان امکانات سلف سرویس برای ساخت، تست و استقرار برنامه‌ ها را فراهم می‌ کند.  IDPها می‌ توانند به بهبود بهره ‌وری توسعه‌ دهندگان، کاهش اصطکاک و ساده ‌سازی چرخه توسعه نرم‌ افزار کمک کنند. این یک جزء از مهندسی پلتفرم است که با تجمیع جنبه‌ های مختلف توسعه، وظایف روزانه تیم‌ های توسعه را موثرتر، ساده ‌تر و همکارانه ‌تر می‌ کند.

اهمیت پلتفرم توسعه دهنده داخلی 

امروزه سازمان‌های مدرن، به ویژه آن‌هایی که با چند تیم توسعه سروکار دارند، با چالش‌های متعددی روبرو هستند، از جمله مدیریت ابزارهای متنوع و تعیین شیوه‌های استاندارد بدون به خطر انداختن امنیت.

همانطور که مشتریان یک بانک در هنگام واریز وجه نیازی ندارند که به تمام مواردی که در لایه پشتیبانی انجام می ‌شود فکر کنند، یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی (IDP) یک پوشش را در اطراف زیرساخت‌های توسعه قرار می ‌دهد. توسعه‌ دهندگان می ‌توانند تمرکز خود را فقط بر روی نوشتن و تایید کد قرار دهند و نگران ساخت محیط ‌های استیجینگ و مقابله با فرآیندهای پیچیده استقرار نباشند. به عبارت دیگر، توسعه‌ دهندگان می ‌توانند بیشتر وقت خود را صرف ایجاد ویژگی ‌های جدید کنند و وقت کمتری را برای نوشتن اسکریپت‌ ها صرف کنند.

این رویکرد همچنین به توسعه‌ دهندگان کمک می ‌کند تا کیفیت و امنیت خدمات خود را بهبود بخشند، بدون این که وقت زیادی را برای تست صرف کنند. از طریق یک  IDP، به عنوان بخشی از یک پلتفرم مدرن تحویل نرم‌ افزار ، تیم‌ های مهندسی می ‌توانند فرآیندهای تست خودکار و بهترین روش‌ها را در پایپ لاین تحویل قرار دهند تا اطمینان حاصل شود که تمامی نسخه‌های جدید با معیارهای کلیدی عملکرد(KPI)  مطابقت دارند و قبل از ورود به محیط تولید ، موارد آسیب‌ پذیر از بین رفته اند. همچنین روحیه و اعتماد تیم توسعه‌ دهنده افزایش می یابد، زیرا می ‌توانند کد را سریع تر و با اطمینان بیشتری تولید کنند.

از آنجایی که با وجود پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی نیاز به آموزش و تسلط بر ابزارها و فرآیندهای کمتری است، ورود اعضای جدید تیم آسان ‌تر می‌ شود، همچنین توسعه‌ دهندگان می‌ توانند کد خود را راحت تر و سریع تر ایجاد ، تأیید، تست و ارتقاء دهند. با شناخت گسترده ‌تر این مزایا، Gartner  تخمین می‌ زند که تا سال ۲۰۲۵، ۷۵٪ از سازمان‌ ها ، پلتفرم‌ های توسعه ‌دهنده خودکار را ارائه خواهند داد تا تجربه توسعه‌ دهندگان را بهبود بخشند  و نوآوری در محصولات را شتاب دهند.

ویژگی های پلتفرم‌های  توسعه ‌دهنده داخلی (IDP)

پلتفرم‌های توسعه ‌دهنده داخلی  (IDP) شامل ویژگی‌های متنوعی هستند، از جمله:

  • ایجاد و مدیریت محیط های توسعه سلف سرویس:  توسعه‌ دهندگان می‌توانند از IDP  برای ایجاد محیط‌ های توسعه جدید بر اساس تقاضا استفاده کنند، بدون نیاز به پشتیبانی IT  . در نتیجه در زمان توسعه‌ دهندگان صرفه‌ جویی می شود و تنش های کاری کم می شود.
  • ابزارها و گردش کاری توسعه استاندارد: IDP  می‌تواند به توسعه‌ دهندگان مجموعه استانداردی از ابزارها و گردش های کاری ارائه دهد. در نتیجه به بهبود کیفیت و پیوستگی توسعه کد کمک می کند.
  • ابزارهای اتوماسیون: IDP می ‌تواند بسیاری از وظایف تکراری مرتبط با توسعه نرم‌ افزار را اتوماتیک کند، مانند مرور کد، تست و پیاده‌ سازی. در نتیجه توسعه‌ دهندگان می توانند به کارهای خلاقانه ‌تر بپردازند.
  • ابزارهای همکاری: IDP  می‌ تواند به توسعه‌ دهندگان ابزارهایی برای همکاری با یکدیگر و تیم‌های دیگر، مانند مدیران محصول، طراحان و مهندسان  QA، ارائه دهد. در نتیجه به بهبود کارایی و کارآمدی فرآیند توسعه نرم‌ افزار کمک می کند.
ویژگی های پلتفرم داخلی توسعه دهنده

 جذب توسعه‌ دهندگان

در حالی که  تنها ۱۸ ماه از ایجاد IDP‌ها می گذرد، انتظارات توسعه‌ دهندگان از آن‌ ها به شدت افزایش یافته است. توسعه‌ دهندگان به تجربه‌ ای کاملاً پویا و سلف سرویس نیاز دارند تا بتوانند به سرعت و به راحتی ابزارها و قابلیت ‌های مورد نیاز برای استقرار کد خود را پیدا کنند و پروژه‌ی بعدی را شروع کنند. بنابراین، تیم‌ های مهندسی پلتفرم باید اطمینان حاصل کنند که IDP آن‌ها شامل فهرستی از خدمات و مستنداتی است که در سازمان وجود دارد. این فهرست به آن‌ها کمک می‌کند تا بدون جستجوی گسترده‌ از قابلیت‌ های موجود بهره مند شوند و در جریان  توسعه پروژه قرار بگیرند، بدون این که منتظر پشتیبانی تیم دیگری باشند.

یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  (IDP) همچنین باید امکان اتوماسیون فرآیندهای ساده را فراهم کند، مانند ایجاد یک محیط پیش ‌تولید جدید و ارائه قالب‌ های نرم‌ افزاری که نیاز به ایجاد تیکت برای فرآیندهای تکرار پذیر مانند اجرای تست‌ ها را از بین ببرد. این قابلیت‌ ها با استفاده از امتیازهای عملکردی که به توسعه‌ دهندگان اجازه می ‌دهد کیفیت سرویس های خود را در مقایسه با  KPI‌های تعیین ‌شده اندازه ‌گیری کنند، تقویت می شوند. این امکان به توسعه‌ دهندگان کمک می ‌کند تا به سرعت هر مشکل عملکردی یا آسیب ‌پذیری احتمالی را شناسایی کنند.

تیم‌ های مهندسی پلتفرم باید به این نکته توجه کنند که توسعه ‌دهندگان اغلب ابزارها و فرآیندهایی که به آن‌ ها عادت دارند را ترجیح می دهند. بنابراین، مهم است که یک IDP به طور یکپارچه در زنجیره‌ی ابزارهای توسعه‌ دهندگان ادغام شود. سازمان‌ها نیز برای تامین امنیت باید دسترسی توسعه‌ دهندگان را به قابلیت ها و داده‌ هایی که برای تکمیل کار خود نیاز دارند، محدود کنند.

مزایای پلتفرم‌ های توسعه ‌دهنده داخلی (IDP)

  • IDP پلی بین توسعه و عملیات

 DevOps، بر هماهنگی بین توسعه و عملیات تأکید دارد.  IDP محیطی را ایجاد می‌ کند که در آن نرم‌ افزار می ‌تواند به صورت هماهنگ توسعه داده شود، تست و پیاده‌سازی شود و اصول DevOps  را در برگیرد.

یک پلتفرمIDP  مناسب به تمامی موارد امنیت، رعایت مقررات، قابلیت‌های ادغام و مجموعه ابزارهای به روز می‌ پردازد. همانطور که سازمان‌ها در مسیر تبدیل دیجیتال قدم می ‌گذارند، IDP  به عنوان یک همراه ضروری، راهنما و تسهیل کننده در این مسیر ظاهر می‌شود.

  • یکپارچه سازی

یکی از مزایای قابل توجه پلتفرم‌ های توسعه ‌دهنده داخلی  (IDP)، متمرکز سازی آن‌ها است. امروزه با وجود تعداد زیادی از ابزارها و پلتفرم های در دسترس ، ممکن است توسعه‌ دهندگان در انتخاب ابزارها و پلتفرم های مناسب سردرگم شوند. IDP این مشکل را با ارائه یک پلتفرم یکپارچه که ابزارها و خدمات ضروری را به همراه دارد حل می‌ کند. این یکپارچه سازی اطمینان می ‌دهد که بدون توجه به اندازه یا مکان تیم، هر توسعه ‌دهنده دسترسی یکنواختی به منابع مورد نیاز خود خواهد داشت. اما این مسئله فقط در مورد سهولت کار نیست؛ بلکه یک مساله راهبردی است. با داشتن یک مخزن واحد و یکپارچه از ابزارها و سرویس ها، سازمان‌ ها می‌ توانند اختلافات را کم کنند و به یک چرخه توسعه هماهنگ‌ تر و منسجم تر دست یابند.

  • قابلیت گسترش

یکی از ویژگی‌ های جذاب IDP‌های مدرن، قابلیت گسترش آن‌ ها است. همانطور که فناوری تکامل می یابد، ابزارها و سرویس هایی که توسعه‌ دهندگان به آن‌ها نیاز دارند نیز تغییر می کنند. یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  قوی با توجه به آینده ساخته می‌ شود و قابلیت‌ های یکپارچه سازی بدون نقص را ارائه می ‌دهد. این به این معناست که هرگاه ابزارهای جدید ایجاد شوند یا نیازهای سازمان تغییر کند، IDP  قابل تطبیق است و تضمین می ‌کند که توسعه‌ دهندگان همیشه به منابع پیشرفته دسترسی داشته باشند. با فراهم کردن افزونه ‌ها و ادغام ‌های آسان، IDP‌ها اطمینان می‌ دهند که سازمان ‌ها با وجود تغییرات مداوم فناوری ، آماده و چابک  باقی می ‌مانند.

مزایای پلتفرم‌ های توسعه داخلی (IDP)

مواردی که برای پذیرش پلتفرم‌ های توسعه ‌دهنده داخلی(IDP) باید در نظر گرفت

در ادامه به برخی از عواملی که هنگام پذیرش یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  (IDP)، باید در نظر گرفته شوند، پرداخته ‌ایم:

  1. راه‌ حل ‌های امن و سازگار: اطمینان حاصل کنید که IDP مجموعه‌ ای از ابزارها و کامپوننت های تأیید شده را ارائه می ‌دهد که برای حمایت از توسعه‌ دهندگان توسط تیم‌های عملیاتی ضروری است. این IDP   باید متمرکز و منسجم باشد و با استانداردهای صنعتی در زمینه امنیت و حاکمیت هماهنگ باشد.
  2. تجربه توسعه‌ دهنده: یک IDP  پیشرو علاوه بر ارائه ابزارها باید توسعه‌ دهندگان را توانمند ‌کند، منابع یادگیری موجود را تقویت کند و به جامعه از طریق به اشتراک‌گذاری دانش کمک ‌کند.
  3. خود مدیریتی و نگهداری: ارزیابی کنید که IDP چگونه خود مدیریتی را برای تیم‌ ها  تسهیل می ‌کند و آن‌ها را قادر می ‌سازد سرویس ‌ها و برنامه ‌های نرم‌ افزاری را بر بستر ابر ایجاد کنند.
  4. پشتیبانی و به‌ روز رسانی‌ ها: اطمینان حاصل کنید که ارائه‌ دهنده IDP به صورت مداوم خدمات پشتیبانی را ارائه می دهد ، به ویژه زمانی که تیم ها درگیر رفع بحرانی باگ ها یا افزودن ویژگی‌های جدید هستند. این پلتفرم باید یک هاب باشد تا تیم‌ها به آخرین نسخه‌های ابزارها، مستندات معماری و منابع مهم دسترسی داشته باشند.
  5. پتانسیل ادغام و یکپارچه سازی: بررسی کنید که آیاIDP  از ادغام آسان ابزارها و خدمات جدید پشتیبانی می ‌کند یا خیر. توسعه پذیری اهمیت دارد و این پلتفرم باید محیط یکپارچه ‌ای را فراهم کند که منابع، استانداردها و نقش ‌آفرینان مختلف را در فرآیند توسعه به هم متصل کند.
چالش های پلتفرم داخلی توسعه دهنده

شروع کار با یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی

پیاده سازی IDP یک حرکت استراتژیک است که نیاز به برنامه ریزی و اجرای دقیق دارد. در اینجا یک راهنمای گام به گام برای شروع   را شرح می دهیم :

  1. ارزیابی نیازها: با ارزیابی نیازهای توسعه سازمان خود شروع کنید. عواملی مانند اندازه تیم ، پیچیدگی برنامه های و پشته تکنولوژی موجود خود را در نظر بگیرید. این ارزیابی شما را در انتخاب راه حل IDP راهنمایی خواهد کرد.
  2. انتخاب IDP درست: راه حل های مختلف IDP مانند  وجود دارد که هر کدام دارای مجموعه ای از ویژگی ها و قابلیت های منحصر به فرد هستند. IDP را انتخاب کنید که با اهداف و الزامات فنی سازمان شما هماهنگ باشد. عوامل کلیدی که باید در نظر بگیرید شامل توسعه پذیری، قابلیت های ادغام و سهولت استفاده است.
  3. راه اندازی اولیه: هنگامی که یک IDP را انتخاب کردید، وقت آن است که پلتفرم را راه اندازی کنید. این راه اندازی شامل پیکره بندی نقش های کاربر و مجوزها و ادغام آنها با ابزارها و زیرساخت های توسعه موجود است. اطمینان حاصل کنید که IDP با پشته فناوری موجود شما به صورت یکپارچه ادغام شود.
  4. آموزش کارکنان: تیم های توسعه خود را در مورد نحوه استفاده موثر از IDP آموزش دهید. اطمینان حاصل کنید که کارکنان از ویژگی های پلتفرم برای ساده سازی گردش کار خود استفاده می کنند. یک فرآیند ساختار یافته برای پذیرش موفقیت آمیز IDP بسیار مهم است.
  5. سفارشی سازی: IDP را با توجه به نیازهای خاص سازمان و متناسب با فرآیندهای توسعه و بهترین شیوه های خود تنظیم و سفارشی کنید. این مرحله برای به حداکثر رساندن مزایای پلتفرم و اطمینان از اینکه با نیازهای منحصر به فرد شما هماهنگ است، بسیار مهم است.
  6. استقرار: IDP را به تدریج اجرا کنید و با یک پروژه آزمایشی یا یک تیم کوچک شروع کنید. نظارت بر عملکرد آن و جمع آوری بازخورد از کاربران برای پیشرفت ضروری است. این رویکرد مرحله ای، اختلالات را به حداقل می رساند و به شما اجازه می دهد تا پلتفرم را تنظیم کنید.
  7. توسعه: همانطور که سازمان شما اعتماد لازم نسبت به IDP را به دست می آورد، استفاده از آن را در تیم های توسعه خود گسترش دهید. به طور مداوم تاثیر آن را ارزیابی کنید و در صورت لزوم تنظیمات را انجام دهید. توسعه پذیری IDP یک عامل کلیدی در تامین نیازهای توسعه رو به رشد شما است.

نتیجه‌ گیری

مهندسی پلتفرم یک رویکرد فناوری در حال ظهور است که هدف آن افزایش سرعت تحویل برنامه‌ها و بهبود نرخ تولید است. این رویکرد بر بهبود تجربه توسعه‌ دهنده و بهره‌ وری تمرکز دارد و با ارائه قابلیت‌های سلف سرویس به همراه عملیات زیرساخت‌های خودکار، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.

پلتفرم‌های توسعه ‌دهنده داخلی در نحوه‌ ی رویکرد سازمان ‌ها به توسعه نرم‌ افزار تغییر اساسی داده اند. با قابلیت متمرکز ‌سازی، گستردگی و ارائه یک مجموعه ابزار استاندارد، IDP  در حال تبدیل شدن به یک نیاز ضروری است. همانطور که سازمان‌ ها در دنیای دیجیتال پیشرفت می کنند، انتخاب مناسب  IDP  می ‌تواند سازمان ها را به سمت نوآوری هدایت کند. IDP فقط انتخاب یک تکنولوژی نیست؛ بلکه یک حرکت استراتژیک برای بهینه سازی فرایندهای توسعه است. با ارزیابی نیازهای خود، انتخاب پلت فرم مناسب و سفارشی کردن آن برای تناسب با سازمان خود شروع کنید. چالش ها را به عنوان فرصت هایی برای رشد در اغوش بگیرید و همیشه به بهترین شیوه ها توجه کنید.

با استفاده از قدرت پلتفرم های توسعه ‌دهنده داخلی ، می توانید سازمان خود را به سمت آینده ای سوق دهید که در آن توسعه نرم افزار نه تنها کارآمد بلکه نیروی محرکه نوآوری و موفقیت است.

اگر به دنبال ایجاد یا توسعه IDP  خود هستید، ما کمکتان  می کنیم. با ما تماس بگیرید تا با مشاوره ی ما استراتژی پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  خود را ارتقا دهید و تیم های توسعه خود را رشد دهید.

اگر مایل هستید با پلتفرم های توسعه ‌دهنده داخلی  بیشتر آشنا شوید ، در مقاله ی زیر ده  پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی معرفی شده است:

۱۰ پلتفرم توسعه دهنده داخلی برتر در سال ۲۰۲۴ 

مطالب مرتبط

 چرخه عمر پیاده سازی ERP : بررسی ۱۱  مدل و مراحل آنها

 چرخه عمر پیاده سازی ERP : بررسی ۱۱  مدل و مراحل آنها

توسط | اسفند ۲۵, ۱۴۰۲ | آموزش, توسعه نرم افزار, مهندسی نرم افزار1

اگرچه نظریه‌ های مختلفی در مورد چرخه عمر ERP  وجود دارد،  اما  Tingting Huang و Kazuhiko Yasuda ، ۲۶ مدل اصلی از مراحل چرخه عمر ERP را که توسط محققان مختلف معرفی شده است، انتخاب کرده اند که شامل بررسی جامع مفهوم چرخه عمر ERP  است.

فقط تصور کنید، ۲۶ مدل! هر یک از این مدل ها توصیف خود را از ERP دارند. در حال حاضر جای تعجب نیست که چرا شرکت ها پورتال ERP خود را به یک مدل خاص تنظیم می کنند. انتخاب نرم افزار ERP  مناسب برای کسب و کار شما بسیار مهم است و چرخه عمر ERP می‌ تواند به شما در بهینه‌ سازی عملیات کسب و کار و کاهش هزینه ‌های غیرضروری کمک کند.

در مورد این موضوع بیشتر بخوانید:
توسعه نرم افزار  ERP

چرخه پیاده سازی ERP چیست؟

برای پیاده‌ سازی نرم افزار ERP (برنامه ‌ریزی منابع سازمانی)، باید به خوبی مفهوم چرخه عمر پیاده‌ سازی ERP را درک کنید. به طور ساده، چرخه عمر پیاده‌ سازی ERP فرآیندی است که شامل چندین مرحله از فاز کشف و برنامه ‌ریزی تا راه ‌اندازی سیستم است. تعداد مراحل ممکن است متفاوت باشد، اما معمولاً هشت مرحله هستند. به طور معمول، چنین پروژه‌ای ممکن است از شش تا دوازده ماه طول بکشد. به عنوان مثال، مراحل پیاده‌ سازی ERP ممکن است به شکل زیر باشد:

  1. انتخاب محصول ERP
  2. برنامه ‌ریزی پروژه
  3. تجزیه و تحلیل باگ ها
  4. باز طراحی
  5. تست
  6. آموزش
  7. پیاده سازی
  8. نگهداری

بررسی ۱۱  مدل چرخه عمر پیاده سازی ERP

 

چرخه عمر ERPمعرفی شده توسط Esteves   Pastor and

در سال ۱۹۹۹،Esteves  و Pastor برای اولین بار به چرخه عمر ERP اشاره کردند. آن ها چرخه عمر ERP  را به عنوان یک فریم ورک شش مرحله‌ای معرفی کردند و ابعادی را برای ارائه دیدگاه‌ های متمایز انتخاب کردند. هر مرحله می‌تواند توسط چهار بعد تحلیل شود. آنها اشاره کردند که بیشتر محققان فقط بر روی سه مرحله اول تمرکز کرده‌اند، اما داشتن دید کلی نیز برای جلوگیری از مشکلات آینده مهم است. اهمیت فریم ورک چرخه عمر ERP، در “فاز بازنشستگی” است.( فاز بازنشستگی در سیستم‌ های مدیریت منابع سازمانی (ERP) به معنای مرحله‌ای از چرخه‌ی عمر یک سیستم ERP است که در آن سیستم مورد نظر از کار خارج می ‌شود و به عنوان یک مرحله‌ ی تغییر و تحول در زندگی سیستم در نظر گرفته می ‌شود. در این مرحله، سیستم قدیمی با یک سیستم جدید جایگزین می ‌شود.)

Esteves  و Pastor نقشه تحقیقاتی از مسائل سیستم ERP ارائه دادند و سعی کردند توجه محققان را به جستجوی تأثیرات سیستم ERP  در سازمان ‌ها جلب کنند.

چرخه عمر ERPمعرفی شده توسط Esteves Pastor and

چرخه عمر ERPمعرفی شده توسط Markus and Tanis

در سال ۲۰۰۰، Markus  و Tanis یک مدل چهار مرحله‌ای شامل مراحل زیر را معرفی کردند:

  1. طراحی : (Chartering) در این مرحله، تیم پروژه تشکیل می‌ شود و اهداف، نیازها و راهبردهای پروژه تعیین می‌ شوند.
  2. پیاده سازی : (Project) در این مرحله، پیاده‌ سازی ERP آغاز می‌ شود. تغییر مدیریتی، تغییر فرهنگ سازمانی، حمایت مدیریت ارشد و به ‌روز رسانی فرآیندهای کسب ‌و کار از جمله عوامل مهم در این مرحله هستند.
  3. ارزیابی : (Shakedown) در این مرحله، سیستم ERP به صورت عملی در سازمان استفاده می ‌شود. ارتباطات مؤثر، مدیریت پروژه و ارزیابی عملکرد از جمله عوامل مهم در این مرحله هستند.
  4. به سوی بالا و جلو (Onward and Upward): در این مرحله، سیستم ERP به ‌طور کامل در سازمان پیاده ‌سازی می‌ شود و به بهره ‌برداری مستمر می‌ رسد. مدیریت پروژه، ارتباطات مؤثر و به ‌روز رسانی سیستم از جمله عوامل مهم در این مرحله هستند.
چرخه عمر ERPمعرفی شده توسط Markus and Tanis

چرخه عمر ERP  معرفی شده توسط Soh and Markus

بر اساس مطالعه دوازده شرکت، فریم ورک Soh and Markus(1995)  برای تجربه سیستم های سازمانی با برخی تغییرات ارائه شد. Soh and Markus همچنین قصد داشتند یک چارچوب نظری برای تجزیه و تحلیل ارزش کسب و کار سیستم های سازمانی ارائه دهند. فازها، شرایط شروع، اهداف، برنامه ها و کیفیت اجرا عناصر اساسی این چارچوب هستند.

چرخه عمر ERP معرفی شده توسط BREHM  Markus and  در سال ۲۰۰۰

پیش از این، چرخه عمر سنتی نرم افزار ، شامل فرآیند توسعه، پیاده سازی و نگهداری توسط یک شرکت برای استفاده داخلی آن بود. با این حال، امروزه بیشتر فرآیندهای توسعه توسط یک فروشنده نرم افزار انجام می شود. با توجه انجام ناقص فعالیت های چرخه عمر توسط فروشندگان نرم افزار، محققان در سال ۲۰۰۰ به ساخت یک مدل چرخه عمر جدید از مدل SDLC (Life cycle Software Development) سنتی روی آوردند. آنها مدل “چرخه عمر نرم افزاری تقسیم شده”  (divided software life cycle (DSLC)) را پیشنهاد کردند که شامل سه مرحله اصلی بود:

  • تکامل بسته ERP
  • توسعه اولیه و پذیرش بسته ERP
  • پیاده‌ سازی و استفاده از نرم افزار توسط سازمان و بازخورد به تولید کنندگان

چرخه عمر ERP معرفی شده توسط Stefanou

 در سال ۲۰۰۱، Stefanou  به اهمیت ارزیابی و انتخاب  فرآیند سیستم‌ های شرکتی اشاره کرد.  ارزیابی ERP فعالیت چند وجهی و پیچیده‌ای است که شامل ارزیابی هزینه ‌ها و مزایای ERP و همچنین تأثیر سازمانی، فناوری و رفتاری در طول زمان است که باید در طول چرخه عمر ERP مد نظر قرار گیرد.

بر خلاف مدل خطی سنتی، این فریم ورک به صورت غیرخطی با دایره‌هایی فرضی است. روش Stefanou  بر اهمیت مراحل قبل از پیاده‌ سازی و تفکر همه جانبه در مورد مزایا و هزینه ‌ها، در هر دو زمینه ی مالی و غیرمالی، در طول کل چرخه تأکید دارد.

چرخه عمر ERP معرفی شده توسط Stefanou

چرخه عمر  ERPمعرفی شده توسط De Souza and Zwicker

یکی از مدل‌ های چرخه عمر، حاصل تحقیقات De Souza و Zwicker در سال ۲۰۰۱ است. بر اساس مطالعات چند وجهی در هشت شرکت برزیلی، دو مدل متفاوت برای شرکت‌ های بزرگ و کوچک و متوسط (SME) بر اساس مدل قبلی آنها پیشنهاد شد. در سال ۲۰۰۹، آنها ویژگی‌های اصلی بسیاری از مدل‌ها را در یک مدل، شامل مراحلی که به درستی تعریف شده اند، گنجاندند. بخش جالب آخرین مرحله است. مرحله آخر به مرحله بهره ‌برداری و مرحله مدیریت تقسیم شده است که به طور همزمان وجود دارند. علاوه بر این، هرگاه نیازهای جدیدی پدید آید، مرحله آخر به مرحله پیاده‌ سازی بازخورد می‌دهد. به دلیل تغییرات در محیط کسب و کار، نیازهای کاربری جدید یا مشکلاتی در مرحله‌ ی استفاده از سیستم به وجود می ‌آید. سیستم باید به طور مداوم بهبود یابد و تغییرات مورد نیاز را در مرحله‌ ی پیاده‌ سازی اعمال کند تا با نیازهای جدید سازگار باشد. اگرچه آنها اشاره کردند که مرحله “بازنشستگی” ممکن است یکی از گزینه‌ های بهبود سیستم ERP در سازمان ‌ها باشد، اما این امکان در مدل آنها وجود ندارد.

چرخه عمر ERP  معرفی شده توسط Ehie and Madsen

در سال ۲۰۰۵، Ehie  و Madsen هشت عامل موثر بر پیاده‌ سازی موفق ERP را شناسایی کردند. بر اساس تجربیات مشاوران ، یک فرآیند پنج مرحله‌ای پیاده‌ سازی ERP پیشنهاد شد. پنج مرحله اصلی عبارتند از:

  • آماده‌ سازی پروژه
  • طرح کلی کسب و کار
  • اجرا کردن
  • آماده‌ سازی نهایی
  • راه‌ اندازی و پشتیبانی

چرخه عمر ERP  معرفی شده توسط Bento and Costa

در سال ۲۰۱۳، Bento  و Costa یکی از جدیدترین تحقیقات را در مورد مدل چرخه عمر ERP  انجام دادند. آنها چرخه را به سه فاز و چهار مرحله تقسیم کردند و جزء تعداد معدودی از محققان بودند که مرحله کاهش در طول چرخه عمر ERP را پیشنهاد دادند. (مرحله کاهش به معنای مرحله‌ای از چرخه‌ی عمر سیستم‌ های ERP  است که در آن سیستم تدریجاً کاهش می ‌یابد و به دلیل عوامل مختلف مانند تغییرات در محیط کسب و کار، نیازهای کاربری جدید یا مشکلات غیرمنتظره، کارایی و اثربخشی آن کاهش می‌ یابد). آنها سعی کردند در بسیاری از زمینه ‌ها مانند مرحله اول، دیدگاه متفاوتی را ایجاد کنند. علاوه بر این، ۱۲ فرضیه در طول چرخه عمر ERP برای تحقیقات آینده پیشنهاد شد.

چرخه عمر ERP  معرفی شده توسط Law et al

در سال ۲۰۱۰ بر خلاف بیشتر محققان، Law et al بعد از مرحله پیاده‌ سازی، بر روی خدمات نگهداری و پشتیبانی تمرکز کرد. با مطالعات موردی، اهمیت برنامه ‌ریزی و مدیریت سرویس های نگهداری و پشتیبانی اثبات شد. بر اساس مدل پیاده‌ سازی Kwon و  Zmud، آنها چرخه عمر پروژه را به چهار مرحله تقسیم کردند. برای بررسی مسائل مرتبط در یک سازمان واقعی، دو پروژه در یک شرکت چند ملیتی مستقر در آمریکا ، اشیاء اصلی بودند.

چرخه عمر ERP  معرفی شده توسط Kumar and Gupta

در سال ۲۰۱۱،Kumar  و  Gupta با معرفی مدیریت دانش در سازمان، سعی در کاهش شکست پیاده‌ سازی ERP داشتند. آنها یک مدل یازده مرحله‌ای از چرخه عمر پیاده‌ سازی ERP با دو مرحله اختیاری پیشنهاد دادند. چرخه عمر به عنوان یک فریم ورک برای سازماندهی انجمن‌ های عملیاتی متشکل از گروه‌های مختلف برای پیشگیری از مشکلات انتقال در نظر گرفته شد ، اما مدل با جزئیات توضیح داده نشد و اصل آن نیز توضیح داده نشد.

چرخه عمر ERP  معرفی شده توسط Dantes and Hasibuan

در سال۲۰۱۱ ،Dantes  و Hasibuan فریم ورک مفهومی از عوامل کلیدی موفقیت آمیز در چرخه عمر پیاده سازی ERP بر اساس تحقیقات قبلی را معرفی کردند؛ فرآیند پیاده‌ سازی ERP و اجزای درگیر در این فرآیندها دو بعد از فریم ورک بودند. فرآیندهای خاص در سه دیدگاه عملیاتی، مدیریتی و استراتژیک توصیف شده‌اند.

لیست انتخاب  ERP: چگونه بهترین گزینه را انتخاب کنیم؟

 امروزه که ارائه دهندگان محصولات نرم افزاری، مجموعه ‌ای بزرگ از محصولات IT  که به صورت سفارشی طراحی شده اند  و یا راه ‌حل ‌های SaaS که آماده‌ی استفاده هستند را ارائه می‌ دهند، انتخاب یکی از آنها که به خوبی نیازها و اهداف کسب و کار شما را پوشش دهد، کاری بسیار دشوار است. با این حال ما سعی کردیم برخی از اطلاعات مفید را ارائه دهیم. بر اساس مقاله‌ ای که توسط Balint Molnar  و Andras Benczur  نوشته شده است، معیارهای زیر برای انتخاب ماژول‌ های ERP وجود دارد:

  1. موقعیت فعلی و پایداری و دوام بلند مدت سیستم ERP در بازار.
  2. تطبیق و/ یا قابلیت تنظیم سیستم ERP با بخش صنعتی یا حوزه کسب و کار خاص.
  3. پارامترهای مالی و تجاری ارائه دهنده احتمالی.
  4. میزان تعهد و توانگری شرکت‌ ها در اجرا و بهره‌ گیری از راه‌ حل‌ های ERP.
  5. قابلیت یکپارچه سازی و ادغام با سیستم‌ های قدیمی برای حفظ عملکرد آن ها.
  6. فناوری ‌های استفاده شده برای مدیریت داده ها، نرم افزار و پردازش اطلاعات.
  7. پشتیبانی ارائه شده توسط فروشنده در معرفی و راه اندازی سیستم.
  8. هزینه ‌ها و تنظیمات نگهداری، ارتقاء، به‌ روزرسانی و سازگاری با محیط حقوقی در حال تغییر.
  9. ورژن های زبان، فرصت‌ های محلی ‌سازی در شرکت ‌های چند ملیتی و جهانی.
  10. وجود راهکار‌های خاص هر کشور در برخی حوزه ‌های کسب و کار، به عنوان مثال حسابداری.
  11. قابلیت شبکه‌ بندی سیستم IT برای تطابق با وضعیت جدید تقاضای غیر متمرکز-متمرکز. به عبارت دیگر، سیستم قادر باشد به طور انعطاف‌پذیر با نیازهای مرکزی یا غیرمرکزی تطبیق پیدا کند.
  12. محصول جدید پیش‌ شرط دستیابی به برنامه راهبردی کسب و کار است.
  13. سیستم جدید بهترین قابلیت اطمینان و سطح بالاتر خدمات را برای مشتریان فراهم می کند.
  14. بهبود کارایی و شفافیت بیشتر در روند کسب و کار.
  15. سیستم باید از برنامه ‌ریزی کسب و کار پشتیبانی کند و در نتیجه باعث بهروری در هزینه ها شود.
  16. سیستم باید پشتیبانی از خدمات را به مشتریان ارائه دهد.

چگونه می‌ توان یک سیستم اطلاعاتی را با توجه به چارچوب انتخاب  Stefanou ERP انتخاب کرد؟

Stefanou ، دیدگاه دیگری را در فرآیند انتخاب معرفی کرد. او یک چارچوبی ایجاد کرد که شرکت‌ ها می‌ توانند با آن بهترین محصول IS/IT را انتخاب کنند. این چارچوب شامل سه مرحله است:

  • چشم‌ انداز کسب و کار

در مرحله اول، جهت و اهداف شرکت باید به طور واضح تعیین شود.

  •  نیازها و محدودیت ‌ها

در مرحله دوم، تغییرات فعلی و آینده در سازمان باید مد نظر قرار گیرد.

  • ارزیابی و انتخاب محصول

در مرحله سوم و آخر، سازمان ‌ها بر اساس معیارهای زیر، ارائه دهنده خدمات ERP مناسب را انتخاب می‌ کنند:

  1. رفع نیازها
  2. قابلیت های ماژول های اصلی و ضروری سیستم سازمانی
  3. راه حل های صنعتی خاص ارائه شده
  4. در دسترس بودن و سازگاری برنامه های کاربردی گسترده
  5. پشتیبانی از فرآیند های ضروری کسب و کار توسط سیستم ERP
  6. دسترسی به کارشناسان خارج از سازمان در سیستم ERP . این کارشناسان می‌ توانند در توسعه، پیاده‌ سازی، پشتیبانی، بهینه‌ سازی، مشاوره و دیگر فعالیت‌ های مرتبط با سیستم ERP  به کمک سازمان شما بیایند.
  7. توانایی و تخصص شریک فناوری در ارائه خدمات و حل مسائل مرتبط با فناوری.
  8. ارائه مشاوره توسط  شرکت ارائه دهنده نرم افزار ERP.
  9. وضعیت مالی شرکت ارائه دهنده.
  10. مدل های قیمت گذاری ارائه شده.

فروشندگان و شرکت‌ های مختلفی، بسیاری از ماژول‌ های اصلی و گسترده و سرویس های پشتیبانی را ارائه می‌ دهند. تصمیم گیری برای تهیه یک سیستم خاص و فرآیند انتخاب در محیط رقابتی و در حال تغییر امروزی ، به شدت پیچیده است. شرکت‌ هایی که به دنبال ادغام سیستم‌ ها هستند، باید محصولاتی را ارزیابی و انتخاب کنند که به این هدف کمک کنند، بدون اینکه از کارایی برنامه ‌هایی که برای کسب و کار خود ضروری می‌دانند، کم شود. انتخاب دقیق فروشندگان، محصولات و خدمات ضروری است، اما باید تصمیم نهایی با توجه به میزان تغییرات سازمانی که برای پذیرش و راه اندازی سیستم سازمانی انتخاب شده لازم است ، گرفته شود.

مطالب مرتبط

مطالبی که ممکن است برایتان جالب باشد

توسعه نرم افزار سازمانی: راهنمای کامل

توسعه نرم افزار سازمانی: راهنمای کامل

توسط | بهمن ۱۱, ۱۴۰۲ | توسعه نرم افزار, شرکتی

همیشه برای هر کسب و کار، بازار یا صنعتی دو طرف وجود دارد : ارائه دهنده و مصرف کننده، که بدون  یکدیگر هیچ کدام وجود نخواهند داشت. جالب اینجاست که ارائه دهندگان خدمات و محصولات نوین نیز به نوعی از خدمات IT بهره مند می شوند. آنها مشتریانی هستند که به دنبال راهکارهای سازمانی مناسب برای نیازهای خود هستند.

نرم ‌افزار سازمانی پشتیبان جریان‌ های کاری و تجارب دیجیتالی است که توسط انواع مختلف کسب‌ و کارها مدیریت و ارائه می‌ شود. این نرم افزار فعالیت های ارائه دهندگان خدمات را تسهیل می کند و از نرم افزارهای سنتی که برای استفاده عمومی هستند،  متمایز است.

چگونه؟ بیایید به موضوع توسعه نرم افزار Enterprise  بپردازیم تا درک بهتری از آن پیدا کنید.

 نرم ‌افزار سازمانی نوعی برنامه کامپیوتری است که به طور عمده توسط مؤسسات بزرگ، سازمان ‌های دولتی یا شرکت ‌ها استفاده می ‌شود تا به آن‌ ها در پیگیری و مدیریت بهینه اطلاعات متعددی که شرکت ها جمع‌ آوری می کند، کمک کند. نرم افزار سازمانی ستون اصلی گردش کار و تجربیات دیجیتالی است که توسط انواع کسب و کارها مدیریت و ارائه می شود.. این نوع نرم ‌افزار با نرم‌ افزارهای سنتی برای استفاده عمومی تفاوت دارد زیرا برای برآورده کردن نیازهای خاص یک سازمان طراحی شده است و نه یک راه‌ حل ‌مناسب همه. توسعه نرم‌ افزار شرکتی یک رویکرد چند رشته‌ ای به فرآیند توسعه نرم‌ افزار است که باید عملیات‌ های کسب‌ و کاری حیاتی را پشتیبانی کند. توسعه نرم‌ افزار شرکتی شامل ایجاد راهکارهایی برای جریان‌ های کاری شرکتی و تسهیل برنامه‌ ریزی منابع (ERP)، نرم‌ افزار مدیریت ارتباط با مشتری (CRM)، نرم‌ افزار حسابداری و نرم‌ افزار زنجیره تأمین/حمل‌ و نقل است.

محصول نرم افزار سازمانی چیست؟ 

چرا به نرم افزار سازمانی نیاز داریم؟ ما از نرم افزار سازمانی برای تکمیل بسیاری از مشاغل استفاده می کنیم. از روش های ساده ارتباطات و به اشتراک گذاری فایل تا مدیریت و تعیین وظایف روزانه. تمام این کارها یک هدف مشترک دارند: ارائه، پشتیبانی و بهینه سازی جریان کاری در هر سازمانی که نیاز به همکاری موثر بین کارکنان دارد.راهکارهای سازمانی دیجیتالی بخش ثابتی از هر کسب و کار یا موسسات عمومی / خصوصی به روز است.

این راه کار ها، کار متخصصان را به روش های زیر ساده تر می کند:

  • اتوماسیون وظایف مختلف (از جمع آوری داده ها تا پیگیری وظایف، گزارش دهی و غیره)
  • قرار دادن تمام موارد کاری مهم در یک مکان (مدیریت متمرکز)
  • ثبت بهتر سابقه عملکرد کلی (از طریق ابزارهای مدیریت وظایف و تحلیل، نماهای کلی و آمار و غیره) .
پنج دلیل پیاده سازی نرم افزار سازمانی

تفاوت بین توسعه نرم افزار سازمانی و توسعه نرم افزار معمولی

توسعه نرم افزار کسب و کار اساساً با ایجاد راهکارهای معمول متفاوت است زیرا باید تعدادی ویژگی اضافی و ابزارهای تخصصی را ارائه دهد که به طور خاص، برای جریان کاری شرکت ها و موسسات طراحی شده اند. این راه کارها ممکن است شامل مواردی باشد که فقط کارمند مربوطه می تواند از آن استفاده کند.

تفاوت اصلی در مشتریان نهایی است:

یک سازمان یا شرکت، مشتری نهایی یک محصول نرم افزار سازمانی است .

یک کاربر فردی، مشتری نهایی یک نرم افزار معمولی است .

این دو دسته نرم افزار اهداف نهایی مختلفی دارند و برای محیط های کاملاً متفاوتی طراحی شده اند بنابراین در فلسفه و روش های توسعه آنها نیز منعکس می شود. به عنوان مثال، در حالی که اپلیکیشن ها و برنامه ها با اهداف عمومی، معمولاً به عنوان یک راهکار کامل و یکپارچه ساخته می شوند، محصولات Enterprise همیشه منبع باز هستند (برای ادغام، ارتباطات و غیره).

محصولات نرم افزاری معمولی در مقایسه با سیستم های Enterprise

جنبه هایی که متفاوت هستند نرم افزارهای سازمانی نرم افزارهای معمولی
معماری محصولات سازمانی معمولاً چند وجهی هستند و نیاز به یک ساختار پراکنده تر و قابل گسترش دارند تا بتوانند به طور موثری با مجموعه ای از ابزارها و سیستم هایی که قبلاً توسط یک سازمان استفاده می شدند، یکپارچه و متصل شوند. در عین حال، در اینجا معماری باید قابل توسعه باشد تا بتواند با ظرفیت ها و نیازهای رو به رشد داخلی (گسترش کارکنان، ادغام با شاخه های دیگر و غیره)، مدرن شده و بهینه سازی شود. برنامه ها، ابزارها و سیستم های تجاری معمولاً برای عملکردهای خاصی طراحی شده اند و عمدتاً راه حل های سفارشی هستند که آنها را پیچیده تر می کند و منابع بیشتری را برای توسعه مصرف می کنند. معماری برنامه پیام رسان یا ردیابی ورزشی معمولی شما می تواند ساده و جهانی باشد. شما قابلیت های اساسی خود را دارید (معمولاً متمرکز بر یک هدف خاص، به عنوان مثال، انتقال پیام ها یا پیگیری پیشرفت ورزشی)، شاید برخی از قابلیت های گسترده تر یا امتیازاتی که با قیمت بالاتری همراه هستند (به عنوان مثال، ابزارهای جامع تر یا حذف تبلیغات)، و ادغام های اجتماعی (به عنوان مثال، دکمه های فیس بوک و اینستاگرام برای ثبت نام سریع و به اشتراک گذاری محتوا). چنین نرم افزاری می تواند سبک باشند و برای گروه های هدف گسترده تری از کاربران تولید انبوه شود.
امنیت

نشت داده یا نقض سیستم که توسط یک برنامه سازمانی بوجود می آید، یک ریسک بزرگ است که ممکن است سازمان کل را از بین ببرد. به همین دلیل چنین سیستم هایی باید به امنیت سایبری توجه بیشتری داشته باشند، به مکانیزم های حفاظتی چند لایه (گاهی هوشمند) مجهز شوند، نقش های کاربری برای دسترسی به داده های بخش بندی شده، جلسات کاربری محدود با زمان خروج که از حملات ربات خودکار جلوگیری می کنند، فایروال قدرتمند، و حتی راهکارهای بلاکچین و ابری برای توزیع داده ها و ذخیره سازی از راه دور.

 

 میزان اقدامات امنیتی بستگی به این دارد که برنامه به چه میزان اطلاعات حساس کاربر را جمع آوری می کند. اما معمولاً از احراز هویت دو فاکتوری برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز فراتر نمی رود ، ۱.استفاده از کپچا برای اطمینان از اینکه شما ربات نیستید، و ۲. هشدارهای فعالیت مشکوک (که معمولاً برای برنامه هایی با اهدف عمومی کافی است).
عملکرد

یکی از نیازهای متداول برنامه‌های سازمانی، عملکرد یکسان و روان در پلتفرم ها و دستگاه‌های مختلف است تا کارمندان بتوانند به صورت انعطاف‌پذیر از آن استفاده کنند و در هر زمان به اطلاعات و ارتباطات مهم کاری دسترسی داشته باشند. معمولاً این به معنای داشتن یک راهکار نرم‌افزاری تخصصی است که برای استفاده در آیفون‌ها و آیپد‌ها، دستگاه‌های اندرویدی، رایانه‌های دسکتاپ و تبلت‌های ویندوزی به راحتی قابل دسترس باشد و با هر دو مرورگر موبایل و دسکتاپ سازگار باشد. این موضوع باعث می‌شود بهینه‌سازی عملکرد پیچیده‌تر و دقیق‌تر شود.

 

 بسته به نوع برنامه، الزامات عملکرد ممکن است به طور قابل توجهی متفاوت باشند. اما معمولاً، یک راه حل نرم افزاری معمولی برای محیط عملیاتی خود – پلتفرم هدف خود – بهینه سازی می شود.  دو یا سه نسخه جداگانه از برنامه می توانند برای سازگاری با پلتفرم های اصلی امروزه ایجاد شوند یا یک راه حل چند پلتفرمه که به طور همزمان بر روی همه آنها کار می کند. رهنمودهای توسعه و بهینه سازی مطرح شده جهانی هستند و توسط جامعه آماری گسترده ای بررسی شده اند.
فرمت CRM، ERP، PaaS، IaaS،SaaS : علاوه بر برنامه‌های سنتی، سازمان‌ها اغلب نیاز به سیستم‌ها و پلتفرم‌های تخصصی دارند که بتوانند جریان‌های کاری مختلف را مدیریت کنند، اطلاعات حساس را ذخیره و دسته‌بندی کنند و فرصت‌های خودکار نوآورانه را برای حوزه های مختلف کاری فراهم کنند.  و این به معنای رویکرد پیچیده‌تر طراحی و توسعه نرم‌افزار سازمانی است. فرمت کلی نرم‌افزارهای معمولی ممکن است بسیار متفاوت باشند (از ورزش و بهداشت تا خواننده‌ها، بازی‌ها، برنامه‌های اجتماعی و غیره).  ولی مهم‌تر از فرمت برنامه، این است که این برنامه‌ها برای جمعیت کثیر کاربران آشنا و قابل دسترس هستند. افراد تقریباً از همه سنین می‌دانند چگونه آن‌ها را دانلود و نصب کنند.
هزینه

نرم‌افزار سازمانی، به‌خصوص اگر سفارشی باشد، نیازمند سرمایه‌گذاری قابل توجهی است تا مجموعه‌ای از خدمات، تلاش‌ها و وظایف را پوشش دهد. برای این منظور، سازمان‌ها معمولاً یک بودجه جداگانه برای هزینه‌ها اختصاص می‌دهند که بر اساس جزئیات و عوامل زیربنایی همکاری تیم توسعه محاسبه می‌شوند (مانند زمان لازم برای ایجاد یک راهکار، تخصص مورد نیاز، ابزارها، نوع تیم کاری ، پیچیدگی معماری و غیره).

امروزه، حتی نیازی نیست که مهارت برنامه‌نویسی داشته باشید تا بتوانید یک برنامه از هر نوعی را بسازید و راه‌اندازی کنید. تعداد زیادی از ویرایشگرها و ابزارهای قالب‌بندی وجود دارند که به شما اجازه می‌دهند تا عناصر مورد نیاز را به راحتی درون یک رابط کاربری قابل تنظیم بکشید و رها کنید. و حتی می‌توانید این کار را به صورت رایگان انجام دهید. بله، قطعاً، راه‌حل‌های با کیفیت و تعیین‌کننده بازار نیاز به هزینه‌های متناسب برای ساخت دارند، به خصوص اگر برای توزیع تجاری هدف‌گذاری شده باشند.

همانطور که مشاهده کردید ، تفاوت های اساسی بین این دو وجود دارد. این تفاوت ها عمدتاً مربوط به حوزه کاری، مسئولیت ها و منابع مورد نیاز برای ساخت این دو نوع نرم افزار هستند. اگرچه شرایط ممکن است  در هر مورد تغییر کند، ولی در هر صورت برنامه های معمولی آسان تر و ارزان تر ساخته می شوند. برنامه های معمولی می توانند به یک مجموعه از اهداف روزمره، سرگرمی و حتی تجاری بپردازند و نیازی به الزامات امنیتی و عملکرد سخت گیرانه ندارند. از سوی دیگر،  راهکارهای Enterprise  معمولا معماری نرم افزاری پیچیده سفارشی سازی شده دارند و به دلیل تمرکز بر روی وظایف سازمانی شرکت و نیاز به حفاظت از امنیت سایبری، نیاز به تلاش بیشتری برای توسعه و هزینه های بالاتری دارند.

 ۵نمونه توسعه نرم افزار سازمانی

مهندسی نرم افزار سازمانی متداول، بسته به جنبه های سازمانی کسب و کاری که به آن اختصاص داده شده است، به شکل ها و اندازه های مختلفی می تواند شکل گیرد.

یک کسب‌وکار می‌تواند با استفاده از سیستم‌های بزرگ همه‌کاره (all-in-one) یا تعدادی از راهکار‌های متصل شده که خود یک سیستم را تشکیل می‌دهند، مدیریت پروژه، بازاریابی و روابط مشتری را بهبود بخشد (که بر اساس ظرفیت‌های کسب‌وکار گسترش می یابد).

پنج مورد از راهکارهایی که بیشترین کاربرد را در کسب و کارها دارند، بررسی می کنیم.

۱.مدیریت پروژه و وظایف(Project management and tasking )

نظارت بر عملکرد جریان کار و پیگیری نتایج فردی در سطح کارمندان، دپارتمان ها و شعبه ها، یک کار فوق العاده سخت و پر مسئولیت است. به دست آوردن تصویر کلی و تجزیه و تحلیل تمام جنبه های سازمانی ، بدون ابزار مناسب غیر ممکن است. راهکارهای تخصصی مدیریت پروژه و وظایف، تمام کارهای روتین مدیریتی را متمرکز می کنند، وظایف را به بخش های مختلف تقسیم می کنند و به صورت خودکار تمام کارهایی که باید انجام شود، در حال انجام است و انجام شده است را ثبت می کنند. اینگونه راه کارها معمولاً دارای ویژگی های پیگیری و گزارش دهی هستند که وظایف مدیر پروژه را بسیار آسان تر می کند. برخی از نمونه های متداول برجسته که استفاده شده اند عبارتند از:

 Zoho Projects:  یک پلت فرم آزموده شده با ده ها ابزار مدیریت و آنالیز عملکرد برای بهینه سازی وظایف، که در یک مکان جمع آوری شده اند، بخشی از یک سیستم Zoho CRM بزرگتر.

Trello : یک سیستم مدیریت پروژه راحت با رابط کاربری آسان که بر اساس صفحه های قابل مشاهده ساخته شده است.

Teamwork : یک پلتفرم برای برنامه ریزی و مدیریت وظایف با قابلیت کشیدن و رها کردن بدون هیچ زحمتی.

۲.نرم افزار مدیریت ارتباط با مشتری(Customer Relationships Management  CRM)

نرم افزارهای مدیریت ارتباط با مشتری، اطلاعات مشتری را در یک مکان ذخیره می‌کنند و به شما اجازه می‌دهند تا با مشتریان خود در تماس باشید، خرید و فروش متقابل را انجام دهید و به دنبال فرصت‌های بازاریابی باشید.

این نرم افزار Enterprise در واقع یک لیست تماس همه جانبه است که بسیاری از تعاملات مشتری را به صورت خودکار انجام می دهد، که در غیر این صورت یک متخصص انسانی باید به صورت دستی انجام دهد و در نتیجه در یک روال غیر ضروری غرق می شود و عملکرد ضعیفی خواهد داشت. برخی از پرکاربردترین راهکارهای CRM امروزه عبارتند از:

Salesforce : یک CRM بسیار محبوب که فرصت های پیشرفته ای مانند اتصال ذخیره سازی ابری را ارائه می دهد و به طور مداوم قابلیت های خود را گسترش می دهد.

Oracle : یکی از پایگاه داده های مدیریت شده پیشرفته است که جمع آوری ، پیگیری و مدیریت داده ها را برای انواع سازمان ها، در هر اندازه ای، ساده می کند.

Zoho : یک پلت فرم CRM گسترده که به کسب و کارها کمک می کند تا با استفاده از ابزارها و فرصت های ارائه شده ، در جریان کارهای خود به طور موثر مقیاس پذیر شوند.

۳.نرم افزارهای برنامه ریزی منابع سازمانی( Enterprise Resource (Planning (ERP)

نرم افزارهای برنامه ریزی منابع سازمانی به شرکت ها کمک می کنند تا تمام موارد داخلی مورد نیاز برای اجرا و مدیریت را به هم متصل و همگرا کنند. این موارد ممکن است شامل حسابداری، مدیریت زنجیره تامین، پذیرش ریسک، تدارکات، موجودی و غیره باشد.

ERPها معمولاً با سیستم های CRM بزرگتر و داشبوردهای مدیریتی یکپارچه شده اند تا جریان کاری جامع و شفاف را در داخل و خارج از شرکت به دست آورند.

بهترین نمونه های ERP در بازار امروز عبارتند از:

SAP : یک پلت فرم ERP پیچیده با تجزیه و تحلیل های عمیق و هوشمندانه که از طریق ابزارهای مختلف و قابلیت های پیشرفته ارائه می شود.

Oracle NetSuite: مجموعه ای از  ابزارها برای مدیریت داخلی شرکت که توسط Oracle  ارائه شده است.

 Sage Business Cloud: یک سیستم برجسته که به یک محیط ابری اختصاصی و قابل تنظیم برای مشتری متصل است.

۴.هوش تجاری (Business Intelligence (BI) )

سیستم‌ های هوش تجاری، بر روی جمع ‌آوری و تحلیل داده‌ ها به صورت جداگانه تمرکز دارند و درک عمیقی از تمام داده های کسب و کار و بینش های تحلیلی ارائه می دهند که به سازمان ها کمک می کند تصمیم ‌گیری ‌های کارآمد تری بگیرند.

و به درستی داده ها، با ارزشترین منبع برای هر نوع کسب و کاری در دنیای امروز هستند.

برخی از نمونه‌های معروف بازار شامل محصولات نرم افزاری زیر است:

Microsoft Power BI : این ابزار دسکتاپ، با قابلیت ‌های گسترده برای تجسم و تحلیل داده‌ ها، شناخته شده و محبوب است.

Domo : یک مجموعه ابری از داشبوردها و ابزارها برای تحلیل داده ‌ها است.

MicroStrategy : یک پلتفرم هوش تجاری برای شرکت‌ های بزرگ است که در همه صنایع به خوبی عمل می‌ کند و جریان کارها را دیجیتالی می ‌کند.

۵.اتوماسیون بازاریابی

نهایتاً، بازاریابی، که یک محرک ضروری برای هر کسب و کار است و از تمام جنبه های مدیریت داخلی، ارتباطات و تعاملات پیروی می کند. همگام شدن با سرعت بازار امروزی، بدون خودکارسازی روال های بازاریابی غیر ممکن است. ابزارهای اتوماسیون بازاریابی به بهبود وظایف از جمع آوری داده ها و ارسال ایمیل خبرنامه بازاریابی تا هماهنگی فروش، تجزیه و تحلیل نرخ تبدیل و گزارش دهی کمک می کنند.

در ادامه بهترین راهکارهای اتوماسیون بازاریابی که امروزه در دسترس هستند عبارتند از:

Marketo : فرصت های گسترده ای برای افزایش فروش از طریق مدیریت کمپین ایمیل و غیره ارائه می دهد.

Hubspot : یک ابزار اثبات شده برای ایجاد کمپین های بازاریابی خودکار کارآمد.

Pardot : یک ابزار بازاریابی است که از تولید سریع سرنخ تا جذب حساب های ابری سفارشی، مجموعه گستره ای از فرصت های بازاریابی را فراهم می کند.

انواع توسعه نرم افزار سازمانی

توسعه نرم افزار سازمانی به شکل های مختلفی می تواند شامل هر دستگاه و سیستم عامل موجودی باشد، اما راهکارهای موبایل و وب در این مقاله مورد توجه قرار می گیرند.

برنامه های دسکتاپ برای کارمندانی که باید آماده کار از راه دور باشند، تصمیمات تجاری مهم را در حال حرکت بگیرند و دسترسی مداوم به داده های مهم داشته باشند، انعطاف پذیری لازم را فراهم نمی کنند. به عنوان یک راهکار مشترک برای این نیازها، سیستم های دسکتاپ بزرگتر معمولاً به نسخه های موبایل و وب متصل می شوند.

موبایل

ایجاد یک برنامه موبایل برای اهداف شرکت، یک ابزار عالی برای افزایش راحتی کارمندان است که به آنها اجازه می دهد تا در هر لحظه با وضعیت کار خود هماهنگ باشند. ارتباط فوری، به اشتراک گذاری فایل و بررسی محل کار، معمولاً اهداف اصلی هستند که توسط چنین برنامه هایی انجام می شوند. مهم است که به خاطر داشته باشید که یک برنامه موبایل به سختی می تواند تمام قابلیت های یک  CRMکامل را داشته باشد. به همین دلیل، به جای مرکز سازماندهی اصلی کسب و کار، باید بیشتر به عنوان یک ابزار کمکی استفاده شود.  برای داشتن یک برنامه CRM کامل ،از یک راهکار مبتنی بر وب کمک می گیریم.

 وب

از آنجا که همه افراد یک مرورگر دارند و نحوه استفاده از آن را می دانند، وب محیطی عالی و آماده به کار برای جریان کارهای دیجیتالی باشد. راه اندازی و مدیریت کل مراکز کاری دیجیتالی در مرورگرها به یک شیوه کاری پرکاربرد و موفق تبدیل شده است، به خصوص از زمانی که شرایط کاری از راه دور در سراسر جهان با شیوع بیماری کووید-۱۹ افزایش یافت. امروزه، جریان کاری اصلی و حتی مراکز کاری بسیاری از شرکت ها در Jira، Slack  یا محیط کاری دیجیتال مشابه متمرکز شده اند.

تیم و ابزار توسعه نرم افزار سازمانی

چرخه توسعه نرم افزار سازمانی کاری زمانبر است. برای انجام آن، ابزار مناسب، تخصص لازم برای استفاده از آنها و رویکرد مرحله ای لازم است. مراحل اساسی و ضروری توسعه،  ممکن است در پروژه های مختلف متفاوت باشد، اما مراحل مقدماتی و نیازهای مربوط به هر مرحله برای ساخت بنیاد محصول دیجیتالی قوی، یکسان است. بیایید به هر یک از آنها نگاهی بیندازیم. اما قبل از آن، بیایید نقش های اصلی پروژه را که باید در فرآیند توسعه مشارکت داشته باشند، بررسی کنیم.

 تیم

مدیر پروژه : کسی که باید پروژه را طبق زمانبندی پیش ببرد، نقاط عطف و تحویل ها را مدیریت کند و پیشرفت توسعه را هماهنگ کند.

تحلیلگر کسب و کار : یک متخصص که به شناسایی جنبه های اصلی کسب و کار که باید مورد توجه قرار گیرد کمک می کند، نیازها و اهداف را به ویژگی ها تبدیل می کند و هوش تجاری را سازماندهی می کند.

معمار سیستم : یک متخصص با دانش عمیق از ساختارهای دیجیتالی برای طراحی معماری و زیرساخت محصول و نظارت بر امکانات یکپارچه سازی.

طراحان UI/UX  : طراحانی که مسئول تحقیق، ایجاد و پیاده سازی جنبه های اصلی نرم افزار یعنی طراحی نرم افزار سازمانی، رابط کاربری و تجربه کاربری هستند .

توسعه دهندگان سازمانی  Backend و Frontend : مهندسان نرم افزاری که در حال توسعه ساختارهای کد داخلی (backend)  و قابلیت های رابط کاربری(Frontend) هستند.

مهندسان QA : متخصصان تضمین کیفیت از طریق آزمایش ها و اشکال زدایی  وظایف مختلف، اطمینان حاصل می کنند که معماری طراحی شده و توسعه یافته ، بدون خطا و با یکپارچگی قابل اجرا است.

مهندس DevOps : یک متخصص DevOps  اختصاصی که فرآیند واقعی اجرای وظایف توسعه را هماهنگ می کند و شکاف بین مدیریت و تیم تولید فنی را پر می کند.

همچنین، مهندسان نرم افزار Enterprise به ابزارهای مناسب برای اجرای مراحل پروژه و ساخت راهکار نیاز دارند که tech stack پروژه را شکل می دهد. برای انتخاب tech stack “استانداردهای طلایی” وجود دارد که انتخاب شما را آسان تر می کنند.

tech stack اصلی

Database 

MongoDB

Frontend

HTML/CSS برای نشانه گذاری و طراحی ظاهر

JavaScript برای اسکریپت نویسی

Angular.js یا  React به عنوان یک فریم ورک وب

 

 Backend

Express به عنوان یک چارچوب وب

Node.js به عنوان یک محیط اجرایی

tech stack جایگزین

Database 

MongoDB

Front-end

HTML/CSS

JavaScript

React

Backend

Express

Node.js

این ها tech stack های متداول و مشابهی هستند که از نظر هسته اصلی تکنولوژی فریم ورک وب با هم متفاوت هستند. یکی Angular.js دارد و دیگری  React. این تفاوت کوچک می تواند به یک توسعه دهنده نرم افزار Enterprise کمک کند تا در شرایط مختلف، سبک های متفاوتی از چرخه توسعه را داشته باشد. متخصصین پس از شناخت جزئیات پروژه، انتخاب نهایی را انجام می دهند. این tech stack اولیه و پایه باید کافی باشد. البته، تعدادی از ابزارهای دیگر نیز لازم خواهد بود، اما ابزار های دیگر به طور خاص، توسط فرمت برنامه و متخصصانی که با آن کار می کنند، تعیین می شود.

مراحل توسعه نرم افزار سازمانی

حالا بیایید فرآیند توسعه نرم افزار سازمانی را مرور کنیم.

مراحل توسعه نرم افزار سازمانی

 مرحله ۱: فاز کشف

 در ابتدا، اهداف و نیازهای اساسی سازمانی بررسی و آنالیز می شوند، نیازمندی ها جمع آوری و ساختاردهی می شوند (همه ذینفعان باید در این مرحله درگیر باشند)، و تصویر کلی از پروژه تدوین می شود. مدیر پروژه (PM) و تحلیلگر کسب و کار (BA) متخصصانی هستند که بیشترین کار را در این مرحله انجام می دهند.

مرحله ۲: برآورد و برنامه ریزی

در این مرحله، تیم نقشه راه پروژه را شرح می دهد، که شامل همه اهداف، موعد نهایی تحویل، دامنه بودجه و وظایف، و جنبه های دیگر است. در این مرحله، مدیر پروژه (PM)، تحلیلگر کسب و کار (BA) و مالک پروژه (و یا ذینفعان) همچنان با هم همکاری می کنند و محیط بازار، راهکارهای رقابتی، و جنبه های زیربنایی پروژه را بررسی می کنند. این تلاش ها اغلب منجر به نسخه اولیه MVP محصول آینده می شوند. (MVP مخفف Minimum Viable Product به معنای «حداقل محصول قابل پذیرش» است.)

مرحله ۳: طراحی نرم افزار سازمانی

بر اساس نقشه راه و طرح کلی جمع آوری شده، معمار سیستم شروع به ایجاد معماری نرم افزار می کند. در این مرحله، در نظر گرفتن دیدگاه کاربر نهایی اصلی ترین دستورالعمل است؛ زیرا این راه نهایی برای دستیابی به برنامه قابل استفاده است. نمونه سازی اولیه معمولاً کمک می کند تا این کار انجام شود.

مرحله ۴: توسعه

پیچیده ترین بخش فنی زمانی است که توسعه دهندگان ویژگی‌ ها و عناصری را که باعث می ‌شوند نرم‌ افزار کار کند و اجرایی شود، به ساختار اولیه نرم ‌افزار یعنی معماری نرم افزار، اضافه می ‌کنند.  یک توسعه دهنده backend اولین نفری است که به ارائه و پیاده سازی عملکرد داخلی، از جمله منطق قابلیت استفاده، API ها، پایگاه داده ها، عملکرد سرور و سایر بخش های اساسی می پردازد. علاوه بر این، توسعه دهنده frontend ویژگی هایی را که کاربران پس از اتمام محصول به آن دسترسی خواهند داشت، ایجاد می کند. معمولاً، توسعه دهندگان frontend  از ترکیب HTML / CSS  و JavaScript  برای ادغام طراحی گرافیکی و رابط کاربری استفاده می کنند.

مرحله ۵: تست

 این مرحله ای است که متخصصین تضمین کیفیت وارد بازی می شوند و تست های عملکردی، بارگذاری، واحد، کارایی، امنیت و سازگاری را اجرا می کنند. این بخش جدایی ناپذیر پروژه توسعه است. مهندسان محصول را بهبود می بخشند و آن را برای انتشار نهایی آماده می کنند. برای اطمینان از اینکه همه چیز دقیقا درست عمل می کند، اصلاح باگ ها و تست ترکیبی خودکار و دستی ، به طور مکرر انجام می شود.

مراحل بعدی: استقرار، راه اندازی، و پشتیبانی

استقرار مناسب محصول هم بسیار مهم است. اگر محصول یک برنامه موبایلی است، آن را در بازار متناسب آپلود کنید. اگر محصول یک راهکار تحت وب است، باید برای اجرا در مرورگرهای مختلف تنظیم شود. پس از راه اندازی محصول، پشتیبانی بیشتری برای بهبود محصول بر اساس CX و بازخورد لازم است.

 

هزینه توسعه سیستم های سازمانی چقدر است؟

هزینه نهایی توسعه، دشوارترین سوالی است که می توان جواب آن را به طور دقیق مشخص کرد. هزینه نهایی به عوامل و جزئیات اساسی زیادی بستگی دارد، از جمله حوزه کاری، پیچیدگی معماری، وجود ویژگی های پیشرفته، تکنولوژی، اندازه تیم، و غیره. شرایط همکاری با یک تیم توسعه استخدام شده را، به شرایط فوق اضافه کنید و شما یک تخمین تقریبی خواهید داشت.

فرآیند توسعه ممکن است پس از شروع پروژه تغییر کند و شکل های مختلفی به خود بگیرد، که این باعث می شود بودجه بندی بسیار دشوارتر شود. بنابراین، به جای اینکه به شما تخمین آماری تقریبی ۷۵،۰۰۰-۷۵۰،۰۰۰ دلار بدهیم، توصیه می کنیم با یک آژانس حرفه ای برای مشاوره و تخمین تقریبی بر اساس برخی از ایده های خاص و طرح کلی پروژه تماس بگیرید.

در این باره بیشتر بدانید:

توسعه نرم افزار: ERP چگونه یک راهکار سفارشی بسازیم

تخصص ما در توسعه نرم افزار سازمانی

ما پروژه های مختلفی با فرمت ها، پیچیدگی ها، و کاربرد های مختلف برای استارتاپ ها، SME ها، و کسب و کارهای بزرگ، امکانات، و سازمان های مختلف در صنایع و رشته های مختلف ارائه می دهیم. ما می توانیم به شما در انجام وظایف زیر کمک کنیم:

  • تفصیل ایده راهکار سازمانی خود
  • توصیه یک مهندس نرم افزار سازمانی برتر
  • مشاوره شما در مورد جنبه های اصلی راه کار آینده
  • شما را در جهت بروزترین و بالاترین بازده راهنمایی کنیم
  • کمک به طرح بودجه تقریبی
  • جمع آوری نیازمندی های پروژه در طول فاز کشف
  • توسعه زیرساخت و معماری راه کار
  • کار بر روی نمونه سازی و توسعه پروژه
  • انجام بسیاری از کارهای توسعه سفارشی دیگر مانند ادغام سیستم، نوسازی، بهینه سازی، و غیره

ما خوشحال خواهیم شد که در هر زمانی در مورد پروژه آینده شما بحث کنیم.

خلاصه

توسعه و راه اندازی یک سیستم نرم افزاری جدید برای یک سازمان بزرگ، کاری چالش برانگیز و دشوار است ، اما نتیجه آن یک گردش کار سفارشی و کارآمد است که کارها را آسان تر و راحت تر می کند .یک سیستم سفارشی بازتاب دیجیتالی آن سازمان است : فلسفه گردش کار ، ویژگی های برند و سبک همکاری آن سازمان.

مساله دیگری که خوب است به آن توجه کنید این است که چنین سیستم هایی همیشه مورد تقاضا هستند. فقط مطمئن شوید که متخصصان با تجربه در ایجاد سیستم های نرم افزاری سازمانی مشارکت داشته باشند.

سوالات متداول

توسعه نرم افزار سازمانی چیست؟

توسعه نرم افزار سازمانی امکان ایجاد ابزارها، برنامه ها و سیستم هایی را فراهم می کند که به نیازهای یک سازمان اختصاص یافته اند. این نرم افزارها کمک می کند تا گردش کارها دیجیتالی شوند، در نتیجه باعث تسهیل بسیاری از کارها می شود و فواید دیگری مانند ارتباط متمرکز، همکاری خودکار، مدیریت ، نظارت و گزارش دهی راحت را به همراه دارد.

تکنولوژی توسعه نرم افزار سازمانی چیست؟

 توسعه نرم افزار سازمانی بر اساس ابزارها و زبان های توسعه رایج ، انجام می شود: از HTML / CSS  و JavaScript تا .NET ، Java و غیره. هر tech stack  ویژگی های منحصر به فردی دارد، اما همیشه به ابزارهایی برای ساخت پایگاه داده ها و API ها، طراحی طرح کلی ، توسعه معماری نرم افزار frontend و backend و تست تمام عناصر، نیاز است.

 توسعه دهنده سازمانی چه کار می کند؟

نقش مهندسان نرم افزار سازمانی طراحی، ساخت، تست و نگهداری سیستم های پیچیده ای است که برای برآورده کردن نیازهای خاص سازمان سفارشی شده اند. کار آنها شامل توسعه، یکپارچه سازی، معماری، مدیریت پایگاه داده و موارد دیگر است.

تفاوت بین توسعه نرم افزار و توسعه نرم افزار سازمانی چیست؟

توسعه نرم افزار به معنای ایجاد برنامه ها و کاربردهای کامپیوتری برای اهداف مختلف است، از استفاده فردی تا کسب و کارهای کوچک. این توسعه شامل طراحی، کدنویسی، تست و استقرار نرم افزار برای برآورده کردن نیازهای مشخصی است. از طرف دیگر، توسعه نرم افزار سازمانی بر روی ایجاد برنامه ها و سیستم هایی برای سازمان ها یا شرکت های بزرگ تمرکز دارد. تفاوت اصلی در مقیاس و پیچیدگی پروژه ها قرار دارد. توسعه نرم افزار سازمانی با راهکارهای بزرگتر و پیچیده تری سر و کار دارد که نیازمند ادغام با سیستم های موجود، مدیریت داده در مقیاس بزرگتر، اقدامات امنیتی و پایبندی دقیق به استانداردهای  صنعتی هستند.

 کدام یک از مثال ها نرم افزار سازمانی است؟

در این مقاله، ما پنج مثال بارز از سیستم های سازمانی را ذکر کردیم که شامل CRM ها، ERP ها، راهکارهای بازاریابی، هوش تجاری و مدیریت پروژه هستند.

راهنمای توسعه نرم افزار: ۷ مرحله برای ساخت یک محصول

راهنمای توسعه نرم افزار: ۷ مرحله برای ساخت یک محصول

توسط | دی ۲۷, ۱۴۰۲ | توسعه نرم افزار

مدت زمانی که محصول ابتدایی طراحی شده و در نهایت منتشر می‌شود، چرخه عمر توسعه نرم‌افزار((SDLC)software development life cycle)  نامیده می‌شود. ساختن نرم‌افزار پیچیده است و معمولاً از چند مرحله تشکیل شده است. بیایید با یک راهنمای مرحله به مرحله توسعه نرم‌افزار، ببینیم مراحل توسعه چه کارهایی را بر عهده دارند، چگونه کار می‌کنند و چه نتایجی را ارائه می دهند.

برای ساخت موفقیت آمیز یک محصول نرم‌افزاری، انجام تجزیه و تحلیل کسب و کار بسیار حائز اهمیت است. تحلیلگران حرفه‌ای می‌توانند نیازهای شما را به دقت تعریف کرده و راه حلی که برای تمام سهامداران شرکت ارزش افزوده ایجاد می‌کند، پیشنهاد دهند.

تحلیلگران کسب و کار مجموعه‌ای از وظایف و تکنیک‌هایی را استفاده می‌کنند که امکان توسعه یک استراتژی برای بهبود فرآیندها، بهره گیری از تغییرات قابل توجه و ایجاد سیاست‌های جدید را فراهم می‌کند.

بر اساس نتایج بدست آمده، مشتریان یک سند  دقیق SRS دریافت می‌کنند. این سند به عنوان مبنایی برای همکاری بیشتر، توافقنامه قانونی و SDLC  منسجم استفاده می‌شود. بیایید ببینیم چگونه یک پروژه نرم‌افزاری را مرحله به مرحله توسعه دهیم.

هفت مرحله اصلی توسعه نرم‌افزار

چگونه نرم افزار را به درستی توسعه دهیم؟ به چه ترتیبی؟ هفت مرحله اصلی توسعه نرم افزار در چرخه عمر پروژه وجود دارد که باید توسط تیم توسعه پیگیری شود.

مراحل اصلی توسعه نرم افزار

 مرحله ۱ – ایده‌پردازی(Brainstorming)

ایجاد ایده‌های نوآورانه معمولاً چالش برانگیز است زیرا در سال‌های اخیر بسیاری از محصولات جدید IT  و نوآوری‌هایی در حوزه فناوری ارائه شده است. به دلیل تعداد زیاد راهکارهای خلاقانه، مدیران محصول و پروژه به همراه توسعه‌دهندگان، باید در سطح جهانی فکر کنند تا بتوانند یک برنامه نرم‌افزاری مورد تقاضا و متفاوت را به بازار ارائه دهند. یک روش خلاقانه برای پیدا کردن بهترین راه حل‌ها و ایده‌های مناسب برای پیاده‌سازی در طول  SDLC، روش ایده‌پردازی است. تمام اعضای فرآیند ایده‌پردازی، ایده‌های خود را به اشتراک می گذارند . این کار به همه اجازه می‌دهد تا در نتایج کاری خود، احساس مفید بودن و مسئولیت پذیری داشته باشند. این مرحله به عنوان برنامه‌ریزی نیز شناخته می‌شود زیرا ملزومات اصلی پروژه‌ها را تولید می‌کند و یک نقشه راه جامع ایجاد می‌کند. طرح پروژه توسعه نرم‌افزار یکی از مهم‌ترین مراحل توسعه نرم‌افزار است. این مرحله بر تمام فرآیند توسعه و روش‌های انجام کار تأثیر می‌گذارد.

 مرحله ۲ – تجزیه و تحلیل کسب و کار(Business analysis )

قبل از سرمایه‌گذاری سنگین در پروژه، مدیرعامل و تمام اعضای تیم باید یک تجزیه و تحلیل امکان‌سنجی انجام دهند. مطالعه امکان‌ سنجی نشان می دهد که چگونه می‌توان نرم‌افزار را در طولانی مدت سودآور کرد و تمام عوامل اقتصادی و فنی را که بر توسعه پروژه تأثیر می‌گذارند، ارزیابی می کند. همه ی اعضای تیم از جمله تست کنندگان، توسعه‌دهندگان، مدیران محصول و دیگران، باید تخمین دقیقی از زمان لازم برای اتمام وظایف ، تلاش‌ها و منابع مشخص مورد نیاز خود، ارائه دهند. این آنالیز به محاسبه هزینه‌ها کمک خواهد کرد.

 

 مرحله ۳ – طراحی (Design )

مفهوم سازی محصول در مرحله طراحی SDLC  انجام می‌شود. طراحی بر اساس مشخصات نوشته شده در دو مرحله اول، توسعه داده می‌شود. طراحان، مانند هر معمار دیگری، کل ساختار پروژه را ایجاد می‌کنند و نمونه نهایی را که برای مراحل بعدی توسعه نرم‌افزار استفاده خواهد شد، ارائه می‌دهند.

(Conceptualizing  مفهوم سازی در مهندسی نرم‌افزار به معنای فرآیند شکل دادن به مفاهیم و ایده‌ها از طریق انتخاب و ترکیب مشخصه‌ها و ویژگی‌های مورد نیاز است.مفهوم سازی به منظور توضیح و تعریف مفاهیم و ایده‌های مورد نیاز در مراحل مختلف توسعه نرم‌افزار مورد استفاده قرار می‌گیرد.)

مرحله ۴ – برنامه‌نویسی(Programming)

در این مرحله کدنویسی شروع می‌شود. هر برنامه‌نویس برای کدنویسی، لیست وظایف توسعه نرم‌افزار مخصوص به خود را دارد که مسئول آن است. فرآیند ساخت نرم‌افزار توسط مدیران پروژه کنترل می‌شود. این مرحله زمان‌برترین مرحله در چرخه عمر توسعه نرم‌افزار است.

 

 مرحله ۵ – یکپارچه سازی(Integration )

یکپارچه سازی تمام منابع و محیط ها در فهمیدن اینکه چگونه می‌توان یک برنامه نرم‌افزاری کارآمد ایجاد کرد، ضروری است زیرا به کمک آن می‌توان به موقع متوجه مشکلات، تضادها و باگ ها شد. بیشتر تیم‌ها، به ویژه تیم‌های چابک، به طور مداوم یکپارچه سازی را انجام می دهند. تیم‌ها تست‌های واحد را اجرا می‌کنند و از کامپایل و تست‌های خودکار استفاده می‌کنند.

 مرحله ۶ – تضمین کیفیت (Quality assurance )

مهندسان QA، کیفیت کد نوشته شده توسط توسعه‌دهندگان را تست می‌کنند. آن‌ها ازفریم ورک های مختلف و انواع تست ها برای اطلاع از هرگونه باگ که ممکن است در سیستم وجود داشته باشد، استفاده می‌کنند. تست کنندگان موارد تست را نوشته و باگ‌ها را به توسعه‌دهندگان گزارش می‌دهند تا آن‌ها را برطرف کنند و به این ترتیب به ساخت محصول نرم‌افزاری کارآمدتر کمک کنند.

 

مرحله ۷ – انتشار(Release )

 اولین انتشار نرم‌افزار با انتشار نسخه‌های بعدی محصول دنبال خواهد شد. این مرحله نهایی توسعه است که ممکن است پس از آن نگهداری و پشتیبانی نیز انجام شود. هر یک از مراحل چرخه عمر توسعه نرم افزار به مدل توسعه نرم‌افزار که یک شرکت انتخاب می‌کند، بستگی دارد. بیایید ببینیم چه روش‌های اصلی می‌توانند در توسعه نرم افزار استفاده شوند.

۵ روش محبوب توسعه نرم‌افزار

یک تیم مجموعه مشخصی از ابزارها و روش‌های طراحی، تست، مدیریت و فرآیندهای توسعه محصول نرم‌افزاری را انتخاب می‌کند. این تصمیمات به اهدافی که در پیش روی تیم قرار دارد و اهداف محصولی که باید ساخته شود، بستگی دارد. در ادامه، مدل‌های محبوب توسعه نرم‌افزار که توسط تیم‌های با تجربه استفاده می‌شوند، معرفی شده است.

  

مدل Waterfall

مدل Waterfall فرض می‌کند که هر مرحله قبل از شروع مرحله بعدی به پایان می‌رسد. به عنوان مثال، مهندسان QA فقط پس از اتمام کامل برنامه‌نویسی، شروع به تست می‌کنند.

مدل waterfall

 مدل V-shaped

مدل V-shaped  بسیار شبیه مدل  Waterfall  است با این تفاوت که تست همزمان با مراحل اصلی فرآیند توسعه نرم‌افزار انجام می‌شود.

مدل V-shaped

مدل Incremental

مدل Incremental به بلوک‌ ها یا قسمت‌ های جداگانه تقسیم می‌ شود. این بدان معناست که محصول با بلوک‌ های/قسمت‌های جداگانه ساخته می‌شود. به عبارت دیگر، محصول مانند یک پازل ساخته می‌ شود.

 

مدل Incremental

مدل Rapid Application Development

Rapid Application Development یک مدل دیگر است که شرکت‌ های IT استفاده می‌ کنند. در اینجا، توسعه پروژه بین تیم‌های کوچکی که به صورت همزمان کار می‌کنند، تقسیم می‌شود.

مدل Rapid Application Development

  مدل Agile

Agile نوعی مدل Incremental است که هر نسخه آن بر روی کیفیت بهتر نرم‌افزار تمرکز دارد. این روش به طور گسترده ای در بین تیم‌ها و مشتریان رواج یافته است زیرا فرآیند مداوم و نتایج سریع را نشان می‌دهد. زمان لازم برای ایجاد هر بلوک، به جای چند ماه به چند هفته‌ کاهش می یابد. Agile یک مدل محبوب است که بسیاری از کارآفرینان را در جهت صحیح ساخت محصول نرم‌افزاری هدایت می‌کند.

 

مدل Agile

در هر حال، مهم نیست تیم شما کدام روش را انتخاب می‌کند، کل فرآیند توسعه نرم‌افزار باید شامل تمام مراحل اصلی باشد: تعیین مشخصات، طراحی، اعتبارسنجی و نگهداری.

مطالب مرتبط