تفاوت نرم افزار سازمانی و معمولی

تفاوت نرم افزار سازمانی و معمولی

تفاوت نرم افزار سازمانی (Enterprise Software) و معمولی در متغیرهایی مانند اندازه، محدودیت‌ ها، قابلیت‌ ها، امنیت و هزینه‌ های استفاده از آن می‌ باشد که در ادامه به آن می پردازیم:

نرم ‌افزار سازمانی به طور خاص برای استفاده در یک سازمان یا کسب و کار طراحی شده است تا به مدیریت و بهبود عملکردهای سازمانی کمک کند، در حالی که نرم‌ افزار معمولی برای استفاده‌ های شخصی یا سرگرمی است. نرم ‌افزار سازمانی معمولا شامل ویژگی ‌هایی مانند ابزارهای همکاری، قابلیت ‌های مدیریت پروژه و توانایی مدیریت داده ‌ها است که بر اساس نیازهای کسب و کارها طراحی شده‌اند. از سوی دیگر، نرم ‌افزار معمولی ممکن است شامل برنامه ‌هایی مانند ابزارهای بهره‌ وری، نرم‌ افزار‌های چند رسانه‌ای یا بازی‌ هایی باشد که به علائق کاربران در حوزه‌ی فردی پاسخ می ‌دهد.

نرم ‌افزار سازمانی یک نرم‌ افزار منحصر به فرد و اختصاصی برای سازمان ‌ها و کسب ‌و کارها است که  به سفارش سازمان ها، برای تأمین نیازهای خاص آن سازمان، طراحی و پیاده‌ سازی می‌ شوند. در مقابل، نرم‌ افزارهای معمولی، عموماً برای استفاده شخصی یا کاربرد‌های عمومی تولید می ‌شوند.

توسعه نرم افزار سازمانی اساساً با ایجاد راهکارهای متداول، متفاوت است زیرا باید تعدادی ویژگی اضافی و ابزارهای تخصصی را ارائه دهد که به طور خاص، برای جریان کاری شرکت ها و موسسات طراحی شده اند. این راه کارها ممکن است شامل مواردی باشد که فقط کارمند مربوطه می تواند از آن استفاده کند.

این دو دسته نرم افزار اهداف نهایی مختلفی دارند و برای محیط های کاملاً متفاوتی طراحی شده اند بنابراین فلسفه و روش های توسعه آنها متفاوت است. به عنوان مثال، در حالی که اپلیکیشن ها و برنامه ها با اهداف عمومی، معمولاً به عنوان یک راهکار کامل و یکپارچه ساخته می شوند، نرم افزارهای Enterprise همیشه منبع باز هستند (برای ادغام، ارتباطات و غیره).

در ادامه تفاوت های اصلی نرم افزار سازمانی و معمولی شرح داده شده است:

تفاوت نرم افزار سازمانی و معمولی

تفاوت نرم افزار سازمانی و معمولی

معماری

نرم افزارهای معمولی:

معماری برنامه پیام رسان یا ردیابی ورزشی معمولی شما می تواند ساده و متداول باشد. شما قابلیت های اساسی خود را دارید (معمولاً متمرکز بر یک هدف خاص، به عنوان مثال، انتقال پیام ها یا پیگیری پیشرفت ورزشی)، شاید برخی از قابلیت های گسترده تر یا امتیازاتی که با قیمت بالاتری همراه هستند (به عنوان مثال، ابزارهای جامع تر یا حذف تبلیغات)، و ادغام های اجتماعی (به عنوان مثال، دکمه های فیس بوک و اینستاگرام برای ثبت نام سریع و به اشتراک گذاری محتوا). چنین نرم افزاری می تواند سبک باشند و برای گروه های هدف گسترده تری از کاربران تولید انبوه شود.

نرم افزارهای سازمانی:

محصولات سازمانی معمولاً چند وجهی هستند و نیاز به یک ساختار پراکنده تر و قابل گسترش دارند تا بتوانند به طور موثری با مجموعه ای از ابزارها و سیستم هایی که قبلاً توسط یک سازمان استفاده می شدند، یکپارچه و متصل شوند. در عین حال، در اینجا معماری باید قابل توسعه باشد تا بتواند با ظرفیت ها و نیازهای رو به رشد داخلی (گسترش کارکنان، ادغام با شاخه های دیگر و غیره)، مدرن شده و بهینه سازی شود. برنامه ها، ابزارها و سیستم های تجاری معمولاً برای عملکردهای خاصی طراحی شده اند و عمدتاً راه حل های سفارشی هستند که آنها را پیچیده تر می کند و منابع بیشتری را برای توسعه مصرف می کنند.

امنیت

نرم افزارهای معمولی:

میزان اقدامات امنیتی بستگی به این دارد که برنامه به چه میزان اطلاعات حساس کاربران را جمع آوری می کند. اما معمولاً از احراز هویت دو فاکتوری برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز فراتر نمی رود ، ۱.استفاده از کپچا برای اطمینان از اینکه شما ربات نیستید، و ۲. هشدارهای فعالیت مشکوک که معمولاً برای برنامه هایی با اهدف عمومی کافی است.

نرم افزارهای سازمانی:

نشت داده یا نقض سیستم که توسط یک برنامه سازمانی بوجود می آید، یک ریسک بزرگ است که ممکن است سازمان کل را از بین ببرد. به همین دلیل چنین سیستم هایی باید به امنیت سایبری توجه بیشتری داشته باشند، به مکانیزم های حفاظتی چند لایه (گاهی هوشمند) مجهز شوند، ایجاد نقش های کاربری برای دسترسی به داده های بخش بندی شده، جلسات کاربری محدود با زمان خروج که از حملات ربات خودکار جلوگیری می کنند، فایروال قدرتمند، و حتی راهکارهای بلاکچین و ابری برای توزیع داده ها و ذخیره سازی از راه دور.

 

عملکرد

نرم افزارهای معمولی:

بسته به نوع برنامه، الزامات عملکرد ممکن است به طور قابل توجهی متفاوت باشند. اما معمولاً، یک راه حل نرم افزاری معمولی برای محیط عملیاتی خود – پلتفرم هدف خود – بهینه سازی می شود.  دو یا سه نسخه جداگانه از برنامه می توانند برای سازگاری با پلتفرم های اصلی امروزه ایجاد شوند یا یک راه حل چند پلتفرمه که به طور همزمان بر روی همه آنها کار می کند. رهنمودهای توسعه و بهینه سازی مطرح شده جهانی هستند و توسط جامعه آماری گسترده ای بررسی شده اند.

نرم افزارهای سازمانی:

یکی از نیازهای متداول برنامه‌های سازمانی، عملکرد یکسان و روان در پلتفرم ها و دستگاه‌های مختلف است تا کارمندان بتوانند به صورت انعطاف‌ پذیر از آن استفاده کنند و در هر زمان به اطلاعات و ارتباطات مهم کاری دسترسی داشته باشند. معمولاً این به معنای داشتن یک راهکار نرم‌ افزاری تخصصی است که برای استفاده در آیفون‌ها و آیپد‌ها، دستگاه‌های اندرویدی، رایانه‌های دسکتاپ و تبلت‌های ویندوزی به راحتی قابل دسترس باشد و با هر دو مرورگر موبایل و دسکتاپ سازگار باشد. این موضوع باعث می‌شود بهینه‌ سازی عملکرد پیچیده ‌تر و دقیق ‌تر شود.

ساختار

نرم افزارهای معمولی:

فرمت کلی نرم‌ افزارهای معمولی ممکن است بسیار متفاوت باشند (از ورزش و بهداشت تا خواننده‌ها، بازی‌ها، برنامه‌های اجتماعی و غیره).  ولی مهم‌تر از فرمت برنامه، این است که این برنامه‌ها برای جمعیت کثیر کاربران آشنا و قابل دسترس هستند. افراد تقریباً از همه سنین می‌دانند چگونه آن‌ها را دانلود و نصب کنند.

نرم افزارهای سازمانی:

علاوه بر برنامه ‌های CRM ، ERP، PaaS، IaaS،SaaS   ، سازمان ‌ها اغلب نیاز به سیستم‌ ها و پلتفرم‌ های تخصصی دارند که بتوانند جریان‌های کاری مختلف را مدیریت کنند، اطلاعات حساس را ذخیره و دسته ‌بندی کنند و فرصت ‌های خودکار نوآورانه را برای حوزه های مختلف کاری فراهم کنند.  و این به معنای رویکرد پیچیده‌ تر طراحی و توسعه نرم‌ افزار سازمانی است.

هزینه

نرم افزارهای معمولی:

امروزه، حتی نیازی نیست که مهارت برنامه‌ نویسی داشته باشید تا بتوانید یک برنامه از هر نوعی را بسازید و راه ‌اندازی کنید. تعداد زیادی از ویرایشگرها و ابزارهای قالب ‌بندی وجود دارند که به شما اجازه می ‌دهند تا عناصر مورد نیاز را به راحتی درون یک رابط کاربری قابل تنظیم بکشید و رها کنید. و حتی می ‌توانید این کار را به صورت رایگان انجام دهید. بله، قطعاً، راه‌ حل ‌هایی با کیفیت و تعیین ‌کننده بازار نیاز به هزینه‌ های متناسب برای ساخت دارند، به خصوص اگر برای توزیع تجاری هدف ‌گذاری شده باشند.

نرم افزارهای سازمانی:

نرم‌ افزار سازمانی، به ‌خصوص اگر سفارشی باشد، نیازمند سرمایه‌ گذاری قابل توجهی است تا مجموعه ‌ای از خدمات و وظایف را پوشش دهد. برای این منظور، سازمان‌ ها معمولاً یک بودجه جداگانه برای هزینه‌ ها اختصاص می‌ دهند که بر اساس جزئیات و عوامل زیربنایی همکاری تیم توسعه محاسبه می ‌شوند (مانند زمان لازم برای ایجاد یک راهکار، تخصص مورد نیاز، ابزارها، نوع تیم کاری ، پیچیدگی معماری و غیره).

همانطور که مشاهده کردید ، تفاوت های اساسی بین نرم افزار سازمانی و معمولی وجود دارد. این تفاوت ها عمدتاً مربوط به حوزه کاری، مسئولیت ها و منابع مورد نیاز برای ساخت این دو نوع نرم افزار هستند. اگرچه شرایط ممکن است  در هر مورد تغییر کند، ولی در هر صورت برنامه های معمولی آسان تر و ارزان تر ساخته می شوند. برنامه های معمولی می توانند به یک مجموعه از اهداف روزمره، سرگرمی و حتی تجاری بپردازند و نیازی به الزامات امنیتی و عملکرد سخت گیرانه ندارند. از سوی دیگر،  نرم افزارهای Enterprise  معمولا معماری نرم افزاری پیچیده سفارشی سازی شده دارند و به دلیل تمرکز بر روی وظایف سازمانی شرکت و نیاز به حفاظت از امنیت سایبری، نیاز به تلاش بیشتری برای توسعه و هزینه های بالاتری دارند.

 

پورتال توسعه دهنده داخلی

پورتال توسعه دهنده داخلی

پورتال توسعه دهنده داخلی یک سامانه است که برای توسعه دهندگان داخلی یک سازمان یا شرکت ایجاد شده است. این پورتال معمولاً شامل اطلاعات، منابع، ابزار و دسترسی به سیستم‌ های مورد نیاز برای توسعه نرم افزار و تست نرم افزارهای داخلی است. توسعه دهندگان می‌ توانند از این پورتال برای به اشتراک گذاری اطلاعات، همکاری و ارتباط با یکدیگر استفاده کنند و به روز رسانی‌ ها و تغییرات در نرم افزارها و پروژه‌ های خود دسترسی داشته باشند. این پورتال به توسعه دهندگان کمک می‌ کند تا بهترین نرم افزارها و پروژه‌ ها را ایجاد و مدیریت کنند و بهبود های لازم را اعمال کنند.

با وجود نرم افزار های پیچیده و متنوع، توسعه دهندگان تمایل دارند سرعت چرخه  های توسعه نرم افزار را افزایش دهند. بنابراین پورتال توسعه دهنده داخلی به طور فزاینده ای مورد استفاده قرار گرفته اند . پورتال توسعه دهنده داخلی  به عنوان یک مرکز متمرکز برای بسیاری از منابع، ابزار ها و API  هایی که توسعه دهندگان در طول چرخه عمر توسعه نرم افزار نیاز دارند، عمل می کند. این پورتال ها دارای ویژگی هایی مانند کاتالوگ خدمات هستند که تمام سرویس های داخلی و API  ها را فهرست و مستند می کند. از طریق این پورتال‌ ها، توسعه ‌دهندگان به میکروسرویس‌ ها و ابزارهای موجود در اکوسیستم خود دسترسی دارند و می ‌توانند برنامه‌ نویسی، تحویل نرم ‌افزار و به اشتراک گذاری دانش را به بهترین نحو تجربه کنند . این پورتال ‌ها به سرعت در شرکت ‌های نرم ‌افزاری مورد توجه قرار می‌ گیرند، زیرا به دنبال بهبود تجربه توسعه ‌دهنده‌ ها و در نتیجه کارایی بهتر هستند.

علاوه بر این، این پورتال ها معمولا با سیستم عامل های دیگر مانند GitHub، GitLab، Jira و Qovery به آسانی ادغام می شوند و این ویژگی، پورتال های توسعه دهنده داخلی را به یک کامپوننت ضروری در هر محیط DevOps تبدیل کرده است.

 

یک پورتال توسعه دهنده داخلی چه کاری انجام می دهد؟

یک پورتال توسعه دهنده داخلی عموماً انجام کارهای زیر را بر عهده دارد:

  1. ارائه منابع و اطلاعات: این پورتال ها ابزارها، مستندات، آموزش ها و منابع دیگری را برای توسعه دهندگان فراهم می کنند تا آنها بتوانند بهترین شیوه ها و روش ها را برای توسعه نرم افزارهای خود استفاده کنند.
  2. ارتباط با جامعه توسعه دهندگان: این پورتال ها به توسعه دهندگان اجازه می دهند که با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و از دیگران یاد بگیرند.
  3. ارائه ابزارهای توسعه: این پورتال ها ابزارهای مختلفی را برای توسعه نرم افزارها و برنامه ها ارائه می دهند تا توسعه دهندگان بتوانند بهترین ابزار برای کار خود را انتخاب کنند.

در این مقاله ۱۰ پورتال توسعه دهنده داخلی که بیشترین تقاضا را داشته اند ، معرفی می کنیم.

 

۱۰ تا از بهترین پورتال های توسعه دهنده داخلی در سال ۲۰۲۴

Backstage یک پورتال توسعه دهنده داخلی

Backstage

Backstage  محیط توسعه ی یکپارچه ای را ارائه می دهد. این یکپارچگی شامل کاتالوگ دقیق خدمات ، تنوع ابزار و مستندات جامع است که همگی در یک پورتال گنجانده شده اند. یکی از ویژگی  های برجسته Backstage ، معماری پلاگین  های آن است که به تیم  ها اجازه می دهد پورتال را متناسب با نیاز های خاص خود تنظیم کنند. Backstage همچنین با سیستم عامل  های محبوب مانند GitHub و GitLab به آسانی ادغام می شود.

Port

Port  به عنوان یک رابط متمرکز برای مدیریت برنامه  ها و زیرساخت  ها توسط تیم  های DevOps، عمل می کند. داشبورد های قابل تنظیم به شما اجازه می دهند روی معیار هایی که بیشترین اهمیت را برای تیم شما دارند، تمرکز کنید. با کنترل دسترسی مبتنی بر نقش و یکپارچه سازی داخلی، port به خوبی در اکوسیستم هایی که شامل GitHub و Jira هستند، یکپارچه می شود.

Port یک پورتال توسعه دهنده داخلی
cortex یک پورتال توسعه دهنده داخلی

Cortex

Cortex یک پورتال تخصصی در زمینه ی مدیریت API و هماهنگی سرویس ها و خدمات است. یک کاتالوگ سرویس دهی که به خوبی سازماندهی شده است، کار تیم  ها را برای پیدا کردن سرویس داخلی مورد نیاز خود آسان تر می کند. Cortex همچنین به طور بومی با GitLab ادغام می شود و مدیریت کد منبع را بهبود می بخشد.

Rely

Rely  یک رابط کاربری شگفت ‌آور به همراه قابلیت‌ های پشتیبانی قدرتمند مانند تست خودکار و نظارت در زمان واقعی ارائه می ‌دهد. این پورتال ادغام یکپارچه با پلتفرم‌ هایی مانند Qovery را فراهم می ‌کند و تجربه یکپارچه DevOps را ایجاد می ‌کند.

rely یک پورتال توسعه دهنده داخلی
configure یک پورتال توسعه دهنده داخلی

Configure8

Configure8  بسیار انعطاف پذیر است و دارای یک رابط پورتال کاملا قابل تنظیم است که برای پاسخگویی به نیاز های منحصر به فرد تیم  های توسعه طراحی شده است. این پلتفرم اطلاعات مرتبط با برنامه‌ ها، خدمات، محیط‌ ها و ابزار های توسعه‌ دهندگان را سازماندهی می‌ کند و دارای کاتالوگ سرویس دهی گسترده شامل برنامه‌ ها، خدمات، لوله‌ های داده، وظایف یادگیری ماشین، محیط‌ ها و منابع ابری می باشد. ادغام آسان با پلتفرم هایی مانند GitHub، GitLab و Jira آن را به یک انتخاب همه کاره تبدیل کرده است.

Atlassian Compass

Atlassian Compass به دنبال ساده کردن مدیریت پروژه با یکپارچه سازی تمام ابزار ها و سرویس  ها در یک پورتال واحد است. این پورتال به شما کمک می ‌کند تا اجزایی که تیم‌ های توسعه‌ دهندگان شما ایجاد می ‌کنند را پیگیری کنید. تمرکز قوی این پورتال بر همکاری و ادغام با سایر محصولات Atlassian مانند Jira ، این پورتال را به یک انتخاب قانع کننده برای تیم  های موجود در اکوسیستم Atlassian تبدیل کرده است.

 

attlasian یک پورتال توسعه دهنده داخلی
cycloid یک پورتال توسعه دهنده داخلی

Cycloid

Cycloid یک ترکیب منحصر به فرد از ویژگی‌ هایی را ارائه می دهد که برای مدیریت زیرساخت و پیکربندی طراحی شده اند. استفاده از این پورتال ساده است و با گردش کار ساده به تیم‌  ها کمک می ‌کند کار ها را سریع ‌تر انجام دهند. ادغام با سیستم‌ های کنترل ورژن مانند Git، این پورتال را به یک راه‌حل کامل و جامع که تمام جنبه‌ های مورد نیاز را پوشش می ‌دهد ، تبدیل کرده است.

OpsLevel

OpsLevel یک رویکرد سرویس محور را به DevOps ارائه می دهد و به تیم  ها اجازه می دهد سرویس  ها را به جای سرور ها مدیریت کنند. این پلتفرم بر افزایش بهره وری توسعه دهندگان تمرکز دارد و ارتباط آسان با ابزار های محبوب DevOps را فراهم می کند.. این رویکرد بهبود قابلیت اطمینان، عملیات بهتر و انتشار های متداول‌ تر را ایجاد می ‌کند.

opslevel یک پورتال توسعه دهنده داخلی
harness یک پورتال توسعه دهنده داخلی

 Harness

Harness پورتال توسعه دهنده داخلی   است که به توسعه دهندگان امکان ایجاد، مدیریت و کاوش نرم‌ افزار را می ‌دهد. این پلتفرم به شما امکان می ‌دهد تا به سرعت اجزای نرم‌ افزاری جدید را ایجاد کنید و در عین حال با رعایت بهترین شیوه‌ های شرکت خود، نرم‌ افزار هایی که مالک آن‌ ها هستید را مدیریت کنید. این پورتال توسعه‌ دهندگان، با ارائه دیدگاهی متمرکز بر توسعه‌ دهندگان، اطلاعات مرتبطی مانند وضعیت سرویس‌ ها، استقرار ها و هشدار ها را به نمایش می ‌گذارد. همچنین، شما می ‌توانید در اکوسیستم نرم‌ افزاری داخلی شرکت خود کاوش کنید و مستندات فنی، رابط‌ های برنامه ‌نویسی (API) و سرویس‌ ها را کشف کنید که همه به بهبود همکاری کمک می ‌کنند.

Roadie

Roadie یک پلتفرم توسعه‌دهنده داخلی منبع باز می ‌باشد که بر اساس Backstage ساخته شده است و تمام ویژگی‌ ها و پلاگین‌ های اصلی Backstage را ارائه می ‌دهد. این پلتفرم به تیم‌ ها کمک می ‌کند تا با فرآیند نصب ساده ‌تر و مجموع های از پلاگین‌ ها و ادغام‌ های منتخب، به راحتی با یک پورتال توسعه‌ دهندگان داخلی اختصاصی شروع کنند. با استفاده از Roadie، می ‌توانید دارایی‌ های نرم‌ افزاری سازمان خود را سازماندهی کنید ، مالکیت را پیگیری کنید.

roadie یک پورتال توسعه دهنده داخلی

ویژگی های پورتال توسعه دهنده داخلی مناسب

هنگامی که می خواهید بهترین پورتال توسعه دهنده داخلی را برای سازمان خود انتخاب کنید، ارزیابی و مقایسه پورتال های برجسته بر اساس فاکتورهای مختلف ضروری است. برای تصمیم گیری آگاهانه جنبه های زیر را در نظر بگیرید:

ویژگی های پورتال توسعه دهنده داخلی

 

مستندات و منابع غنی

پورتال‌ها باید مستندات، منابع، آموزش‌ های مفید و با کیفیت در مورد میکروسرویس‌ها، API‌ها، کتابخانه‌ها و ابزارهای موجود در سازمان فراهم کنند. این مستندات باید به توسعه ‌دهندگان کمک کنند تا به سرعت با اجزای مختلف سیستم آشنا شوند.

پشتیبانی از ابزارهای توسعه متنوع و محبوب

پورتال‌ها باید ابزارهای توسعه متنوع، کارآمد و محبوب را برای کمک به توسعه دهندگان در ایجاد و بهبود نرم‌ افزارها، ارائه دهند. ابزارهای محبوب عبارتند از: Git، Docker، Kubernetes و  Jenkins.

 ارتباط و پشتیبانی فنی

پورتال‌ها باید امکاناتی برای ارتباط و همکاری بین توسعه دهندگان و اشتراک تجربیات فراهم کنند. همچنین ارائه پشتیبانی فنی و راهنمایی به توسعه دهندگان برای حل مشکلات و سوالات فنی.

 انعطاف‌ پذیری

پورتال‌ها باید قابلیت سفارشی‌ سازی و تنظیمات برای تطبیق با نیازهای ویژه سازمان و توسعه دهندگان را ارائه دهند.

 گزارش ‌دهی و مانیتورینگ

پورتال‌ها باید امکان گزارش ‌دهی و مانیتورینگ عملکرد میکروسرویس‌ها و ابزارها را فراهم کنند. این اطلاعات به توسعه‌ دهندگان کمک می‌ کند تا مشکلات را به سرعت شناسایی و رفع کنند.

 امنیت و مدیریت دسترسی

پورتال‌ها باید اقدامات امنیتی مناسب برای حفاظت از اطلاعات و کدهای توسعه دهندگان و همچنین مدیریت دسترسی‌ها را ارائه دهند. توسعه‌ دهندگان باید به منابع مورد نیاز خود دسترسی داشته باشند، اما به طور همزمان از دسترسی به منابع حساس جلوگیری شود.

 امکان تست، انتشار و نسخه بندی

پورتال ‌ها باید امکان تست و انتشار و نسخه بندی نرم ‌افزارها را فراهم کنند. توسعه ‌دهندگان باید بتوانند به سرعت تغییرات خود را تست کنند و نرم‌افزار را منتشر کنند.

 آپدیت و به ‌روزرسانی

پورتال‌ها باید به‌ روزرسانی ‌ها و آپدیت ‌های منظم برای ابزارها و منابع موجود در پورتال را ارائه دهند.

 

این ویژگی ‌ها می‌توانند به توسعه دهندگان کمک کنند تا بهترین شیوه‌ ها و ابزارها را برای توسعه نرم ‌افزارها خود استفاده کنند و فرایند توسعه را بهبود بخشند.

نتیجه

پورتال  های توسعه دهنده داخلی   به عنوان مراکز متمرکزی که طیف گسترده ای از ابزار ها، خدمات و API  ها را ارائه می دهند، در توسعه نرم افزار مدرن ضروری هستند. ظرفیت  های یکپارچه سازی و ادغام و کاتالوگ  های خدمات گسترده، آن ها را به انتخاب های برتر توسعه دهندگان و متخصصان DevOps تبدیل می کند .

اگر مایلید در مورد تفاوت پلتفرم های توسعه دهنده داخلی و پورتالهای توسعه دهنده داخلی بیشتر بدانید، پیشنهاد می کنم مقاله ی زیر را مطالعه بفرمایید:

مقایسه پلتفرم توسعه دهنده داخلی و پورتال توسعه دهنده داخلی : تفاوت در چیست؟ 

پلتفرم توسعه دهنده داخلی

پلتفرم توسعه دهنده داخلی

پلتفرم توسعه دهنده داخلی (IDP) مجموعه ای جامع از ابزارها و فن آوری هایی است که با ارائه قابلیت های سلف سرویس برای وظایفی مانند پیکربندی، استقرار، تامین منابع و  بازگشت به حال قبل، توسعه دهندگان را توانمند می کند. این پلتفرم به ابزارهای توسعه و گردش کار،  ساختار یکپارچه می دهند و توسعه دهندگان به جای روبرو شدن با پیچیدگی های زیرساخت ها و فناوری اطلاعات، می توانند بر وظایف اصلی خود در توسعه نرم افزار تمرکز کنند. سازمان ها تلاش می کنند راه حل های کارآمدی را پیدا کنند که تحویل نرم افزار را تسریع کند و در نتیجه تقاضا برای پلتفرم های توسعه دهنده قوی در حال افزایش است. در این راهنمای جامع پلتفرم های توسعه دهنده داخلی برتر در سال ۲۰۲۴ را بررسی می کنیم و یک مرور کلی از ویژگی ها، عملکرد و مزایای آنها ارائه می دهیم. با به دست آوردن درک عمیق تر از این پلتفرم ها، سازمان ها می توانند تصمیمات آگاهانه ای بگیرند و در نتیجه گردش کار توسعه خود را بهینه کنند و راه را برای موفقیت بیشتر در زمینه های نرم افزاری خود هموار کنند.

یک پلتفرم توسعه دهنده داخلی چه کاری انجام می دهد؟

هدف اصلی IDP ساده سازی فرآیند توسعه نرم افزار و افزایش بهره وری توسعه دهندگان است. IDP با ارائه یک پلتفرم منسجم از ابزارها و فن آوری ها، توسعه دهندگان را قادر می سازد تا به جای درگیر شدن در چالش های مربوط به زیرساخت ها و مطابقت آنها با استانداردهای سازمان، بر ارائه ویژگی ها و راه حل های ارزشمند و نوآورانه به مشتریان خود تمرکز کنند.

پلتفرم های توسعه دهنده داخلی با ارائه یک محیط یکپارچه متناسب با نیازهای توسعه دهندگان، بار شناختی مرتبط با مدیریت ابزارها و سیستم های مختلف را کاهش می دهند و توسعه دهندگان می توانند از ایجاد مجدد چرخه توسعه نرم افزار برای هر پروژه جلوگیری کنند. مهندسی پلتفرم یک محیط یکپارچه از ابزارهای متداول را ایجاد می کند که توسعه دهندگان می توانند از آنها استفاده کنند و در نتایج کارآمدتری به مشتریان ارائه دهند. این پلتفرم با سرعت بخشیدن به زمان ورود به بازار و افزایش نوآوری، به نفع شرکت و مشتریان است.

 ۱۰ تا از بهترین پلتفرم های توسعه دهنده داخلی در سال ۲۰۲۴

Qovery  یک پلتفرم داخلی توسعه ‌دهنده

Qovery

Qovery  یک راه‌ حل نوآورانه برای ساخت پلتفرم های توسعه ‌دهنده داخلی است. این پلتفرم دارای مجموعه‌ ای از ویژگی‌ ها شامل ادغام بی نقص با ارائه‌ دهندگان اصلی ابر ، قابلیت شبیه سازی محیط ‌ها و همچنین ایجاد محیط‌ های جدید بر اساس درخواست‌ های  pull، بهینه‌ سازی هوشمند هزینه و فعال ‌سازی خودکار است که تجربه کاربری و بهره وری در هزینه ها را بهبود می‌ بخشد. با  Qovery، تیم‌ ها به راحتی می ‌توانند زیر ساخت‌ها را مدیریت کنند، برنامه ‌ها را توسعه ‌پذیر کنند و تحویل پیوسته را تضمین کنند. محیط کاربری کاربر پسند و مستندات جامع این پلتفرم، آن را برای توسعه‌ دهندگان با هر سطح تخصصی قابل دسترسی می ‌کند.  Qovery با از بین بردن پیچیدگی های مدیریت زیرساخت ها ، سازمان ها را قادر می سازد تا بر وظایف اصلی خود در توسعه تمرکز کنند.

OpsLevel

OpsLevel یک رابط کاربری یکپارچه است که به توسعه دهندگان اجازه می دهد ابزار، خدمات و سیستم های خود را از یک مکان، مدیریت کنند و دید جامعی به سرویس ها، وابستگی های آنها، و سلامت کلی سیستم ارائه می دهد. OpsLevel تجزیه و تحلیل ارزشمندی را ارائه می دهد که به تیم ها کمک می کند تا آگاهانه تصمیم بگیرند و قابلیت اطمینان سیستم را تضمین کنند. OpsLevel با رابط کاربری قوی و قابلیت های نظارت بر سیستم، سازمان ها را قادر می سازد تا به طور موثر معماری های پیچیده را مدیریت کنند و کیفیت سرویس ها را افزایش دهند.

OpsLevel یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده
Humanitec یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده

Humanitec 

Humanitec یک پلتفرم توسعه دهنده داخلی است که بر روی ایجاد زیرساخت های سلف سرویس برای توسعه دهندگان تمرکز دارد. Humanitec یک داشبورد یکپارچه برای مدیریت برنامه ها، محیط ها و تنظیمات در مراحل مختلف چرخه عمر توسعه فراهم می کند. با Humanitec، توسعه دهندگان به راحتی می توانند زیرساخت های خود را تعریف و مستقر کنند و وابستگی به تیم های عملیاتی را کاهش دهند. سادگی و قابلیت های اتوماسیون این پلتفرم به سازمان ها اجازه می دهد تا چرخه های تحویل نرم افزار را سریع تر کنند و همکاری بین توسعه دهندگان و تیم های عملیاتی را بهبود بخشند.

Coherence 

Coherence  یک پلتفرم PaaS است که یک پلتفرم از چرخه کامل توسعه نرم افزار را فراهم می کند و امکان توسعه، تست و استقرار برنامه های وب full-stack را فراهم می کند و از چرخه عمر  توسعه نرم افزار به طور کامل پشتیبانی می کند. همچنین قابلیت مدیریت پایگاه داده ها و سایر منابع ابر در انواع محیط ها را فراهم می کند (dev/Cloud IDE, staging/ephemeral branch previews, & production).

Coherence یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده
Mia Platform یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده

Mia Platform

Mia Platform یک مرکز توسعه دهنده است که چرخه عمر برنامه های Cloud-Native را مدیریت می کند و چرخه ی Dev و Ops را ساده می کند. همچنین یک بازار پر از کامپوننت های plug-and-play  را برای سرعت بخشیدن به ساخت پلتفرم دیجیتال فراهم می کند. در میان محصولات آن، Mia-Platform Console یک سازنده پلتفرم است که فرآیندهای توسعه را صنعتی می کند، ایجاد معماری های مایکروسرویس را تسریع می کند و تجربه توسعه دهنده (DevX) را بهبود می بخشد.

Portainer 

Portainer یک ابزار منبع باز است که به کاربران اجازه می دهد تا یک پورتال مدیریتی را راه اندازی، پیکربندی و اداره کنند . این ابزار به تیم ها کمک می کند تا با مهارت هایی که دارند، بیشترین بهره وری را از Kubernetes داشته باشند. با Portainer، شما می توانید هر Orchestrator (یک نرم‌افزار یا ابزار است که وظیفه مدیریت و کنترل منابع و فرآیندهای مختلف در یک سیستم پیچیده را بر عهده دارد) را، در cloud  و یا در edge ، در یک رابط کاربری واحد مدیریت کنید.

Portainer یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده
Appvia یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده

Appvia 

Appvia یک پلتفرم زیرساخت ابری سلف سرویس است که برای ساده سازی فرآیندهای تحویل نرم افزار طراحی شده است. Appvia  مجموعه جامعی از ویژگی ها را ارائه می دهد، از جمله استقرار خودکار، مدیریت زیرساخت ها و ادغام با ارائه دهندگان اصلی ابر. Appvia به ارائه راه حل هایی اختصاص داده شده است که تحویل ابر عمومی را ساده و امن می کند. این راه حل سازمان ها را قادر می سازد تا با اطمینان به ابر پیش بروند و از راه حل هایی که Kubernetes را امن، مقرون به صرفه و توسعه پذیر می کند، استفاده کنند.

Argonaut

Argonaut یک پلتفرم استقرار سلف سرویس است که بر ساده سازی گردش کار پیچیده توسعه، تمرکز دارد. Argonaut در سال ۲۰۲۱ با ماموریت خودکار سازی گردش کار استقرار در ابر، تاسیس شد. Argonaut با قابلیت های سلف سرویس وظایفی مانند پیکربندی، استقرار و مدیریت برنامه، توسعه دهندگان را توانمند می کند. Argonaut.dev شامل ویژگی هایی مانند تست خودکار و یکپارچه سازی مداوم است و این یک انتخاب ارزشمند برای سازمان هایی است که به دنبال بهینه سازی فرآیندهای توسعه نرم افزار خود هستند.

Argonaut یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده
Nullstone یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده

Nullstone

Nullstone یک پلتفرم توسعه دهنده داخلی است که بر مدیریت زیرساخت های سلف سرویس تاکید دارد. Nullstone یک داشبورد یکپارچه برای مدیریت برنامه ها و محیط ها ارائه می دهد و چرخه عمر توسعه را ساده می کند. Nullstone.io شامل ویژگی های اتوماسیون و نظارت قوی است که سازمان ها را قادر می سازد تا به چرخه های تحویل سریع تر نرم افزار دست یابند و خدماتی با کیفیت بالا ارائه دهند . Nullstone همکاری بین تیم های توسعه و عملیات را افزایش می دهد و نوآوری و کارایی را در توسعه نرم افزار تسهیل می کند.

Mogenius 

Mogenius یک پلتفرم توسعه دهنده داخلی است که برای سرعت بخشیدن به روند تحول دیجیتال برای شرکت ها طراحی شده است. بر خلاف بسیاری از پلتفرم های دیگر که تنها بر استقرار یا تست تمرکز می کنند، Mogenius مجموعه ای کامل از سرویس ها را ارائه می دهد که کل چرخه عمر توسعه نرم افزار را پوشش می دهد. از نمونه سازی سریع تا استقرار تولید در مقیاس کامل، هدف Mogenius ارائه یک مرکز کامل برای تمام نیازهای توسعه می باشد.

Mogenius یک پلتفرم داخلی توسعه دهنده

ویژگی های پلتفرم توسعه دهنده داخلی مناسب

هنگامی که می خواهید بهترین پلتفرم توسعه دهنده داخلی را برای سازمان خود انتخاب کنید، ارزیابی و مقایسه پلتفرم های برجسته بر اساس فاکتورهای مختلف ضروری است. برای تصمیم گیری آگاهانه جنبه های زیر را در نظر بگیرید:

ویژگی های پلتفرم توسعه دهنده داخلی

توسعه پذیری

توسعه پذیری هر پلتفرم نشان دهنده توانایی آن پلتفرم برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد سازمان است. در نظر داشته باشید که آیا این پلتفرم می تواند رشد آینده سازمان شما را در خود جای دهد و از افزایش حجم کار بدون به خطر انداختن عملکرد پشتیبانی کند یا خیر.

قابلیت های ادغام و یکپارچه سازی

گزینه های ادغام ارائه شده توسط هر پلتفرم را بررسی کنید و در نظر بگیرید که با چه کیفیتی با ابزارها، فن آوری ها و زیرساخت های موجود شما ادغام می شود. به دنبال پلتفرم هایی باشید که ادغام یکپارچه و قابلیت همکاری را فراهم می کنند، زیرا یکپارچه سازی، فرآیند توسعه را ساده می کند و همکاری را افزایش می دهد.

سهولت استفاده

تجربه کاربر و رابط کاربری هر پلتفرم را ارزیابی کنید. یک پلتفرم کاربر پسند، زمان یادگیری را برای توسعه دهندگان کاهش می دهد و به آنها اجازه می دهد تا به سرعت با محیط جدید سازگار شوند. به دنبال پلتفرم‌ هایی با رابط کاربری قابل فهم، مستندات جامع و دارای ویژگی‌های مهم برای توسعه ‌دهندگان باشید تا برای کار با سیستم تجربه‌ ی آسانی را تضمین کنید.

امنیت و انطباق با قوانین

ویژگی های امنیتی و استانداردهای انطباق پشتیبانی شده توسط هر پلتفرم را بررسی کنید. حفاظت از داده ها، کنترل دسترسی و قابلیت های رمزگذاری باید برای اطمینان از محرمانه بودن، یکپارچگی و در دسترس بودن برنامه ها و داده های ارزیابی شود. همچنین استانداردهای ارائه شده باید قوانینی را که سازمان باید به آنها پایبند باشد، پوشش دهد.

هزینه

مدل های قیمت گذاری و ساختارهای صدور لایسنس پلتفرم ها را مقایسه کنید. هزینه کلی مالکیت، همچنین هزینه های اضافی مانند آموزش، پشتیبانی و الزامات زیرساختی را در نظر بگیرید. خدمات ارائه شده توسط هر پلتفرم را در مقایسه با هزینه آن ارزیابی کنید و آن را با بودجه سازمان خود هماهنگ کنید.

هماهنگی با نیازهای خاص سازمان

ارزیابی کنید که هر پلتفرم چقدر با نیازهای توسعه ‌ی سازمان شما همخوانی دارد. برخی پلتفرم‌ها ممکن است برای انواع خاصی از برنامه‌ ها، معماری ‌ها یا روش ‌های توسعه مناسب ‌تر باشند. نیازهای منحصر به فرد سازمان خود را در نظر بگیرید و پلتفرمی را انتخاب کنید که به بهترین وجه این نیازها را برطرف کند.

پشتیبانی و مستندات

سطح پشتیبانی ارائه شده توسط فروشنده پلتفرم را در نظر بگیرید. به دنبال پلتفرم هایی با پشتیبانی قوی از جمله پاسخ های به موقع به پرسش ها، دسترسی به پایگاه های دانش و اجتماع های فعال توسعه دهندگان، بگردید. مستندات جامع و آموزش ها نیز منابع ارزشمندی هستند که می توانند در رفع مشکلات و بهره گیری بیشتر از قابلیت های پلتفرم کمک کنند.

نظرات و انتقادات کاربران

نظرات و بازخورد سازمان هایی که از پلتفرم استفاده می کنند را بررسی کنید. این نتایج می تواند بینش ارزشمندی را در مورد تجربیات واقعی سایر توسعه دهندگان و سازمان ها ارائه دهد. برای به دست آوردن یک دیدگاه متعادل نظرات مثبت و منفی را در کنار هم در نظر بگیرید.

نتیجه

انتخاب صحیح پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی امری بسیار مهم در افزایش بهره ‌وری و کارایی تیم‌های توسعه نرم ‌افزاری است. پلتفرم‌های معرفی شده در این راهنمای جامع، مجموعه ‌ای از ویژگی‌ها، قابلیت‌ ها و مزایا را ارائه می ‌دهند که به نیازهای متنوع سازمان ‌ها پاسخ می دهند. با ارزیابی نقاط قوت، ضعف‌ها و ویژگی‌های منحصر به ‌فرد هر پلتفرم، سازمان‌ها می ‌توانند انتخاب آگاهانه ای داشته باشند که با نیازهای خاص آن ها هماهنگ باشد. با بهره گیری از پلتفرم‌ های توسعه ‌دهنده داخلی از توانمندی کامل تیم‌های توسعه ‌ی خود بهره مند شوید.

اگر مایلید در مورد پلتفرم های توسعه دهنده داخلی بیشتر بدانید، پیشنهاد می کنم مقاله ی زیر را مطالعه بفرمایید:

پلتفرم‌ های  توسعه‌ دهنده داخلی باعث شتاب دهی در نوآوری می شود 

مقایسه پلتفرم و پورتال توسعه دهنده داخلی

مقایسه پلتفرم و پورتال توسعه دهنده داخلی

در سال های اخیر دو اصطلاح  “پلتفرم توسعه دهنده داخلی ” (IDP) و “پورتال توسعه دهنده داخلی ”  در دنیای توسعه نرم افزار رایج شده اند. این اصطلاحات اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند و منجر به سردرگمی می شوند. در این مقاله هدف ما مقایسه پلتفرم و پورتال توسعه دهنده داخلی و  برجسته کردن اهمیت آنها در مهندسی نرم افزار مدرن است.

پلتفرم توسعه دهنده  داخلی  چیست؟

IDP به عنوان ستون فقرات یک تیم مهندسی عمل می کند و یک جعبه ابزار برای ساخت، تست و استقرار برنامه ها ارائه می دهد. هدف آن به حداقل رساندن پیچیدگی ها و سرعت بخشیدن به چرخه عمر توسعه نرم افزار (SDLC) است.

ویژگی های یک پلتفرم توسعه دهنده داخلی

معرفی چند پلتفرم توسعه دهنده داخلی 

  • Qovery: با ارائه مسیرهای هموار و آسان به تولید و تست نرم افزار کمک می کند و با ارائه محیط های پویا و بینش های عملی باعث بهبود نرم افزار می شود.
  • Coherence: در یکپارچه سازی سیستم های مختلف در یک پلتفرم واحد تخصص دارد.
  • Appvia: بر خودکار سازی فن آوری های بومی ابر تمرکز دارد.

پورتال توسعه دهنده داخلی چیست؟

پورتال  توسعه دهنده داخلی به عنوان رابط کاربری یا front-end  برای پلتفرم داخلی  توسعه دهنده (IDP) عمل می کند. این پورتال اجازه می دهد تا توسعه دهندگان با ابزارهایی که IDP فراهم می کند ارتباط برقرار کنند.

ویژگی های یک پلتفرم توسعه دهنده داخلی

 معرفی چند پورتال توسعه دهنده  داخلی 

  • Backstage: یک پورتال منبع باز است که ابزار، خدمات و مستندات زیرساخت را متمرکز می کند.
  • Port: یک رویکرد بدون کد برای ایجاد رابط توسعه دهنده سفارشی شده در فرآیند توسعه نرم افزار ارائه می دهد.
  • Cortex: بینش مبتنی بر داده را برای پشتیبانی بهتر از تصمیمات مهندسی فراهم می کند.

ارتباط بین پلتفرم و پورتال توسعه دهنده داخلی 

پورتال توسعه دهنده داخلی به عنوان رابط کاربری پلتفرم توسعه دهنده داخلی عمل می کند و به توسعه دهندگان امکان انجام عملیات سلف سرویس و دید کلی نسبت به زیرساخت را می دهد. پورتال اغلب به یک API پلتفرم تکامل می یابد و یک رابط کاربری یکپارچه برای تعاملات مختلف ارائه می دهد.

ویژگی هاپورتال توسعه دهنده داخلی پلتفرم توسعه دهنده داخلی 

هدف اولیه

 

به عنوان یک رابط برای پلتفرم عمل می کند و تجربه بهتری را برای کاربر فراهم می کند.

چرخه عمر توسعه نرم افزار را ساده و خودکار می کند.

 

استفاده کنندگانتوسعه دهندگان، DevOps، تیم های عملیاتیتوسعه دهندگان، DevOps، مهندسان پلتفرم

ویژگی های کلیدی

 

ویژگی های UI/UX، کاتالوگ نرم افزار، اقدامات سلف سرویس

زیرساخت های خودکار، خطوط لوله CI/CD، مدیریت منابع

 

تعامل کاربراز طریق یک رابط گرافیکیاز طریق API ها و دستورات CLI

ادغام

 

به‌ صورت آزاد، می‌ تواند در بالای یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی لایه ‌بندی شودکاملاً با منابع و خدمات ابری زیرساخت یکپارچه شده است

شفافیت

 

دید و کنترل بهتری بر زیرساخت ها ارائه می دهددید محدودی را به زیرساخت های زیربنایی ارائه می دهد

سفارشی سازی

 

محدود به سفارشی سازی UI/UXسطح بالایی از سفارشی سازی از نظر زیرساخت
قابلیت های سلف سرویسمتوسط؛ توسط رابط کاربری هدایت می شود، اما ممکن است برای ویژگی های جدید به پشتیبانی داخلی نیاز داشته باشدبالا؛ زیرساخت های خودکار به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا با حداقل تداخل مستقر شوند
بررسی های کیفیت و انطباقمعمولاً به مداخله دستی یا ابزار اضافی نیاز داردبه طور کلی خودکار و در پلتفرم تعبیه شده است

مقیاس

 

بسته به پلتفرم داخلی که روی آن لایه بندی شده است، ممکن است به ملاحظات مقیاس بندی نیاز داشته باشد

مطابق با نیازهای سازمان ساخته شده است

 

مثال ها

 

Backstage, Port, CortexQovery، Coherence، Appvia

 

نتیجه

یک پورتال توسعه دهنده داخلی،  پلتفرم  توسعه دهنده داخلی را تکمیل و تقویت می کند. در حالی که پلتفرم  توسعه دهنده داخلی به عنوان موتور داخلی عمل می کند و مسیرهای هموار و ساده برای تولید و بینش های عملی را ارائه می دهد،  پورتال توسعه دهنده داخلی  به عنوان رابط کاربری  و front-end عمل می کند و تعامل را تسهیل می کند و یک دید کلی به فرآیند توسعه ارائه می دهد.  هر دوی آن ها در کنار هم، باعث بهره وری در فرآیندهای توسعه نرم افزار می شوند، استانداردهای کنترل کیفیت را حفظ می کنند و فرآیندهای توسعه نرم افزار را ساده می کنند.

برای آشنایی بیشتر در مورد پلتفرم توسعه دهنده داخلی و پورتال توسعه دهنده داخلی می توانید مطالب زیر را مطالعه بفرمایید:

پلتفرم توسعه دهنده داخلی 

پورتال توسعه دهنده داخلی 

پلتفرم‌ توسعه‌ دهنده داخلی باعث شتاب دهی در نوآوری می شود

پلتفرم‌ توسعه‌ دهنده داخلی باعث شتاب دهی در نوآوری می شود

پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  (Internal Developer Platform) مجموعه‌ ای از ابزارها و فناوری‌ ها است که به توسعه‌ دهندگان امکانات سلف سرویس برای ساخت، تست و استقرار برنامه‌ ها را فراهم می‌ کند.  IDPها می‌ توانند به بهبود بهره ‌وری توسعه‌ دهندگان، کاهش اصطکاک و ساده ‌سازی چرخه توسعه نرم‌ افزار کمک کنند. این یک جزء از مهندسی پلتفرم است که با تجمیع جنبه‌ های مختلف توسعه، وظایف روزانه تیم‌ های توسعه را موثرتر، ساده ‌تر و همکارانه ‌تر می‌ کند.

تیم‌ های توسعه ‌نرم ‌افزار باید تحول دیجیتال را بدون افزایش بودجه یا افزایش نیروی کار تسریع کنند . این موضوع باعث تمرکز قابل توجهی بر روی مهندسی پلتفرم شده است که به توسعه‌ دهندگان مجموعه ‌ای از ابزارها و کامپوننت های قابل استفاده مجدد را برای ایجاد نرم‌ افزار با کمترین تلاش دستی ارائه می ‌دهد.

 سازمان‌ها استفاده خود را از میکروسرویس‌ها، Kubernetes  و معماری‌های multi-cloud افزایش داده‌اند و این مسئله بار کاری مهندسان را افزایش داده است، زیرا این اکوسیستم‌ها پیچیدگی ایجاد می کنند، عناصر بیشتری را به پشته تکنولوژی اضافه می کنند و تعداد ابزارها و پلتفرم‌هایی که توسعه‌ دهندگان به آن‌ها نیاز دارند را افزایش می ‌دهند و آن ها را ملزم به پیکربندی انواع زیرساخت های مختلف می کند. در نتیجه، روند وقت ‌گیر و پیچیده ‌تری برای اعضای تیم ایجاد می شود.

یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  (IDP) این چالش‌ها را رفع می ‌کند و به توسعه‌ دهندگان یک محیط یکپارچه ارائه می ‌دهد که از طریق آن می ‌توانند به ابزارها و قابلیت ‌های مورد نیاز برای استقرار کد‌های موجود و جدید دسترسی پیدا کنند و تمامی سرویس ها و کامپوننت هایی که مسئولیت آن‌ها را به عهده دارند، مدیریت کنند.

اهمیت پلتفرم توسعه دهنده داخلی 

امروزه سازمان‌های مدرن، به ویژه آن‌هایی که با چند تیم توسعه سروکار دارند، با چالش‌های متعددی روبرو هستند، از جمله مدیریت ابزارهای متنوع و تعیین شیوه‌های استاندارد بدون به خطر انداختن امنیت.

همانطور که مشتریان یک بانک در هنگام واریز وجه نیازی ندارند که به تمام مواردی که در لایه پشتیبانی انجام می ‌شود فکر کنند، یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی (IDP) یک پوشش را در اطراف زیرساخت‌های توسعه قرار می ‌دهد. توسعه‌ دهندگان می ‌توانند تمرکز خود را فقط بر روی نوشتن و تایید کد قرار دهند و نگران ساخت محیط ‌های استیجینگ و مقابله با فرآیندهای پیچیده استقرار نباشند. به عبارت دیگر، توسعه‌ دهندگان می ‌توانند بیشتر وقت خود را صرف ایجاد ویژگی ‌های جدید کنند و وقت کمتری را برای نوشتن اسکریپت‌ ها صرف کنند.

این رویکرد همچنین به توسعه‌ دهندگان کمک می ‌کند تا کیفیت و امنیت خدمات خود را بهبود بخشند، بدون این که وقت زیادی را برای تست صرف کنند. از طریق یک  IDP، به عنوان بخشی از یک پلتفرم مدرن تحویل نرم‌ افزار ، تیم‌ های مهندسی می ‌توانند فرآیندهای تست خودکار و بهترین روش‌ها را در پایپ لاین تحویل قرار دهند تا اطمینان حاصل شود که تمامی نسخه‌های جدید با معیارهای کلیدی عملکرد(KPI)  مطابقت دارند و قبل از ورود به محیط تولید ، موارد آسیب‌ پذیر از بین رفته اند. همچنین روحیه و اعتماد تیم توسعه‌ دهنده افزایش می یابد، زیرا می ‌توانند کد را سریع تر و با اطمینان بیشتری تولید کنند.

از آنجایی که با وجود پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی نیاز به آموزش و تسلط بر ابزارها و فرآیندهای کمتری است، ورود اعضای جدید تیم آسان ‌تر می‌ شود، همچنین توسعه‌ دهندگان می‌ توانند کد خود را راحت تر و سریع تر ایجاد ، تأیید، تست و ارتقاء دهند. با شناخت گسترده ‌تر این مزایا، Gartner  تخمین می‌ زند که تا سال ۲۰۲۵، ۷۵٪ از سازمان‌ ها ، پلتفرم‌ های توسعه ‌دهنده خودکار را ارائه خواهند داد تا تجربه توسعه‌ دهندگان را بهبود بخشند  و نوآوری در محصولات را شتاب دهند.

ویژگی های پلتفرم‌ توسعه ‌دهنده داخلی (IDP)

پلتفرم‌ توسعه ‌دهنده داخلی  (IDP) شامل ویژگی‌های متنوعی هستند، از جمله:

  • ایجاد و مدیریت محیط های توسعه سلف سرویس:  توسعه‌ دهندگان می‌توانند از IDP  برای ایجاد محیط‌ های توسعه جدید بر اساس تقاضا استفاده کنند، بدون نیاز به پشتیبانی IT در نتیجه در زمان توسعه‌ دهندگان صرفه‌ جویی می شود و تنش های کاری کم می شود.
  • ابزارها و گردش کاری توسعه استاندارد: IDP  می‌تواند به توسعه‌ دهندگان مجموعه استانداردی از ابزارها و گردش های کاری ارائه دهد. در نتیجه به بهبود کیفیت و پیوستگی توسعه کد کمک می کند.
  • ابزارهای اتوماسیون: IDP می ‌تواند بسیاری از وظایف تکراری مرتبط با توسعه نرم‌ افزار را اتوماتیک کند، مانند مرور کد، تست و پیاده‌ سازی. در نتیجه توسعه‌ دهندگان می توانند به کارهای خلاقانه ‌تر بپردازند.
  • ابزارهای همکاری: IDP  می‌ تواند به توسعه‌ دهندگان ابزارهایی برای همکاری با یکدیگر و تیم‌های دیگر، مانند مدیران محصول، طراحان و مهندسان  QA، ارائه دهد. در نتیجه به بهبود کارایی و کارآمدی فرآیند توسعه نرم‌ افزار کمک می کند.
ویژگی های پلتفرم داخلی توسعه دهنده

 جذب توسعه‌ دهندگان

در حالی که  تنها ۱۸ ماه از ایجاد IDP‌ها می گذرد، انتظارات توسعه‌ دهندگان از آن‌ ها به شدت افزایش یافته است. توسعه‌ دهندگان به تجربه‌ ای کاملاً پویا و سلف سرویس نیاز دارند تا بتوانند به سرعت و به راحتی ابزارها و قابلیت ‌های مورد نیاز برای استقرار کد خود را پیدا کنند و پروژه‌ی بعدی را شروع کنند. بنابراین، تیم‌ های مهندسی پلتفرم باید اطمینان حاصل کنند که IDP آن‌ها شامل فهرستی از خدمات و مستنداتی است که در سازمان وجود دارد. این فهرست به آن‌ها کمک می‌کند تا بدون جستجوی گسترده‌ از قابلیت‌ های موجود بهره مند شوند و در جریان  توسعه پروژه قرار بگیرند، بدون این که منتظر پشتیبانی تیم دیگری باشند.

یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  (IDP) همچنین باید امکان اتوماسیون فرآیندهای ساده را فراهم کند، مانند ایجاد یک محیط پیش ‌تولید جدید و ارائه قالب‌ های نرم‌ افزاری که نیاز به ایجاد تیکت برای فرآیندهای تکرار پذیر مانند اجرای تست‌ ها را از بین ببرد. این قابلیت‌ ها با استفاده از امتیازهای عملکردی که به توسعه‌ دهندگان اجازه می ‌دهد کیفیت سرویس های خود را در مقایسه با  KPI‌های تعیین ‌شده اندازه ‌گیری کنند، تقویت می شوند. این امکان به توسعه‌ دهندگان کمک می ‌کند تا به سرعت هر مشکل عملکردی یا آسیب ‌پذیری احتمالی را شناسایی کنند.

تیم‌ های مهندسی پلتفرم باید به این نکته توجه کنند که توسعه ‌دهندگان اغلب ابزارها و فرآیندهایی که به آن‌ ها عادت دارند را ترجیح می دهند. بنابراین، مهم است که یک IDP به طور یکپارچه در زنجیره‌ی ابزارهای توسعه‌ دهندگان ادغام شود. سازمان‌ها نیز برای تامین امنیت باید دسترسی توسعه‌ دهندگان را به قابلیت ها و داده‌ هایی که برای تکمیل کار خود نیاز دارند، محدود کنند.

مزایای پلتفرم‌ توسعه ‌دهنده داخلی (IDP)

  • IDP پلی بین توسعه و عملیات

 DevOps، بر هماهنگی بین توسعه و عملیات تأکید دارد.  IDP محیطی را ایجاد می‌ کند که در آن نرم‌ افزار می ‌تواند به صورت هماهنگ توسعه داده شود، تست و پیاده‌سازی شود و اصول DevOps  را در برگیرد.

یک پلتفرمIDP  مناسب به تمامی موارد امنیت، رعایت مقررات، قابلیت‌های ادغام و مجموعه ابزارهای به روز می‌ پردازد. همانطور که سازمان‌ها در مسیر تبدیل دیجیتال قدم می ‌گذارند، IDP  به عنوان یک همراه ضروری، راهنما و تسهیل کننده در این مسیر ظاهر می‌شود.

  • یکپارچه سازی

یکی از مزایای قابل توجه پلتفرم‌ های توسعه ‌دهنده داخلی  (IDP)، متمرکز سازی آن‌ها است. امروزه با وجود تعداد زیادی از ابزارها و پلتفرم های در دسترس ، ممکن است توسعه‌ دهندگان در انتخاب ابزارها و پلتفرم های مناسب سردرگم شوند. IDP این مشکل را با ارائه یک پلتفرم یکپارچه که ابزارها و خدمات ضروری را به همراه دارد حل می‌ کند. این یکپارچه سازی اطمینان می ‌دهد که بدون توجه به اندازه یا مکان تیم، هر توسعه ‌دهنده دسترسی یکنواختی به منابع مورد نیاز خود خواهد داشت. اما این مسئله فقط در مورد سهولت کار نیست؛ بلکه یک مساله راهبردی است. با داشتن یک مخزن واحد و یکپارچه از ابزارها و سرویس ها، سازمان‌ ها می‌ توانند اختلافات را کم کنند و به یک چرخه توسعه هماهنگ‌ تر و منسجم تر دست یابند.

  • قابلیت گسترش

یکی از ویژگی‌ های جذاب IDP‌های مدرن، قابلیت گسترش آن‌ ها است. همانطور که فناوری تکامل می یابد، ابزارها و سرویس هایی که توسعه‌ دهندگان به آن‌ها نیاز دارند نیز تغییر می کنند. یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  قوی با توجه به آینده ساخته می‌ شود و قابلیت‌ های یکپارچه سازی بدون نقص را ارائه می ‌دهد. این به این معناست که هرگاه ابزارهای جدید ایجاد شوند یا نیازهای سازمان تغییر کند، IDP  قابل تطبیق است و تضمین می ‌کند که توسعه‌ دهندگان همیشه به منابع پیشرفته دسترسی داشته باشند. با فراهم کردن افزونه ‌ها و ادغام ‌های آسان، IDP‌ها اطمینان می‌ دهند که سازمان ‌ها با وجود تغییرات مداوم فناوری ، آماده و چابک  باقی می ‌مانند.

مزایای پلتفرم‌ های توسعه داخلی (IDP)

مواردی که برای پذیرش پلتفرم‌ توسعه ‌دهنده داخلی(IDP) باید در نظر گرفت

در ادامه به برخی از عواملی که هنگام پذیرش یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  (IDP)، باید در نظر گرفته شوند، پرداخته ‌ایم:

  1. راه‌ حل ‌های امن و سازگار: اطمینان حاصل کنید که IDP مجموعه‌ ای از ابزارها و کامپوننت های تأیید شده را ارائه می ‌دهد که برای حمایت از توسعه‌ دهندگان توسط تیم‌های عملیاتی ضروری است. این IDP   باید متمرکز و منسجم باشد و با استانداردهای صنعتی در زمینه امنیت و حاکمیت هماهنگ باشد.
  2. تجربه توسعه‌ دهنده: یک IDP  پیشرو علاوه بر ارائه ابزارها باید توسعه‌ دهندگان را توانمند ‌کند، منابع یادگیری موجود را تقویت کند و به جامعه از طریق به اشتراک‌گذاری دانش کمک ‌کند.
  3. خود مدیریتی و نگهداری: ارزیابی کنید که IDP چگونه خود مدیریتی را برای تیم‌ ها  تسهیل می ‌کند و آن‌ها را قادر می ‌سازد سرویس ‌ها و برنامه ‌های نرم‌ افزاری را بر بستر ابر ایجاد کنند.
  4. پشتیبانی و به‌ روز رسانی‌ ها: اطمینان حاصل کنید که ارائه‌ دهنده IDP به صورت مداوم خدمات پشتیبانی را ارائه می دهد ، به ویژه زمانی که تیم ها درگیر رفع بحرانی باگ ها یا افزودن ویژگی‌های جدید هستند. این پلتفرم باید یک هاب باشد تا تیم‌ها به آخرین نسخه‌های ابزارها، مستندات معماری و منابع مهم دسترسی داشته باشند.
  5. پتانسیل ادغام و یکپارچه سازی: بررسی کنید که آیاIDP  از ادغام آسان ابزارها و خدمات جدید پشتیبانی می ‌کند یا خیر. توسعه پذیری اهمیت دارد و این پلتفرم باید محیط یکپارچه ‌ای را فراهم کند که منابع، استانداردها و نقش ‌آفرینان مختلف را در فرآیند توسعه به هم متصل کند.
چالش های پلتفرم داخلی توسعه دهنده

شروع کار با یک پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی

پیاده سازی IDP یک حرکت استراتژیک است که نیاز به برنامه ریزی و اجرای دقیق دارد. در اینجا یک راهنمای گام به گام برای شروع   را شرح می دهیم :

  1. ارزیابی نیازها: با ارزیابی نیازهای توسعه سازمان خود شروع کنید. عواملی مانند اندازه تیم ، پیچیدگی برنامه های و پشته تکنولوژی موجود خود را در نظر بگیرید. این ارزیابی شما را در انتخاب راه حل IDP راهنمایی خواهد کرد.
  2. انتخاب IDP درست: راه حل های مختلف IDP مانند  وجود دارد که هر کدام دارای مجموعه ای از ویژگی ها و قابلیت های منحصر به فرد هستند. IDP را انتخاب کنید که با اهداف و الزامات فنی سازمان شما هماهنگ باشد. عوامل کلیدی که باید در نظر بگیرید شامل توسعه پذیری، قابلیت های ادغام و سهولت استفاده است.
  3. راه اندازی اولیه: هنگامی که یک IDP را انتخاب کردید، وقت آن است که پلتفرم را راه اندازی کنید. این راه اندازی شامل پیکره بندی نقش های کاربر و مجوزها و ادغام آنها با ابزارها و زیرساخت های توسعه موجود است. اطمینان حاصل کنید که IDP با پشته فناوری موجود شما به صورت یکپارچه ادغام شود.
  4. آموزش کارکنان: تیم های توسعه خود را در مورد نحوه استفاده موثر از IDP آموزش دهید. اطمینان حاصل کنید که کارکنان از ویژگی های پلتفرم برای ساده سازی گردش کار خود استفاده می کنند. یک فرآیند ساختار یافته برای پذیرش موفقیت آمیز IDP بسیار مهم است.
  5. سفارشی سازی: IDP را با توجه به نیازهای خاص سازمان و متناسب با فرآیندهای توسعه و بهترین شیوه های خود تنظیم و سفارشی کنید. این مرحله برای به حداکثر رساندن مزایای پلتفرم و اطمینان از اینکه با نیازهای منحصر به فرد شما هماهنگ است، بسیار مهم است.
  6. استقرار: IDP را به تدریج اجرا کنید و با یک پروژه آزمایشی یا یک تیم کوچک شروع کنید. نظارت بر عملکرد آن و جمع آوری بازخورد از کاربران برای پیشرفت ضروری است. این رویکرد مرحله ای، اختلالات را به حداقل می رساند و به شما اجازه می دهد تا پلتفرم را تنظیم کنید.
  7. توسعه: همانطور که سازمان شما اعتماد لازم نسبت به IDP را به دست می آورد، استفاده از آن را در تیم های توسعه خود گسترش دهید. به طور مداوم تاثیر آن را ارزیابی کنید و در صورت لزوم تنظیمات را انجام دهید. توسعه پذیری IDP یک عامل کلیدی در تامین نیازهای توسعه رو به رشد شما است.

نتیجه‌ گیری

مهندسی پلتفرم یک رویکرد فناوری در حال ظهور است که هدف آن افزایش سرعت تحویل برنامه‌ها و بهبود نرخ تولید است. این رویکرد بر بهبود تجربه توسعه‌ دهنده و بهره‌ وری تمرکز دارد و با ارائه قابلیت‌های سلف سرویس به همراه عملیات زیرساخت‌های خودکار، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.

پلتفرم‌ توسعه ‌دهنده داخلی در نحوه‌ ی رویکرد سازمان ‌ها به توسعه نرم‌ افزار تغییر اساسی داده اند. با قابلیت متمرکز ‌سازی، گستردگی و ارائه یک مجموعه ابزار استاندارد، IDP  در حال تبدیل شدن به یک نیاز ضروری است. همانطور که سازمان‌ ها در دنیای دیجیتال پیشرفت می کنند، انتخاب مناسب  IDP  می ‌تواند سازمان ها را به سمت نوآوری هدایت کند. IDP فقط انتخاب یک تکنولوژی نیست؛ بلکه یک حرکت استراتژیک برای بهینه سازی فرایندهای توسعه است. با ارزیابی نیازهای خود، انتخاب پلت فرم مناسب و سفارشی کردن آن برای تناسب با سازمان خود شروع کنید. چالش ها را به عنوان فرصت هایی برای رشد در اغوش بگیرید و همیشه به بهترین شیوه ها توجه کنید.

با استفاده از قدرت پلتفرم های توسعه ‌دهنده داخلی ، می توانید سازمان خود را به سمت آینده ای سوق دهید که در آن توسعه نرم افزار نه تنها کارآمد بلکه نیروی محرکه نوآوری و موفقیت است.

اگر به دنبال ایجاد یا توسعه IDP  خود هستید، ما کمکتان  می کنیم. با ما تماس بگیرید تا با مشاوره ی ما استراتژی پلتفرم توسعه ‌دهنده داخلی  خود را ارتقا دهید و تیم های توسعه خود را رشد دهید.

اگر مایل هستید با پلتفرم های توسعه ‌دهنده داخلی  بیشتر آشنا شوید ، مقاله ی زیر را  مطالعه بفرمائید :

پلتفرم توسعه دهنده داخلی 

چرخه عمر ERP

چرخه عمر ERP

چرخه عمر ERP چیست؟

مفهوم چرخه عمر ERP برای پیاده‌ سازی نرم افزار ERP (برنامه ‌ریزی منابع سازمانی)، به کار می رود. به طور ساده، چرخه عمر پیاده سازی ERP فرآیندی است که شامل چندین مرحله از فاز کشف و برنامه ‌ریزی تا راه ‌اندازی سیستم است. چرخه پیاده‌ سازی ERP ممکن است متفاوت باشد، اما معمولاً هشت مرحله هستند. مراحل پیاده‌ سازی ERP ممکن است به شکل زیر باشد:

  1. انتخاب محصول ERP
  2. برنامه ‌ریزی پروژه
  3. تجزیه و تحلیل باگ ها
  4. باز طراحی
  5. تست
  6. آموزش
  7. پیاده سازی
  8. نگهداری

بررسی مدل های چرخه عمر ERP

اگرچه نظریه‌ های مختلفی در مورد چرخه عمر ERP  وجود دارد،  اما  Tingting Huang and Kazuhiko Yasuda ، بیست و شش مدل اصلی از مدل های چرخه عمر پیاده سازی ERP را که توسط محققان مختلف معرفی شده است، انتخاب کرده اند که شامل بررسی جامع مفهوم چرخه عمر ERP  است.

فقط تصور کنید، ۲۶ مدل! هر یک از این مدل ها توصیف خود را از ERP دارند. در حال حاضر جای تعجب نیست که چرا شرکت ها پورتال ERP خود را به یک مدل خاص تنظیم می کنند. انتخاب نرم افزار ERP  مناسب برای کسب و کار شما بسیار مهم است و مدل های چرخه پیاده سازی ERP می‌ تواند به شما در بهینه‌ سازی عملیات کسب و کار و کاهش هزینه ‌های غیر ضروری کمک کند. 

مدل معرفی شده توسط Esteves   Pastor and

در سال ۱۹۹۹،Esteves  و Pastor برای اولین بار به چرخه عمر ERP اشاره کردند. آن ها چرخه عمر پیاده سازی ERP  را به عنوان یک فریم ورک شش مرحله‌ای معرفی کردند و ابعادی را برای ارائه دیدگاه‌ های متمایز انتخاب کردند.

هر مرحله می‌تواند توسط چهار بعد تحلیل شود. آنها اشاره کردند که بیشتر محققان فقط بر روی سه مرحله اول تمرکز کرده‌اند، اما داشتن دید کلی نیز برای جلوگیری از مشکلات آینده مهم است. اهمیت فریم ورک چرخه عمر ERP، در “فاز بازنشستگی” است.

( فاز بازنشستگی در سیستم‌ های مدیریت منابع سازمانی (ERP) به معنای مرحله‌ای از چرخه‌ عمر یک سیستم ERP است که در آن سیستم مورد نظر از کار خارج می ‌شود و به عنوان یک مرحله‌ ی تغییر و تحول در زندگی سیستم در نظر گرفته می ‌شود. در این مرحله، سیستم قدیمی با یک سیستم جدید جایگزین می ‌شود.)

Esteves  و Pastor نقشه تحقیقاتی از مسائل سیستم ERP ارائه دادند و سعی کردند توجه محققان را به جستجوی تأثیرات سیستم ERP  در سازمان ‌ها جلب کنند.

چرخه عمر ERPمعرفی شده توسط Esteves Pastor and

مدل چرخه عمر ERP معرفی شده توسط Markus and Tanis

در سال ۲۰۰۰، Markus  و Tanis یک مدل چهار مرحله‌ای شامل مراحل زیر را معرفی کردند:

  1. طراحی : (Chartering) در این مرحله، تیم پروژه تشکیل می‌ شود و اهداف، نیازها و راهبردهای پروژه تعیین می‌ شوند.
  2. پیاده سازی : (Project) در این مرحله، پیاده‌ سازی ERP آغاز می‌ شود. تغییر مدیریتی، تغییر فرهنگ سازمانی، حمایت مدیریت ارشد و به ‌روز رسانی فرآیندهای کسب ‌و کار از جمله عوامل مهم در این مرحله هستند.
  3. ارزیابی : (Shakedown) در این مرحله، سیستم ERP به صورت عملی در سازمان استفاده می ‌شود. ارتباطات مؤثر، مدیریت پروژه و ارزیابی عملکرد از جمله عوامل مهم در این مرحله هستند.
  4. به سوی بالا و جلو (Onward and Upward): در این مرحله، سیستم ERP به ‌طور کامل در سازمان پیاده ‌سازی می‌ شود و به بهره ‌برداری مستمر می‌ رسد. مدیریت پروژه، ارتباطات مؤثر و به ‌روز رسانی سیستم از جمله عوامل مهم در این مرحله هستند.
چرخه عمر ERPمعرفی شده توسط Markus and Tanis

مدل معرفی شده توسط Soh and Markus

بر اساس مطالعه دوازده شرکت، فریم ورک Soh and Markus(1995)  برای تجربه سیستم های سازمانی با برخی تغییرات ارائه شد. Soh and Markus همچنین قصد داشتند یک چارچوب نظری برای تجزیه و تحلیل ارزش کسب و کار سیستم های سازمانی ارائه دهند. فازها، شرایط شروع، اهداف، برنامه ها و کیفیت اجرا عناصر اساسی این چارچوب هستند.

مدل معرفی شده توسط BREHM  Markus and  در سال ۲۰۰۰

پیش از این، چرخه عمر سنتی نرم افزار ، شامل فرآیند توسعه، پیاده سازی و نگهداری توسط یک شرکت برای استفاده داخلی آن بود. با این حال، امروزه بیشتر فرآیندهای توسعه توسط یک فروشنده نرم افزار انجام می شود.

با توجه انجام ناقص فعالیت های چرخه عمر توسط فروشندگان نرم افزار، محققان در سال ۲۰۰۰ به ساخت یک مدل چرخه عمر جدید از مدل SDLC (Life cycle Software Development) سنتی روی آوردند. آنها مدل “چرخه عمر نرم افزاری تقسیم شده”  (divided software life cycle (DSLC)) را پیشنهاد کردند که شامل سه مرحله اصلی بود:

  • تکامل بسته ERP
  • توسعه اولیه و پذیرش بسته ERP
  • پیاده‌ سازی و استفاده از نرم افزار توسط سازمان و بازخورد به تولید کنندگان

مدل معرفی شده توسط Stefanou

 در سال ۲۰۰۱، Stefanou  به اهمیت ارزیابی و انتخاب  فرآیند سیستم‌ های شرکتی اشاره کرد.  ارزیابی ERP فعالیت چند وجهی و پیچیده‌ای است که شامل ارزیابی هزینه ‌ها و مزایای ERP و همچنین تأثیر سازمانی، فناوری و رفتاری در طول زمان است که باید در طول چرخه عمر ERP مد نظر قرار گیرد.

بر خلاف مدل خطی سنتی، این فریم ورک به صورت غیرخطی با دایره‌هایی فرضی است. روش Stefanou  بر اهمیت مراحل قبل از پیاده‌ سازی و تفکر همه جانبه در مورد مزایا و هزینه ‌ها، در هر دو زمینه ی مالی و غیرمالی، در طول کل چرخه تأکید دارد.

چرخه عمر ERP معرفی شده توسط Stefanou

مدل چرخه عمر پیاده سازی ERP معرفی شده توسط De Souza and Zwicker

یکی از مدل‌ های چرخه عمر ERP، حاصل تحقیقات De Souza و Zwicker در سال ۲۰۰۱ است. بر اساس مطالعات چند وجهی در هشت شرکت برزیلی، دو مدل متفاوت برای شرکت‌ های بزرگ و کوچک و متوسط (SME) بر اساس مدل قبلی آنها پیشنهاد شد. در سال ۲۰۰۹، آنها ویژگی‌های اصلی بسیاری از مدل‌ها را در یک مدل، شامل مراحلی که به درستی تعریف شده اند، گنجاندند.

بخش جالب آخرین مرحله است. مرحله آخر به مرحله بهره ‌برداری و مرحله مدیریت تقسیم شده است که به طور همزمان وجود دارند. علاوه بر این، هرگاه نیازهای جدیدی پدید آید، مرحله آخر به مرحله پیاده‌ سازی بازخورد می‌دهد. به دلیل تغییرات در محیط کسب و کار، نیازهای کاربری جدید یا مشکلاتی در مرحله‌ ی استفاده از سیستم به وجود می ‌آید.

سیستم باید به طور مداوم بهبود یابد و تغییرات مورد نیاز را در مرحله‌ ی پیاده‌ سازی اعمال کند تا با نیازهای جدید سازگار باشد. اگرچه آنها اشاره کردند که مرحله “بازنشستگی” ممکن است یکی از گزینه‌ های بهبود سیستم ERP در سازمان ‌ها باشد، اما این امکان در مدل آنها وجود ندارد.

 

مدل معرفی شده توسط Ehie and Madsen

در سال ۲۰۰۵، Ehie  و Madsen هشت عامل موثر بر پیاده‌ سازی موفق ERP را شناسایی کردند. بر اساس تجربیات مشاوران ، یک فرآیند پنج مرحله‌ای پیاده‌ سازی ERP پیشنهاد شد. پنج مرحله اصلی عبارتند از:

  • آماده‌ سازی پروژه
  • طرح کلی کسب و کار
  • اجرا کردن
  • آماده‌ سازی نهایی
  • راه‌ اندازی و پشتیبانی

مدل  معرفی شده توسط Bento and Costa

در سال ۲۰۱۳، Bento  و Costa یکی از جدیدترین تحقیقات را در مورد مدل چرخه عمر ERP  انجام دادند. آنها چرخه را به سه فاز و چهار مرحله تقسیم کردند و جزء تعداد معدودی از محققان بودند که مرحله کاهش در طول چرخه پیاده سازی ERP را پیشنهاد دادند.

(مرحله کاهش به معنای مرحله‌ای از چرخه‌ی عمر سیستم‌ های ERP  است که در آن سیستم تدریجاً کاهش می ‌یابد و به دلیل عوامل مختلف مانند تغییرات در محیط کسب و کار، نیازهای کاربری جدید یا مشکلات غیرمنتظره، کارایی و اثربخشی آن کاهش می‌ یابد).

آنها سعی کردند در بسیاری از زمینه ‌ها مانند مرحله اول، دیدگاه متفاوتی را ایجاد کنند. علاوه بر این، ۱۲ فرضیه در طول چرخه عمر ERP برای تحقیقات آینده پیشنهاد شد.

مدل  معرفی شده توسط Law et al

در سال ۲۰۱۰ بر خلاف بیشتر محققان، Law et al بعد از مرحله پیاده‌ سازی، بر روی خدمات نگهداری و پشتیبانی تمرکز کرد. با مطالعات موردی، اهمیت برنامه ‌ریزی و مدیریت سرویس های نگهداری و پشتیبانی اثبات شد.

بر اساس مدل پیاده‌ سازی Kwon و  Zmud، آنها چرخه عمر پروژه را به چهار مرحله تقسیم کردند. برای بررسی مسائل مرتبط در یک سازمان واقعی، دو پروژه در یک شرکت چند ملیتی مستقر در آمریکا ، اشیاء اصلی بودند.

مدل  چرخه عمر ERP معرفی شده توسط Kumar and Gupta

در سال ۲۰۱۱،Kumar  و  Gupta با معرفی مدیریت دانش در سازمان، سعی در کاهش شکست پیاده‌ سازی ERP داشتند. آنها یک مدل یازده مرحله‌ای از چرخه عمر پیاده‌ سازی ERP با دو مرحله اختیاری پیشنهاد دادند.

چرخه عمر به عنوان یک فریم ورک برای سازماندهی انجمن‌ های عملیاتی متشکل از گروه‌های مختلف برای پیشگیری از مشکلات انتقال در نظر گرفته شد ، اما مدل با جزئیات توضیح داده نشد و اصل آن نیز توضیح داده نشد.

مدل  معرفی شده توسط Dantes and Hasibuan

در سال۲۰۱۱ ،Dantes  و Hasibuan فریم ورک مفهومی از عوامل کلیدی موفقیت آمیز در چرخه عمر پیاده سازی ERP بر اساس تحقیقات قبلی را معرفی کردند؛ فرآیند پیاده‌ سازی ERP و اجزای درگیر در این فرآیندها دو بعد از فریم ورک بودند. فرآیندهای خاص در سه دیدگاه عملیاتی، مدیریتی و استراتژیک توصیف شده‌اند.

چگونه بهترین مدل چرخه عمر ERP را انتخاب کنیم؟

 امروزه که ارائه دهندگان محصولات نرم افزاری، مجموعه ‌ای بزرگ از محصولات IT  که به صورت سفارشی طراحی شده اند  و یا راه ‌حل ‌های SaaS که آماده‌ی استفاده هستند را ارائه می‌ دهند، انتخاب یکی از آنها که به خوبی نیازها و اهداف کسب و کار شما را پوشش دهد، کاری بسیار دشوار است.

با این حال ما سعی کردیم برخی از اطلاعات مفید را ارائه دهیم. بر اساس مقاله‌ ای که توسط Balint Molnar  و Andras Benczur  نوشته شده است، معیارهای زیر برای انتخاب مدل پیاده سازی سیستم های ERP وجود دارد:

  1. موقعیت فعلی و پایداری و دوام بلند مدت سیستم ERP در بازار.
  2. تطبیق و/ یا قابلیت تنظیم سیستم ERP با بخش صنعتی یا حوزه کسب و کار خاص.
  3. پارامترهای مالی و تجاری ارائه دهنده احتمالی.
  4. میزان تعهد و توانگری شرکت‌ ها در اجرا و بهره‌ گیری از راه‌ حل‌ های ERP.
  5. قابلیت یکپارچه سازی و ادغام با سیستم‌ های قدیمی برای حفظ عملکرد آن ها.
  6. فناوری ‌های استفاده شده برای مدیریت داده ها، نرم افزار و پردازش اطلاعات.
  7. پشتیبانی ارائه شده توسط فروشنده در معرفی و راه اندازی سیستم.
  8. هزینه ‌ها و تنظیمات نگهداری، ارتقاء، به‌ روزرسانی و سازگاری با محیط حقوقی در حال تغییر.
  9. ورژن های زبان، فرصت‌ های محلی ‌سازی در شرکت ‌های چند ملیتی و جهانی.
  10. وجود راهکار‌های خاص هر کشور در برخی حوزه ‌های کسب و کار، به عنوان مثال حسابداری.
  11. قابلیت شبکه‌ بندی سیستم IT برای تطابق با وضعیت جدید تقاضای غیر متمرکز-متمرکز. به عبارت دیگر، سیستم قادر باشد به طور انعطاف‌پذیر با نیازهای مرکزی یا غیرمرکزی تطبیق پیدا کند.
  12. محصول جدید پیش‌ شرط دستیابی به برنامه راهبردی کسب و کار است.
  13. سیستم جدید بهترین قابلیت اطمینان و سطح بالاتر خدمات را برای مشتریان فراهم می کند.
  14. بهبود کارایی و شفافیت بیشتر در روند کسب و کار.
  15. سیستم باید از برنامه ‌ریزی کسب و کار پشتیبانی کند و در نتیجه باعث بهروری در هزینه ها شود.
  16. سیستم باید پشتیبانی از خدمات را به مشتریان ارائه دهد.

چگونه می‌ توان یک سیستم اطلاعاتی را با توجه به چارچوب انتخاب  Stefanou ERP انتخاب کرد؟

Stefanou ، دیدگاه دیگری را در فرآیند انتخاب معرفی کرد. او یک چارچوبی ایجاد کرد که شرکت‌ ها می‌ توانند با آن بهترین محصول IS/IT را انتخاب کنند. این چارچوب شامل سه مرحله است:

  • چشم‌ انداز کسب و کار

در مرحله اول، جهت و اهداف شرکت باید به طور واضح تعیین شود.

  •  نیازها و محدودیت ‌ها

در مرحله دوم، تغییرات فعلی و آینده در سازمان باید مد نظر قرار گیرد.

  • ارزیابی و انتخاب محصول

در مرحله سوم و آخر، سازمان ‌ها بر اساس معیارهای زیر، ارائه دهنده خدمات ERP مناسب را انتخاب می‌ کنند:

  1. رفع نیازها
  2. قابلیت های ماژول های اصلی و ضروری سیستم سازمانی
  3. راه حل های صنعتی خاص ارائه شده
  4. در دسترس بودن و سازگاری برنامه های کاربردی گسترده
  5. پشتیبانی از فرآیند های ضروری کسب و کار توسط سیستم ERP
  6. دسترسی به کارشناسان خارج از سازمان در سیستم ERP . این کارشناسان می‌ توانند در توسعه، پیاده‌ سازی، پشتیبانی، بهینه‌ سازی، مشاوره و دیگر فعالیت‌ های مرتبط با سیستم ERP  به کمک سازمان شما بیایند.
  7. توانایی و تخصص شریک فناوری در ارائه خدمات و حل مسائل مرتبط با فناوری.
  8. ارائه مشاوره توسط  شرکت ارائه دهنده نرم افزار ERP.
  9. وضعیت مالی شرکت ارائه دهنده.
  10. مدل های قیمت گذاری ارائه شده.

فروشندگان و شرکت‌ های مختلفی، بسیاری از ماژول‌ های اصلی و گسترده و سرویس های پشتیبانی را ارائه می‌ دهند. تصمیم گیری برای تهیه یک سیستم خاص و فرآیند انتخاب در محیط رقابتی و در حال تغییر امروزی ، به شدت پیچیده است.

شرکت‌ هایی که به دنبال ادغام سیستم‌ ها هستند، باید محصولاتی را ارزیابی و انتخاب کنند که به این هدف کمک کنند، بدون اینکه از کارایی برنامه ‌هایی که برای کسب و کار خود ضروری می‌دانند، کم شود. انتخاب دقیق فروشندگان، محصولات و خدمات ضروری است، اما باید تصمیم نهایی با توجه به میزان تغییرات سازمانی که برای پذیرش و راه اندازی سیستم سازمانی انتخاب شده لازم است ، گرفته شود.

اگر مایلید درباره ی توسعه نرم افزار ERP بیشتر بدانید، پیشنهاد می کنیم مطلب زیر را مطالعه بفرمائید:

توسعه نرم افزار ERP – چگونه یک راهکار سفارشی بسازیم